Vakantie van 10 juli t/m 3 augustus 1998

 Vrijdag 10 juli 1998.

Om elf uur vertrokken uit Benschop. Dit was extra vroeg, maar we waren klaar met de voorbereidingen en besloten toen onze tijd maar te benutten, i.v.m. de te verwachten files. Nou, net voor de Kennedytunnel bij Antwerpen stonden we al een uur in de file. We waren om ongeveer half vier in Oostende. Onderweg hadden we af en toe nog regen. In Oostende bij de Kiosk geïnformeerd waar we konden parkeren, maar die stuurden ons naar een plek waar je alleen met personenauto zonder aanhanger kon parkeren. Toen hebben we zelf maar een plekje gezocht in de stad, naast het bus- en tramstation. Over de kade gewandeld en op een terrasje een kopje koffie gedronken. Toen we op het plein in de stad liepen belde Swen ons nog om ons een prettige vakantie te wensen. Het was heerlijk weer en veel terrasjes waren bezet. Een accordeonist liet zijn muziek horen. Om half zes naar de auto gegaan en naar de ingang gereden. Daar bekeken ze onze tickets en vertelden ons dat we naar de andere haven moesten. Dat was richting Bredene. Mij was via de telefoon gezegd dat er op dezelfde plaats werd ingescheept als eerder, bij het station. Sally-Direct zit dus aan een andere haven. Toen we daar aankwamen reden we het terrein van Sally op en vroegen aan de winkelier van de mobiele tax-free-shop waar we ons moesten melden. Hij ging ons voor naar een ander mobiel kantoor en zei ons al dat de boot niet ging. Wij begonnen al tegen te sputteren, maar hij zou de man van Sally halen. Die kwam naar buiten en zei inderdaad hetzelfde. Hij legde ons uit dat Sally-Direct in het voorjaar wilde beginnen met passagiersvervoer, maar nog steeds geen vergunning had gekregen. Wij zwaaiden met onze tickets en vertelden dat we betaald hadden voor een ticket naar de overkant en dat hij er maar voor moest zorgen dat wij daar kwamen. Hij (Gino heette hij) zei ons dat wij ons geld konden terug krijgen Dat wilde we niet. Het is vakantietijd en als alles vol zit moeten wij maar zien aan de overkant te komen. Hij moest maar zorgen dat we over kwamen. Dit was geen manier van handelen. Waarom zijn wij niet van te voren ingelicht dat we niet mee konden? Een telefoontje was genoeg. Maar dit is geen stijl. Hij was het met ons eens, maar we konden niet mee.

Jorrit zei al tegen mij, Pappa doet wel boos, maar hij is het niet, dat kan ik zien. Het vrachtvervoer ging gewoon door, maar omdat er geen vergunning was voor passagiers, zouden wij aan de overkant niet van de boot af mogen. Gino had nog één oplossing en dat was bellen naar een andere maatschappij of we daar mee mee konden. Na een half uur bellen had hij het voor elkaar dat we met Sea-France in Calais over konden om half twaalf vanavond. Eerst moest hij de lengte en de breedte en hoogte van de caravan weten om door te bellen. Hij zou de tickets houden voor de administratie en ons een kopie van de fax meegeven. Ook gaf hij het telefoonnummer van de haven in Oostende mee. Frans zei en als ik geen gehoor krijg, wat dan? Toen zei Gino: ik zet ook mijn privénummer op de brief, dus als er wat is, kun je me altijd bellen. Dat was een leuk gebaar. Ik ondertussen brood gesmeerd en we mochten van de man uit de winkel nog een blikje cola meenemen. Dat was aardig. Je kon merken dat deze mannen het zelf ook heel vervelend vonden, maar er niets aan konden doen. Intussen belde Ingrid om te vertellen dat ze bij de dokter was geweest met haar arm en dat ze een peesontsteking heeft. Ik vertelde haar dat we niet mee konden en dat we stonden te bakkeleien. Ze zei gelijk: morgen bel ik terug, want ik ben nieuwsgierig of jullie over komen. Om half acht vertrokken naar Calais en om negen uur waren we daar.

 

Haven in Calais.

 

Toen we bij het loket kwamen werd er assistentie gevraagd en kwam er iemand in de auto naar het loket rijden om te zien wat er moest gebeuren. We werden doorgestuurd naar het kantoor van Sea-France. Toen we daar kwamen bleek de Fax er te liggen, dus dat klopte alvast. Verder wisten ze van niets, dus werd er driftig heen en weer gelopen en gebeld. We konden tickets krijgen, maar dan moest hij onze tickets hebben. Nou, die hadden we niet, die lagen in Oostende bij Gino voor de administratie. Dan moesten ze Oostende-haven maar bellen, daar lagen ze. Ze konden Oostende-haven niet aan de telefoon krijgen. Frans zei: geen nood, ik heb het privé nummer van de havenmeester, Toen de havenmeester gebeld. Geen gehoor. Het nummer bestond niet. Nou, daar zaten we dan. Maar Frans had gelukkig de beschikking over zijn eigen telefoon, dus probeerde hij zelf Gino te pakken te krijgen. Dat lukte gelijk. Toen bleek dat de man van Sea-France het schuine streepje tussen het netnummer en het abonnee nummer als een één aangekeken had. Toen Frans contact had met Gino heeft hij de telefoon doorgegeven aan de man van Sea-France en die hebben samen geregeld dat wij de tickets kregen. Afijn, inmiddels was het kwart over tien en werden de tickets voor ons klaargemaakt. Toen werd er nog gevraagd aan ons of het alleen voor de heenweg of ook voor de terugweg moest. Nou, dat was gauw beslist: Retour natuurlijk, dan wisten we zeker dat we ook weer thuis zouden komen zonder problemen. Toen we voor de boot in de rij stonden te wachten belde Gino ons nog of alles goed gekomen was. Hij had namelijk het nummer aan Frans gevraagd, zodat hij terug kon bellen. Nou, dat was heel leuk, Frans vroeg, wat hij graag dronk, maar hij wilde alleen maar dat wij een brief met een bedankje naar zijn baas zouden sturen. Ook goed.

