Vakantie van 20 maart t/m 3 april 2001
Dinsdag 20 maart 2001.
Vertrek thuis om kwart over tien. Anne heeft ons op Schiphol gebracht met de auto van de familie de Jong. Dat ging perfect. Het was zonnig weer. Om tien voor half twaalf waren we op Schiphol en om tien over half twaalf gingen we aan de koffie en waren we de koffers kwijt en door de douane.
Zo, de koffers zijn weg.
Op naar de koffie.
Een heuse menu kaart.
Nog even gewinkeld en om tien over twee gingen we de lucht in. Het was een nieuw vliegtuig van El Al en we hadden ieder een t.v. schermpje in de stoelleuning voor ons. Het vliegtuig was een Boeing 777, 66 m. lang en 61 m. breed (incl. vleugels) negen stoelen breed met twee gangpaden.
Vliegveld Ben Goerion.
Om zeven uur plaatselijke tijd landden we op Ben Goerion en om half negen hadden we de auto en gingen we op weg naar ons eerste kibboetshotel, Shoresh. Daar waren we om negen uur. Het was volgens de piloot 27° om zeven uur. Heerlijk temperatuurtje. We zitten hier om tien uur ’s avonds met de deur open naar het balkon en kijken het dal in. Allemaal lichtjes. We zullen morgenochtend wel een prachtig uitzicht hebben. Er wordt nog wat brood met divers beleg gebracht en met z’n vieren zitten we toch nog lekker te eten. Daarna nog een borrel en dan naar bed.
Woensdag 21 maart 2001.
Vanmorgen om kwart over acht naar het ontbijt. Dat is in een ander gebouw. Het is weer zeer uitgebreid, met allerlei soorten vruchten, vis en groenten.
Uitzicht vanaf onze kamer.
Bruid en bruidegom logeren hier ook.
We hebben hier een prachtig uitzicht naar alle kanten want we zitten op de top van een heuvel. Na het ontbijt besluiten we om naar de Bijbelse tuin in Neot Kedumim te gaan. Onderweg bij Latrun, waar een militair museum is, vinden we aan de andere kant van de weg een bordje met “Emmaus”. We stoppen er en gaan naar binnen.
We komen in een grote tuin, met een ruïne van een kruisvaarders kerk. Even verder in een gebouwtje zit een non een bordje te beschilderen met mozaïek motief. Daarna kleurt ze het in. We kopen daar het een en ander. Ook is er nog een Rooms Katholiek kerk die nog in gebruik is. 
Daar hangt een wandkleed met verschillende Bijbelse voorstellingen. Dan gaan we verder via een provinciale weg naar de Bijbelse tuin. Onderweg moeten we omkeren, want er is een blokkade. We zitten te dicht bij bezet gebied. Uiteindelijk komen we toch bij de Bijbelse tuin. We zijn er alle vier nog nooit in geweest. De familie de Jong heeft met het Holland koor bij de ingang wel eens gezongen. maar verder zijn ze niet gekomen. Het is er prachtig en overal staan bordjes met teksten uit de bijbel die slaan op de boom of plant die er bij staat. We hebben daar rondgelopen van twaalf tot drie uur.
Rondwandelen in de Bijbelse tuin.
Genesis 3:7. Zij (Adam en Eva) verzamelden bladeren en maakten daarvan klederen.
Oude olijfpersen.
En een schildpad.
Toch nog zwaar hoor.
Het was er warm en zonnig dus erg wennen voor ons. Onderweg kregen we een S.M.S.- berichtje van Jorrit die doorgaf dat er thuis natte sneeuw viel. Dat gaf ons weer wat moed om door te gaan in de warmte. Daarna bij Latrun wat gedronken tegenover het Wapenmuseum. We wilden het museum nog in maar we hadden nog maar drie kwartier, dus dat was niet de moeite. Dat doen we dus maar een andere keer. Terug naar ons hotel, waar we lekker even gerust hebben tot zeven uur. Daarna naar het diner. dat wel uitgebreid was qua groenten, maar wat vlees betreft erg beperkt was. Alleen vis en een vegetarische bal. Een puddinkje toe. Na het eten nog even rondgewandeld. Er was een huwelijksfeest aan de gang. Daarna nog wat gedronken op onze kamer en nog even een kaartspelletje gedaan. We waren allemaal een beetje moe dus gingen we op tijd naar bed.
