Spanje 1978 voorjaar

Vakantie Tarragona Spanje van 1 mei tot en met 23 mei 1978

Maandag 1 mei 1978.

Vertrek maandagavond 1 mei om 7 uur, tijdens de viering van Koninginnedag. Overdag was het droog, maar toen we vertrokken had het al een uur gehoosd en we reden vergezeld door regen Benschop uit. De jongens hadden we heerlijk zacht op een slaapzak gezet en de opening tussen de stoelen opgevuld met koffers en dozen. Toen we bij Breda waren om vijf voor acht was het droog maar toen kregen we nog een lading regen van jewelste voor we in Antwerpen arriveerden.

Joke zat achter het stuur en Frans gaf aanwijzingen hoe ik de motor aan de praat moest houden, want iedereen ging langzaam rijden en daardoor werd de motor nat, en zodoende gingen we met een loeiende motor over de snelweg. Om half negen waren we dan toch in Antwerpen. Tien voor half tien waren we door Gent heen en toen zijn we even tien minuten gestopt om koffie en limonade te drinken. Het was miezerig buiten dus we zijn maar gauw  vertrokken. Eerst hebben we de jongens voor de nacht klaar gemaakt. Kussens en een deken werden achter uit de auto gehaald. Na drie kwartier sliepen ze als een roos en wij konden in alle rust verder tuffen. Frans zat inmiddels achter het stuur. Kwart voor tien waren we in Kortrijk en acht minuten voor tien waren we bij de Franse grens waar we zo door konden rijden. Om zeven minuten over tien waren we door Lille met regen en toen op naar Parijs. Daar waren we door om 12:25 uur, droog weer. Toen begon de lange rit naar Lyon.

Route door Parijs.

Voorbij Charles de Gaulle nemen de weg “Sortie Garoner/Paris Est”. Van Rondweg Parijs bij “Porte d’Italie” afslaan bij groot blauw bord. Dan de Autoroute “du Solei” tot Lyon volgen.

Dat was 442 km, dus daar waren we de hele nacht zoet mee. De tolweg begon net na Parijs tot 26 km voor Lyon.

Dat was een ontzettend lange rit met afwisselend droog weer en regen. En net als wij dachten het is droog we gaan even onze benen strekken, begon het weer te regenen. Maar eindelijk om half vijf waren we dan van de tolweg af en ± 5 uur waren we door Lyon. Toen richting Marseille en bij Vienne de autoroute af richting Valence via de route-Nationale. Om ± zeven uur toen het licht was en de zon lekker begon te schijnen werden de jongens ook wakker. Om kwart over acht zijn we gestopt en hebben lekker gegeten. Brood met een eitje erbij. Toen waren we 80 km voor Narbonne. Daar waren we om ± tien uur en de zon scheen heerlijk. Om ± elf uur waren we in Perpignan en de zonnebril had al een poosje dienst gedaan. Inmiddels hadden we de Middellandse zee al gezien en de sneeuwtoppen van de Pyreneeën. Ook hebben we langs de route-Nationale in een restaurant koffie en limonade gedronken met uitzicht op de Middellandse zee.

Om ± half twaalf waren we bij de Spaanse grens en daar konden we zo doorrijden.

Nou was het eigenlijk de bedoeling dat we om deze tijd een hotelletje  op zouden zoeken, maar door het slechte weer onderweg waren we zo opgeschoten dat we besloten om de laatste paar honderd kilometer ook maar vast te rijden. Het was dinsdag, en woensdag mochten we eigenlijk pas in het bungalowtje. Maar het was voorseizoen en misschien stond het nog leeg. Om kwart over twee arriveerden we op het bungalowpark “Florimar”  in Tarragona en de beheerder kon ons gerust stellen. We mochten er al in. Dat scheelde een dag in en uitpakken.

Na alle formaliteiten hebben we de auto uitgepakt en alles in de bungalow gebracht. Daarna hebben we weer de auto gepakt en de stad ingegaan om wat te eten te krijgen. Inmiddels was het tegen half vier en daar hadden wij geen rekening mee gehouden, de winkels sluiten ’s middags en gaan om vier of vijf uur weer open en warm eten kon je pas ’s avonds om acht uur krijgen.  Nou, er was gelukkig nog ergens een snackbar open en daar hebben we broodjes met wordt genomen en zijn toen als de weerlander naar de bungalow gegaan en alles opgeruimd, bedden opgemaakt en toen hebben we allemaal heerlijk geslapen.

Woensdag 3 mei 1978.

