Janny besluit dat we naar de “Fisherman’s wharf” gaan lopen, ze meent dat dit goed voor onze conditie is. Onderweg zien we een echte hondengek.

Na deze dankbare tussenstop wandelen we verder naar het toeristisch hoogte punt. Het is hier gezellig druk en het stikt er van de eetgelegenheden,  dus???  Heerlijk eten en dan verder op deze Wharf rondneuzen.

 

Uiteindelijk om vier uur besluiten we naar huis te gaan om in de eetzaal van de universiteit wat te eten. Vanavond gaan we film kijken, en natuurlijk plannen voor morgen maken.

Donderdag 10 maart.

Vandaag staan we op met heerlijk weer, dus wasdag. Janny meent dat vandaag eerst de was weggewerkt moet worden, dus gaan we laat op stap.

Het plan is Oakland te bezoeken. We komen in Oakland aan en zien eigelijk geen gezellige stad. Omdat het weer is omgeslagen naar een miezer regen is het somber buiten. We kijken nog wat rond en besluiten dan om via Berkeley naar huis te gaan. In Berkeley willen we eerst wat eten en al zoekende naar een leuk restaurant zien we een winkel waar apple computers gerepareerd kunnen worden. Mijn Iphone moet nog een nieuwe achterkant hebben dus prijsopgave gevraagd, het blijkt dat reparatie hier aanmerkelijk goedkoper is. Omdat de reparatie ongeveer een uur duurt gaan we vlakbij in een sushi restaurant heerlijk sushi eten. En inderdaad na een uur is de Iphone gerepareerd en gaan we huiswaards. Het valt ons nu weer op dat de straten schoon zijn, geen hondenpoep, papier of dergelijke.

Yonit is al thuis en omdat ze nog moet werken gaan wij naar ons appartement voor een nap, en hierna de tweeling van school gehaald.

Dan het grote gebeuren. Als gevolg van een jarenlange traditie moet Janny pannekoeken bakken, het is per slot van rekening “Donderdag”, pannenkoekendag.

Vrijdag 11 maart.

Vanmorgen worden we wakker gebeld dor Gert, hij vertelde ons van de aardbeving in Japan en ook van de tsunami. Dit is gebeurd tijdens onze slaap dus wisten we van niets. De tsunami waarschuwing is ook voor Californië, maar daar hebben wij geen last van. Ons appartement is naar schatting ruim 150 meter boven de zeespiegel en de afstand naar zee is een kilometer of twintig. Gelukkig merken wij dus niets, mogelijk kan er een probleem zijn met de geplande trip naar Hawaii. Dit is voor ons dan alleen een luxe probleem.

Yonit heeft een thuiswerkdag en Miky is naar zijn oude werkgever “Stanford University”, dit doet hij iedere vrijdag.

Het is prachtig weer daarom geeft Yonit ons het advies om achter het appartement de berg op te gaan omdat daar een prachtig uitzicht is over de baai. We pakken de rugzak met noodrantsoenen en gaan klimmen. De klim is niet zo lang, maar nogal stijl zodat het voor ons een leuke conditie training is. We stoppen onderweg een paar keer om te genieten van het uitzicht.

Boven gekomen besluiten we via gebaande wegen weer terug te lopen. We kijken onze ogen uit naar de huizen, allemaal zijn ze tegen de berg gebouwd en hebben een fantastisch uitzicht over de baai met San Francisco en de Golden Gate brug op de achtergrond.

Onderweg komen we een oude amerikaan tegen die hier al sinds 1939 woont en nu op negentig jarige leeftijd nog graag een praatje maakt. Zijn huis staat op de grens van Berkeley en  Oakland, hij wijst ons op de straat precies aan waar de grens loopt.