Donderdag 22 maart 2001.
Om kwart over acht naar het ontbijt. Het is weer prachtig weer. De ober vertelt ons dat het 25-30°zal worden. Vandaag gaan we naar Yad Mordechai bij Askelon.
Nabootsing slagveld.
De loopgraven van Yad Mordechai.
Daar hebben we een opstelling van soldaten en pantserwagens van het Egyptische leger (van ijzer) gezien in het veld bij de kibboets, waarbij werd duidelijk gemaakt dat de Egyptische soldaten de kibboets probeerden in te nemen in de oorlog van mei 1948. Ook zag je de loopgraven en de geweren die gebruikt werden als verdediging. Dat was bijna niets en toch hebben ze het zo vijf dagen volgehouden, zodat iedereen achter de linie tot aan Tel Aviv tijd had om zich intussen te verdedigen. 
Ook hebben we het museum op de kibboets bezocht, waar de geschiedenis van de Joden die uit Warschau kwamen verteld werd. Ook hebben we de watertoren bezocht, die tijdens de oorlog van 1948 beschoten werd.
Yad Mordechai.
Overzicht vanaf watertoren Yad Mordechai.
Er staat een standbeeld bij van Mordechai Anielewicz, de commandant van de Joodse opstand in het Getto van Warschau. Naar hem is de kibboets vernoemd. Na het bezoek aan de kibboets zijn we bij een benzinestation aan de overkant van de weg naar een restaurant gegaan, waar we een broodje hebben gegeten.
Even lunchen bij benzinestation vlakbij Yad Mordechai.
Even verder ligt Bet Guvrin. Dat is een uitgestrekt park waar grotten in te vinden zijn. We waren daar om half drie en er werd ons verteld dat we om vier uur uit het park moesten zijn. De intreeprijs was hoog, dus dat hebben we maar niet meer gedaan. We zijn nog wel naar de parkeerplaats van de Bellcave gereden want daar konden we koffie krijgen, volgens een bordje, maar dat lukte niet. Daar konden we wel zo naar de Bellcaves lopen en dat hebben we toen maar gedaan. Zo kregen we toch een indruk van wat hier te zien is. Nou, alleen dit kleine gedeelte was al prachtig. Je liep een hele grote grot in met de vorm van een klok.
Bet Guvrin, Maresha Nationaal Park.
Bell caves.
Er lagen diverse grotten naast elkaar. Het was prachtig. Bovenin zat een gat en vandaar uit werden er stenen uit gehakt totdat men aan de zijkant naar buiten kon. Toch maar weer snel naar buiten gegaan, want we hadden het gevoel dat we hier niet legaal verbleven.
Bell caves.
Op de terugweg nog thee gedronken bij een observatiepunt, Masuá geheten. Er zijn in Israël hoge plaatsen, waar vuren worden aangestoken als er iets te doen is. Van punt naar punt is dit een ketting door het hele land, die altijd zichtbaar is.
Observatiepunt Masuá.
Dit is zo’n punt. Een prachtig uitzicht. Nog even in de toren geklommen die met allerlei kleuren tegels mozaïek bekleed was. Het was een Joodse eetgelegenheid met een Turks tintje.
Observatiepunt Masuá.
Toen weer terug naar de kibboets. Onderweg op weg nr.1 richting Jeruzalem kwamen we om half vijf nog in de file terecht. Bij aankomst lekker even uitgerust en om zevenuur gaan eten. Het eten was sober in vergelijking met gisteren, omdat de grote zaal dicht was vanwege schilderwerk. Alles moest van ver uit de keuken komen en daarom was er niet veel keuze. Het was koud toen we naar onze kamers gingen. Bij familie de Jong koffie gedronken en naar Jannie gebeld dat we zaterdagkomen i.p.v. morgen. Familie de Jong nog naar zoon Jan op de boerderij gebeld, want vandaag S.M.S.-te Ingrid ons dat door Mond- en Klauwzeer geen melk en geen vee vervoerd mocht worden. Frans heeft terug ge-S.M.S.t dat ze maar vlees moest inslaan. Jan van de boerderij vertelde dat hij al melk in de put heeft laten lopen, omdat de melk niet meer opgehaald werd. Het wordt echt een ramp voor de boeren in Nederland. Morgen de BBC weer volgen om op de hoogte te blijven. Het eerste geval van MKZ was in Olst, volgens de T.V.
