ISRAËL

3 t/m 19 mei 2005

Dinsdag 3 mei 2005.

Vertrokken om 9.00 uur. Jorrit, Monique en Kim brengen ons weg naar Schiphol. Weinig oponthoud, want de schoolvakantie is net begonnen. Om kwart voor tien zijn we op Schiphol, waar we afscheid nemen van de brengers. Kim huilt, omdat ze niet uit haar autostoeltje mag. We zwaaien en gaan naar binnen om in te checken. We zijn vroeg en kunnen gelijk doorlopen voor de veiligheidsvragen. Daarna kunnen we gelijk inchecken en om kwart over tien lopen we op de koffie af. Om kwart over twaalf moeten we bij gate nr. 6 zijn. Daar worden we weer doorgestuurd naar gate nr. 10, waar onze handbagage gecontroleerd wordt. Volgens de dame die controleert gebeurt dat met iedereen, maar wij hebben zo onze twijfels. Er wordt omgeroepen dat i.v.m. het weer er drie kwartier vertraging is. In plaats van 13.15 uur vertrekken we om 14.45 uur. Om 20.00 uur Israëlische tijd landen we op de luchthaven Ben Goerion en een uur later rijden we met onze gehuurde auto naar Nes Ammim. Onderweg bellen we naar Nes Ammim dat we vertraging gehad hebben en dat we nu onderweg zijn. Er wordt gezegd dat er voor ons eten staat in de koelkast van ons huisje. Als we aankomen om kwart over elf staan er bij de ingang twee Nederlandse dames op ons te wachten en de bewaker geeft ons de sleutel van ons huisje. Het is hetzelfde huisje dat we in november hadden. We eten een paar sneetjes brood en duiken snel ons bed in.

Woensdag 4 mei 2005.

Om kwart over negen naar het ontbijt. Het is bewolkt weer en niet echt koud,maar wel winderig. Ria Veldman begroet ons hartelijk. Ze heeft veel te vertellen. Héél enthousiast is ze.

We gaan eerst even wat inkopen doen en dan zien we wel. Als we de inkopen in ons huisje hebben gebracht gaan we naar het winkelcentrum in Nahariya, waar we bij de Burger King wat eten. Het stortregent als we naar binnen gaan. Na het eten kijken we even wat rond en stappen daarna in de auto en rijden naar het herdenkingspunt van de bevrijdingsoorlog in 1948.

Dit staat aan de linkerkant van wegnr. 89 net voorbij de afslag Kabri. Daar staan wat oude legervoertuigen, zodat we ons nu een voorstelling kunnen maken van de voertuigen die genoemd worden in de boeken van Bodie Thoene.

Daarna kijken we nog even bij het strand in Nahariya. Het weer is weer opgeklaard. Het zonnetje schijnt, maar er staat nog veel wind.

We gaan terug naar ons huisje, waar we nog een poosje lezen en om zeven uur gaan we dineren. We spreken nog even met een vader en dochter uit Nederland, die 13 dagen een heel vol programma hebben in Israël.

Na het eten gaan we naar Jannie, die ons ontvangt met eigen gemaakt appelgebak. Gezellig, Jaron komt ook nog even binnenlopen. Om kwart voor elf gaan we naar huis na een genoeglijke avond.

Donderdag 5 mei 2005.

Hemelvaartsdag en bevrijdingsdag.

We hebben nu en dan zon en bewolking. We ontbijten en praten daarna nog met de Nederlandse medewerker Lisa. Het is inmiddels tien uur en dan gaat opeens de sirene. Lisa vertelt ons dat het een sein is om 1 minuut stilte te houden voor alle Holocaustslachtoffers van Israël. Als de sirene stopt gaat ieder weer zijn gang.

Wij vertrekken richting Haifa. In Haifa bezoeken we eerst de Bahai-tempel. We lopen er omheen en kunnen door een geopende deur naar binnen kijken, waar het graf is van de grondlegger van de Bahai-godsdienst. Deze stelt dat er slechts één God is, één menselijk ras en alle wereldreligies progressieve stadia zijn geweest in de openbaring van Gods wil en bedoeling voor de mensheid.

We hebben van daaruit een prachtig uitzicht over Haifa en de Middellandse Zee. We lopen door de prachtige tuinen die onderhouden worden door de aanhangers van deze godsdienst.