Wij stappen weer verder en gaan naar huis waar Yonit is, om samen met haar een kop thee te drinken. Omdat Janny het leuk vindt om winkels te bezoeken zijn we inkopen gaan doen bij Traders Joe en de Safeway. We krijgen werkelijk een ongelofelijke service. De boodschappen  worden uit het karretje gehaald, langs de scanner gehaald en weer in het karretje gezet, maar dan wel in papieren zakken.

Nu gaan we naar huis, want Janny wil graag helpen met het koken voor “erev shabat” het traditionele vrijdagavond maal. Hier gaan we met een glas wijn heerlijk van genieten.

Zaterdag 12 maart.

Vandaag staan we wat later op omdat het weekend is. Om tien uur krijg ik te horen dat wij om half elf bij de makelaar verwacht worden. Janny moet thuis blijven om op de kinderen te passen en ik mag mee. Ze hebben in Israël gezien dat ik kan klussen en daarom vragen ze mij mee om de kwaliteit van de huizen mee te beoordelen. Miky en Yonit willen namelijk een huis kopen in de prijsklasse van $ 800.000,= tot $ 900,000,=.

We gaan naar de makelaar waar we vriendelijk worden ontvangen met een lijst van acht woningen om te bezichtigen. De meeste woningen staan leeg, maar zijn ingericht om wat beter te tonen. Met een Infinity SUV (de meest luxe die ik ooit heb gezien) worden we rond gereden. Ik heb hierbij op mijn gemak de amerikaanse huizen in het duurdere marksegment kunnen zien. Over het algemeen hebben ze twee livings en twee of meer badkamers. Natuurlijk vrijstaand met een prachtige tuin.

Dit is het huis waar ze nu de meeste interesse voor hebben, een huis in de “ranch style”, Het ziet er schitterend uit op loopafstand van school en winkels.

Rond het middaguur gaan we naar huis zonder de laatste drie woningen te bekijken, deze zijn namelijk voor “Fixers” of wel doe het zelvers, en hier heeft Miky geen interesse in.

Onderweg worden we gebeld door Gidi, de broer van Miky die in San Fransico woont en voor het Israelische consulaat werkt, om langs te komen. Dit lijkt een leuk idee, dus we pikken Janny met de kinderen op en gaan naar San Fransico.

Hier worden we hartelijk ontvangen en krijgen wij een heerlijk maal voor gezet.

Na de maaltijd gaan we buiten wandelen waarbij we een uitzicht toren bezoeken en  de “Fisherman’s wharf” voor een ijsje.

Rond acht uur gaan we weer terug naar Berkeley waar we na een glas wijn gaan slapen.

Zondag 13 maart.

Deze nacht is de zomertijd ingegaan, dus een korte nacht. Als we opstaan is het al kwart over negen en we besluiten vandaag weinig te doen. Yonit wil wassen omdat we later in de week naar Hawaii gaan en zij dus geen tijd heeft en Miky moet de examens voorbereiden die zijn studenten woensdag krijgen.

Vanmiddag komen de dames tot de ontdekking dat ze onmiddelijk nieuwe schoenen nodig hebben omdat ze niets meer hebben om op te lopen. Dus zonder Miky de auto in, ik moet mee om op de tweeling te passen. Na flink zoeken zijn alleen voor de kleintjes schoenen gekocht, twee paar per persoon. Dit omdat het tweede paar voor half geld is of zo. Verder zijn  er voor Janny geen schoenen te vinden ondanks een aantal flink grote schoenen zaken

We gaan na een welbestede middag naar huis waar Miky stopt met werken en een maaltijd voor ons klaarmaakt. De dames zijn na de maaltijd druk met het wegwerken van de was. Omdat het een korte nacht was besluiten we op tijd naar bed te gaan.

Maandag 14 maart.

Ik sta op tijd op om de tweeling naar school te brengen. Miky zit wat krap in zijn tijd en heeft daarom gevraagd of wij de dames naar school willen brengen. Omdat het regent breng ik ze met de auto wat ze prima vinden.