Eerste vakantiedag. ’s Morgens eerst naar de stad gegaan. Het lijkt wel een heksenketel daar. Volgens ons heeft ieder gezin daar twee auto’s, want ze staan dubbel geparkeerd of het de gewoonste zaak van de wereld is.

Hier de eerste aanblik van Tarragona.

We gingen dus op weg om onze ouders te bellen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Joke dacht dat we naar een telefooncel werden verwezen, maar achteraf bleek dat het een telefoonlokaal was. Maar ja, we kennen geen Spaans dus…… De auto konden we tenslotte kwijt op een pleintje voor het postkantoor waar net een auto wegging. Dus wij dachten , eindelijk een plaatsje. Maar toen we terugkwamen zat er een geel papiertje tussen de ruitenwisser, dus…… een bekeuring.

Maar toen kwam het volgende probleem. Eerst proberen het politiebureau te vinden. Maar ook daar moet je weer een plekje vinden om je auto te parkeren.

Nou, we vonden het voor de woensdagmorgen best en zijn eerst naar huis gegaan en vrijdag hebben we ons weer in het gewoel gestort. Ondertussen wij maar gissen hoe hoog de bekeuring wel kon zijn. We hadden al het vermoeden dat het niet hoog zou zijn, want daar werd veel te nonchalant voor geparkeerd. Kruispunten worden niet vrij gehouden, dus als het verkeer op de ene straat stil staat, probeert het verkeer van de andere straat er tussendoor te friemelen, met ongeduldig geclaxonneer. ’t Is net een film van Louis de Funez.

Vrijdag 5 mei 1978.

Wel, vrijdagmiddag hebben we het kolossale politiebureau gevonden en de bekeuring betaald . Zegge en schrijve ± fl. 3,= oftewel 100 pesetas.

Vrijdagmiddag zijn we even naar zee geweest en Joke en Ingrid waren natuurlijk zo rood als een kreeft. Frans en Swen hadden de vuurdoop goed doorstaan. Donderdags daarvoor was het bewolkt en is er wat regen gevallen.

Zaterdag 6 mei 1978.

Zaterdag zijn we ook nog even naar zee geweest maar toen was het te winderig.

Zondag 7 mei 1978.

Zondag hebben we heerlijk liggen genieten in de zon.

Maandag 8 mei 1978.

Maandag was het geen strandweer. Af en toe wat zon maar niet genoeg. We hoorden van onze buren (mensen van ± 78 jaar) dat er een grote supermarkt (carrefour) in Reuss was met veel parkeerruimte. Sinds we dat wisten hebben we daar steeds onze boodschappen gedaan.

Dinsdag 9 mei 1978.

Vandaag zijn we weer naar de supermarkt geweest, want het was bewolkt en ’s middags een flinke bui. We zagen vanuit ons huisje de zee bijna niet meer. Nou iets over ons huisje. We hebben behoorlijk wat ruimte. De jongens hebben samen een slaapkamer. Dat geeft alleen ’s avonds wel eens problemen. Maar ze halen ’s middags hun schade wel in. Een ruime wc, een grote douche waar een behoorlijke boiler zit. Je kan teminste behoorlijk onder de douche. Een huiskamer waarin onze bedden staan, twee grote stoelen en twee tafeltjes.

Een open keuken met barkrukken. Een ruime bergkast met ruimte om kleding op te hangen. Openslaande deuren naar buiten en een groot terras (22 m2). Met daar ook een kast waarin vier tuinstoelen staan en een droogrek voor de was. Ook hebben we dinsdagmiddag een tochtje in het binnenland gemaakt. Het is wel regenachtig maar we wilden toch wat zien. Je ziet hier veel Romeinse bouwwerken, waaronder een Romeins grafmonument.

Woensdag 10 mei 1978.

Vandaag s het prachtig weer. Vanmorgen zijn we thuis gebleven en hebben de bedden verschoond en het huisje met de bezem gekeerd. Je levert de vuile lakens in en brengt weer schone mee terug bij de beheerder. Alles wordt zo iedere week heerlijk verschoond. Alles ziet er weer als nieuw uit.

Vanmiddag zijn we vroeg vertrokken naar Salou. Dit is een plaatsje iets zuidelijker dan Tarragona en hebben daar aan het strand gezeten. We zijn ook nog wat verder gereden en hebben genoten van de vele mooie uitzichten. Toen we weer langs Tarragona kwamen op de terugweg om een krant te kopen hebben we nog het Amfitheater bezocht. Een prachtig Romeins bouwwerk waar Swen maar niet uitgeklommen kwam. En ik er achteraan met Ingrid. En Frans maar fotograferen. Frans vertelde Swen waar dit gebouw voor gemaakt was. Nou dat heeft Frans geweten, Swen kwam niet uitgevraagd.