Om half twaalf vertrokken. Het was een luxe boot, maar het waaide flink en Jorrit en ik hebben een behoorlijke tijd buiten doorgebracht.

 

 

 

 

 

 

 

Jorrit was zo misselijk dat hij van de staf al een kotszak kreeg en mijn maag draaide ook behoorlijk. Maar, we hebben de vissen niet gevoerd. Om twaalf uur Engelse tijd waren we in Dover en toen was het gelijk over. Om half twee waren we op de camping in Canterbury. Lekker geslapen.

Zaterdag 11 juli 1998.

Om acht uur (in Nederland negen uur) werden we gebeld door Ingrid, dat het huis, wat ze op het oog hadden niet doorging. Ze was ook nieuwsgierig of we aan de overkant waren. Nou, we konden ze geruststellen. Met haar spieren was het nog hetzelfde.

Om kwart over negen opgestaan en om kwart over elf vertrokken richting Clacton-on-Sea. Daar waren we om kwart over drie. De camping heette Weely-Bridge en was op het eerste gezicht een leuke camping. We zitten aan een piepklein meertje, waar ook in gevist wordt.

 

 

 

 

 

Op de camping wordt gewaarschuwd om zachtjes te rijden in verband met overstekende eenden. Nou, dat is niet voor niets, want er zijn erg veel eenden en waterkippen. Ook kleine eendjes en waterkipjes lopen er tussen.

 

 

 

 

 

 

Heel leuk om te zien. De sanitaire voorzieningen zijn niet denderend. Wel schoon, maar primitief Vanavond gaan we voetbal kijken in de kantine. We zijn benieuwd. Achteraf zijn we toch maar in de caravan gebleven. Jorrit was aan een meegenomen bouwpakket begonnen van een grote helikopter en heeft die, al luisterend naar het voetballen op de Nederlandse radio, al een heel stuk af. Om kwart over tien naar bed gegaan. We waren allemaal moe.

Zondag 12 juli 1998.

Laat opgestaan. De oorzaak is het slechte weer. Om half een vertrokken naar Colchester, nadat we eerst opa en oma van Vrouwerff en oma van Schajik gebeld hebben. Daar regende het ook. In Colchester, wat de oudste stad van Engeland is, hebben we het kasteel bezocht.

Daar was heel wat te zien over de Romeinen en de tijd tot heden. Eerst een kopje koffie gedronken bij Café Rouge in Colchester. Het stadhuis aan de buitenkant bezichtigt. Dat stamt uit de Victoriaanse tijd. Inmiddels is het droog geworden. Nog even rondgelopen in het park achter het kasteel. Prachtig aangelegd met een meertje erbij. Ook een muziektent, waar een groep van de Methodistenkerk muziek maakte. Om half zes naar huis en macaroni gegeten. Vanavond was het weer voetballen en toen zijn we toch maar naar de tv. kamer gegaan om de wereldbekerfinale voetbal Frankrijk – Brazilië te kijken. We zaten met z’n achten te kijken en iedereen was vóór Brazilië, maar helaas Frankrijk won met 3-0. Om half elf naar bed.

Maandag 13 juli 1998.

Opgestaan met regen, Later werd het droog en toen zijn we via Dedham en East on Bergholt, waar de schilder Constable woonde, naar Bury St. Edmunds gereden.

East on Bergholt.

In East on Bergholt een kerkje bezichtigd dat Constable geschilderd heeft en waar de klokken nooit in de toren hebben gehangen. Toen de kerk werd gebouwd, waren de klokken er al, maar er was geen geld meer voor een toren.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nu hangen de klokken in een schuur naast de kerk en bij gelegenheden is er een gezelschap van klokkeluiders, die dan de klokken luidt. In Bury St.Edmunds is koning Edmund door de Deense koning Knut gedood. Edmund was iemand die goed voor de armen was en recht deed.

Buru St. Edmunds.

In de kerk van St.James vroeg een kapelaan ons of we wat te vragen hadden en wij vroegen waar Edmund begraven was. Dat wist niemand. Er was alleen bekend dat zijn lichaam naar Bury St Edmunds gebracht is, maar niet waar het begraven is.

 

 

 

 

 

 

Toen kwam er een archiefmedewerker voorbij lopen en die stelden we ook nog de vraag, naar aanleiding van een schilderij waar drie kerken op stonden, in welke kerk we nu stonden. Deze man wees ons ook nog op het nieuwe gedeelte van de kerk, dat in 1971 gebouwd is. Die overgang was vloeiend en heel kunstig gedaan. Het nieuwe gedeelte sluit zo mooi aan bij het oude gedeelte van ± 1500 dat het bijna niet opvalt. Ook vertelde deze man dat er volgend jaar wordt begonnen met de bouw van de toren. De architect van het nieuwe gedeelte heeft ruim 3 miljoen pond beschikbaar gesteld om deze toren te bouwen. Hij had twee broers die niet getrouwd waren en voor hem gestorven zijn, waar hij dus van erfde en hijzelf had ook geen kinderen, zodat hij een aardig bedrag heeft achtergelaten voor de bouw van de toren. Leuk om dat te horen. De toren moet in 2002 klaar zijn. Even later naar de kerk van St.Mary gegaan.

Daar was het graf van de schotse Mary, dochter van Henry de VII. Deze Mary is met Keizer XII van Frankrijk gehuwd geweest. Toen zijn we het stadje ingelopen en hebben bij de McDonalds nog wat gegeten. Ook hebben we de kleinste pub van Engeland nog gezien, de “Nutshell”.

De kleinste Pub van Engeland.

Toen terug naar de auto en onderweg bij de ASDA nog boodschappen gedaan. Pizza’s gekocht en thuis in de oven gedaan. Dat was lekker makkelijk. We waren laat, maar om negen uur zaten we toch aan de koffie. De eenden nog gevoerd en die vonden het heel lekker. Er kwamen er steeds meer. Jorrit was bezig met zijn helicopter en wij lazen wat. Om half elf naar bed.

