Verblijf in Californië van 2 mei t/m 3 juni 2012

Woensdag 2 mei 2012.

Klokslag zes uur staan Gert en Wil op de stoep om ons weg te brengen naar Schiphol. Gert brengt ons weg omdat hij dan zeker weet dat we weg zijn. Als we op Schiphol aankomen hebben we een probleempje met de “Esta” verklaring, dit is een beperkt visum om de Verenigde Staten binnen te mogen komen. Omdat ik een nieuw paspoort heb, wat nog niet bekend is bij de autoriteiten in de VS, is mijn Esta verklaring niet geldig. Gelukkig kan ik op Schiphol een nieuwe verklaring aanvragen en kunnen we de reis beginnen. Na een voorspoedige vlucht van tien en een half uur komen we precies op tijd in San Francisco aan. Hier staat Jonit op ons te wachten, en na een hartelijke begroeting gaan we naar haar huis in “Moraga”. Hier aangekomen bewonderen we eerst de tuin en het huis, en dan een kop thee.

Dan uiteraard uitgebreid bijkletsen en de tweeling bewonderen. Als Miki thuiskomt besluiten we niet te koken maar eten bij de “take away” te halen. Soep bij de Chinees en Shusi bij de Japanner. Na een overheerlijk maal gaan Janny en ik naar bed om lekker bij te slapen. We zijn namelijk twee en twintig uur op, dus we hebben echt slaap.

Voor de liefhebbers: Een Boeing 747 is ruim zeventig meter lang en de vleugelwijdte is vijf en zestig meter. Er kunnen 415 passagiers in en 15 bemanningsleden. Het leeg gewicht is 179 ton en er gaat 200.000 liter brandstof mee. Het totale start gewicht is 379 ton. De snelheid bij het opstijgen begint bij 270 km p/uur. De kruissnelheid bedroeg 895 km p/uur en de hoogte was gemiddeld 12 kilometer.

Donderdag 3 mei 2102.

We staan niet al te vroeg op, maar hebben nog het gevoel wat slaap te moeten inhalen. Ik ga met Jonit mee de kinderen naar school brengen, zodat ik de weg weet. Als Jonit en Miki op vakantie gaan moeten wij namelijk de kinderen naar school brengen. We nemen er vandaag ons gemak van en vanmiddag gaan we even naar een winkelcentrum in Moraga. In een Hardware shop kijken we onze ogen uit, ongelofelijk wat ze hier verkopen aan gereedschap, materialen enz. enz. Volgens een medewerker verkopen ze 44.000 verschillende artikelen. Dan naar huis voor een glas wijn en een pizza.

 

Vrijdag 4 mei 2012.

Jonit wekt vandaag thuis en heeft wat hoofdpijn en daarom breng ik de tweeling naar school. Als ik weer thuiskom besluiten we om wat in de omgeving rond te kijken, en natuurlijk zien we weer een winkelcentrum. Ook hier kijken we rond en dan zie ik een prachtige oude Buick, geweldig om te zien. De auto verkeert in een prima staat en de eigenaar gaat er gewoon mee winkelen.

We gaan even bij de Safeway koffie kopen, heerlijke “Peets” koffiebonen om thuis te proberen. Janny kijkt even op de groente afdeling rond, verbaasd over het prachtige fruit.

We gaan weer vroeg terug omdat Miki eerder van de universiteit komt. Hij vertrekt vanavond naar Australië. Daar geeft hij een lezing, na afloop hiervan reist hij naar Nieuw Zeeland waar hij Jonit zal ontmoeten. Samen vieren ze daar hun tien jarig huwelijk en dan gaan ze voor drie dagen naar Thaiti. Na deze vakantie komen ze weer terug naar Moraga. Wij zullen tijdens de vakantie van Miki en Jonit op de kinderen passen. Omdat het vrijdag is vieren we vanavond  “Erev Shabat” En tafelen we nog wat na.

Zaterdag 5 mei 2012.