Vrijdag 23 maart 2001.
Vanmorgen was het wat fris en iedereen had de lange broek maar weer aangetrokken. Voor het laatst ontbeten in Shoresh.
een laatste blik op onze kamer in Shoresh.
Om tien uur vertrokken naar het noorden. Om kwart over elf liepen we in Netanya. Voor ons was het twintig jaar geleden dat we daar waren en voor de familie de Jong 5 jaar.
Netanya.
Toch herkenden we nog verschillende dingen. Het hotel van toen “Grand Yahalome” stond er nog en was weinig veranderd. Zelfs de parkeerplaats er tegenover was nog hetzelfde.
Het hotel in Netanya waar we 20 jaar geleden verbleven.
De parkeerplaats voor het hotel.
Wel stonden er wat nieuwe hotels in de buurt. Ook in de hoofdstraat was het kantoor van “Tamir”, ons auto verhuurbedrijf van toen er nog. Ook familie de Jong zag weer verschillende herkenningspunten. Ook de Scotsman, waar we nu koffie dronken hadden ze wijf jaar geleden bezocht.
Het bedrijf waar we 20 jaar geleden een auto huurden.
Restaurant “Scotchman”.
Om half twee vertrokken we uit Netanya naar Nachsholim. We zijn er eerst voorbij gereden, tot aan Haifa toe en toen terug via Zikhron Ya’akov, daar de snelweg af en via de andere hoofdweg richting Nachsholim . Daar waren we om vier uur. Toen was het nog zoeken naar de goede ingang, want we kwamen eerst bij Country Lodging, dat is de goedkopere versie van de huisjes die je kunt huren via de Kibboetsketen. Toen we de goede ingang hadden was het zo geregeld.
Ons huisje in Nahsholim.
Nog even lekker in het zonnetje gezeten bij ons huisje. Om half zeven naar het restaurant gegaan. Daar ging de deur niet vanzelf open en dat kwam omdat het sabbat was. We moesten de deur zelf uit elkaar trekken. In het restaurant werd er door diverse mensen de sabbat verwelkomd aan tafel. Dan wordt er een gebed uitgesproken en brood en wijn vooraf genomen. Heerlijk gegeten en om acht uur gauw naar ons huisje, want we wilden het nieuws zien over MKZ in Holland. Er wordt over gedacht om te gaan inenten. Daarna koffie gedronken en nog een glaasje en toen naar bed.
Zaterdag 24 maart 2001.
Vanmorgen is het koud en bewolkt. Om kwart over acht gaan we ontbijten. Het ontbijt is hier weer heel goed. 
Ontbijt in Nahsholim.
Daarna lopen we nog even naar het strand om te kijken naar de golven. Om kwart over tien gaan we op weg naar Jannie en Jaïr.
Fam. de Jong met Jaïr in de tuin.
Bij Jannie in Shavei Zion.
Daar zijn we om half twaalf en we worden er met open armen ontvangen. Met Jaïr gaat het goed, maar hij gelooft er niet in dat de kanker weg is. Hij voelt dat de pijn aan het terugkomen is. Over twee weken gaat hij beginnen met de bestralingen. Hij moest Frans weer enorm veel vertellen en was heel onrustig. Er kwam ook nog een schoonzus met haar zoon op bezoek. Die heeft Frans verschillende gebruiken van het Jodendom uitgelegd. Daarna hebben we soep met brood gegeten en om drie uur zijn we naar onze kibboets terug gegaan.
Ze voelen zich al een beetje thuis.
Toen we bij Jannie waren heeft de familie de Jong een wandeling over de moshave gemaakt. Ze konden alle verhalen toch niet goed volgen.
Aquaduct bij Akko.
Terug in Nachsholim zijn we weer naar het strand gelopen totdat de zon onderging. Prachtig. Om zeven uur kunnen we gaan eten. Daarna bij ons nog koffie en een glaasje gedronken en op tijd naar bed.
Aan het strand bij Nahsholim.
Zondag 25 maart 2001.
Vandaag is het hier een gewone werkdag. Wij hebben gisteren ook zondag gehouden. Vandaag vertrekken we uit Nachsholim.