Daarna rijden we naar de kust en bezoeken de Joodse grot van Elia. Vorig jaar waren we in de kerk Stella Maris bij het eindpunt van de kabelbaan, waar een grot in de kerk is die via overlevering als de grot van Elia wordt aangemerkt.

De Joodse grot, die achter het Illegaal Immigratiemuseum ligt was erg indrukwekkend. Heel eenvoudig. Veel Joden komen hier bidden. Net als bij de Klaagmuur worden hier briefjes in de muur gestopt.

Daarna zijn we nog een keer naar het Immigratiemuseum geweest. Vorige keer konden we de film over de vluchtelingen per boot niet zien en dat wilden we nu doen. Deze film werd gedraaid in de boot die voor het gebouw staat. Het was indrukwekkend om te zien hoeveel Joden er op een schip werden gepakt en hoe daar geleefd werd. Het koken werd op het dek gedaan in een grote pan op een vuur in een olieton.

Dan stappen we weer in de auto en gaan de tolweg nr. 6 op richting Netanya. Onderweg zien we een stuk van de muur die Israël gebouwd heeft om zich te beschermen tegen de terreur van de Palesteinen. Je kunt zien dat er overal hekken staan en bij steden die dicht bij de snelweg liggen wordt er een muur van gemaakt, omdat stenengooiende jongeren voor problemen in het verkeer zorgen.

We rijden terug via weg nr. 4 en komen langs plaatsen waar we nog nooit geweest zijn. Leuke rit.

Via wegnr. 70 om Haifa terug naar Nes Ammim, waar we om tien voor half zeven arriveren. Het weer wordt steeds beter.

Om kwart over zeven gaan we eten. Om kwart voor acht vragen we bij de receptie hoe laat de herdenking bij het Ghetto Fighters House in Lohamei Hagheta’ot begint.

Daar vertellen ze ons dat het of net bezig is, of bijna begint. Dus we stappen in de auto en gaan er gelijk op af. Het is al begonnen, maar we kunnen onze auto nog makkelijk kwijt, ondanks dat er veel bussen staan. We vragen aan de beveiligingsmensen of we nog naar binnen mogen.

Dat mag en ze wijzen ons, waar we heen moeten lopen. We komen naast het aquaduct te zitten en dat voelt aan als loge in de schouwburg. We zien ± 5000 mensen links van ons zitten op de trappen van het amfitheater en daarvoor een podium met een groot scherm, waarop beelden worden vertoond van de oorlog, de kampen en waar gebeurde verhalen worden verteld door mensen die het persoonlijk meegemaakt hebben. Er zijn koren en groepen die zingen. Er speelt een violist, een trompettist en ook een klein meisje van een jaar of tien zingt een lied. Op het laatst loopt ze naar een oude vrouw, die even tevoren op het grote scherm haar verhaal uit de oorlog verteld had. Als laatste komt er een groep met allemaal een vlag van Israël in de hand het podium op voor de finale. Het is héél indrukwekkend en we hadden dit niet willen missen. Half tien is het afgelopen en we zijn weer snel terug in ons huisje.

Vrijdag 6 mei 2005.

Vanmorgen is het echt kortebroekenweer. Om half elf vertrekken we naar Montfort. Dat is een oude ruïne van de Kruisvaarders. Onderweg drinken we eerst een kopje koffie bij een benzinestation.

Naar de ruïne is een fikse wandeling met klimmen en afdalen over een erg steenachtig pad. Maar we redden het. Dan genieten we van een prachtig uitzicht en kijken naar de overkant, waar het Goren Park ligt.

Om half drie moet ik naar het toilet en gaan we terug naar Nahariya. Daar drinken we wat en komen er achter dat de meeste winkels al om drie uur dicht gaan vanwege de sabbat vanavond. We rijden nog even naar de supermarkt bij Regba, vlak voor Nes Ammim en rijden dan door naar ons huisje, waar ik lekker buiten de kaarten schrijf.

Bij het eten is het druk, want er worden sabbateters verwacht.

Zaterdag 7 mei 2005.

We gaan nu met zonnig weer richting Yehi’am fort. Dit is een ruïne uit de tijd van de kruisvaarders. Je hebt daar een prachtig uitzicht vanaf de toren over heel Noord Israël. Vanaf Rosh Hanikra tot aan Haifa. In de verte denken we ook Nes Ammim te zien liggen. Daarna rijden we de bruine weg langs de grens met Libanon.

