De radicale islam en het naar kernwapens strevende Iran zijn niet alleen voor Israël een gevaar, maar voor de gehele wereld, zo hield de Israëlische premier Benjamin Netanyahu maandag de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties voor. Hamas in de Gazastrook en de Islamitische Staat delen dezelfde fanatieke houding. De militante islam is als een kankergezwel, dat klein begint en dan het hele lichaam plaagt. ‘We moeten deze vorm van kanker verwijderen.’

Netanyahu waarschuwde, dat de wereld zijn aandacht vooral richt op de strijd tegen de Islamitische Staat (IS), en daarbij de ambities van Iran, dat streeft naar kernwapens, negeert, ‘De IS bevechten en Iran laten uitgroeien tot een kernmacht, dat betekent een veldslag winnen en de oorlog verliezen.’

Over de recente militaire confrontatie in Gaza zei de premier, dat het Israëlische leger er alles aan had gedaan om burgerslachtoffers te voorkomen: ‘We hebben folders rondgestrooid, opgebeld, tekstberichten gestuurd en oproepen gedaan via de TV, ​​om burgers te waarschuwen.’ Maar Hamas wilde bewust zo veel mogelijk slachtoffers, en verborg daarom raketten in scholen en ziekenhuizen. De Israëlische premier toonde een foto, genomen door de Franse televisie, die kinderen in Gaza toont, die naast een raketlanceerinstallatie spelen.

Net als de IS streeft Hamas naar een kalifaat, zei Netanyahu. Zijn voornaamste doel is de vernietiging van Israël. Uiteindelijk streven alle islamistische terreurgroepen naar de wereldheerschappij. Netanyahu vergeleek de militante moslims ook met de nationaal-socialisten. ‘De nazi’s dachten aan een heersersras, islamisten denken aan een heersersgeloof.’

Netanyahu noemde de Palestijnse president Machmoud Abbas niet rechtstreeks. Deze had eerder Israël fel aangevallen in New York. Maar de Israëlische premier wees erop, ‘dat hier een man op het podium mag staan en Israël schaamteloos mag beschuldigen van volkenmoord en etnische zuiveringen, een man die in zijn proefschrift leugens over de Holocaust verspreidt en aandringt op een Palestina zonder Joden.’

Netanyahu signaleerde in zijn toespraak echter ook hoop op een algemene verandering van de situatie in het Midden-Oosten. Voor het eerst zouden Arabische landen – nadat ze Israël tientallen jaren alleen hadden gezien als vijand – hebben erkend dat ze tegenover gemeenschappelijke gevaren staan: een nucleair bewapend Iran en de militante islamisten. Daaruit zou een ​​productief partnerschap kunnen groeien.

Tegenspraak kreeg Netanyahu als eerste van de Verenigde Staten. Buitenlandwoordvoerster Jen Psaki sprak over significante verschillen tussen Hamas en de IS. Ook streven niet alle militante islamitische organisaties naar een kalifaat.

Scherpe kritiek was er van de Palestijnen. Hanan Ashrawi van het Uitvoerend Comité van de PLO beschuldigde Netanyahu, dat hij het ​​slachtoffer de schuld geeft. Hij noemde het een moreel bankroet, Netanyahu had het contact met de werkelijkheid verloren.

In Israël had vooral de linkse oppositie kritiek op de toespraak van de premier. Die zou geschikt zijn geweest voor een partijdag van Netanyahu’s Likoedpartij, maar niet voor de Verenigde Naties, zei Omer Bar-Lev (Arbeidspartij).

Daarentegen leidde de toespraak in het regeringskamp tot enthousiasme. Knessetlid Yariv Levion (Likoed) benadrukte dat Netanyahu de Palestijnse president zijn masker had afgerukt en had bewezen, dat Abbas een partner van Hamas is en niet een vredespartner voor Israël.

Teleurstellend was, dat de zaal van de Algemene Vergadering van de VN meer dan half leeg was toen Netanyahu het podium beklom, en veel van de wel vertegenwoordigde landen staan bij belangrijke punten al overwegend achter de Joodse Staat.

‘Netanyahu is een goede spreker, en ik was het eens met veel van wat hij zei, maar het probleem is dat de wereld niet meer luistert,’ zei Isaac Herzog, de leider van de oppositie en de Arbeidspartij.

Helaas lijkt Herzog gelijk te hebben met zijn kritiek omdat Netanyahu’s toespraak schrikbarend weinig aandacht kreeg van internationale media en de internationale gemeenschap, die geneigd is het Palestijnse verhaal te accepteren.

NAI, Ryan Jones, Arutz 7 (video).