Om tien uur vertrekken we richting Elia’s monument in de Karmel. We gaan verkeerd en rijden omhoog richting Haifa vandaar pakken we de weg naar beneden. We komen langs Daliyath el-Karmel.
Koffie bij de Droezen.
Net daarvoor drinken we koffie bij de Druzen. zoete koffie met zoete koek (Baklava) Na verschillende keren vragen naar de weg komen we ten langen leste bij het monument. Dan lijkt het ook nog gesloten. We lopen wat rond om van het prachtige uitzicht te genieten als we zien dat het hek open is. Er is een groep gearriveerd. Wij ook naar binnen. Dan betalen we intree en worden door een deur het dak opgeleid. Daar hebben we een prachtig uitzicht over de Karmel en daarachter de Middellandse Zee. Aan de andere kant zien we Gallilea (Iower Galilee).
Vanaf het monument uitzicht over Jisreël.
Elia’s monument op de Karmel.
Op het binnenterrein van het klooster staat het standbeeld van Elia. We vertrekken richting Beit She’arim. Dat was ook weer zoeken, maar dat vinden we sneller. Inmiddels is het half twee. We eten eerst wat bij Beit She’arim. Degene die ons moet bedienen moet eerst zijn pikzwarte handen wassen, want hij was aan het lassen. Dan is het moeilijk brood bestellen want hij spreekt bijna geen Engels en wij weinig Hebreeuws. Laten we nu net wel het woord lechem (brood) kennen. Hij snapt het en we krijgen brood met kaas en tomaat.
Bet Sheárim.
Daarna gaan we de kelders (grotten) bekijken waar de Joden uit de Diaspora en de rabbijnen en hun familie liggen begraven. We zijn er drie jaar geleden ook geweest met oma van Schajik en Jorrit. Om half vier vertrekken we richting Tiberias aan het meer van Gallilea. Bij het vakantiedorp van de kibboets Ma’agan moeten we zijn. We komen daar aan om half vijf en het lijkt wat op Ein Gev. Er is een klein winkeltje bij waar we wat wijn en nootjes voor vanavond kopen. Ook postzegels voor de kaarten, die gelijk op de bus gaan. ‘k Ben benieuwd hoe het eten hier weer is. Nou. het eten is fantastisch en het is hier bijzonder druk met veel Duitse en Amerikaanse gasten. We hebben hier in de eetzaal een prachtig uitzicht over het meer. De wind is nu gaan liggen. Als we naar ons huisje lopen is de temperatuur heerlijk. Nog wat gedronken bij ons en op tijd naar bed. Ik slaap niet lekker want de beden zijn hier erg hard. Heel wat anders als het waterbed thuis
Maandag 26 maart 2001.
Heerlijk weer vandaag. Er hangt een damp over het meer. Om kwart over acht gaan we ontbijten. De familie de Jong gefeliciteerd. Jan is vandaag jarig. Het ontbijt is weer zeer uitgebreid, Daarna heeft de familie de Jong naar Jan op de boerderij gebeld. Hij krijgt vandaag geen bezoek i.v.m. MKZ. Zaterdagavond is de melk weggegaan en vannacht is er voer gebracht. Maar er gaan berichten dat het in de buurt is uitgebroken. De boeren gaan protesteren omdat ze willen dat er ingeënt gaat worden. Ze willen strobalen in de brand steken als protest. Om tien uur vertrekken we naar Safed. Safed is een van de vier heilige plaatsen van IsraëI. Dat is ons verteld in een winkel waar we koffie dronken in de Jeruzalemstraat in Safed. Daar werd brood verkocht en stonden twee tafeltjes binnen en twee buiten om wat aan te eten en te drinken.
Het Davidka-kanon in Safed, die meer vijanden verdreef door zijn geluid dan door zijn grootte.
Het bakkertje dat ons vertelde over de geschiedenis van Safed.
Een jonge knul die in de winkel werkte vertelde ons het verhaal van de vier heilige plaatsen. Tiberias is heilig vanwege het water, (meer van Tiberias) Jeruzalem vanwege het vuur, (offers) Hebron als begraafplaats van Adam en Eva en Abraham en zijn familie, (aarde) Safed vanwege de lucht (het ligt hoog en hier wordt de bijbel mystiek gezien) Leuk dat we weer iets nieuws hoorden. Deze jongen liet alle klanten wachten om ons dit te vertellen.