We rijden via wegnr. 89 naar Ma’alot/Tarshiha, waar we over de markt lopen, naar wegnr. 8944 en 8993. Prachtig om te rijden. Dan zie je dat in Libanon geen bomen zijn aangeplant en alles er veel kaler is dan aan deze kant van de weg. Bij Admit gaan we wegnr. 899 op en komen bij Park Goren. Daar gaan we in en helemaal achteraan heb je een prachtig uitzicht over fort Montfort.

Om vier uur zijn we weer terug in ons huisje. We nemen een lekker glaasje wijn en pakken een boek. Kwart over zeven gaan we eten. Het was een drukte van belang in de eetzaal. Om tien uur naar bed. Lekker geslapen. Behalve om twee uur in de nacht. We hoorden geluid en zagen licht in de woonkamer. Wat was er aan de hand?

Nou, Frans heeft de afstandsbediening van de t.v. uitgeprobeerd en zitten spelen en toen heeft hij de t.v. voorgeprogrammeerd zodat midden in de nacht de t.v. aan gaat.

Leuk hè.

Zondag 8 mei 2005.

Moederdag vandaag. Vanmorgen belt Frans eerst naar zijn moeder, daarna naar Swen en Monique en Edwin en Ingrid. Ook ik heb mijn moeder geprobeerd te bellen, maar die was niet op haar kamer. We proberen later op de dag nog wel een keer.

Dan stappen we in de auto en gaan naar Tel Yodfat.

Daar zou Flavius Josephus zijn hoofdvestiging hebben gehad om weerstand te bieden aan de Romeinen. Er liggen in deze heuvel verschillende grotten. We lopen de heuvel rond en ontdekken overal grotten. Leuk om te zien. Ook loopt er een vrouw schapen te hoeden, vlakbij de heuvel.

Dan gaan we verder naar Zippori. Daar is een opgraving te zien vanaf ± 700 jaar v.C.

Veel mozaïekvloeren. Een oude synagoge met bijbelse motieven in de mozaïekvloer. Er is heel veel bewaard gebleven. Leuk om rond te kijken. Ook is daar een amfitheater, waar we nog even naar toe lopen.

Daarna bij Nahariya, vlakbij Nes Ammim nog op een grote markt gekeken. Hier zitten de handelaars op een keukentrap en prijzen door een megafoon hun waren aan. Een lawaai van jewelste.

Om half zes zijn we terug. We worden gebeld of we een half uurtje eerder willen eten, want er is een personeelsfeestje. Dat doen we graag, want dan zijn wij vanavond op tijd bij Jannie.

Gezellig de avond bij Jannie doorgebracht en om elf uur hebben we afscheid genomen. De tijd vliegt om.

Maandag 9 mei 2005.

Rustig dagje. Vanmorgen Ria Veldman gedag gezegd. De heeft morgen vrij, want haar zoon is gekomen.

Vandaag gaan we in Akko kijken. We beginnen in de nieuwe stad. We lopen door de winkelstraat en gaan door tot aan zee. Daar zitten we even op een bankje en lopen langs de muur de oude stad in. Bij de vuurtoren lopen we nog even langs het water, waar we het Galileo restaurant tegenkomen.

Daar drinken we een cola en nemen gelijk een lunch welke wordt geadviseerd door de ober. Hij adviseert ons een salade met hummus en andere sausjes. Dat smaakt goed. Dan lopen we verder en gaan de oude stad in.

We vinden de Karavanserai weer met de toren van Saladin en gaan dan verder de soek door. Leuk om te zien hoe alle waren worden tentoongesteld. Dan lopen we weer naar de auto. Het is bijna half drie.

We stappen in de auto en rijden ± 25 km het binnenland in naar Karmiel. Dat is een nieuwe stad. Erg schoon en strak. Er wonen veel Russen. We laten in een winkelcentrum het kaartje van het fototoestel weer op CD zetten. Voor twee euro zijn we klaar. We kijken nog wat rond en dan gaan we nog even bij het winkelcentrum in Regba langs om nog wat wijn te kopen. Om kwart over vijf zijn we terug. Lekker even chillen en om zeven uur gaan we eten. We hebben een heel gesprek over Israël met Nederlanders uit Barendrecht. Zij gaan morgen naar Shefaïm.

