Herfstvakantie Engeland van 20 oktober t/m. 29 oktober.
Vrijdag 20 oktober 1995.
Vertrokken om tien voor vier richting Breda toen Jorrit uit school kwam. AIs het goed is weet niemand, behalve Ingrid en Swen, dat we naar Engeland gaan. Vanavond om 23.00 uur moeten we in Duinkerken met de boot mee. Tien voor half zes zijn we bij de grens met België. Het miezert. Veel last van lichte files gehad. Kwart over zes getankt en brood klaargemaakt. In de auto gegeten, want we weten niet wat ons aan files nog boven het hoofd hangt. Half acht weer file net voor Brugge. Daar is een groot ongeluk gebeurd met een vrachtauto die omgeslagen is en er is een personenauto uitgebrand. Gelukkig geen persoonlijke ongelukken gezien. Om negen uur zijn we aangekomen in Duinkerken, gelijk ingecheckt en daarna even rustig koffie gedronken. Om tien uur Ingrid gebeld hoe het afscheid was bij de Greenschop. Het was heel leuk en ze had veel snoep gehad.
Om elf uur vertrokken we en vergeleken met deze zomer was het erg rustig. We telden 7 busjes, 25 auto’s’ 2 caravans en 2 touringcars. Om tien voor twee reden we de boot af in Ramsgate. Er was ons door het boekingskantoor verteld dat we op de parkeerplaats bij de boot in Ramsgate mochten blijven staan en dat hebben we dus maar gedaan. Plaats genoeg.
Zaterdag 21 oktober 1995.
Heerlijk geslapen en om half acht opgestaan. Vertrokken om tien over half negen richting Londen. We hadden 316 km gereden tot de boot. De reis gaat voorspoedig maar het is een hele slinger om Londen heen, onder de Thames door en toen hebben we om kwart over elf koffie gedronken net voor Watford, voordat we de M.1 opgingen.
Om kwart voor twee gegeten op een parkeerplaats in de buurt van Nottingham. Het is zonnig maar fris. Bij Nottingham een kaart gekocht van Sheffïeld, zodat we weten aan welke kant van de stad we moeten gaan staan. Half drie weer gaan rijden en toen was het nog ongeveer 50 km.
Half vier hebben we een camping gevonden, een boerencamping in het Peak-district, links van Sheffield. Vandaar is het een half uurtje rijden naar Martin en Joanne. In het zonnetje koffie gedronken en om half vijf aan het eten begonnen, zodat we om zes uur konden vertrekken naar Sheffield.
Om zeven uur waren we er na wat zoeken in het donker. Frans pakte de autotelefoon toen we voor het huis stonden en kreeg Martin aan de lijn. Frans vroeg eerst hoe het met hen ging en zei toen: Ik weet dat je een alarminstallatie hebt. Hoe weet je dat ? vroeg Martin. Ik weet zelfs welk merk het is, het is een Ashton. Hoe weet je dat? vroeg Martin weer. Nou ik kan het lezen, zei Frans.
Toen begon hij door te krijgen dat we buiten stonden en we hoorden de hele familie roepen en gelijk ging de deur open en was de verrassing compleet. Het was een prachtig gezicht om die verbaasde gezichten te zien en het duurde even voordat ze van verbazing waren bekomen. Toen kregen we onmiddellijk koffie aangeboden.
De kinderen gingen gelijk spelen. Jody werd wakker gemaakt en zag Jorrit met z’n jas aan spelen.
Ze ging naar haar moeder om te zeggen dat Jorrit zijn jas uit moest trekken, zodat hij zou blijven. Later werd door de kinderen al beslist dat Jorrit daar moest slapen. Ook werd ons aangeboden om te blijven slapen, zodat we wat konden drinken. Nou, dat hebben we maar niet gedaan, want wij kwamen tenslotte onverwacht binnen. Om tien uur zijn we naar huis gegaan en dat ging goed in het donker.
Zondag22 oktober 1995.
Vandaag komen Martin, Joanne en de kinderen naar ons toe en gaan we gezamenlijk naar Castleton. Dat is een leuk oud plaatsje, waar het ’s zondags erg druk is.
Castleton.
Er zijn ook twee steengroeven. In één mijn wordt “de blue John” gewonnen. Dat is een gemarmerde donkerbruin blauwe steen, die geslepen en gepolijst wordt. In het stadje wat rondgelopen en geluncht. Gepofte aardappel met Chili gegeten. Heel lekker. ’s Middags eerst kleding voor Jorrit opgehaald bij de caravan, want hij blijft daar logeren en toen richting Sheffield. We hebben een toeristische route gereden, want Martin reed voorop en wilde ons de leuke plekjes rond Sheffield laten zien. Ze wonen aan de rand van de stad, dus ze zijn zo in de stad en zo weer buiten. Prachtige omgeving.