Jonit heeft de kinderen beloofd om naar de dierentuin te gaan, dus na het ontbijt op naar Oakland. Hier is een schitterende dierentuin, niet spectaculair wat dieren betreft maar in een geweldige omgeving. Heel veel groen en heuvelachtig waardoor je vanaf de ene groep dieren de andere niet ziet. Geweldige natuur. Na een dag dierentuin naar huis voor een heerlijk maal, en op tijd naar bed.

Zondag 6 mei 2012.

Na het opstaan blijven we eerst wat rond het huis, ik naar Nederland telefoneren en alle dames in de tuin werken. Na de lunch gaan we naar een party. Dit is georganiseerd om de bewoners van Moraga samen te brengen. De party is bij een Haciënda die, hoe komen ze erop, “Haciënda party” heet.

Het een gezellig samenzijn waar iedereen elkaar ontmoet en voor de kinderen zijn er springkussens en allerlei spelletjes. Voor de ouderen is het “zien en gezien” worden. De hele middag loopt er een Mexicaans uitgedoste groep die gezellige Mexicaanse muziek maakt. Al met al heel gezellig.

Het is al tegen zeven uur voordat we naar huis wandelen en eten thuis nog wat. Na het eten even napraten en dan is de dag weer voorbij.

Maandag 7 mei 2012.

Het doel van vandaag is de “Sierra Nevada” die op de grens van Californië en Nevada ligt. Via de freeway 80 rijden via Sacramento naar het oosten. Dan komen we in een gebied waarover ik vroeger als jongetje veel heb gelezen. Boeken van Arendsoog en later Old Shatterhand van Karl May. Dit is het Wilde westen met z’n Indianen en Cowboys. Als we even een stop maken op een parking staat daar een schitterende truck die glimt als een spiegel. De chauffeur is zijn wagen druk aan het poetsen.

Als ik een foto  wil maken van de auto staat Elward (67 jaar), de driver te grijnzen, dus zet ik hem op de foto. Als ik vraag hoe oud deze truck is begint hij te vertellen dat deze van 1998 is, dus 14 jaar oud. Trots laat hij de lak zien die in een perfecte staat is, alleen de oplegger moet opnieuw gespoten worden. Hij vertelt dat deze truck 2.200.000 kilometer heeft gereden en 68 voet (20,7 m.) lang is.

We gaan verder naar de “Donner pas”. In november 1846 trok de familie Donner bestaande uit 87 leden vanuit het oosten naar het westen om daar hun geluk te beproeven. Helaas in de barre winter kwamen zij door de  vele sneeuw in de Sierra Nevada Mountains vast te zitten. Slechts 47 mensen overleefden dit, door zoals later bleek de overledenen op te eten. Ter nagedachtenis van dit bijzondere verhaal en de verschrikkelijke ontberingen in het algemeen is een monument opgericht.

Uitzicht vanaf de Donner Pas.

We vervolgen onze weg en komen door een prachtige natuur, veel bomen en bergen. Het is adembenemend

Uiteindelijk komen we via Tahoe City in Kings Beach aan en besluiten hier te overnachten. We vinden snel een Motel aan het meer “Lake Tahoe” met de naam “Ferrari’s Crown”. Als we vragen om een kamer aan het meer geeft de receptionist ons een kamer echt direct aan het meer, we horen het water klotsen. Nog nooit meegemaakt vanuit het bed een uitzicht over het meer, geweldig. Lake Tahoe is een bergmeer op 1899 meter hoogte, is 35 km lang en ± 20 km breed. Het water is 99,99 % zuiver en in trek bij de toeristen.

Nadat we eerst wat hebben gerust, met vanuit ons bed uitzicht over het meer, gaan we wat rondkijken. We vinden algauw een Steak house waar we heerlijk gaan eten. Na het diner gaan we terug naar onze kamer voor een goed glas wijn.

Dinsdag 8 mei 2012.

Sorry, maar nu eerst wat voor de 50+ ers. Wie herinnerd zich “Bonanza” niet, de TV serie met Ben Cartwright en zijn zonen Hoss, Adam en Little Joe. Hun avonturen speelden zich af in het Wilde Westen. Ze woonden op de Ponderosa. En wat blijkt, bij het plaatsje Inclide Village stat deze ranch. Omdat we er min of meer langs komen wil ik dit natuurlijk zien. Ik ga bij het lokale VVV vragen waar het precies is, en krijg dan te horen dat deze ranch negen jaar geleden aan een particulier is verkocht. Tot die tijd was de ranch te bezichtigen, helaas dus.