Jerusalemstraat in Safed.
Gewapende begeleiding van een schoolreisje.
Heuvels van Safed.
Schoolplein in Safed.
We zijn de trap af gelopen naar beneden, maar toen kwamen we op een weggetje en vandaar is het nog een heel stuk naar beneden naar de graven van de rabbijnen en de gesneuvelde soldaten en ook van kinderen die gestorven zijn na een aanslag op een bus in de jaren zeventig. Nog een broodje gegeten in dezelfde zaak als vanmorgen. Er was daar ook een man die wel eens naar Nijkerk kwam voor producten van IsraëI (I.P.C.). Hij wist geen namen. (Nederlandse namen waren zo moeilijk) Om half vier waren we in Ginosar om de boot te bekijken die daar in 1986 uit het meer is gekomen.
Deze boot is uit de tijd van Jezus. Om vier uur waren we terug in onze kamer. Lekker op het balkon gezeten, verslag geschreven en uitgerust. Heerlijk gegeten en daarna koffie gedronken en gerummikubt.
Dinsdag 27 maart 2001.
Het weer is prachtig vandaag. Het is tegen de 30°. We houden vandaag een rustige dag. Na het ontbijt wat samen rondgewandeld. We kwamen niet ver want onderweg kwamen we aan de praat met een Amerikaans echtpaar. Ze hadden geprobeerd om op deze kibboets te overnachten, maar het was vol. Toen werden ze gestuurd naar een kibboets links boven Ma’agan. Vanuit de verte zagen ze deze kibboets liggen en ze wilden toch zien wat ze gemist hadden.
Teruggegaan om koffie te drinken. Toen met z’n vieren de kibboets in geweest. Er is ook een kinderboerderij. Bij de bananen wezen kijken. Het is een uitgestrekte kibboets. Nog sultana’s gegeten van Dit en thee gedronken. Lekker gerust en daarna nog naar het strand geweest, waar de familie de Jong al zat. We zijn niet in het water geweest. Jan en Dit tot aan de knieën. Nog een poosje gelezen aan het strand. Onder de douche het zand weer weggespoeld en daarna lekker gegeten, koffie gedronken en gerummikubt. Morgen hebben we een lange rit, want we kunnen niet over de Westbank, dus moeten helemaal over Tel Aviv en Jeruzalem naar Ein Gedi.
Bananenboom.
Ma’agan.
Woensdag 28 maart 2001.
Vertrokken om tien uur richting Tel Aviv, nadat we eerst goed nagevraagd hebben bij de receptie hoe we kunnen rijden. Vanmorgen is er in Jeruzalem weer een bom ontploft. Het is dus echt niet mogelijk om over de Westbank te gaan. Dan maar over Tel Aviv. Onderweg nog koffie gedronken bij een benzinestation tussen Netanya en Tel Aviv. Om half twee waren we bij Qumran, waar we wat gegeten hebben en koffie hebben gedronken. Er werd al van te voren geschreeuwd dat de koffie $2 kostte.
De tuin van Ein gedi.
De tuin van Ein Gedi.
Het vakantiepark Ein Gedi.
Daarna doorgereden naar Ein Gedi, waar we ons huisje opgezocht hebben en ons gauw omgekleed hebben om nog een duik te nemen (nee, dat zeg ik verkeerd) een poosje heerlijk te drijven in de Dode Zee.
Het water is lekker warm en we liggen een poos heerlijk te dobberen. Het zout zit hier al aan de stenen vast. Het zoutgehalte is hier vast wel hoger dan in het noorden. Als we om half zes teruggaan is het nog steeds warm. Om zeven uur gaan we eten en dan is het nog 27 °. Heerlijk zwoel. We hebben nog buiten gezeten tot half elf.
Ons huisje in Ein Gedi.
Op de achtergrond de Dode Zee.
Donderdag 29 maart 2001.
Dit is vandaag jarig. Eerst gefeliciteerd. Daarna weer heerlijk ontbeten. Voor we naar Masada gaan komen er nog verschillende S.M.S.-jes voor de verjaardag binnen. Op Masada is het niet druk. Drie bussen staan er. Er is een heel nieuw gebouw neergezet bij de nieuwe kabelbaan. Ook is er een overdekte parkeergarage onder gemaakt. Heerlijk om in een koele auto te stappen.