Dinsdag 14 juli 1998.

Opgestaan om half tien en om elf uur vertrokken naar Clacton-on-Sea. Daar over de Pier gewandeld.

Clacton on Sea.

Tegenwoordig is op bijna elke Pier een grote Kermis. Daarna door de plaatsjes Holland-on-Sea en Great Holland gereden. Dat stelt niet veel voor. Het enige wat mij opviel is dat er enkele huizen in Hollandse bouwstijl stonden. Ook het landschap doet Hollands aan. Daarna naar Walton-on-the-Naze, ook een plaatsje met een Pier, waarop weer een Kermis.

 

 

 

 

 

 

 

Walton on the naze.

Daar de Pier helemaal uitgelopen, waar je een prachtig uitzicht had op de vele gekleurde strandhuisjes op het strand.

Walton on the Naze.

Toen weer terug naar de camping. Om tien over vijf waren we op de camping en ben ik voor het eten gaan zorgen. Om kwart over zeven de vaat klaar en ging Jorrit achter de computer. Frans op de bank en heb ik mijn verslag bijgewerkt. Gelukkig bleef het vandaag droog en als het zonnetje erbij was, was het heerlijk. Morgen willen we doorrijden richting Cambridge.

Woensdag 15 juli 1998.

Vandaag om negen uur opgestaan en om elf uur vertrokken naar Cambridge. Daar waren we om kwart over een. We zijn nu de camping aan het proberen van de Caravan en Camping Club, de Friendly camping, zoals Bekesbourne in Canterbury. We rijden een groot veld op en worden door de warden netjes op een vlakke plaats gewezen. Vlakbij een watertappunt en niet zover van de douches en toiletten vandaan. Alles is goed onderhouden en het gras ziet er echt Engels uit. We hebben eerst boodschappen gedaan en hebben een ovenmaaltijd gevonden van kip met frites. Daarbij doperwtjes en dat smaakte heerlijk. Jorrit en Frans daarna gedoucht. Daarna lekker gelezen en Jorrit gecomputerd. Swen belde om kwart voor vijf nog (kwart voor zes Nederland) dat het nu goed opschoot. De mensen die kwamen, kwamen nu ook echt helpen, Vanavond zouden ze met z’n achten gaan slopen. Hij vertelde ook dat Piet Timmer gisteren is overleden, na opname in het ziekenhuis, Hij had het van Arjan gehoord.

Donderdag 16 juli 1998.

Vandaag opgestaan met het zonnetje. We gaan vandaag Cambridge bezichtigen. De universiteitsstad van Engeland. We zijn er om elf uur en gaan eerst naar de Tourist Information om een stadsplattegrond te kopen.

Daarna een kopje koffie gedronken op een binnenplaats van een café. Daar maken we ons plan op hoe we gaan lopen. We besluiten om één van de 29 colleges in te gaan en dat wordt King’s College, omdat daar de kapel het mooist is. In de kapel is het inderdaad een overvloed aan beeldhouwwerk en prachtige gebrandschilderde ramen en houtsnijwerk bij de zetels van de Masters in het koor.

 

 

 

Kings College.

Het koor van King’s College zingt altijd met Kerst en dat wordt uitgezonden op de T.V.. Daarna de tuin in en daarachter ligt de rivier de Cam, waar de studenten en de toeristen kunnen punteren op de rivier. Een mooi gezicht.

 

 

 

Punteren op de rivier Cam.

 

 

 

 

Als toerist betaal je 22 pond voor 40 minuten varen, dat is ongeveer f.80, -.

Dat vonden we toch te gortig, We hebben verschillende collegepoorten gezien, w.o. de St.John’s en de St.Mary’s. Ook een kopie van de Heilige Grafkerk in Jeruzalem.

 

 

 

 

 

 

 

Corpus Cristi.         

St. John’s College.

 

 

 

The Round Church, een nabootsing van

                            de Heilige Grafkerk in Jeruzalem.

De wiskundige brug, dat is een houten brug, zonder bouten of schroeven gebouwd over de rivier de Cam. Het is echt een prachtige oude stad met veel oude statige collegegebouwen. Het is echt de moeite waard. Toen terug naar de camping en Uncle Ben’s met rijst gegeten. Frans en ik na het eten nog naar de Doe het Zelf winkel geweest en Jorrit met jongens op de camping gevoetbald. Om half negen waren we terug. Koffie gezet en daarna hebben Frans en Jorrit het spel op de computer verder gespeeld. Om elf uur naar bed.

Vrijdag 17 juli 1998.

Toen we wakker werden regende het weer. Vannacht was dat ook het geval. Vandaag willen we naar het vliegtuigmuseum in Duxford gaan. Daar zijn we om elf uur.

Toen we wilden betalen werd ons gemeld, dat door een stroomstoring, veroorzaakt door wegwerkzaamheden op de snelweg, er geen toegangsprijs werd gevraagd.

 

 

 

 

 

 

Lanceerplatform V. 1.

Er waren wel enkele dingen gesloten, zoals de film over de vlieghaven en de simulator. Ook mochten we niet in diverse vliegtuigen, omdat het er donker was, maar het was zo’n groot museum dat we toch al ogen en oren te kort kwamen om alles te doen. Ook was er geen koffie te krijgen dus gingen we over op cola en ander fris.

 

 

Concorde.

 

 

 

Onderhoudshangar.

 

 

 

Er zijn wel meer dan 8 grote hallen verspreid over het terrein. We zijn in een treintje gestapt dat over het terrein ging en je bij alle hallen af kon zetten. Daar zijn we ingestapt toen het regende.

Amerikaans militair Luchtvaatmuseum.

Ook is er vorig jaar een hal met Amerikaanse vliegtuigen geopend door koningin Elisabeth. Ook kun je vanaf hier de rondvluchten boven Londen maken. Er worden nog oude vliegtuigen in bedrijf gehouden.

We zagen een dubbeldekker de lucht in gaan en ook een klein vliegtuig met een straalmotor. Wat een lawaai voor zo’n klein ding. We zagen ook nog een tank op een ongelijk terrein crossen.