We gaan op tijd naar bed.

Dinsdag 10 mei 2005.

Vandaag vertrekken we naar Ma’agan. We nemen de weg langs de Libanese grens, helemaal tot Metula, een grensdorpje. We zoeken naar “The good Fence”, maar later horen we in “Alaska Inn”, waar we koffie drinken dat alles veranderd is sinds het leger zich heeft teruggetrokken. Niets meer te vinden van de grens van jaren geleden toen we met Pa en Ma van Vrouwerff hier gestaan hebben. In het restaurant krijgen we de tip om via de lift naar boven te gaan, waar we op een toren van het uitzicht kunnen genieten. We kijken zo Libanon in. Leuk dat we deze mogelijkheid kregen aangeboden.

Dan pakken we wegnr. 90 naar beneden tot aan het meer van Tiberias en nemen de Oostelijke route om het meer. Om half vijf zijn we er en zitten heerlijk op het terras tot zonsondergang om kwart over zeven. Dan gaan we eten. Het is druk in de eetzaal. Het eten is lekker.

Als we klaar zijn met eten gaat de sirene en gaat iedereen naast zijn stoel staan tot de sirene na ongeveer een minuut weer stil is. Het is het herdenken van de gevallenen in de oorlogen. Ook is er op t.v. aandacht voor. Er worden beelden van de Klaagmuur uitgezonden.

Half tien kruipen we ons bed in.

Woensdag 11 mei 2005.

Vandaag beginnen we in Tiberias. We kunnen hier in Ma’agan maar tot 9.00 uur ontbijten, dus we beginnen een uur eerder dan anders. In Tiberias lopen we wat rond en vinden na de koffie al gauw een soek. Tijdens de wandeling in de soek gaat de sirene weer en iedereen gaat stilstaan

We staan net op een kruising van een straat als de auto’s stoppen en men uitstapt en naast de auto gaat staan. Zo wordt in Nederland al lang geen 4 mei herdenking meer gehouden. Toch vind ik dit wel mooier. Als de sirene stopt gaat iedereen zijn gang weer.

Naast de Mc. Donalds bij de Libanees drinken we een cola op het terras met uitzicht op het meer. Ook nemen we samen nog een bordje patat.

Daarna rijden we langs het meer naar Migdal. Hier zou Maria Magdalena gewoond hebben. Het plaatsje wordt ook genoemd in de boeken van Bodie Thoene. Migdal wordt ook Magdala genoemd. We rijden er even rond en gaan dan op zoek naar het graf van Jethro.

Onderweg op de berg Arbel komen we een afslag tegen naar de kibboets Arbel en daar vlakbij is ook een mooi uitzichtpunt. Na een wandeling komen we inderdaad bij de rotspunt en hebben een prachtig uitzicht over het hele meer van Gallilea. We genieten van het uitzicht. Onderweg pak ik een stukje van een plant en wrijf het fijn. Dan komt er een lucht van anijs af. Lekker.

We rijden verder en komen bij het eind van de weg op een hele grote parkeerplaats. Daar is de graftombe van Jethro (de schoonvader van Mozes) in een prachtig gebouw.

Het wordt beheerd door de Druzen. Als we onze korte broek verwisseld hebben voor een lange dan mogen we door de slagboom de parkeerplaats op.

Als we bij het gebouw zijn worden we opgevangen door een Druzische man die ons wijst dat we onze schoenen uit moeten doen en dat we onze armen moeten bedekken. (We kunnen ter plekke een blouse aantrekken en een shawl of pet nemen.)

Als we bij het graf komen is het klein en bedekt met een groen kleed. Er zitten een man en een vrouw bij te bidden. De Druzische man die met ons meeloopt klapt in zijn handen, zodat de biddende man en vrouw wat overeind gaan zitten.

We mogen geen foto’s maken en in de winkeltjes buiten is ook geen foto te koop. Dan gaan we terug en onderweg genieten we van de prachtige uitzichten over het meer.

We stoppen nog even bij Yardeniet, de doopplaats bij de Jordaan. Dan is het vier uur en vinden we het genoeg voor vandaag. We nemen een colaatje en een glaasje wijn en zitten nog heerlijk een poos op het balkon.