Ladybow stuw.
We kwamen langs een stuwmeer waar met bommenwerpers is getraind voor een bekende oorlogsfilm Ladybow-stuw wordt deze dam genoemd. Het wordt kouder en het is vandaag ook nog een uur eerder donker, want de klok is hier vannacht teruggegaan naar wintertijd. Toen we thuis kwamen bij Martin en Joanne hebben we daar sandwiches gegeten en zijn we om zeven uur naar huis gereden. Vroeg naar bed gegaan.
Maandag 23 oktober 1995.
Vandaag naar Bakewell gegaan, want Joanne vertelde dat daar een grote markt was. Zij ging er iedere week heen met oma. Nou, het was een leuke markt. Er werden schapen en koeien verhandeld.
Bakewell.
Ook was er een grote warenmarkt. Echt de hele omgeving komt op maandag naar Bakewell. Het was file rijden.
Bakewell.
Om half drie gingen we nog naar Chats-worth House. Een paleisachtig buitenhuis met veel kunst en waardevolle meubelen en plafonds.
Ghatworth.
Luxe eetkamer.
Chatsworth.
Het doet denken aan het kasteel van Ludwig von Beieren, erg overdadig. Daarna gegeten in Admiral Rodney’s, dat is een groot restaurant op de Loxerly-road, vlakbij Martin en Joanne. Toen we gegeten hadden, zijn we naar hen toegegaan. Toen we aankwamen vertelde ze ons gelijk dat Jorrit vijf minuten buikpijn heeft gehad en daarna weer heeft gespeeld. Misschien toch een beetje teveel geweest allemaal, maar hij wilde niet mee naar huis. Koffie gedronken in de keuken en later naar de lounge verhuisd.
Het is de gewoonte dat daar de schoenen uitgaan en gelijk werden er pantoffels voor ons opgezocht. Om elf uur naar huis gegaan. Martin kwam om half negen thuis van zijn werk en moest toen nog eten. Ze hebben wel pech. Drie weken geleden ingebroken, video weg, geld weg. Afgelopen zaterdag hoorde Joanne een tik achterin de auto. Zondagmorgen kon Martin niet meer rijden: aandrijfas kapot. Vandaag kwamen we en vertelde Joanne ons dat de T.V. kapot was. Dat was gelukkig nog garantie.
Dinsdag 24 oktober 1995.
Vandaag gaan we met Joanne en de kinderen en ook de vader van Martin de Supertram in naar het grootste winkelcentrum van Europa, dat was Martin verteld. Om kwart over tien waren we in Sheffïeld bij Joanne en Martins vader, Frank, kwam ook al gauw binnen stappen. Frans en hij hadden al snel de praat. In de auto gestapt en naar het station Middlewood gereden en daar op de tram gestapt.
Het was vol, want het was gratis. Dit was omdat de tram gisteren voor het eerst in gebruik is genomen en de eerste drie dagen vrij is. Martin en Joanne voorspellen dat er donderdag niemand in zit.
Uitgestapt op het eindpunt bij Meadow Hall, het winkelcentrum. We zijn dwars door de stad gereden met de tram en hebben veel gezien. Heel afwisselend: landschappen, industrie, flats, centrum, het kanaal, de oude industrie. Ook werden we door medereizigers betrokken in gesprekken. In Meadow Hall was het erg druk. Er was geen plaats voor de kinderen in de bioscoop. Het was de bedoeling dat die naar de film Pocahontas zouden gaan kijken. Dat is nu besproken voor donderdagmorgen. Dat betekende dat we iedere speelgoedzaak in moesten. En Frank en Frans maar praten. Ik kreeg van Joanne nog een huisje van het Peak-district. Heel leuk. Om drie uur weer naar huis vertrokken en bij Joanne koffie gedronken. Daarna is ze begonnen aan het eten. Ze wilde voor ons Jacked potatoes with chili klaarmaken. Heerlijk. We kregen ijs toe. Daarna geholpen met de afwas. Dat was echt gezellig. Daarna hebben we Jorrit meegenomen naar de caravan, want die is erg moe van het laat naar bed gaan en weer vroeg gewekt worden door Jody. Nou kan hij morgen tenminste uitslapen. Om acht uur waren we thuis en het regende en waaide onderweg. Allemaal op tijd naar bed.
Woensdag 25 oktober 1995.