 

Laatste geschut op de rots van Gibralta.

 

 

 

Ook zagen we nog mensen bezig in een Hovercraft op een terrein, waar ze behendigheidsspelletjes om paaltjes moesten doen. Dat was niet makkelijk. Om vier uur gingen we nog even boodschappen doen en daarna even gelezen en geslapen. Vanavond hebben Jorrit en Frans nog het spelletje op de computer gedaan en om elf uur lag iedereen plat.

Zaterdag 18 juli 1998.

Vandaag is het weer droog. We gaan om elf uur naar New Market. Dit plaatsje is bekend om de Paardenrennen die daar worden gehouden. Ook leven hier meer paarden dan mensen. Het verhaal gaat dat er meer dierenartsen dan mensenartsen wonen. Vroeger heeft een koning bepaald dat hier zijn paarden wel getraind konden worden en dat heeft de plaats bekendheid gegeven, Het is een levendig plaatsje. We hadden geen zin om het Nationaal Paardenmuseum te bezichtigen en hebben gewoon wat rondgewandeld. Om drie uur weer terug en onderweg boodschappen gedaan voor het weekend. Het waait nog steeds flink en het is dus niet prettig om buiten te zitten.

Zondag 19 juli 1998.

Om elf uur vertrokken richting Horsley-camping, vlakbij Guildford. Om kwart voor twee waren we er, nadat we in een flinke file terecht waren gekomen, omdat de snelwegafslag nr.10 naar Guildford dicht was. We moesten dus een andere weg zien te vinden. Verkeerd ingeschat door mij, zodat we toch in de file stonden. Helaas. Eerst brood gegeten en daarna een heerlijk rustige middag gehad. We konden zelfs buiten zitten, Vanmorgen voor we vertrokken eerst oma van Schajik gebeld en die vertelde dat Jan van Engelen ook overleden is en gisteren al is begraven, Wat een naar bericht. Ze vertelde dat Swen en Monique gisteren bij haar hadden gegeten en dat Ingrid en Edwin vanmiddag zouden komen eten. Toen we in de file stonden hebben we dus nog een keer naar oma gebeld en toen hadden we Ingrid ook even. Die vertelde dat het slopen bij Swen en Monique goed gaat en dat het heel gezellig is met een heel stel. Met haar arm ging het niet veel beter. Ze zou nog eens naar de dokter gaan, We zijn weer een beetje bij gekletst. De camping is erg mooi met ook een meertje waar weer in gevist kan worden. De warden bracht ons weer naar onze plaats en wees ons het watertappunt en de douches en toiletten. Dit zijn onze campings in het vervolg, dat hebben we al bekeken.

 

 

Vanavond hebben we gebarbecued, want onze koelkast was ontdooid en daardoor was er al wat vlees ontdooid. Op 220 volt doet hij het niet meer. Het is mooi weer, dus we moeten het maar waarnemen. Nog tot half tien buiten gezeten, maar toen werd het vochtig en koud. Jorrit lekker gevoetbald met Nederlandse en Deense jongens, dus die heeft het heel erg naar zijn zin.

 

Maandag 20 juli 1998.

Vanmorgen schijnt het zonnetje heerlijk als we opstaan en we gaan dan ook vol goede moed en zonder regenkleding om kwart over tien naar Londen. In Horsley stappen we op de trein, nadat we eerst een kaartje hebben geprobeerd te kopen. Twee dames maakten ons wegwijs, maar de automatische ticketverkoper deed het niet. Geen nood.

 

Er hang ook een automaat die kaartjes geeft van 5, 10 of 20 p. die recht geven op vervoer. Op de eerste de beste gelegenheid na uitstappen moet je dan een vervoerkaart kopen.

 

 

 

 

 

Houses of Parliament en Big Ben.

Bijna 12 uur.

Dus wij op een kaartje van 20 pence elk naar Londen, Waterloo station. Daar de brug over naar de Big Ben en de Houses of Parliament.

 

 

 

 

 

 

 

 

Het altaar.

 

 

 

 

 

 

 

 

De kronings stoel.

 

Daarna de West Minster Abbey in en toen via St.Jamespark naar Buckingham Palace met daarvoor het Victoria monument. Op Buckingham Palace werd net de wacht gewisseld.

Buckingham palace met Victoria monument.

 

 

 

 

Buckinham Palace.

 

 

 

 

Wisselen van de wacht.

 

 

 

                              Wisselen van de wacht.

 

St. James park.

Toen via de Mall naar Trafalgar Square, waar we bij de fontein een broodje worst hebben gegeten.

 

 

Trafalgar Square.

 

 

 

 

 

 

 

Jorrit heeft nog in de fontein gestaan, want het was prachtig weer. Daarna naar de Guards, waar, omdat het drie uur was ook net de wacht werd gewisseld.

 

Whitehall.

 

 

Horse Guards Parade.

 

 

Wisselen van de wacht.

 

 

Horse Guards.

 

 

  

Leuk om te zien. Het ene paard loopt voor de poort uit en de nieuwe wacht schuift er achter in. Daarna via Downingstreet 10, de woonruimte van de Prime Minister, Tony Blair, naar de Houses of Parliament, waar we de vergadering kunnen bijwonen.

Downingstreet 10. House of the Prime-Minister

Maar daar stond een rij van hier naar Tokio en na vragen aan de wacht blijkt, dat als er twee mensen uitgaan er weer twee in mogen, dus dat kan wel laat worden vanavond. Toen maar besloten om daar niet heen te gaan. We liepen toen te dubben wat we zouden gaan doen, toen Frans ineens een taxi (cab) aanhield en zei’. To Harrods, please.

Daarna nog even met de taxi naar Harrods.

 

Boven een kopje koffie gedronken.

