Dit is het tragische gang van zaken, wanneer die mensen die vreedzaam in hun land leefden voordat de kolonisten kwamen, nu van hun land worden beroofd, en door deze koloniale bezetters niet beter worden behandeld dan slaven.
Nu zullen de meeste mensen, vooral Joden, of VN-functionarissen of leden van soortgelijke organisaties, automatisch aannemen dat deze beschrijving gaat over Israël en de ‘bezette Westelijke Jordaanoever’. Maar in feite gaat het niet over Israël. Integendeel, het gaat over Egypte, en over de vervolging door de Arabische meerderheid van de inheemse niet-Arabische Koptische gemeenschap, afstammelingen van de oorspronkelijke Egyptenaren.
Sinds de zevende eeuw, toen Egypte (evenals het grootste deel van het Midden-Oosten) onder Arabische bezetting en kolonisatie kwam, hebben de Kopten en de andere inheemse volkeren in de regio geleden onder bittere vervolging.
Het is een veel gemaakte fout voor mensen die niet uit het Midden-Oosten stammen, te denken dat er alleen ‘Joden en Arabieren’ bestaan. Alleen de racisten uit het Midden-Oosten denken zo: als je geen Jood bent, dan ben je Arabier, Kopt, Maroniet, Assyriër, Koerd, Berber, enzovoorts, en dat zijn allemaal Arabieren, de inheemse bevolking van het gebied.
Maar alle genoemde volken zijn niet Arabisch en willen niet als Arabisch worden beschouwd. In feite leven ze momenteel onder Arabische bezetting.
Laten we ons eens voorstellen dat deze inheemse volken van het Midden-Oosten hun thuisland zouden hebben bevrijd van hun Arabische heersers. Dan kun je er zeker van zijn, dat geen van hen zou overwegen het land van hun voorouders als ‘bezet gebied’ te beschouwen en ze zouden openlijk hun langdurige historie in die landen erkennen.
Stel je nu eens een onafhankelijk Koptisch Egypte voor, waarin de Kopten vinden dat ze een substantiële Arabische bevolking in hun land hebben, waarvan de meesten niet de Egyptische nationaliteit hebben. Zouden ze hen het staatsburgerschap toekennen? Wanneer ze dat doen, is het denkbaar dat er meer Arabische kiezers zijn dan Koptische kiezers, die na korte tijd de Koptische Egyptenaren wegstemmen, wat tot een hervatting leidt van de ernstige vervolging van Kopten door de Arabieren.
Wanneer je hierover nadenkt, verwacht je de vraag naar een verdeling van het gebied. Waarschijnlijk komt die vraag niet (mentaal gezonde mensen geven niet zomaar het vaderland van hun voorouders weg). Een waarschijnlijker scenario is dat alleen vreedzame Arabieren het staatsburgerschap of een verblijfsregeling krijgen, en dat de anderen worden aangemoedigd om te vertrekken en terug te gaan naar Arabië, hun land van herkomst.
Deze Koptisch-Arabische ervaringen hadden ook kunnen gebeuren bij de andere door Arabieren bezette volken in elk door de Arabieren bezet land in het door Arabieren bezette Midden-Oosten.
In Libanon hebben in de jaren 1970 Arabieren naar schatting 100.000 Maronieten afgeslacht, afstammelingen van de oude Feniciërs. Vandaag lijden de Maronieten onder het geweld van Arabische aanhangers van Hezbollah, waardoor de bevolking dramatisch terugloopt.
In Irak en Syrië zijn, vooral na de Amerikaanse invasie en zeker na de opkomst van ISIS (een overwegend Arabische organisatie) ten minste 46 kerken (en dat is een lage schatting) en andere christelijke heilige plaatsen gebombardeerd en duizenden Assyriërs/Chaldeeërs (om de Yezidi’s nog maar niet te noemen) zijn ofwel gedwongen om hun huizen te ontvluchten of verkocht als seksslavinnen.
Terwijl de Koerden tientallen jaren hebben geleden onder de Turkse wreedheden, hebben zij en de Berbers van Noord-Afrika ook gedwongen arabisering doorstaan. In feite wordt Noord-Afrika vaak aangeduid als de ‘Arabische Maghreb’, een niet al te subtiele racistische klap in het gezicht van het Berbervolk.
In Soedan en Mauritanië worden nog steeds zwarte Afrikanen geknecht door Arabieren, terwijl Nubiërs uit hun huizen worden verdreven, of van zuidelijk Egypte naar noordelijk Soedan, of omgekeerd.
Arabische wreedheden in Darfur en Zuid-Sudan zijn goed gedocumenteerd.
De Joden – die de echte inheemse Palestijnen zijn – hebben eeuwenlang geleden onder Arabische vervolging en geweld, zelfs vandaag, maar vooral vóór 1948 en zeker vóór het zionisme.
Deze en de andere inheemse volkeren in de regio hebben niet alleen de Arabische bezetting en geweld met elkaar gemeen, maar ook in verschillende mate collectieve bestraffing, en in veel gevallen zelfs volkerenmoord. Dat alles moest hen dwingen om te accepteren dat ze in ‘Arabische moslimlanden’ wonen en dat beter niet kunnen vergeten.
Maar het is een feit, dat niet elk land in het Midden-Oosten bedoeld was om Arabisch te zijn. Zeker, als de inheemse volkeren in de regio (met inbegrip van de Israëli’s, als ze slim waren) een verenigd front zouden vormen, dan zou er misschien een ‘Inheemse Lente’ komen – wat deze keer een positief resultaat voor alle betrokkenen zou opleveren. Dan zou er bijna zeker vrede uitbreken, in ieder geval in het Midden-Oosten.
De auteur, David Marc Silon, is een inwoner van de regio Los Angeles en is een verdediger van Israël, schrijver en vrijdenker. Hij is de auteur van het boekje ‘De Bezette Gebieden’. Delen van dit artikel zijn overgenomen uit de inleiding van het boekje.