Lekker uitgeslapen en om half elf vertrokken richting Sheffield. Eerst wat boodschappen gedaan in Hillsborough, een wijk in ShefÍield en ook nog in een caravanzaak gekeken. Nou, als Martin in Holland komt kan hij zijn ogen uitkijken naar de caravanzaken hier. Om twaalf uur hebben we Liam en Kieran thuis opgehaald.
Die moesten vanmorgen mee haren knippen bij oma en nu gaan we naar Mc Donalds. Daarna gaan we naar de Blue John-mijn in Castleton. Met een gids gingen we naar beneden. Die legde alles uit met humor.
Veel humor verstonden we wel, maar er ging ook veel langs ons heen. De kinderen vonden het leuk en waren nog nooit in een mijn geweest. Na de mijn nog koffie en limonade gedronken in Castleton en daarna ons even opgefrist in de caravan.
Daar kwamen we toch langs naar Sheffield. Om zes uur worden we bij Martin en Joanne verwacht voor een “zondags diner”. We zouden beginnen met een Yorkshire pudding. Ik ben benieuwd wat dat inhoudt. Nou, Joanne had erg haar best gedaan. Zij had een kleur van het koken toen we aankwamen. Een Yorkshire pudding is een voorgerecht. Het bestaat uit een dikke pannenkoek met opgezette rand, waarin bouillon met ui gegoten wordt. Het is heerlijk.
Daarna een echt zondagsmaal, bestaande uit worteltjes met een zoete groente erdoor, wat dat is, weet ik niet. Bloemkool met een kaassausje, spruitjes, erwten, groene kool, gekookte aardappels en gebakken aardappels, rundvlees met jus en een lekker glaasje Liebe fraumilch er bij. Als toetje hadden we vruchten met slagroom. Echt een traktatie. De koffie dronken we in de lounge. Om half elf gingen we naar huis nadat we onze gastvrouw en -heer nogmaals hebben bedankt voor de gastvrijheid.
Donderdag 26 oktober 1995.
Jorrit heeft weer in Sheffield geslapen, want die gaat vandaag naar de film Pocahontas. Die film gaat in Nederland pas half november in première.
Wij gaan vandaag de High Peak in richting Glossop. Onderweg door een prachtig landschap gereden. Het is een mooi wandel gebied hier en ook in de herfstvakantie wordt er veel gewandeld.
High Peak.
Prachtig uitzicht.
High Peak.
Glossop zelf is niet zoveel bijzonders. We hebben er koffie gedronken in een cafetaria. Daarna zijn we iets verder gereden naar Hatfïeld. Toen terug via Chapel en le Frith. Een klein plaatsje met een kleine markt. Een poosje met een man staan praten op de parkeerplaats. Sandwiches gegeten op het marktpleintje in The Old Stocks Cafe. Daarna naar Buxton gereden.
Buxton.
Buxton.
Daar rondgewandeld en het oude Kuurgebouw bekeken. Ook een plantenpaviljoen, waarin allerlei soorten planten, vanaf begonia, chrysant tot bananenboom en palmboom groeiden.
In de auto gestapt en naar Chesterfield gereden. Het was inmiddels half vijf en het begon donker te worden. Chesterfield is een plaatsje met een scheve kerktoren. We zijn nog in de kerk geweest. De toren is scheef omdat de balken zijn gekrompen.
Leuke geveltjes in de stad. We werden gebeld door de moeder van Frans omdat mijn moeder geen contact kon krijgen. Ook mijn moeder kwam nog aan de telefoon, maar de verbinding was superslecht, want de antenne van de telefoon was de avond ervoor net afgebroken. Later in de auto belde ze nog een keer en toen ging het beter. Ook Swen en Ingrid nog gebeld. Ingrid begint het steeds leuker te vinden bij van Hoeven.
Admiral Rodney’s restaurant.
Op de terugweg zijn we bij Admiral Rodney’s gaan eten, nadat we eerst dwars door Sheffield naar Loxerly-road zijn gereden. Frans rijdt heel goed in Engeland. Toen we bij Joanne en Martin kwamen, verbaasden zij zich dat we alles zo goed wisten te vinden. Jorrit zat al in zijn pyjama om half acht, dus die slaapt vannacht weer hier.
Jorrit blijft weer slapen.
Nou ja … slapen?