Masada.
Masada.
Op de Masada is Frans de thuisreis al weer aan het regelen.
Masada.
Noordelijk paleis
De Romeinse legerplaatsen.
Het noordelijk paleis van Herodes op Masada.
Op Masada.
In een wateropslagplaats (cistern) in Masada.
We hebben ons weer een paar uur vermaakt boven. De archeologen hebben weer veel werk verricht. Daarna nog even wat gegeten Ook nog een cadeautje gekocht voor Dit. Om half drie waren we weer terug bij ons huisje. Gauw onze zwemkleding opgezocht en naar de Dode Zee.
Er was net als gisteren weer veel bewolking. Op tijd terug en heerlijk gegeten. Het was druk. Na het eten nog lekker buiten gezeten. Nog verschillende telefoontjes en S.M.S.-jes ontvangen uit Holland vanwege de verjaardag Om elf uur naar bed. Morgen al weer naar ons laatste adres: Eilat.
Vrijdag 30 maart 2001.
Om kwart voor tien nog even gefilmd en foto’s gemaakt van dit speciale plekje aan de Dode Zee. Om tien uur vertrokken naar Eilat. Onderweg bij www.101km.com koffie gedronken. Nou, dat was echt een moderne oase in de woestijn. Het bestond uit een groot terras buiten met een kleine dierentuin, speeltuin en amusement. Je kon ook binnen gaan zitten Daar stonden prachtige tafels uit boomstammen met glazen plaat er op en ook houten tafels met ingelegd ivoor en andere houtsoorten. Ook voeten van wortels van bomen met een glazenplaat. Het was werkelijk prachtig. Ook was er een soort marktje. Na de koffie met koek als extraatje nog voor de verjaardag van Dit. Nog 101 km naar Eilat. Daar waren we om half twee. Er was nog maar een kamer vrij voor ons. Daar hebben we toen al de bagage maar ingezet en toen zijn de heren de auto gaan wegbrengen bij het verhuurbedrijf.
Ingang Riviéra Club Appartementen.
Zwembad Riviéra club.
Onze kamer was inmiddels ook vrij gekomen zodat we een lekker bad konden nemen. Daarna heerlijk gegeten op sabbatsavond in “King Salomon”. Nog een stuk gewandeld langs de marktkraampjes op de boulevard. Het was erg druk. Je kunt goed merken dat Eilat meer toeristisch wordt. Nog wat gedronken en op tijd naar bed. Frans heeft nog gebeld naar “De Shelter”, waar John Peks zou zijn, maar die was naar Oostenrijk op vakantie. Helaas, geen zingen vanavond.
Zaterdag 31 maart 2001.
Vandaag houden we sabbat en doen rustig aan. Kwart over acht naar het ontbijt en daarna lekker luieren aan de rand van het zwembad. Even terug naar onze kamer om wat te eten en daarna weer lekker bakken.
Ons appartement.
Bloemen op de Boulevard.
Hotel Queen of Sheba.
Om half zeven gaan eten en daarna nog wat rondgewandeld. Wat een grote nieuwe hotels zijn er uit de grond gestampt. Nog vijf potjes rummikub gespeeld en daarna lekker op tijd naar bed.
Lekker bakken.
Zondag 1 april 2001.
Om kwart over acht naar het ontbijt. Toen we terugkwamen zagen we bij de filmzaal mensen met foldertjes. We werden persoonlijk uitgenodigd voor een samenkomst van een uurtje. Frans kocht net de krant. Ik was in korte broek en Frans ook. We mochten toch naar binnen. Achteraf bleek het van “De Shelter”te zijn. waar Johan Schep en John Peks dus werken. Veel is er gezongen. Ook gaf een mevrouw een getuigenis, waarom en hoe ze tot geloof is gekomen. De voorganger deed een kleine preek over Titus op Kreta. Daarna is familie de Jong weer naar het zwembad gegaan en wij naar het winkelcentrum in Eilat. Daar hebben we oorknopjes met Eilat steen voor mij gekocht, koffie gedronken en een broodje gegeten.
Strand in Eilat met op de achtergrond de bergen van Jordanië.