We gaan naar het noordoosten richting Reno en verbazen ons onderweg over de prachtige Sierra  Nevada. We komen ogen tekort.

Wat later komen we over de top van de Mount Rose die 3286 meter hoog is. We lopen hier nog in de sneeuw. 

Je kunt merken dat de winters hier langer en streng zijn. Vaak zien we Jeep achting auto’s met de sneeuwschuif er nog voor. De natuur begint ook maar net uit te lopen.

Via Reno gaan we een zuidelijke weg (41) die door een woester deel van de Sierra Nevada gaat, hier groeien bijna geen bomen. Het is een ruig bergachtig landschap met geweldige vergezichten. We krijgen geen genoeg van alles wat we zien.

Rijdend door dit ruige gebied komen we in Virginia City. Hier werd in de woestenij rond 1860 goud gevonden. Dit had tot gevolg dat uit het hele land goudzoekers hiernaartoe kwamen, met duizenden tegelijk. Twintig jaar later waren de Bonanza’s uitgeput en verdwenen de mensen weer. Het werd een Ghost town waar niemand woonde. Jaren later kwamen er toch weer wat mensen wonen en nu zijn het er ongeveer zevenhonderd en vijftig. De hoofdstraat is nog authentiek en het bezoeken waard. Dus wandelen we door de straat en voelen ons terug in de cowboy tijd, in het wilde westen.

Leuke oude huizen, saloons en shops.

De brandweer kazerne.

 

Het is erg leuk, maar we moeten verder, naar Carson Citty, genoemd naar Kit Carson. Deze man die werd geboren in 1809 heeft veel goede contacten gehad met de indianen die hier leefden. Tijdens de burgeroorlog ging hij in dienst en heeft in deze omgeving een aantal indianen stammen uitgeroeid. Bijvoorbeeld de Navajo’s, de Apachen, enz. Later werd hij wat rustiger en heeft weer wat goede contacten met de indianen opgebouwd. Hij sterft in 1868  thuis in bed, dit in tegenstelling met de duizenden indianen die door zijn toedoen werden uitgemoord. Maar toch, er is een stad naar hem genoemd. Omdat we  aan het zuidelijk deel van Lake Tahoe willen slapen, rijden we  weer door een prachtig stuk van de Sierra Nevada.

Rond half vijf vinden we de Loge ” Tahoe Vally Lodge” in South Lake Tahoe. We hebben hier een rustieke kamer voor vannacht gehuurd. Even relaxen en dan op stap voor het diner. Uiteindelijk valt de keuze op een Thais restaurant waar we heerlijk eten. Een korte wandeling naar huis waar we nog even TV kijken.

Woensdag 9 mei 2012.

Omdat we in een Lodge slapen hebben we geen ontbijt, dus moeten we onderweg wat opscharrelen. Voor dat we South Lake Tahoe uitzijn zien we een winkelcentrum met een reclame voor “Peets Koffie” en geloof me, dit is de lekkerste koffie die ik ken. Natuurlijk gaan we voor een dubbele espresso naar binnen, en wat blijkt het is een geweldige winkel met een Peets koffie hoek. Hier kun je een sandwich laten samenstellen precies zoals je wllt, wat voor zoor vlees, soort kaas, welke vruchten, enz, enz.. Natuurlijk laten we hier onze brunch klaarmaken die we onderweg tijdens een stop in het woud opeten. 

De rit is prachtig, uitgestrekt naaldbomen woud met regelmatig een uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Een rit om niet te vergeten. Na een paar uur rijden komen we bij “Placerville” aan. Hier is het oude centrum nog redelijk in oorspronkelijke staat. We gaan een “hardware store” binnen en direct komt e een dame naar ons toe en verteld dat dit de oudste winkel ten westen van de Mississippi  is, namelijk 160 jaar oud. De goudzoekers kwamen vanuit San Francisco naar Placerville, kochten er hun uitrusting en gingen dan richting Sierra Nevada om goud te zoeken. Ze vertelde dat hier zelfs dynamiet werd verkocht. En dit in een winkel die in een straat van houten huizen staat. In deze winkel is behalve voedsel alles te koop, bedenk het maar of ze hebben het.

