Vakantie van 17 oktober t/m 24 oktober 1998

Zaterdag 17 oktober 1998.

Vertrokken om half tien richting Oostende. Daar waren we om kwart voor twaalf. Onderweg verschillende keren een buitje gehad met veel wind. Toen we aankwamen in Oostende kregen we gelijk een waardebon van £.5, – in onze handen gestopt met de mededeling dat we naar Calais moesten omdat de boot uit de vaart was genomen vanwege het slechte weer. Nou, dat was even slikken, maar we hadden geen keus. Om 13.00 uur in Calais, nadat we eerst de stad Oostende doorgestuurd werden. Toen we daar aankwamen was de boot daar ook uit de vaart. Maar we konden kiezen: of een half uur rijden naar Boulogne en dan twee uur varen met de seacat, of wachten tot kwart over drie en in Calais met de Hovercraft. Die hadden we nog niet gehad, dus dat wilden wij wel eens proberen. Het was ruwe zee, dus Frans ook aan de reistabletten. Even sigaretten gekocht voor Martin en naar de boot gekeken, die binnen kwam en helemaal tot aan het havengebouw komt. Wel vreemd om te zien hoe een boot zo de wal op schuift. De boot van half twee was al vol, dus we moesten echt wachten tot kwart over drie.

 

De Hover craft.

 

 

 

Het “varen” met zo’n boot is echt geen probleem, maar er waren wel veel mensen zeeziek. Frans en Jorrit sliepen en ik hield de wacht. Om kwart over vier waren we in Dover. Vanwege het slechte weer deed de boot er een half uur langer over. Toen gelijk doorgereden en na de Dartfort-tunnel gingen we eten. Daar naar Martin en Joanne gebeld dat we wel eens later aan konden komen. Maar dat viel gelukkig mee. Om kwart over acht waren we in Sheffield. Gezellig koffie gedronken en daarna even bij gekletst. Gelijk foto’s gekeken van Israël, de zomervakantie en foto’s van het huwelijk van Peter en Sabine. Daarna wilde Frans naar bed. Die had zo’n last van zijn spieren en was zó moe, dat hij het niet langer op kon houden. Dus om kwart over tien gingen wij naar boven. Die nacht was Frans echt koortsig. Hij had flink de griep te pakken.

Zondag 18 oktober 1998.

Heerlijk ontbeten om tien uur. Echt Engels ontbijt. Daarna naar de stad, want Liam moest nog een Golf trolley hebben en die kopen ze hier gewoon op zondag. Alle winkels zijn open. Daarna naar Frank en Pauline, waar we Steven en Tina met hun twee dochters Emma en Samantha ontmoet hebben. Ook Neil was thuis. Oma de moeder van Paulien was er ook. Het was heel gezellig en het eten was weer fantastisch. Daarna om half negen naar huis, waar we nog even gezellig hebben gezeten. Frans werd alleen steeds zieker en is met allerlei soorten medicijnen gaan slapen.

Maandag 19 oktober 1998.

Vandaag om negen uur aan het ontbijt. Joanne is werken bij de Farmer en wij zorgen zelf voor het ontbijt. Om half tien is Frank hier, want we zouden vandaag naar Lincoln gaan. Hij zou ons rondleiden, maar Frans is zo gammel dat hij eerst beslist om alleen maar naar Sheffield te gaan en daarna gelijk zegt, dat hij liever het bed induikt, want hij voelt zich erg ziek. Ik heb toen gezellig met Frank zitten kletsen en koffie gedronken en om kwart over elf kwam Frans uit bed en hebben we met elkaar nog een keer koffie genomen. De verwarming was uitgeschakeld, omdat we weg zouden gaan en we wisten niet hoe die werkte, dus, nadat we aan veel knoppen gedraaid hadden en geen resultaat hadden, hebben we Martin maar gebeld en toen was het euvel snel opgelost. Om kwart voor één met Frank naar de Pub gegaan om wat te eten. We gingen naar Nags Head. Het eten was goed. Frans en Frank een Pie en Jorrit en ik een Yorkshire Pudding met Beef. Daarna met Frank rondgereden in de omgeving van Bamsley en Stannington bij de dam. Daar zagen we een oude man waar Martin nog eens geschilderd had en hij vertelde dat hij een dochter in Utrecht had wonen, die net haar tweede kind had gekregen. Dus mijn nageslacht is de toekomst van Holland, zei hij. Leuk hem even te ontmoeten. Frank liet ons de mooiste plekjes zien en ondertussen werden wij doorgerookt. Hij zat volop te dampen in de auto. Wij werden er beroerd van. Jorrit gaf aan dat hij naar het toilet moest en wij vonden het echt niet erg om naar huis te gaan. Joanne had het druk. Ze moest eerst werken, toen naar school om te helpen met overblijven en daarna met Jodie naar dansles.

