De huidige gevechtspauze in de Gaza-oorlog bood de gevestigde media de gelegenheid om de nadruk te leggen op beelden van grootscheepse vernietiging en hoge aantallen slachtoffers, en om Israël de schuld van dit alles te geven.

Maar helaas, in beide gevallen vertrouwen de meeste verslaggevers op informatie die ze van Hamas krijgen en waarover iedere redelijk denkende waarnemer op zijn minst sceptisch zou zijn.

Terwijl veel mensen inderdaad hun leven verloren in Gaza, is het al te gemakkelijk om Israël de schuld te geven als men niet eerst de gegevens controleert en ze in de juiste context plaatst.

Het door Hamas bestuurde ministerie van volksgezondheid van Gaza beweert dat er in de huidige oorlog tot nog toe ruim duizend mensen gedood zijn, en zij geven regelmatig een bijgewerkte namenlijst uit.

Een grondige analyse van die lijst door het Meir Amit Intelligence and Information Centre concludeerde dat iets minder dan één derde van de namen met grote zekerheid als strijders kon worden aangemerkt. Een ander derde deel waren met zekerheid burgers, maar van het laatste derde deel kon de status niet met zekerheid worden vastgesteld.

Het probleem is dat Hamas opzettelijk verborgen houdt of de gedoden wel of geen strijders waren. Daardoor kunnen ze ieder gewenst getal produceren wanneer ze het percentage gedode burgers bekendmaken. Veel van hen die de wapens opnemen tegen Israël, doen dat bovendien in burgerkleding, waardoor zij als burgers worden geteld.

Andere analyses door verschillende Israëlische bloggers geven aan dat ten minste 75 procent van de namen op de door Hamas geleverde lijst van gevallenen tussen 18 en 60 jaar oud zijn, dus mannen van strijdbare leeftijd. Dat is vreemd, omdat deze leeftijdsgroep demografisch slechts 20 procent van de bevolking van Gaza uitmaakt. Deze conclusies suggereren dan ook dat Israël juist veel succes heeft bij zijn pogingen om burgerslachtoffers te vermijden.

Een van deze bloggers dook er nog wat dieper in en ontdekte dat veel van de namen op de lijst dubbel voorkwamen. Hamas heeft zijn aantallen doden dus flink opgeblazen, om ze voor de westerse media aantrekkelijk te maken, en verslaggevers die erop uit zijn verhitte emoties aan te wakkeren, hebben niet de moeite genomen om de gegevens ook maar in grote lijnen te controleren.

En daarmee komen we bij het punt van vernietigde burgerwoningen. De afgelopen dagen waren de media er als de kippen bij om de aantallen appartementsgebouwen, eengezinswoningen en openbare gebouwen te noemen die in het Israëlische tegenoffensief waren platgegooid.

Ook dit is weer typisch uit zijn verband gerukt. Het suggereert dat het Israëlische leger willekeurig burgergebieden bombardeert als een soort collectieve straf.

De waarheid ziet er wel wat anders uit.

Afgelopen week publiceerden we een door de IDF geleverde video die liet zien waarom men besloot een door Hamas gevorderd ziekenhuis in Gaza te bombarderen. De video toonde ook dat men dit slechts deed nadat men had geverifieerd dat er geen burgers meer in het gebouw waren achtergebleven.

De volgende video toont een van de redenen waarom zoveel burgerwoningen zijn beschoten:

Ryan Jones.