Hierna wandelen we nog wat rond en stappen dan weer in de auto. Het is bijzonder te bedenken dat hier tot160 jaar geleden geen blanken waren, alleen hier en daar indianen stammen. De geschiedenis is hier voor onze begrippen maar heel kort. We verlaten de provincie “El Dorado” en reizen richting Sacramento. We bezoeken oud Sacramento en hebben het gevoel dat de tijd hier wat langzamer is gegaan. Oude winkels, een trein station en de haven aan de Sacramento rivier. Heel leuk om hier wat te wandelen.

Natuurlijk wel wat ijs voordat we verder kijken.

Prachtig die oude stad,

Omdat de klok doortikt gaan we naar de auto om weer richting Jonit te gaan. We willen vanavond thuis zijn om morgen Jonit te helpen, zij gaat zaterdag naar Nieuw Zeeland om daar Miki te ontmoeten. Dus dit is dan het einde van deze trip waarin we 615 km reden en diep onder de indruk zijn gekomen van de Sierra Nevada.

Donderdag 10 mei 2012.

Vandaag een rustige dag, ik heb een compost container voor Jonit in elkaar gezet. Hier ben ik het grootste deel van de dag mee bezig geweest. Vanavond eten we op de campus van de universiteit waar ter ere van de afsluiting van een semester een barbecue georganiseerd is. Heerlijk eten en ijs toe. Janny, Jonit en de kinderen gaan naar een musical en ik ga bij Peets Coffie koffie drinken. Helaas deze was gesloten. Na afloop naar huis waar het inmiddels bedtijd is.

Vrijdag 11 mei 2012.

Een rustige dag, alleen wat boodschappen gedaan. Ik had in een winkel een onderdeel voor de douche gekocht, maar dit voldeed niet. Het was al uit de blister gehaald en die was al weggegooid. Volgens Jonit kun je dit gewoon terug geven, en ja hoor. Als het maar binnen 90 dagen na de aankoop is. Een bijzondere service.

Zaterdag 12 mei 2012.

Wat in huis gerommeld en al gauw kwam Gidi, de broer van Miki, met zijn vrouw op bezoek. In Moraga is een braderie waar we wat hebben rond geneusd en om half zes breng ik Jonit naar de trein, die vertrekt nu naar Nieuw Zeeand om daar Miki te ontmoeten. Onze oppas is hiermee begonnen.

Zondag  13 mei 2012.

Natuurlijk uitslapen en daarna boodschappen doen. Ik moet wat onderdelen kopen voor de computer gestuurde beregeningsinstallatie ( Goed scrabble woord ). Deze begon gisteravond spontaan te lekken. De rest van de dag zijn we thuis met de tweeling.

Maandag 14 mei t/m 23 mei 2012.

De komende dagen gaan we de kinderen naar school brengen, en aan het einde van de dag natuurlijk weer ophalen. De school voor de tweeling ligt op een half uur rijden van ons huis. Op school krijgen de kinderen een ontbijt en een lunch, dus hoeven we ’s morgens geen eten klaar te maken.  Deze school kost $ 1.600,= per kind per maand, maar dan heb je ook wat.

Na het naar school brengen van de kinderen ontbijten Janny en ik. We zitten dan voor het raam naar de tuin waar we kolibries zien en af en toe een eekhoorn. Zelfs kwam er een hert in de tuin van de planten eten. Tijdens het tuinieren signaleert Janny een slang van een anderhalve meter. Toen ik even later een sproeier wilde afstellen hoorde ik gesis, ik dacht dat dit van de sproeier kwam waar de lucht uitgaat voordat er water komt. Toen dit sissen bleef doorgaan keek ik goed en zag op een anderhalve meter een slang die niet gelukkig was met mijn aanwezigheid, deze slang was zeker anderhalve meter lang 5 à 6 cm. dik. Voor de zekerheid ben ik maar op een paar meter afstand gaan staan.