Totdat hij naar bed ging heeft hij ons allebei de oren van het hoofd gevraagd over de Romeinen en de “vijanden”.

Zo, de jongens zijn één voor één naar bed., en nu zitten wij rustig te zitten. Frans is met zijn studie bezig en ik met een sok breien. Swen kwam nog terug uit bed om te plassen en had al liggen denken over de “fietsboot”, zo noemt hij de waterfietsen. Ik vertelde dat Opa van Schajik er vroeger één gemaakt had voor ome Bert en toen zei hij: nou dat kan opa ook voor mij doen. Als de fietsboot klaar is halen we bij de Haan een takelwagen en brengen wij de fietsboot naar die lange sloot (wetering) en dan vragen we Barry’s vader (Herman Verhoef) om er op te passen. Dus daar hoeven we niet mee te zitten.

Donderdag 11 mei 1978.

We zouden de brief naar huis gaan posten en hebben er iets op gevonden.

Frans heeft een rondje gereden en ondertussen bracht ik de brief op het postkantoor. Zo hebben we ook de krant gekocht. De krant is vlot in Tarragona. Dinsdagmiddag om half vijf hadden we de krant van dezelfde dag. ’s Middags zijn we naar zee geweest, maar om half vijf werd het winderig en zijn we maar naar huis gegaan.

Vrijdag 12 mei 1978.

Het was zo’n stralende dag, dat we gauw koffie gedronken hebben en naar het strand zijn gegaan. Om half twee gingen we naar huis en toen hadden we (ja zelfs Frans) alle twee gezwommen. Het water was nog wel koud hoor.

Swen en Ingrid wilden wel mee het water in als we ze maar droegen. Ze zijn bijna niet nat geweest want dat was te koud. Verder vermaken ze zich geweldig in het zand.

Zaterdag 13 mei 1978.

In verband met de verbrandingen van Joke en Ingrid werd de zaterdag niet gebruikt om te zonnen. We hadden lekker lui gedaan. ’s Morgens hebben we inkopen gedaan voor de Pinksteren en ’s middags na het eten heeft Frans een dutje gedaan en om half vijf zijn we gaan wandelen langs de oude stads wallen.

 

Daar staat ook een standbeeld van keizer Augustus, en kanonnen en uitkijktorens. Swen was er weg van.

Zondag 14 mei 1978 Pinksteren.

Daar zitten we dan met Pinksteren in Spanje. Als we de kalender niet in de gaten hadden gehouden hadden we het niet gemerkt.

 

 

 

Vanmorgen zijn we thuis gebleven en vanmiddag zijn we wezen rijden. We zijn het binnenland in geweest. Jonge, jonge, wat zaten we hoog. Prachtig. Hier en daar een huisje tegen de bergen aangeplakt.

 

 

Wel leuk om te zien, maar ik zou er niet willen wonen. Ik zie me al de kinderen iedere dag naar school brengen. ‘k moet er niet aan denken. We waren van plan om ongeveer een uurtje de bergen in te gaan, maar dat liep uit de hand. Het zijn er drie geworden, maar we hebben dan ook 1204 meter geklommen en weer gedaald. En Frans zijn Ladaatje maar prijzen. Nou, hij doet het goed hoor. En nou is het avond. De jongens liggen op bed en morgenavond schrijf ik weer verder. Trouwens, zaterdagavond heb ik de tweede sok afgekregen. Nou, Frans loopt er niet mee voor gek hoor.

Swen is nu ook  aan het breien leren. Als we thuis zijn kan hij het wel hoor. Hij doet al een pen van 10 steken achter elkaar. Alleen maakt hij er nog een paar bij.

Maandag 15 mei 1978.

Het was beter weer dan gisteren. Vanmorgen zijn we thuis gebleven en van middag zijn we weer naar zee geweest. Volgens Frans was het water ook warmer. Swen zag er uit als een beest, want er was namelijk olie aangespoeld. Nu liggen er korrels olie op het strand en die plakken onder de voeten vast, en je smeert het wel uit maar krijgt het er bijna niet af. Op het terrein bij het bungalowpark is ook een speeltuin en daar wil Swen alleen naartoe. Maar hij durft niet, want de beheerder heeft een hond en die komt nieuwsgierig  op kinderen af en dat is niets voor Swen. Er stond op de folder die we thuis kregen dat er een peuter bad zou zijn, maar we zagen het niet en vroegen aan de beheerder waar het was. Die vertelde dat het badje weg moest want het water was niet hygiënisch genoeg. Vorig jaar hadden ze veel zieke kinderen gehad. Nou dan liever geen badje.