Omdat het weer niet helemaal meezit besluiten we een stuk te gaan rijden, maar vooraf moeten nog wat zaken geregeld worden. Het blijkt dat de tweede auto van Miky en Yonit slechte wissers heeft en de voorbanden glad zijn. Vlakbij ons huis is een kleine garage die één en ander wil regelen voor $ 201,15 wat we prima vinden. We maken een afspraak voor morgen om acht uur om alles te repareren.

Uiteindelijk beginnen we aan de rit. We gaan noordwaards eerst via de freeway en later over binnenwegen. Dit is leuk, ze ziet meer van de plaatsen en van het buitengebied. In Martinez besluiten we in een klein dorpsrestaurant wat te eten. Janny vindt het niet te eten, maar mijn omelet met bacon smaakt prima. Als we vertrekken begint het te regenen, niet zomaar een buitje maar flink wat regen. We besluiten dan ook om naar huis te gaan omdat rijden met gladde banden en slechte wissers niet leuk is. Onderweg gaan we nog in Orinda kijken naar het huis wat Miky en Yonit op het oog hebben. In de stromende regen heeft Janny het huis rondgelopen en ook zij vindt het prachtig.

Uiteindelijk naar huis waar we na een glas wijn de meiden van school hebben gehaald. Omdat we toch vroeg waren heeft Janny voor de verandering gekookt, en het was heerlijk. Een gehaktbal met groente en aardappels blijft toch heerlijk. 

Dinsdag 15 maart.

Vroeg opgestaan om met de auto naar de garage te gaan voor de nieuwe banden en wisserbladen. Ik moet een klein uurtje wachten, en deze tijd breng ik door bij “Peets koffie”. Dit is een koffie keten door de Verenigde Staten heen en heeft naar mijn smaak de beste koffie. Het is er druk, constant een rij wachtende van vijf á zes personen. Ze krijgen snel hun koffie en gaan dan met de koffie in de hand weer weg. De koffie wordt dan in de auto of lopende naar het werk opgedronken.

Als ik thuis kom ontbijten we, en juist voordat Janny en ik vertrekken komt Miky met een idee voor een route. Het schijnt dat de delta van de “Sacramento river”, die juist voor de stad Sacramento is, mooi om te zien is. Dus we besluiten om deze route te rijden.

Via Orinda, Concord en Antioch bereiken we de delta. Dit gebied lijkt veel op Nederland, rivieren van de delta en hierlangs dijken om het omringende land tegen overstomingen te beschermen. We zien in dit uitgestrekte land hier en daar een boerderij, sommige slecht en andere weer prima onderhouden fruitbedrijven. Wat de boerderijen gemeen hebben zijn de enorm grote woningen.

Uiteindelijk komen we in St. Locke aan. Dit is een heel klein plaatsje waar veel chinezen wonen in naar ons gevoel in armoede. Deze chinezen zijn afstammelingen van de werkers aan de trans continentale spoorlijn die in de 19e eeuw is aangelegd. De huizen zien er heel erg vervallen uit en de straatjes zijn uitgestorven.

Midden in St. locke is een bar waar geen enkele klant is maar aan het plafond hangen “one” dollar biljetten. Er is geen raam naar buiten, maar het is heel leuk om te zien.

We stappen  in de auto en rijden naar het nabij gelegen “Walnut Grove” hier kijken we wat rond en gaan bij een sandwich bar naar binnen om een broodje te eten. Binnengekomen ziet het er gezellig en schoon uit, dus bestellen we een broodje. Heerlijk smaakt dit,  en geserveerd door een vriendelijke dame. Janny ziet dat er tweedehands boeken zijn,  ze vindt er twee die de moeite waard zijn. Op de vraag wat deze boeken moeten kosten, is het antwoord: neem maar mee. Dus dat doen we.

In de stromende regen gaan we naar huis, en thuis gekomen vraagt Yonit of ik Miky wil halen omdat deze met zijn step naar zijn werk is gegaan en nu geen zin heeft om in de stormende regen naar huis te steppen. 