Morgen doen we rustig aan, want zaterdag wordt weer een reisdag. Joanne heeft vandaag gereserveerd voor ons allemaal in Admiral Rodney’s. Vanavond toen we bij Martin en Joanne waren ging de autotelefoon nog en dat was Hans de Wit die belde. Die was nieuwsgierig hoe wij het maakten. Leuk dat hij belde. Frans was net met Martin de auto’s uitproberen. Martin in Frans zijn auto met het stuur links en Frans in Martins auto met het stuur rechts. Ze vonden het alle twee erg vreemd met de versnelling aan de andere kant, maar het ging goed. Gezellig gebabbeld en om half elf vertrokken richting caravan. Nog wat gelezen en mijn verslag bijgewerkt. Daar na plat.
Vrijdag 27 oktober 1995.
Langzaamaan gedaan en om + elf uur vertrokken naar SheffÏeld. Vannacht heeft het geregend, maar nu schijnt het zonnetje weer. Wel is het fris. We gaan nu naar het Abbeydale Industrial Hamlet museum.
Dat gaat over de ijzerverwerking in Sheffield vanaf + 1600 tot 1950. Dat was leuk om te zien. Ook oude huisjes van werkmensen uit die tijd. Om twee uur vertrokken naar Halfords om nog een wielklem te kopen. Nog de laatste boodschappen gedaan bij Sommerfield en toen terug naar de caravan om ons om te kleden. Om zes uur waren we bij Martin en Joanne. Jody sliep nog en moest wakker gemaakt worden, wat niet in goede aarde viel.
Afscheids-diner.
Lekker gegeten bij Admiral Rodney’s. Gebakken champignons, gevulde aardappel met spek, uienringen en brood met kruidenboter als voorgerecht. Daarna eten van de “Cakery” dat is halen bij buffet. Worteltjes, erwtjes, salade en kiezen uit kalkoen, varkensvlees of rundvlees met daarbij een Yorkshire puddinkje met saus. Gekookte aardappels in schil en gebakken aardappels. Daarna kiezen uit verschillende toetjes. Grandioos. Koffie toe.
Laatste happening.
Daarna naar Joanne en Martin en daar nog wat gedronken. Om half tien kwam Martins vader nog gedag zeggen en toen gingen we na uitgebreid afscheid nemen naar huis, met de belofte dat ze waarschijnlijk in de paasvakantie komen. Ikzelf naar huis gereden, want Frans kreeg nog een brandy. Het ging goed, ondanks dat het donker was. Nog even nagepraat en toen naar bed, want morgen is het weer een lange reis naar Canterbury.
5 studfield Grove Sheffield.
Huis van Joanne en Martin Fawcett.
Zaterdag 28 oktober 1995.
Camping in Aston, Astonlane.
Om kwart voor acht opgestaan met zonnig weer en vertrokken om half tien. Om kwart over tien zijn we bij de snelweg M.1, die we volgen tot de rondweg om Londen. Om tien over half twee zitten we op de rondweg. Dan gaan we nu over de Thames. Op de heenweg gingen we door de tunnel en op de terugweg gaan we over de brug. Het is een brede rivier. Om drie uur gaan we de A.2 op richting Canterbury.
Tien voor vier zijn we op de camping Bekesbourne. Frans na de koffie even een tukje gedaan en om half vijf Joanne gebeld dat we op de camping stonden. Ze vertelde dat ze nauwelijks kon wachten tot april. Liam miste Jorrit al. Om zes uur gaan eten in de stad. Het restaurant “Kings Head” was dicht, maar aan de overkant zat een afhaal fish en chips restaurant en die hadden we nog niet gehad. Heerlijke vis, geen graatje te vinden. Jorrit vond het achteraf jammer dat hij het niet had genomen. Om half tien lagen we allemaal op bed.
Zondag 29 oktober 1995.
Het klokje rond geslapen en na de koffie, om tien voor half twaalf, vertrokken richting boot. Twaalf uur in Ramsgate. Boven op de rotsen op de boulevard gelopen, waar je een mooi uitzicht hebt over de haven. We zagen de Prins Philip binnen lopen en het was zonnig en rustig weer.
Om kwart voor twee vertrokken we en ik heb mijn horloge een uur vooruit gezet, zodat het gelijk kwart voor drie was. We zagen onderweg veel schepen voorbij en langszij varen.
wat een ruimte.
Binnen ook alle ruimte.
Krijtrotsen langs de Engelse kust.
We konden nu ook zien dat we heel lang langs de Engelse kust gingen en op het laatste moment overstaken. Om kwart over zes kwamen we in Oostende aan en om half zeven waren we van de boot.
Wij waren de enige met een caravan. Gelijk doorgereden en om ongeveer half tien waren we thuis na een prachtige en voorspoedige reis, waar we met veel genoegen op kunnen terugzien.
hieronder documenten.