 

Nou, als je Jorrit had zien kijken, prachtig. Daar wilde hij graag heen, want een klas van zijn school was daar ook geweest. Maar hij met een taxi. Die zat te genieten. Bij Harrods een kopje koffie gedronken van £.2, – per kopje, dus daar hebben we even van genoten. Daarna met Jorrit de winkel door. Het is echt wel een speciale winkel. De entourage is uitbundig. Er is een Egyptische afdeling, waar je dan ook pilaren ziet en echt Oosterse invloeden, Alle plafonds zijn bewerkt. Echt een oud statig gebouw. Toen weer met de taxi terug naar Waterloo-station. Om half zeven waren we weer terug op de camping. We kwamen net droog thuis. Onderweg in de trein onweerde en regende het wel. Thuis spaghetti gegeten en wat was gedaan. Om half negen aan de koffie, Verder lekker gelezen en het verslag bijgewerkt. De heren hebben weer hun spelletje op de computer gedaan.

Dinsdag 21 juli 1998.

Vanmorgen een uur eerder opgestaan om wat eerder in. Londen te zijn. We zijn om vier minuten over tien vertrokken uit Horsley en waren om tien voor elf in Londen weer op Waterloo-station. Daar hebben we een dagkaart gekocht voor de ondergrondse, de bus en de trein in een bepaald zonegebied. Dat kostte £.6,25. Daarmee zijn we gestart vanuit Waterloo-station met de ondergrondse naar Embankment.

 

Met de ondergrondse.

Daar moesten we overstappen naar Tower-Hill. Dat ging gesmeerd. Precies bij de Tower kwamen we boven. Eerst naar de Tower-Bridge gegaan.

 

The Tower Bridge.

 

 

Binnen in de gang van de zuider naar de noorder toren. 

 

 

 

De schilder van de brug “Stoner” vertelde ons de geschiedenis.

 

Daar zijn we begonnen om half twaalf. Met de lift naar boven gegaan, de Noorder-toren in. Daar kregen we uitleg van de schilder van de brug. Dat was een sprekende pop, die zich Stoner noemde. Hij werd in de rede gevallen door de directeur van een stoombootmaatschappij. Die vond het niet goed dat er een brug kwam, want dan konden zijn schepen niet makkelijk meer gelost en geladen worden. Uiteindelijk zagen we door middel van een film hoe de beslissing om de brug wel te bouwen tot stand kwam.

Uitzicht boven vanaf het midden van de Towerbridge.

Daarna werden we boven over de brug naar de Zuidelijke-toren geleid. Daar was een tentoonstelling over de bouw van de brug. In 1894 is de brug geopend. Toen nog een rondleiding door de machinekamers aan de voet van de brug.

Frans geeft uitleg.

 

De kolenschepper vertelt zijn verhaal over de brug.

Na de Towerbridge een kopje koffie.

 

Daar konden we nog een stoommachine zien werken. In 1976 is de brug elektrisch bestuurbaar geworden. Toen we de brug gezien hadden zijn we aan de voet van de brug bij Pret gaan eten.

Het begon een beetje te regenen en voordat we bij de Tower waren, goot het. Een toegangskaartje kostte £.9,50 per volwassenen en £.6,75 voor Jorrit, dus we hebben even lopen dubben of we wel of niet zouden gaan.

 

 

 

Onderkomen van de raven,

die bij de Tower horen.

 

Beefeater.

 

De raven bij de Tower

 

 

 

 

De wacht voor de kroonjuwelen.

 

 

 

Queens house.

Rij wachtenden voor de kroonjuwelen.

Het bleef regenen en we besloten om toch maar naar binnen te gaan, dan konden we nog even droog lopen ook. We zijn begonnen bij de Medieval-Tower en daarna de kroonjuwelen.

King Edwards troon.

Dat werd toch heel anders gebracht dan 18 jaar geleden. Er werden films vertoond over de kroning van koningin Elisabeth en daarbij werden de kroonjuwelen vertoond. Ook andere juwelen werden al op film vertoond, zodat je ze kon herkennen in de vitrine. Je gaat voor de kroonjuwelen op een platte roltrap, zodat je niet stil kan blijven staan, maar je kunt nog wel een keer terug om beter te kijken. Er worden gouden doopvonten, schalen, bekers en een groot bowlvat van goud getoond. Wat een weelde. We moesten wel een poos wachten om binnen te komen, want er stond wel een rij van 100 m. Maar de rij bleef in beweging, dus het schoot wel op en het was droog.

Het harnas van Hendrik VIII.

 

 

 

 

 

 

In de wapenkamer.

 

Na de kroonjuwelen gingen we naar het gebouw van de harnassen en wapens, wat er tegenover ligt. Toen naar de Bloody-Tower, maar we zagen geen martel werktuigen meer, wel de kamer van Sir Walter Raleigh, waar hij met zijn gezin gevangen heeft gezeten. Daarna vonden we het welletjes.

Souvenir winkels bij de Tower!!

Het was bijna vijf uur. Boven bij de stad was een McDonald’s en daar hebben we wat gedronken en gelijk gegeten, want we zijn nog niet thuis. We zijn daarna boven in een dubbeldekker gestapt, naar Charing Cross.

 

 

 

 

 

 

Daar moesten we ook heen in Lonen.

St. Pauls Cathedral.

Onderweg langs St.Pauls Cathedral gekomen. Bij Charing Cross uitgestapt en met de ondergrondse naar Waterloo-station gegaan. Toen we daar aankwamen moesten we op een groot bord kijken, wanneer en op welk platform de trein vertrekt. Dat kan namelijk iedere dag op een ander platform zijn. Toen we er achter waren dat we op platform zeven moesten vertrekken, zagen we dat dat om 18.56 uur was. Dat was het bijna, dus Jorrit begon te hollen en wij er achteraan A1 hollend gingen we de trein in, maar we waren net op tijd. En gelukkig de goede trein. Om tien over half acht waren we in Horsley. Thuis lekker gelijk aan de koffie en met de benen omhoog.

Woensdag 22 juli 1998.

Vandaag opgestaan met zonnig weer. Lekker uitgeslapen. Vandaag doen we lekker rustig aan, want morgen hebben we weer een reisdag. Frans wil de auto nog aftanken en we moeten nog wat boodschappen hebben, zodat we naar Guildford willen gaan. Dat is een behoorlijke stad met een leuk centrum.