Dinsdag 16 mei 1978.

Het geld was op, dus we moesten naar het postkantoor. Weer parkeerproblemen, maar Frans heeft weer een rondje gereden. ’s Middags zijn we weer de stad in geweest want we wilden nog souvenirs kopen. Swen heeft zijn vakantiegeld erdoor. Hij wilde graag een auto op batterijen. Nou heeft hij voetbalschoenen en een auto.

Toen we thuis kwamen spraken we de buren nog even en die hadden alles gepakt want die gingen woensdagmorgen weg. Toen hebben wij ze nog uitgenodigd om wat te komen drinken. Ze kwamen uit Amsterdam en hij was gepensioneerd. Hij was erg rustig, maar zij wilde wel twee dingen tegelijk vertellen. Ze leken de 65 jaar net gepasseerd, maar later bleek dat hij al 78 jaar was, en dat ze 52 jaar getrouwd waren. Dus zij zal er ook niet ver naast zitten. Nou, die mensen waren vitaal en genoten nog van alles. Hij rijdt ook nog steeds auto, en dat in de stad Amsterdam.

Woensdag 17 mei 1978.

Eerst hebben we de bedden verschoond en de rommel wat opgeruimd. Op tijd gegeten, en toen Frans de vaat deed, ben ik met Swen en Ingrid een wandeling wezen maken rond het bungalowpark.

Swen snapt maar niet dat wij het bungalowtje vinden als we weg geweest zijn. Toen we terug kwamen was Frans al klaar met de vaat en toen zijn we naar Cambrill gegaan met de auto. We hadden van de buren gehoord (die waren hier voor de tweede keer), dat daar een vissershaventje was en dat om vier uur de vissersboten binnenkwamen. Het was niet zo ver van Salou, dus het was te doen. Nou, we hebben onze ogen uitgekeken.

Het is daar een prachtig gezicht. Voor in de haven komen kleine bootjes, dat zijn dan ongeveer roeibootjes en iets groter. Als ze in de haven liggen, beginnen ze met sorteren van diverse soorten, sardientjes. Diverse soorten schol en roggen, inktvis in diverse soorten en maten, garnalen, kreeften en nog veel meer soorten.

Achter langs de pier lagen de grote schepen. Allemaal van hout en je zou kunnen zeggen, slecht. In Nederland zouden ze deze boten antiek noemen.

Als de vissen gesorteerd zijn en in bakken liggen staan er op de kade platte karren met handvaten op twee wielen, daar worden de bakken vis op gezet en dan lopen ze zo snel mogelijk naar een pleintje in het dorp. Dat is een zijstraatje langs de haven in en daar is de afslag. Dat op zich is een prachtig gezicht. Op het pleintje zijn ronde vakken. Voor iedere lading wordt een vak gezocht en de veilingmeester loopt langs de vakken en gaat verkopen. De vissen liggen prachtig opgestapeld in de houten bakken of rieten mand. Je ziet vrouwen lopen die komen kopen en dan staat ze bij de veiling meesteren dan noemt hij de getallen en dan roept één van de vrouwen: Si, en dan loopt ze gauw verder om een andere lading te bekijken. Echt gezellig ouderwets. We hebben daar ook nog friet gegeten op een terrasje. Je proefde dat het in dezelfde olie werd gebakken dan de vis, maar het smaakte niet gek.

Donderdag 18 mei 1978.

We moesten weer boodschappen doen en ’s middags zijn we naar het vliegveld in Reuss geweest. Maar daar was geen vliegtuig te zien, dus daar waren we gauw weg.

Toen zijn we naar “Marina Roc” geweest. Nou, daar was het ontzettend gevaarlijk, want de omheining was op verschillende plaatsen kapot. Dus daar kon je de jongens niet loslaten en het restaurant was helemaal afgebrand, dus daar waren we ook gauw weg. Toen hebben we nog een strandwandeling gemaakt en zijn om half zes naar huis gegaan.

Vrijdag 19 mei 1978.

‘s Morgens hebben we lekker lui gedaan en op ons gemak. Ik ben met Swen en Ingrid naar voren gelopen om te kijken of er post was en toen kwamen we langs het voetbalspel en de flipperkasten. Toen moest Swen voetballen. Nou toen zijn we pappa wezen halen en hebben Frans en Swen gevoetbald en Ingrid en ik geflipperd. Ingrid wilde alleen de bal wegschieten. ’s Middags was het veel te warm om in de auto te zitten dus zijn we heerlijk naar zee geweest.