Na het eten gaat Miky de examens voor zijn studenten verder voorbereiden en wij hebben een rustige avond.

Woensdag 16 maart.

Wat later opgestaan en daarna helpt Janny haar dochter. Yonit is flink verkouden en morgen gaan we naar Hawaii, dus er moet nog één en ander gedaan worden.

Rond het middag uur besluiten Janny en ik naar San Francisco te gaan om wat te kopen voor de kleinkinderen. We gaan met de auto naar de Bart en vandaar met de Bart naar San Francisco.

We hebben dit keer Chinatown nog niet bezocht, dus dit gaan we nu onveilig maken. Het blijft mooi om te zien.

 

We weten inmiddels ook waarom de straten zo schoon zijn, het zijn de bekeuringen. Rotzooi op straat gooien kost $ 100,= ( € 70,=), wat uit de auto gooien kost $ 1.000,= ( € 700,=). Dit zijn bedragen die zorgen dat het overal schoon is. De boete voor het onterecht gebruiken van een invaliden parkeerplaats $ 250,= ( € 175,=). En het werkt.

We zijn gelukkig geslaagd voor de kleintjes, en op de terugweg naar de Bart vindt Janny gelukkig nog een paar schoenen.

Thuis gekomen horen we dat we weer in de eetzaal van de universiteit gaan eten. Het eten is daar prima en goedkoop. Na het eten gaan we naar huis om te pakken voor Hawaii.

Donderdag 17 maart.

Vandaag gaan we naar Hawaii, dit is een eilandengroep 3850 kilometer ten westen van San Francisco bijna tegen de evenaar midden in de stille oceaan. Deze eilanden groep bestaat uit 137 eilanden waarvan de meeste vulcanisch zijn. Het is de vijftigste staat van de Verenigde Staten. Wij verblijven op het grootste eiland dat verassend “Hawaii” heet (je mag ook Hawaï of Hawai’i schrijven

Voor een verder verslag vanaf 17 maart tot en met 22 maart, zie  onder Vakanties “Hawaï 2011 voorjaar”  

Dinsdag 22 maart.

Om zes uur staan we op en vertrekken kwart over zeven naar het vliegveld in Kona. Als we op het vliegveld aankomen is het rustig,  het inchecken gaat vlotjes en voor we het weten gaan we het vliegtuig in. Weer een Boeing 767-300 die ons naar San Francisco moet brengen. Het is een erg ruwe vlucht, veel turbulentie, zodat zelfs de stewardessen af en toe moeite hebben om iedereen te verzorgen. Het valt op dat United Airlines geen jonge meiden als stewardess in dienst hebben, maar vijftigers. En deze zijn geweldig.

Uiteindelijk komen we na ruim vijf uur vliegen om kwart over negen in San Francisco aan. De auto ophalen en dan vlug naar huis. Hier drinken we wat en gaan dan vermoeid van de lange reis naar bed. 

Woensdag 23 maart.

Om kwart voor acht wordt er op de deur geklopt. Miky staat daar en vertelt dat hij naar Israël gaat omdat zijn neef bij een auto ongeval om het leven is gekomen en hij heeft juist gehoord dat hij een vliegtuig eerder vertrekt. Hij vraagt nu of ik hem naar de Bart wil brengen, wat ik natuurlijk doe.

Hierna een ontbijt en daarna gaan Janny en ik een ritje maken zoals wij twee jaar geleden hebben gedaan. Namelijk de Nappa Valley in richting Calistoga waar wij toen overnacht hebben.

Onderweg bekijken we naar een Wynery. Dit zijn bedrijven die alles verkopen wat met wijn te maken heeft, zoals flesopeners, kaas, stukjes worst, petjes, enz enz…. En natuurlijk alle soorten wijn die je maar kunt bedenken.

Je kunt dit gebied ook per trein bezoeken. Dit is een oude trein die langzaam door dit gebied rijdt en onderweg kun je heerlijk dineren met natuurlijk een goed glas wijn.