 

Guildford.

 

 

Om een uur vertrokken naar Guildford en om vier uur weer terug. Een kopje koffie gedronken en eten gekookt. Daarna het verslag bijgewerkt. Jorrit heeft vandaag een nieuwe voetbal gekocht en die moet eens flink uitgeprobeerd worden.

Donderdag 23 juli 1998.

Onze trouwdag. Vandaag zijn we 27 jaar getrouwd. De eerste die ons belt is Atie Bastijn en wel om tien voor half acht. Het was zoeken naar de telefoon, want we waren nog niet wakker. Leuk dat ze er aan dacht. Om tien over negen belde oma van Vrouwerff en die vertelde dat Pa weer opknapt en gisteren buiten is geweest. Ook feliciteerde ze ons natuurlijk.

Om half tien vertrokken van de camping en toen begon het net iets te regenen. Toen we om tien uur dus reden kregen we oma van Schajik aan de telefoon. We moesten ook de felicitaties hebben van mevrouw Goedee. De reis ging verder voorspoedig en op de M 5 langs Exeter om half twee gegeten.

Om half drie reden we de camping op, waar Martin en Joanne al om 13.00 uur waren aangekomen. Die waren druk bezig met het opzetten van de voortent. Joanne ging gelijk koffie zetten en toen hebben we eerst even bijgepraat. Daarna gingen we ieder onze eigen dingen doen. Tijdens de afwas ’s avonds belden Hans en Frieda nog om ons te feliciteren en om gelijk even met Martin en Joanne te praten. Daarna belde Frans naar Monique om de video in te stellen en zij feliciteerde ons ook gelijk. Swen en zij gingen deze avond badkamers kijken. Later belde Ingrid nog om ons te feliciteren. Leuk dat iedereen ons bedacht met telefoontjes. Met Joanne en Martin nog een glaasje gedronken en op tijd naar bed, want zij waren al om vijf uur opgestaan.

Vrijdag 24 juli 1998.

Vandaag schijnt het zonnetje weer als we wakker worden en dat is dit jaar al een hele belevenis. We drinken buiten koffie en gaan daarna in Torquay kijken.

 

 

Torquay.

 

 

 

 

We lopen lekker langs de boulevard, maar het is niet echt warm als het zonnetje weg is. We gaan fish en chips eten langs de boulevard en dan zitten we buiten. Het zonnetje laat ons niet in de steek, zodat we echt genieten kunnen van het uitzicht over de baai. Daarna nog boodschappen doen in de Sainsbury en dan thuis koffie drinken, terwijl ik tijdens een glaasje de kaarten schrijf in het zonnetje. We eten vanavond garlic brood uit de oven. Heerlijk. De oven is echt een uitkomst. Onder het eten belde Swen nog op dat opa vandaag is opgenomen in het ziekenhuis om de medicijnen weer op de rails te zetten. Hij heeft vocht achter de longen en krijgt al veel plastabletten, Daar gaan ze nu in het ziekenhuis aandacht aan schenken. We moeten ons niet direct zorgen maken, want het is niet ernstig. Frans later nog naar Gert gebeld om het laatste nieuws te horen en daar hoorde hij hetzelfde. Afwachten maar. Vanavond weer bij ons wat gedronken en weer op tijd naar bed.

Zaterdag 25 juli 1998.

Vandaag laat het zonnetje zich alweer van de beste kant zien. We drinken weer buiten koffie en Joanne denkt dat het weer wel goed is voor het strand. We kijken bedenkelijk, maar ze zegt, dat als het niet goed is, we gewoon wat anders kunnen gaan doen. We nemen koffie, brood en limonade mee en we hebben ons fantastisch vermaakt. Heerlijk zo’n zonnige dag We zijn zelfs verbrand.

 

Preston Sands in Painton.

 

 

 

De kinderen hebben de hele dag in het zand gespeeld, wat hier rood is, dus we gaan met donkere voeten naar huis. We lopen nog even Peignton in, want we zijnop het Preston strand en dat ligt bij de stad. Brood gekocht voor het weekend en om vijf uur thuis. Toen we aankwamen waren Frank en Pauline gearriveerd en toen hebben we met z’n allen eerst koffie gedronken. Daarna gegeten en toen onder de douche. Het verslag bijgewerkt en toen bij Frank en Pauline op de koffie.

Zondag 26 juli 1998.

Vandaag begint de dag met bewolking en wat zonneschijn. Bij Frank en Pauline in de voortent koffie gedronken en daarna aan de overkant van de camping naar een soort braderie geweest. Even rondgekeken en daarna terug naar de camping, waar we gegeten hebben. Toen hebben we de auto gepakt en zijn naar Torquay gereden, want daar waren Frank en Pauline nog niet geweest.

Jorrit is met Kieran en Liam op de camping gebleven en Frans heeft zijn telefoon achtergelaten. Als er wat zou zijn, konden ze bellen naar de telefoon van Martin. Gelukkig ging het goed. Deze avond zijn we uitgenodigd bij Frank en Pauline om te komen eten. Het is hier heel gewoon dat je op zondag je boodschappen doet en Pauline had nog brood en andere dingen nodig, dacht ze, Om half vijf ging ze zoeken, maar er was geen brood meer te krijgen. Toen hebben we botje bij botje gelegd en kwam er een heerlijke maaltijd te voorschijn. Kipfilet, lamsbout, rijst, patat, koolsla en tomaten.

Het was weer heerlijk. Verse vruchten met slagroom toe. Daarna koffie. Het was heel gezellig. De mannen de vaat gedaan en de vrouwen bij de caravan opgeruimd. Daarna in de caravan van Frank en Pauline de avond doorgebracht. Frank, Martin en Frans kunnen overal over bomen, dus gesprekstof genoeg.

Maandag 27 juli 1998.