Ingrid begint nu ook te kleuren, maar ze zit steeds met haar hoofd naar de grond te spelen, dus haar gezicht blijft blank. Swen vindt het heerlijk aan het strand en hij trof het wel want er stond een bulldozer op het strand om het zand schoon te maken van olie.  ’s Middags houden de werklieden siësta, dus er was niemand bij en toen zat Swen al gauw boven op dat apparaat.

Zaterdag 20 mei 1978.

’s Morgens moesten we weer gld hebben, dus heeft Frans zijn rondje om het postkantoor weer gereden. Daarna zijn we naar Reuss geweest om boodschappen te doen. ’s Middags was het weer strandweer en Swen wilde graag zwemmen leren. Maar dat viel niet mee. Hij zei: als ik vooraan voor de golven ben lig ik met mijn buik in het zand te zwemmen. Het strand was inmiddels mooi schoon geworden door de bulldozer, dus ze konden weer heerlijk spelen.

 

 

Vanaf Pinksteren moesten we betalen voor parkeren bij zee.

 

 

Ingrid is bang voor het water, ze wil wel mee iedere keer als iemand het water ingaat, maar als ze maar half denkt dat het water haar kant op komt rent ze alweer het strand op.

Het water wordt iedere keer warmer. Ik vraag me af hoe de mensen het midden in de zomer redden, want ik kan nu al bijna niet meer in het zand lopen, zo warm is het. Het weer is hier, zoals het bij ons is als het hoog zomer is. Wel eens een dag er tussen door dat het geen strandweer is, maar toch zo, dat je geen jas of vest nodig hebt. Alleen soms ’s avonds een vest, maar de jassen hebben we nog niet aangehad. Toen we thuis kwamen van het strand (eerst nog even een krantje gekocht d.m.v. een rondje rijden) hadden we nieuwe buren. Ze hebben twee kinderen. Eén net zo oud ongeveer als Swen. Ze stonden gelijk al hele verhalen af te steken tegen elkaar. Swen zei: mijn zusje is een meisje en mijn moeder ook.

Zondag 21 mei 1978.

We  werden wakker en hoorden iets druppelen. Eerst dachten we dat de kraan lekte, maar Frans keek door de luxaflex naar buiten en zag dat het regende. Dat is nu al de vierde keer dat het hier regent. Maar nu regende het de hele dag. Zo hadden we een rustige zondag. Alleen ’s middags hebben we nog een tochtje gemaakt, richting Barcelona. We zijn toen langs de triomfpoort gereden maar verder was er niet veel te zien.

Maandag 22 mei 1978.

’s Morgens hebben we inkopen gedaan voor de terugreis, want we hadden besloten om maar weer ’s nachts te reizen, dat ging zo goed met de kinderen. We moesten ook nog geld halen en Joke zou nog een jurk kopen, maar dat lukte natuurlijk weer niet. ’s Middags nog eens geprobeerd, maar helaas.

 

’s Middags wilden we dan eindelijk geld gaan halen, maar toen was het postkantoor gesloten. Dus moesten dinsdagmorgen nog terug. Maandagavond voordat de jongens naar bed gingen hebben we hun kamer leeggehaald, want ze hadden ook een kleerkast op hun kamer en het speelgoed en toen zijn we maar vast gaan pakken. Nog even lekker onder de douche geweest en toen het bed in gedoken.

Een telefoon nota

 

Dinsdag 23 mei 1978.

’s Morgens de jongens in bad gedaan en de laatste dingen ingepakt voor we naar Tarragona gingen., Als het aan ons lag vertrokken we gelijk want we waren klaar, maar dan zitten de jongens weer de hele dag in de auto en dat was niet de bedoeling. En naar het strand of iets anders ondernemen komt ook niets van, dus eten we vanmiddag nog maar warm eten en rusten nog wat uit en om een uur of vier hopen we dan te vertrekken. Wel heerlijk als je het huisje niet schoon hoeft te maken.

Zo, we hebben gegeten, vaat gewassen, brood klaargemaakt en koffie gezet en een glaasje cola gedronken en het is tien over 3. We vertrekken.

De reis liep weer voorspoedig en ’s morgens woensdag 24 mei om half elf zaten we al aan de koffie in Benschop.

Nog een geldwissel probleem: We konden op de Spaanse bank niet meer dan Fl 90,= krijgen voor de thuisreis, dus moesten we bij een benzinepomp geld wisselen, wat veel duurder was natuurlijk. Maar we zijn thuis gekomen.