We doen boodschappen, kijken in grote winkels  zoals de Safeway, Trader Joe, Costco ( een soort Makro), Best Buy, Apple store, enz. enz. Best wel leuk om hier rond te neuzen. Totaal andere ideen, vaak een enorm assortiment. Kortom we komen de dagen best wel door. Eigenlijk kijken we onze ogen uit.

Even tussendoor; We zijn zondag 20 mei door Gidi, de broer van Miki, en zijn vrouw uitgenodigd om naar het Golden Gate park te komen. Er is dan de jaarlijkse Bay to Breakers race. Deze race is de grootste hardloopwedstrijd ter wereld, die voor het eerst op 1 jan 1012 is gelopen en twaalf kilometer lang is. Dit om de spirit te tonen na de enorme aardbeving die San Fransico in 1906 heeft getroffen. Deze hardloop wedstrijd wordt nu voor de 101e keer gehouden en heeft tienduizenden deelnemers. In 1986 waren er 110.000 deelnemers. Omdat een race met zoveel mensen wat lastig is, is er maar een kleine groep die er echt een wedstrijd van maakt. Het overgrote deel meent dat het uitlopen van de race op zich al heel bijzonder is, vooral omdat dit uitlopen van de race in de meest bonte outfit gaat of helemaal geen outfit. En natuurlijk gaan we hier  kijken, en het was echt heel bijzonder om dit te zien.

Voor meer foto’s klik hier

Natuurlijk hoort hier ook drank bij, en dan is alles mogelijk.

Mocht je ooit op de derde zondag in mei in San Francisco zijn, ga kijken.

We rijden hier rond in de Toyota Prius van Miki. Deze auto is een hybride, dus deels op benzine en deels op de accu’s. Je merkt in de auto geen verschil van rijden op stroom of benzine, en van het overschakelen van stroom naar benzine merk je niet. Een plezierige auto om in te rijden. De enige minpuntjes di ik kan ontdekken is het beperkte vermogen om achteruit een steile helling op te gaan en een motorrem die niet al te veel voorstelt. Maar wanneer heb je dat nu nodig, trouwens andere automaten hebben ook dat probleem. Een fijne auto die erg comfortabel is en ondanks zijn accu’s veel ruimte biedt.

Donderdag 24 mei 2012.

Gisteren zijn Miki en Jonit weer thuis gekomen. Vanaf nu kunnen we weer één en ander ondernemen. We gaan vandaag naar San Francisco om wat lekker rond te dwalen.Omdat Miki en Jonit beide met de auto naar hun werk gaan, bellen wij een taxi om naar het Bart station te gaan. De Bart, een trein die onder de San Francisco Bay doorgaat, brengt ons naar het Embarcadero station in San Francisco. Hier lopen we een stukje door de hoofdstraat, “de Market street”, en daarna naar het Ferry building.

Onderweg zien we nog een monument ter nagedachtenis aan de Amerikaanse militairen die in 1937 en 1938 tegen Franco hebben gevochten. Wij hadden hier nog nooit van gehoord, dus weer wat geleerd.

Daarna slenteren we langs de pieren naar de “Fishermans Wharf” waar we op ons gemak rond neuzen totdat het weer tijd wordt om richting huis te gaan. Miki is dan al thuis en gaat het eten verzorgen.

Alcatraz.

Vrijdag 25 mei 2012.

Omdat Janny zich niet lekker voelt staat ze wat later op, en ondertussen breng ik de dames naar school. Als ik terug kom ontbijten we eerst en dat stappen we in de Dodge om wat in de omgeving rond te rijden.

We gaan naar het “Tilden” regionaal park waar we een prachtige botanische tuin bekijken. Zeker voor Janny is dit schitterend. Dan rijden we verder door het park en hebben prachtige uitzichten over de Bay. Inmiddels is Janny weer aardig opgeknapt.