Vandaag zijn we, omdat het te koud was om naar het strand te gaan, naar Brixham geweest. We waren daar om twaalf uur en hebben langs de haven wat rondgelopen. Voor het eerst heb ik een cornish pie gegeten. Dat is groente en vlees in een korstdeeg. Het smaakt als vulling van een kroket, maar dan in korstdeeg. Het weer was heerlijk. Het zonnetje was erbij.

Langs de haven staat een standbeeld van stadhouder koning Willem II, die in Holland stadhouder was en in Engeland koning. Hij zette hier voor het eerst voet aan wal. Er stond bij dat hij het Engelse koningshuis gered heeft.

Er zat ook een schilder te schilderen aan de haven en daar moest Frank het zijne van weten. Later nog wat gedronken en terug naar de caravan. Wij nog wat boodschappen gedaan in de Sainsbury en toen koffie gedronken bij Frank en Pauline. Brood gegeten en daarna de hele club bij ons in de caravan gevraagd om de avond door te brengen. Heel gezellig. De laatste, Martin natuurlijk, ging om half twee naar huis.

Dinsdag 28 juli 1998.

Het miezerde vandaag toen we wakker werden. Vandaag is de trouwdag van Martin en Joanne. We hebben een kaart gekocht en stiekem in de caravan gelegd. Na het ontbijt kwamen ze beiden bedanken en konden wij hen feliciteren. Bij Frank en Pauline koffie gedronken. Daarna zijn Martin, Joanne, Pauline, Frans en ik naar Newton Abbot gereden en hebben daar gewinkeld, terwijl Frank, die last heeft van zijn rug, bij de kinderen bleef,

 

Newton Abbot.

 

 

 

Om kwart over vijf waren we terug en heeft iedereen bij ons koffie gedronken. Daarna gegeten en bij Frank en Pauline in de caravan koffie gedronken en nog een borrel en toen op tijd naar bed.

Woensdag 29 juli 1998.

Vannacht of vanmorgen vroeg regende het twee keer heel hard en toen we opstonden miezerde het. Bij Frank en Pauline koffie gedronken en toen met Paulien naar Dartmouth gereden.

 

Dartmouth.

 

 

 

 

 

De haven van Dartmouth.

 

Frank bleef weer bij de kinderen vanwege zijn rug, Onderweg moesten we overvaren, maar we hebben denk ik wel drie kwartier in de file gestaan voor de pont. Het was een klein pontje met raderen. Dat ging niet snel. Dartmouth is een leuk havenplaatsje. In het park waren ze aan het line-dansen toen we daar aankwamen.

Line Dancing

                         Dartmouth.

Vakwerkhuizen.

Dat is countrymuziek, heel gezellig. In het plaatsje gegeten. Deze pie was niet zo lekker als de eerste. Je moet het treffen, denk ik, Een leuk winkelstadje. Oude vakwerkhuizen, die scheef hangen. Veel bloemen aan de muur. Heel gezellig. Het was droog toen we vertrokken vanmorgen. Onderweg voor de pont nog een bui gehad en toen werd het lekker. Het zonnetje scheen uitbundig en de temperatuur was aangenaam, Daarna nog naar de Sainsbury, waar Ingrid nog belde. Ik kon ze slecht verstaan en vroeg of ze een uur later terug kon bellen. Dat heeft ze gedaan. Ze was weer bij de dokter geweest en die zei dat het waarschijnlijk een peesontsteking was, zodat ze maar therapie met warmte moest nemen. Dinsdag is ze in Duitsland geweest met Edwin. Daar is een pretpark wat op de Efteling lijkt. Vandaag is het ook pet weer in Nederland, dus hebben ze maar gewinkeld op Hoog Catherijne. Met opa ging het goed. Edwin heeft gisteravond leidingen gelegd bij Swen. Na het belletje van Ingrid de vaat gedaan en daarna gelezen. Later op de avond bij Frank en Pauline nog koffie gedronken.

Donderdag 30 juli 1998.

Toen we nog op bed lagen hoorden we het een beetje regenen, maar toen we om kwart voor negen opstonden was het droog en scheen het zonnetje af en toe. Vandaag vertrekken we met z’n allen om tien uur naar de dierentuin in Paignton. Daar zijn we om half elf. Het is niet zo’n grote dierentuin, maar wel leuk opgezet, met leuke wandelpaden, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de dieren. Ze hebben vogels, reptielen, bizons, giraffen, leeuwen, zebra’s, apen en veel meer gezien. Het was fris en af en toe regende het iets, maar we hebben er weinig last van gehad. Om vier uur nog naar de Safeway naast de dierentuin geweest en om vijf uur waren we thuis. Bij Pauline en Frank buiten koffie gedronken en daarna nasi gegeten. Geprobeerd om oma van Schajik te bellen, maar daar was het inmiddels kwart over acht, te laat dus. Vanavond komen de beide families hier. Frans kreeg vanmiddag nog een telefoontje van Bert Westra dat Floor Overbeek zondag naar het ziekenhuis is gebracht, vanwege pijn in de benen en ze waren ook dik. Ze gaan daar proberen er wat aan te doen. Jammer dat hij zoveel pijn moet lijden.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 31 juli 1998.

Vandaag opgestaan met bewolkt weer. Ik hoorde het vanmorgen al een klein beetje regenen. De families Fawcett hebben bij ons in de caravan koffie gedronken en intussen begon het te gieten. Frans wilde eigenlijk vanmorgen de tent opruimen, maar was helaas te laat. We hadden net bedacht om in Torquay te gaan midget-golfen, maar daar komt nu niets van met die regen.

Bij het strand, Paignton station.

We besloten om maar naar Paignton te gaan en wat rond te kijken. Toen we daar aankwamen liet het zonnetje zich alweer zien. Gewinkeld en gewinkeld en geslenterd en in een lunchroom wat gegeten. Even langs het strand gewandeld en daar was kermis. De jongens nog in een groot bewegend apparaat gezeten, Daarna terug naar de auto en om vijf uur waren we op de camping.