druk, druk, druk, voor de Hollandse Gasten,

 

Toen ook nog eten klaarmaken. We hadden patat en sla en eten wat Liam op school heeft gemaakt. Ei met tonijn en maïs. Lekker. Ook een soort hamtaart. Ook heerlijk. Daarna ijs toe. ’s Avonds lekker gekletst.

Dinsdag 20 oktober 1998.

Vandaag ontbeten met Joanne en om tien uur kwam Ray, haar vader, om ons te zien. Leuke, aardige man. Joanne en ik zijn om half elf naar een bloemenman (een kennis van Joanne) gegaan. Dit was een oude man van 79 jaar die een volkstuin had met een kasje, waarin hij grote bolchrysanten kweekte. Er was nog een oude man van 85 jaar bezig om slakken dood te steken. Hij vertelde al kauwende op zijn kauwgom dat de tuin volgende week winterklaar gemaakt moest worden. Joanne kocht een bos voor haarzelf en haar vader en ik een bos voor haar zus Fiona, waar we morgen naar toe gaan. Toen we om elf uur terugkwamen” zaten Ray en Frans gezellig te babbelen. Joanne moest naar school om te helpen en wij werden door Ray in het centrum van Sheffreld afgezet (met onze eigen auto) om de kathedraal te bezichtigen en het centrum te zien met de Townhall.

Frans werd weer steeds zieker en we zijn bij Boots chemist naar binnen gestapt en hebben iets tegen hoesten gevraagd. Gelijk ingenomen en dat verlichtte iets. Om vier uur terug naar huis. Frans nog gauw een uurtje naar bed voor we gingen eten. Joanne was thuis en bracht even later Jodie weer naar dansles. Ik heb ondertussen een boek over prinses Diana ingekeken. We hebben weer heerlijk van Joannes kookkunst genoten. Een grote kippenpoot met puree en erwten wortelen en boontjes. Ook nog patat. Daarna rijstepap met marmelade of chocoladepasta toe. Wat een combinatie en wat zoet. De rijstepap was lekker. ’s Avonds de film Full Monty gezien. Dat gaat over vijf mannen uit de staalindustrie van Sheffreld, die werkeloos worden en dan de chippendales na gaan doen en van alles beleven, wat hun wouwen niet weten. Wij snappen niet alle humor, omdat er veel Yorkshire dialect wordt gesproken, maar het was wel komisch om te zien. Om tien uur zijn Joanne en ik naar bed gegaan en de mannen hebben nog wat gepraat.

Woensdag 21 oktober 1998.

Vannacht heeft Frans weer aardig geslapen en voelt zich alweer een stuk beter, maar hij is er nog niet helemaal. Vanmorgen weer met Joanne ontbeten om negen uur en daarna naar Fiona gegaan, Die woont ook in Sheffreld en heeft 9 oktober een baby gekregen, die Georgia heet.

 

 

 

 

 

 

Ray komt ook mee om Frans gezelschap te houden. Jorrit vond het ook leuk om de baby vast te houden en ik heb het nog de fles gegeven. Koffie gedronken en Fiona beloofde om vrijdagavond nog even langs te komen. Daarna is Joanne gaan werken op school en wij zijn naar Meadow Hall gegaan, want daar lopen we binnen en dat is beter voor Frans. Dat ging goed en om half vijf gingen we naar huis. Een kopje thee gedronken en om zes uur aan tafel. We hadden hachee, maar dan met aardappels erin en wortels en een soort cake, een dumpling. Het was heerlijk en zelfs Jorrit merkte op dat het lekker was. Daarna ijs in een cakerol toe. Ook vreemd voor ons. Daarna koffie gedronken en om kwart over zeven moesten Joanne en Martin naar de school van Kieran en Jodie voor een tien minuten gesprek. Ik heb ondertussen mijn verslag bijgewerkt en Frans is de krant van zaterdag gaan lezen. Daar was hij nog niet aan toe gekomen. Om half negen waren ze weer thuis en voor Jodie en Kieran op bed lagen was het toch al gauw kwart over negen. Daarna nog even gekletst en op tijd naar bed.