Om half twee terug. Bij Royal Beach naar het strand gegaan. Daar kunnen we als Riviera gasten een handdoek en een ligstoel gebruiken. Jammer dat er kwallen waren. maar Jan de Jong ging later wel het water in want de kwallen waren grotendeels vertrokken. Ook bleek dat deze kwallen niet de jeuk veroorzaken, zoals in Nederland, want in het water werd er gewoon mee gegooid en kinderen speelden er mee aan het strand. Heerlijk gelegen tot half zes. Toen werden we weggestuurd. Gauw gedoucht en daarna weer heerlijk gegeten.
Met de serveerster van “King Salomon”.
Het was wel heel druk. Veel kinderen. Ook in Israël is het vakantie Wij zaten heerlijk rustig in de hoek.
Maandag 2 april 2001.
Vandaag is onze laatste dag in Eilat. Vanmorgen heeft Frans nog het een en ander te regelen bij de receptie. B.v. hoe we vannacht een taxi regelen en de koffers beneden krijgen. Geen probleem. want er is altijd iemand bij de receptie. Familie de Jong is vast naar het zwembad gegaan en wij volgen een uurtje later. Tot de middag zijn we in het zwembad bij Riviera en daarna (nadat we wat gegeten hebben) bij de Royal Beach bij de Rode Zee.
Mag ik deze dans van U?
Frans alweer uitgeteld.
Daar de middag doorgebracht. Er was veel bewolking. Om kwart voor vijf terug naar het hotel. Het laatste borreltje en de wijn opgedronken en daarna onder de douche en gaan eten.
De laatste foto van het zwembad.
Het was weer erg druk. maar het eten was heerlijk. Daarna de koffers gepakt en het laatste geregeld bij de receptie. Om één uur moeten we op en om kwart over twee moeten we bij het vliegveld staan. Bij de receptie hadden we nog wat problemen. Er stond ontbijt extra geboekt, terwijl we half pension hadden. Ook de wijn die we bij het eten hadden stond twee keer zo duur op de rekening. Dat scheelde echt veel. Na één uur wachten was alles geregeld, maar gingen we dus wel een uur later naar bed dan we gepland hadden.
Zwembad Riviéra Club bij avond.
Dinsdag 3 april 2001.
Om kwart voor een ’s nachts ging de Psion af, om één uur de telefoonwekdienst en daarna de telefoon van Frans nog, dus zekerheid voor alles. Om kwart voor twee stonden we met onze bagage bij de uitgang en de taxi was er erg snel. Om twee uur stonden we voor de ingang van het vliegveld.
een soort hagedis buiten op de muur van het vlieghaven-gebouw in Eilat.
Daar staan we dan op een gesloten vliegveld.
Tot onze verbazing bleek het vliegveld nog gesloten. Om kwart over twee moesten we ons melden, volgens de hostess van K-Tours. Nou, die weet ook niet goed hoe het er op een klein vliegveld aan toe gaat. Wij stonden er als eersten, maar tien minuten later kwamen nog meer mensen aan en moesten net als wij buiten wachten. Niet dat het koud was, want het was nog 25° , maar het idee alleen al om bij een gesloten vliegveld te wachten en te weten dat je nog een uur langer in je bed kon blijven liggen was niet leuk. Het grondpersoneel kwam om half drie en een van hen vertelde dat ruim een uur van te voren aanwezig zijn voldoende is. Het vliegveld ging officieel pas om half vier open. maar om kwart over drie konden we toch naar binnen. De veiligheidsdienst had weer allerlei vragen en daarna zijn we ingeschreven. Beneden was koffie te krijgen met een lekker broodje erbij, dus toen was het leed gauw geleden. Om kwart voor vijf vertrokken we in een klein vliegtuigje van Israir met ± 45 personen naar Tel Aviv. Nou, het vliegtuig schommelde erg en had veel last van turbulentie zodat ik er misselijk van werd. Om zes uur landden we op Tel Aviv en toen heb ik eerst maar twee reistabletten ingenomen. Daar regende het trouwens en dat was de eerste regen die we in onze vakantie gezien hebben.
Om half negen vertrokken we in een groot vliegtuig van El Al naar Nederland, waar we na een voorspoedige vlucht om tien over een landden. Anne de Jong kwam ons weer ophalen. Het was fris, maar het zonnetje was er wel. Het bleek de dag ervoor echt zomers weer te zijn geweest. Om half vier waren we na een prachtige en gezellige vakantie weer veilig op honk.