Via de Bear Creek rijden we naar het “Briones” regionaal park. Juist voor dit park zien we voor het eerst een begraafplaats en tijdens het langsrijden zien we de naam. “Gan Shalom” (tuin van vrede). Dus we stoppen en kijken even rond, de begraafplaats ziet er totaal anders uit dan in Israël. De tocht gaat verder door een prachtig gebied met luxe huizen die een adembenemend uitzicht over de valei hebben. In Lafayette eten we een “Ranche DTP” meal bij de Mac en we besluiten alleen nog maar naar de Mac te gaan, of met de kleinkinderen, of in uiterste nood.  Dit omdat we het niet lekker vinden. Thuis gekomen even wat gedronken en daarna  de kinderen uit school gehaald. Als Miki en Jonit thuiskomen start het pannenkoeken festijn, de kinderen vinden dit heerlijk. Miki en Jonit besluiten ons mee te nemen naar een Redwood park in het noorden, en Miki reserveert kamers voor ons. En dan na het gebruikelijke glas wijn naar bed.

Zaterdag 26 mei 2012.

Eerst even naar Gert gebeld en dan pakken voor onze trip. Omdat vandaag Shavuot, (het weken feest) rijden we eerst naar San Francisco, naar Gidi en zijn vrouw om eerst gezamenlijk een maal te hebben. Dit is een maal zonder vlees, maar overheerlijk. Rond twee uur vertrekken we om via highway 101 naar het noorden te gaan. Via Santa Rosa naar Cloverdale en dan weg nr. 128  en later weg nr. één naar “Fort Bragg” waar Miki in het Surf Motel kamers heeft gereserveerd. Dit is driehonderd kilometer ten noorden van San Francisco. We rijden door een prachtig landschap en bij Navarro River krijgen we een fors stuk Redwood woud, kolossale bomen. Juist voor Fort Bragg komen we langs de kust van de Pacific Ocean te rijden. Geweldige uitzichten en langs de kust hier en daar echt Amerikaanse huizen.

We komen kwart over zes in ons motel aan, koffers uitpakken en dan gaan we uit eten. We eten bij “The Q” restaurant, veel vlees en vette friet. Miki verrast ons met twee glazen en een heerlijk glas wijn. Voor het slapen gaan mogen de dames zich even uitleven!!!

Zondag 27 mei 2012.

Vandaag wordt het een Redwood dag, de rit is naar Smithe Redwood park. Eerst stoppen we bij zee waar we ons verwonderen over het geweldige uitzicht.

Vanaf Fort Bragg  vervolgen we Highway nummer één naar het noorden, tot Rockport en daar draait de weg het binnenland in. De uitzichten onderweg over de Pacific Ocean zijn geweldig. Uiteindelijk komen we bij het Smithe Redwood park aan en volgen de “Drive Thru Tree Park” route door het park. Het zijn kolossaal grote bomen met hoogten tot veertig, vijftig meter of nog hoger.  We komen bij een enorm  grote boom waarin onder een gat zit van 1,82 meter breed en 2,10 meter hoog waar je met de auto door kunt rijden.

Echt een belevenis om door de stam van een boom te rijden.

We eten hier wat en gaan dan wat verder naar het noorden. Onderweg zien we een bord met de aanduiding van Grootste boomhuis ter wereld. En wat blijkt, een boom met een doorsnede van tien meter en een hoogte van zes en zeventig meter is driehonderd jaar geleden van binnen uitgebrand. Tot een hoogte van vijftien meter is deze boom van binnen verbrand, en dus hol. De boom is vierduizend jaar oud en heeft onderaan de stam een omtrek van ruim dertig meter. Deze boom is na de brand gewoon in leven gebleven en is nu een bezienswaardigheid. Binnen is hij wat ingericht als woonkamer.

Na deze boom bekeken  te hebben gaat de auto met zijn neus weer richting motel. Om bij te komen van deze bomen drinken we eerst een glas wijn en dan een pizza.   Daarna weer een glas en hup bed in.

Maandag 28 mei 2012.

De verassing van de dag is een rit met een trein. Na het opstaan eerst een licht ontbijt en dan naar het station. Het is een rit met een oude stoomtrein, de “Skunk Train”. Jonit, Janny, de tweeling en ik gaan met de trein mee en Miki zal naar het eindpunt rijden om ons weer op  te pikken.

De spoorlijn is in 1886 aangelegd en is nu alleen nog als toeristentrein in gebruik. De rit gaat langs een rivier door een geweldige natuur. Het is echt zo’n western trein, alleen de overval door indianen ontbreekt. De twee uur durende rit eindigt midden in de bossen, in Northspur.