Donderdag 22 oktober 1998.

Vandaag moest Joanne weer werken bij de boer. Wij hebben op ons gemak ontbeten en om elf uur vertrokken we naar Eyam. Dat is een dorpje dat tijdens de pest gespaard is gebleven, omdat de pastoor zei dat iedereen moest blijven waar hij was.

Daar was een groot herenhuis van de familie Wright dat te bezoeken was. We hebben daar een rondgang van een uur gehad en dat was erg leuk. Frans moest in het begin al hoesten en ging gelijk naar buiten. Toen kwam een oudere gastwouw hem na en ging een glas water voor hem halen. Dat mocht hij meenemen tijdens de hele rondgang.

 

Entree.

 

We hebben veel kostbare oude voorwerpen gezien. Daarna nog even rondgewandeld, want er waren ook een handwerkwinkel, koperslager en vioolbouwer op het terrein gevestigd.

 

Keuken Eijam Hall.

 

 

 

Ook hebben we daar nog een tuna-mayonaise sandwich gegeten. Het was zowaar lekker weer. We waren in de buurt van Bakewell en zijn daar nog even heengegaan, maar daar zijn we niet lang gebleven want Jorrit had hoofdpijn en was misselijk. Ook Frans ging liever terug. We waren net thuis om even na vier uur toen Joanne en Jodie met boodschappen thuis kwamen. Thee gedronken en om kwart voor zes gegeten. Sheppards Pie, dat is gehakt met puree uit de oven met bloemkool, broccoli en boontjes. We konden ijs toe krijgen en Joanne en ik namen een vruchtencake met room. Om zeven uur zijn we naar Sandra en Ray gegaan. Het regende flink.

Avondje bij Sandra en Ray.

Daar werden we onthaald op koffie en allerlei soorten cake, gebak e.d. Later nog tomaten, komkommer, diverse soorten kaas, kaasbollen en paté op taart. Daarna nog een glaasje gedronken waarbij nootjes geserveerd werden en om half tien weer naar huis, want Jodie en Kieran moesten nodig naar bed. De ontvangst was grandioos. We zijn echt volgepropt. Heel gastvrij. Toen we naar huis gingen beloofden ze nog afscheid te komen nemen morgenavond. Jodie sliep al. Daarna thuis nog even nagepraat over de hoeveelheid voedsel dat we deze avond voorgeschoteld kregen.

Vrijdag 23 oktober 1998.

Frans heeft vannacht veel gehoest en Jorrit was gisteravond ook misselijk voor het slapen. Om half elf kreeg Jorrit een paracetamol en Frans om drie uur ook twee. Daarna werd het rustig in de tent. Vanmorgen stonden we op met zonnig weer. Net voor half regen belde Ingrid, die vertelde dat ze gisteravond toen ze uithaar werk kwam een ongeluk heeft gehad. Ze was bij de kruising achter Benschop en wilde vanaf lJsselstein Lopik indraaien naar links. Ze had een auto van links niet gezien en botste er tegenaan. Ze had gisteravond tot elf uur in het ziekenhuis gezeten, omdat ze last van hoofdpijn had en haar been gekneusd was. Gelukkig heeft ze niets gebroken. De man die ze heeft aangereden had een scheurtje in het borstbeen, maar om elf uur ’s avonds, toen Ingrid naar huis ging, was het al beter met hem. Haar Volkswagen Kever is totall loss, maar dat is niet het belangrijkste, alhoewel het jammer is. Ze klonk nog een beetje timide. Daarna belde oma van Vrouwerff hoe we het hadden. Die wist nog van niets, dus hebben wij het maar gezegd Vandaag gaan we naar Wakefield. Liam heeft een spijbeldag van school In Wakefield rondgewandeld en gegeten en gezorgd dat we om half vier weer thuis waren, want dan komen Kieran en Jodie uit school. Thuis thee gedronken en daarna Joanne geholpen met stofzuigen terwijl de mannen geld gingen halen en daarna de hond Bess uitgelaten hebben. Vandaag ging het goed met vader en zoon, geen gehoest en geen misselijkheid. ’s Avonds Chili con carne gegeten en daarna kwamen Ray en Sandra Frank en Pauline met de moeder van Pauline op bezoek om afscheid te nemen. Die hadden elkaar sinds de doop van Jodie niet meer gezien. Het werd heel gezellig.