Alsnog de tent opgeruimd en bij Frank en Pauline thee en koffie gedronken. Geprobeerd Swen te bellen, maar geen gehoor thuis en op zijn mobile. Gegeten en daarna de camping over gewandeld en bij Frank en Pauline de avond doorgebracht. Het is verder droog gebleven.

Zaterdag 1 augustus 1998.

Vannacht en vanmorgen regen. Frans belde nog naar zijn moeder en met Pa gaat het weer wat beter. Hij heeft een infectie aan de luchtwegen en het weer stimuleert de genezing ook niet. Het is mistig weer in Holland, Even later belde Ingrid ons en vertelde hetzelfde, dus we zijn weer genrust gesteld. Swen nog even gebeld en die was in zijn huis bezig. We zijn blij dat we gisteren de tent opgeruimd hebben, want het is vandaag niet echt veel droog geweest. Martin heeft de voortent met kunst- en vliegwerk binnen en Frank wacht tot morgenochtend. Vanavond gaan we daar met z’n allen nog eten in de voortent. Ze hebben bij ons koffie gedronken en toen zijn we naar een D.L.Y gegaan, dat is een Doe Het Zelfzaak (Do It Yourself). Frans en ik vinden het leuk om andere dingen te zien. Liam, Kieren en Jorrit zijn met ons meegegaan. Daarna boodschappen gedaan bij de Sainsbury. Toen we terugkwamen was de familie Fawcett vertrokken. Zij moesten ook nog boodschappen doen. Toen heb ik pannenkoeken gebakken en daar is lekker van gesmuld. Het regende weer eens en de jongens hebben binnen met de computer gespeeld. Om acht uur gaan eten en het was weer heerlijk. Pauline en Joanne hadden hun best weer gedaan. Kippenpoten en -borst, rijst, groente en patat. Na het hoofdgerecht kwam het dessert en dat bestond uit ijs, truffel, diverse soorten cake en pecannoten taart, overgoten met room. Het was heerlijk.

Koffie toe en daarna gingen de heren weer met de vaat naar het gebouw bij de receptie en de dames ruimden bij de caravan op. Frank kwam als eerste met een grote emmer schone vaat terug, onder het mom dat hij de grote bak alleen gedaan had. Maar Martin kende zijn vader al een poosje en maakte ons duidelijk dat hij met de eer wilde strijken, maar dat Frans en hij de vaat hadden gedaan en hij liep rond te stappen tot ze wat klaar hadden. Gezellig bij Frank en Pauline in de caravan de avond doorgebracht.

Zondag 2 augustus 1998.

Vertrokken om vijf voor half elf, nadat we bij ons nog een kopje koffie gedronken hebben. Frank heeft zijn tent droog moeten wrijven, want het heeft vanmorgen nog geregend. Het was 12˚ C toen we opstonden om kwart over acht. Afscheid genomen van een moeilijk kijkende Joanne en een huilende Jodie, maar met de afspraak dat we in oktober weer komen.

 

Onderweg klaarde het weer op en scheen de zon veel. Om kwart over twaalf gegeten en koffie gedronken. Toen we om twee uur (Engelse tijd) net voor de rondweg om Londen reden, belde oma van Vrouwerff Zij had een telefoontje gekregen van Mevrouw Overbeek dat haar man vanmiddag om twaalf uur is overleden. Dat was heel wat voor Frans om te verwerken. Hij had er wel een voorgevoel van dat hij Overbeek niet meer levend zou zien, maar het was toch een klap. Ma vertelde nog gauw dat het met Pa weer wat beter ging. Eerst een beetje verwerkt en toen toch wat plannen gemaakt, om wat te regelen voor het bestuur en medewerkers voor de begrafenis. De heer van Woudenbergh en van Schaik gebeld en toen de knop toch weer geprobeerd om te zetten, maar dat viel niet mee. Om half vier waren we op camping Bekesbourne bij Canterbury en daar hebben we nog even lekker buiten een kopje thee gedronken, Om zevenuur naar de stad gereden om in Kings Head wat te eten. Maar Kings Head was wel open maar serveerde geen warm eten op zondag. Toen de stad uitgereden, terug richting Dunkerk. Op de rotonde ontdekten we een hotel-restaurant Victoria en daar zijn we maar naar binnen gegaan. Het was uit de kunst en ik denk dat ze ons niet meer zien in de Kings Head. We konden uitgebreid eten van de Carvery, w.o, lamsvlees, ham en rollade. Heerlijk. Toen we terugkwamen op de camping zijn we al gauw naar bed gegaan.

Maandag 3 augustus 1998.

Om half zeven opgestaan en om kwart voor acht weg gereden naar de boot, nadat Frans eerst Miranda op kantoor gebeld had. Haar nog wat instructies gegeven. Ko van Woudenbergh belde nog terug, want gisteren had Frans Adrie aan de lijn. Om kwart voor negen stonden we op het terrein voor de overtocht in Dover.

 

Haven van Dover.

 

 

 

 

Dover.

 

 

 

Dover.

 

 

Lekker rustig op de boot.

We konden gelukkig mee om half tien. Het is prachtig zonnig weer, maar Jorrit en ik nemen voor de zekerheid toch maar tabletten in. De reis verliep rustig en om kwart voor elf, kwart voor twaalf Nederlandse tijd legden we aan in Calais.

De kust bij Calais.

Om vijf voor twaalf waren we van de boot en gingen we op weg naar Oostende. Daar konden we pas tanken. Gelijk wat gegeten in het naastgelegen restaurant en om twee uur reden we weer verder.

Nog even wat gegeten in Belgie en dan naar huis.

Monique belde ons nog om te vragen hoe laat we thuis zouden zijn, dan zou ze zorgen dat er eten klaar was. Leuk dat ze daar aan dacht. Om half vijf waren we na een voorspoedige reis weer veilig thuis, waar Monique ons verwelkomde met een bamischotel. Eerst naar hun huis gegaan en daar was veel te zien (en te doen). ’s Avonds kwamen Gert en Wil en Ingrid en Edwin nog “Hallo” zeggen, Dat was een gezellige avond na een heel fijne rustige vakantie.