Op de terugweg gaan we bij een Apple store kijken of de iPad 2 al te koop is, we willen er twee kopen één voor Swen en één voor ons. We krijgen te horen dat we gewoon ’s morgens heel vroeg voor de winkel moeten wachten en bij opening van de winkel horen we wel of er ipad’s zijn. We gaan naar huis en denken er nog eens over of het de moeite waard is om om vijf uur ’s morgens hier in de rij te gaan staan.

Donderdag 24 maart.

Ik sta wat vroeger op omdat ik toch ga proberen een iPad te kopen, eigenlijk twee want Swen heeft gevraagd er één voor hem mee te brengen. Dus sta ik kwart voor acht bij de Apple store in de rij met een zeventig andere liefhebbers. Ik raak wat aan de praat met een paar dames en breng zo een anderhalf uur wachten in de stromende regen door.

Apple heeft twee beveiligings medewerkers bij de wachtende gezet, één voor aan de rij en één die langs de rij blijft lopen. De beveiligings medewerkster vooraan let op dat waar de rij begint geen opstopping voor de deur is, maar een twee meter bij de deur vandaan. De tweede medewerker zorgt ervoor dat iedereen netjes achter elkaar blijft zodat het trottoir vrij blijft voor voetgangers. Ook deelt hij wat paraplus uit aan de wachtenden. Ik hoor dat er op andere dagen al mensen om vier uur stonden te wachten, met de kans dat de ipads op zijn voordat je aan de beurt bent.

Als de winkel opengaat wordt er pas iemand binnen gelaten als er een verkoper vrij is. uiteindelijk kom ik met twee iPads de winkel uit, want ik wil er ook één voor mijzelf hebben.

We blijven vandaag thuis omdat we op de tweeling moeten passen. Miky is zoals al eerder verteld naar Israël en Yonit moet werken. Omdat het de hele dag regent kun je buiten niets doen, dus spelen de kinderen thuis wat ze heel leuk vinden. Janny leest wat voor en geeft ze wat lekkers te eten.

Vrijdag 25 maart.

Dit is onze laatste vakantie dag in Berkeley die een beetje in het teken van afscheid nemen staat. Janny en ik gaan weer op de kinderen passen en Yonit werkt zoals gebruikelijk thuis. Eerst ga ik naar de iPhone reparateur omdat mijn scherm niet goed reageert. Dit wordt super verholpen waar ik bij sta, er waren alleen wat vuile contacten die ter plekke schoongemaakt worden. Omdat dit maar een minuut of tien duurde hoef ik niets te betalen en hij werkt weer super.

Dan ga ik wat boodschappen doen omdat Janny het leuk vindt om op deze laatste dag “erev shabat” te vieren, dus gaat ze koken. 

Daarna ga ik kijken of ik een goede hoofdtelefoon kan vinden voor in het vliegtuig en maak daarvoor hele omzwervingen door de stad en vind uiteindelijk op het laatste moment “Best Buy” waar ik hoofdtelefoons koop. Deze zaak had ik eerder moeten ontdekken, enorm groot en alle electronica voor hetzelfde bedrag als thuis maar dan in Dollars. Bijvoorbeeld een Apple airbook kost in Nederland € 999,= en hier $ 999,=, dus eigenlijk € 700,=. dus de volgende keer geld meenemen.

Bij thuiskomst staat er een heerlijk maal waar we gezellig van genieten met de tweeling.

En dan vast wat pakken, boardings kaarten uitprinten en gauw nog even het verslag bijwerken. Nog even tv kijken en op tijd naar bed.

Zaterdag 26 maart.

Vandaag ruim tien uur vliegen naar Heathrow  voor een tussenstop, dan nog een uurtje naar Schiphol waar Gert, Wil, Swen en familie op ons staan te wachten.

Dit was een heerlijk verblijf bij de famillie Lustig in Berkeley.

cialis 100 mg