 

Ray en Paulien.

 

 

Moeder van Paulien.

 

Sandra en Joanne.

 

Martin.

Frans en Frank.

Er werden foto’s van de zomervakantie en van Israël bekeken en veel spannende verhalen verteld over het gebruik en misbruik van alcohol. Bij de verhalen van Pauline kon je je voorstellen wat zich afspeelde. Ook Frank en Martin deden een duit in het zakje. Om half twaalf ging iedereen naar huis en hadden we een gezellige afscheidsavond gehad.

Zaterdag 24 oktober 1998.

Om kwart voor acht opgestaan en om half negen aan tafel. Het was droog weer. Iedereen was een beetje rustig. Martin heeft nog gebeld naar het informatiecentrum voor de vertrektijden van de boten en alles verliep goed op dat moment.

Zaterdagmorgen: afscheid.

 

 

 

 

 

Dus we gaan gewoon naar Dover. Half tien vertrokken en toen regende het behoorlijk. We hebben de ruitenwissers niet uit gehad tot Dover toe. Behalve om twaalf uur om even te tanken en koffie te drinken. Om half twee waren we bij de Dartfort tunnel. Net daarvoor nog even gestopt om te plassen, maar we hadden geen tijd om wat te eten, want we hadden veel oponthoud gehad door het slechte weer en de drukte. De Engelsen hebben deze dag vakantie gekregen en dat is goed te merken op de weg. Op de rondweg M 25 rond Londen is het nog erger. We beseffen dat we niet op tijd bij de boot kunnen zijn. Om half vier rijden we Dover binnen, nadat we onderweg op de snelweg al aanwijzingen kregen dat de Kanaaltunnel gesloten was. Via een radiokanaal konden we horen dat daar alleen voor mensen die gereserveerd hadden nog kans was om over te komen met een vertraging van ± 3 uur. Degenen die niet gereserveerd hebben voor de tunnel kunnen het helemaal vergeten. (Wij dus). We kwamen ook nog aan bij de verkeerde haven en werden bij P&O Stena Line verzocht een stempel te halen bij Hoverspeed en dan konden we misschien via P&O over, want de Seacat was uit de vaart, vanwege de storm. Toen wij bij Hoverspeed kwamen werd ons gezegd dat we in de Hal konden wachten op verdere aanwijzingen, want de Seacat en Hovercraft gingen niet en de grote boot kon de haven niet in vanwege de storm.

We waren een van de eersten, dus we hadden een stoel. Daar waren we zuinig op, want het liep steeds voller, zodat men op de grond moest gaan zitten. Om half negen kregen we het bericht dat we naar de auto konden gaan en via de tickethokjes een stempel kregen en dan naar de haven van P&O-Stena moesten rijden. Daar zouden we waarschijnlijk tussen elf en twee uur over kunnen met de grote boot. Om negen uur stonden we daar in de lanen te wachten. Naar binnen gegaan bij het Granada- restaurant en nog een stokbrood tuna-mayonaise genomen, zodat we geen honger zouden hebben. In de auto gaan zitten wachten en slapen. Eindelijk om kwart over twaalf konden we de boot op en om half een vaarden we. Om half drie waren we aan de overkant. Veel mensen hadden weer last van zeeziekte en er werden volop zakjes uitgedeeld. Iedereen liep als dronken mensen door de gangen. Frans en Jorrit hebben weer geslapen. Lang leve de tabletjes tegen zeeziekte. Naast ons zat een meisje spierwit te worden. Ineens was ze weg…… Om half drie gaan rijden door regen en wind en om half zes thuis. Dit was echt een woelige, spannende en vermoeiende dag, maar gelukkig zijn we weer heelhuids thuis gekomen na een rustige en gezellige week in Sheffreld.