Gelukkig heeft Miki deze plek kunnen vinden. Het eerste deel vanaf het station is een half uur over een slechte onverharde weg, en daarna via Highway 101 en weg nr. 20 naar huis. Onderweg komen we bij Lucerne, een leuke plaats bij een prachtig meer.

Omdat we de kajak van Miki bij ons hebben gaar Janny en Miki een half uurtje het meer op. Dan via de Nappa Vally naar Nappa waar we wat eten . Inmiddels is het donker geworden en rond half tien zijn we thuis.

Dinsdag 29 mei 2012.

Een wat serieuze dag vandaag. Eerst gewerkt voor Ad Arma ICT, en daarna wat telefoontjes naar Nederland. Tegen twaalven zijn we naar Emmerville gegaan om een iPad te kopen. In dit winkelcentrum zijn we wat rond blijven hangen. Tegen de tijd dat we moeten eten gaan we naar huis.

Woensdag 30 mei 2012.

We trekken er voor twee dagen samen op uit. We willen wat meer van het gebied ten zuiden van San Francisco zien. Vooraf ga ik met Miki mee om zijn huurauto op te halen, wij kunnen dan zijn Prius gebruiken. Eerst doen we Santa Cruz aan en nemen dan weg nr. 1 naar het zuiden. Deze weg hadden we drie jaar geleden tot Santa Cruz gereden en was prachtig, maar het vervolg naar het zuiden is minder spectaculair. We rijden niet langs de zee maar iets het binnenland in. Begin van de middag arriveren we in Monterny, een van de oudste steden van Californië. Ook hier is een “Old Fisherman’s Warf” Die kok zoals die in San Francisco een toeristen gebied is geworden.

Heel veel eetgelegenheden en ook nog een paar souvenirwinkels. Aan het einde van de pier is een restaurant waar we heerlijk eten. Om de calorieën er af te lopen maken we een flinke wandeling naar de “Cannery Row” waar voeger vis waaronder erg veel sardines werden ingeblikt. Toen na 1951 de reusachtige scholen sardines om onbekende reden verdwenen, kwam er ook een einde aan deze industrie. De fabrieken werden omgebouwd tot winkels, restaurants en bars. Heel leuk om te zien. Ook de zogenaamde “17 miles Drive” hebben we gereden. Dit is een weg door een prachtig natuurgebied aan de Pacific. Het één van de mooiste natuurgebieden in deze omgeving en is vooral bekend om zijn “Lone Cypress” die eenzaam op een rotspunt groeit.

Aan de zuidzijde van Monterey ligt Carmel, een klein plaatsje waar veel kunstenaars wonen. Clint Eastwood is hier burgemeester geweest en woont er nog steeds. Toen we de “17 miles Drive” reden herkende Janny in één van de tegenliggers Clint Eastwood.

Na wat zoeken vinden we het Bay Park Hotel waar we overnachten.

Donderdag 31 mei 2012.

Het ontbijt nemen we bij de “Crazy horse bar” en daarna verder naar het zuiden. Highway nr. 1 is nu een gewone weg geworden die nu vlak langs zee loopt. We kunnen bij iedere bocht wel uitstappen want de uitzichten zijn geweldig. Iedere keer als we uitstappen verwonderen we ons weer.

Na een paar uur rijden en kijken slaan we een paar kilometer ten zuiden van Lucia een zijweg in. Je moet weten dat hier een zijweg is, want je verwacht dit niet. De bergen rijzen hier bijna loodrecht uit de zee tot een hoogte van 1787 meter. Het is een kunststuk hoe hier een weg is aangelegd. Smal, steil en héél veel bochten. Deze steile hoge bergen vormen het “Los Padres National Forest”. We rijden een kronkelende weg die anderhalf uur duurt door de woeste bergen met een prachtige natuur.

Tenslotte komen we op een hoogvlakte waar we af ten toe iemand zien. Verder zijn we op deze weg alleen een bus tegengekomen. Om te passeren gaat de bus naar een breed stuk van de weg, en dan op aanwijzingen van passagiers passeren we de bus.

