Op sociale netwerken en in de media doet een video de ronde, waarop te zien is hoe Israëlische soldaten hun eten delen met Palestijnse kinderen.
In de video zijn twee kleine Palestijnse jongetjes te zien, die afkomen op Israëlische soldaten in de buurt van Hebron en hun benen omarmen. De Israëlische soldaat en zijn kameraad geven de kleine kinderen hun boterham en aaien de jongetjes over hun hoofd. Het enige dat ze achteraf van de jongens vragen, is ‘dankuwel’ te zeggen, wat de kleintjes ook graag doen.
In de Israëlische media en in de sociale netwerken zijn vaak dergelijke verhalen te zien, temidden van de onrust van het Israëlisch-Palestijnse conflict. In het buitenland wordt hier nauwelijks over bericht, want zoiets past nu eenmaal niet in de clichés voor een Israëlische soldaat. Hoe vaak wordt de Israëlische soldaat niet als een monster gebrandmerkt, dat maar één plan heeft, namelijk het land van de Palestijnen stelen en wreed te heersen. Dat Israëls leger het meest morele leger in het Midden-Oosten is, komt in de media niet over.
Wanneer de Palestijnen met een andere vijand van Israël in oorlog zouden zijn, bijvoorbeeld met een Syrische of Iraakse regeringsleider, zou het conflict allang over zijn. Maar Israël houdt rekening met de Palestijnse burgerbevolking, en dat feit wordt vaak misbruikt.
Een ander voorval, ditmaal in Hebron, toont hoe Israëlische soldaten een deel van hun eigen lunch aan hongerige Palestijnse kinderen geven. Deze Palestijnse kinderen hadden eerst tevergeefs in het vuilnis naar eten gezocht. Toen ze uiteindelijk langs een militaire post kwamen werden ze verrast door de soldaten die hen frikadellen, choumous, brood en snoepgoed gaven. Ook dat is op een video te zien en werd op Ynet gepubliceerd.
De Israëlische parachutisten hadden medelijden toen twee Palestijnse kinderen om eten bedelden. Een van de soldaten, Oren, vertelde collega’s daarover, en samen besloot men de Palestijnse kinderen een deel van hun eigen warme maaltijd te geven. ‘Voor ons was het duidelijk dat wij ons eten met hen moesten delen,’ verklaarde Oren. ‘Hoe konden we deze kinderen honger laten lijden terwijl we zelf eten over hadden?’ Oren vertelde dat een van de kinderen had gezegd dat ze in de hele omgeving in het vuilnis naar eten hadden gekeken.
Oren vertelde ook op zijn Facebookpagina, dat slechts enkele minuten daarvoor zijn post flink met stenen was bekogeld. ‘Ik had me erop voorbereid dat we de massale onlusten rondom ons zouden oplossen, toen ik plotseling mijn commandant “Stop!” hoorde roepen. Een klein Palestijns meisje stond tussen ons en de stenengooiende gepeupel. Het gebruik van rubber- en gasgranaten werd onmiddellijk gestopt. Nu werden wij aan de stenengooiers blootgesteld; we werden zelfs door stenen aan ons hoofd geraakt. Maar het is voor ons belangrijk dat er geen kleine kinderen worden getroffen.’ Tot slot zei Oren: ‘Degenen die beweren dat het Israëlische leger immoreel is, sturen ze maar naar mij toe.’
Aviel Schneder.