In het midden van deze hoogvlakte ligt de “Mission San Antonio de Padua”. Deze missiepost is in 1771 door Franciscaner monniken als militaire buitenpost opgericht. Het doel hiervan was het rooms-katholicisme onder de indianen te verspreiden. Onbegrijpelijk dat hier deze post kwam, voor ons gevoel in “The Middle of Nowhare”. Maar de monniken dachten daar anders over, en nu hebben wij wat om te bezichtigen.

Het zijn galerijen die ter eventuele verdediging in een rechthoek gebouwd zijn, met op een hoek een kerk.

Vlakbij deze missie post is de legerbasis “Fort Hunter Liggett” hier kunnen we niet dichtbij komen (militair geheim) maar onderstaande foto is wel duidelijk.

Als we onze weg vervolgen komen we aan de andere kan van het gebergte uit bij de plaats “King City”. Deze plaats is aangelegd naar Amerikaande maatstaven, veel ruimte en wegen die parallel aan elkaar lopen.

Omdat de middag al aardig opschiet besluiten we op ons gemak naar huis te gaan. Onderweg zien we enorme wijngaarden. Voor zover je kunt kijken druiven, druiven en nog eens druiven. Als we even de weg afgaan zien we ons omringd door onafzienbare groente velden. Sla, andijvie, rode kool, witte kool, enz, enz.

De sla wordt met enorme machines geoogst. Hoe dit werkt weet ik niet, maar de machine op rupsbanden maak wel indruk. Na deze enorme groentevelden gaan we nu echt huiswaarts waar we tegen negenen aankomen, precies op tijd voor een glas wijn.

Vrijdag 1 juni 2012.

Omdat de tweeling vandaag vrij heeft, zijn we vandaag thuis om op de meiden te passen. De ouders van Miki zijn eergisteren vanuit Israël aangekomen om met de broer van Miki en zijn vrouw een cruise te maken. Omdat zij het leuk vinden om de meiden te zien en een vrije dag hebben tussen aankomen uit Israël en de cruise komen ze bij ons in Moraga op bezoek. We zitten gezellig kletsen met Joshi en Ahuva en daardoor vliegt de dag om. Als Miki en Jonit thuiskomen brengen ze Chinese soep en sushi  mee en daarmee hebben we een heerlijk maal.

Zaterdag 2 juni 2012.

Vandaag onze laatste dag in Moraga, Californië. We staan op en ontbijten rustig. Na het ontbijt probeer ik bij vier ramen het uitzet systeem te repareren, maar helaas in de dichtstbijzijnde “hardware shop” hebben ze niet de juiste onderdelen. De onderdelen zijn wel te koop, maar die winkel is op drie kwartier rijden. Miki geeft aan dat hij liever naar een Redwood bos gaat en later zelf de ramen zal repareren.

We hebben een prachtige wandeling door het woud, het is er heerlijk verblijven. Bij een pad stond een bordje met het verzoek om met de takken die je op hebt pad vindt een afbakening mag maken. Een heel leuk idee. Het pad is opgeruimd en de afbakening heel creatief.

Na de wandeling gaan we huiswaarts en Miki en ik gaan door naar Lafayette om vlees en vis te kopen. Miki wil namelijk gaan barbecuen, en wij zijn het daarmee helemaal eens. Voor de barbecue hebben we nog even tijd om samen met Janny een cache te zoeken. Ik beroof niet te lang weg te blijven, want we willen gaan eten. Als we op de plaats komen begin ik te zoeken. Janny kijkt even goed rond, en….. ze vindt hem. Leuk, omdat de Luky Angel nu via Israël naar de USA is.

Na een heerlijk maal lopen we wat rond in de tuin, dan alles opruimen. Natuurlijk nog een glas wijn als afsluiting van de dag en van ons verblijf in Californië.

Zondag 3 juni 2012.

De koffers waren al bijna gepakt, en nu de laatste toilet spulletjes. Mik maak t voir ons het ontbijt klaar en dan naar het vliegveld. Na het afscheid nemen vliegen we naar Nederland. We kunnen terugkijken naar een heerlijke vakantie.