’s Avonds begint het hier wel te waaien. Dat doet ons denken aan Jezus en de storm op het meer.

Om kwart over negen begint het vuurwerk los te barsten. Vandaag na zonsondergang begint hier de nieuwe dag, dus is het al 12 mei, Onafhankelijkheidsdag. De hele avond zien we en horen we vuurwerk op verschillende plaatsen. Dan aan de ene kant en dan aan de andere kant van het meer. Om tien uur gaan we naar bed en nog horen we hier of daar vuurwerk.

Donderdag 12 mei 2005.

Vandaag begint met bewolking, maar wel met een lekker temperatuurtje. We rijden de Golan weer op. Bij het uitzichtpunt bij Kfar Haruv nog even over het meer gekeken. Daar staat het kanon dat in de Onafhankelijkheidsoorlog op kibboets Ein Gev Gericht was. We willen koffie drinken, maar alles is dicht,vanwege de feestdag.

Onderweg nog even kijken naar de bevloeiing van de gewassen.

We rijden verder naar Katzrin en drinken daar een kopje slappe koffie. Dan nemen we wegnr. 918 langs de Hula-vallei.

Onderweg zien we de Jordaan stromen.

Bij Gonen gaan we wegnr. 959 op, dan wegnr. 978 naar Mas’ada, daar gaan we wegnr. 99 op naar Banias. Onderweg zien we de Sa’ar waterval. Dat is nu een klein stroompje. Daar zien we ook fort Nimrod liggen.

Bij Banias is het zo druk, vanwege de feestdag, dat we maar besluiten er niet heen te gaan. Bij Dafna pakken we wegnr. 918 weer naar beneden tot Gadot. Daar gaan we wegnr. 91 op, want we willen tanken. Op de kruising van wegnr. 91 met wegnr. 90 bij Makhanayim tanken we en drinken we wat. Dan zakken we verder via wegnr. 90 naar Ma’agan. Om half vier zijn we terug in ons huisje en nemen een heerlijk glaasje wijn.

Om zeven uur gaan we eten.

Daarna zitten we nog even te lezen en dan horen we dat er buiten muziek wordt gemaakt. We horen een elektrische gitaar en een accordeon. Ze beginnen om kwart over negen. We zetten onze stoelen buiten en luisteren op ons balkon met uitzicht over het meer met alle lichtjes van steden en dorpen in de verte naar de muziek en het zingen van Israëlische volksliedjes. Om tien uur gaan we naar bed, maar ze gaan nog wel een half uur door. Mooi om naar te luisteren.

Vrijdag 13 mei 2005.

Vandaag is Adrie jarig. Wij vertrekken vandaag naar kibboets Shoresh. Om tien uur rijden we bij Beth Shean en drinken daar een kopje koffie in het winkelcentrum. Dan gaan we nog naar het Nationaal Park. We hebben ooit wel eens het amfitheater gezien, maar hadden toen al de indruk dat er meer moest zijn.

Nu bekijken we de oude stad, met nog een amfitheater en een oud badhuis, met mozaïekvloeren. Ook ligt daar nog een oude straat met pilaren, prachtig om te zien. Daar nog even cola gedronken want het was wel erg warm. Dan gaan we verder richting Jeruzalem. In Jeruzalem zijn we even richting Tel Aviv kwijt, maar hebben al gauw de draad weer te pakken. Ongeveer vier uur zijn we in Shoresh. We hebben een leuk huisje aan de achterkant. (Twee onder een kap). Nog even lekker in de zon gezeten. We bellen nog even naar Adrie om haar geluk te wensen en krijgen ook mijn moeder nog even aan de telefoon. Daarna eten we heerlijk en gaan om tien uur naar bed.

Zaterdag 14 mei 2005.

Sabbat vandaag. Het is druk bij het ontbijt. Vandaag gaan we Kastel bekijken.

Kastel komt ook weer voor in het boek van Bodie Thoene. Daar is hevig strijd geleverd om de doorgang naar de oude stad van Jeruzalem te bewaren voor de bevoorrading in de Onafhankelijkheidsstrijd.

Daarna gaan we naar Latrun. Daar gaan we eerst bij het klooster kijken, maar dat is tot half vier gesloten. Dan gaan we naar het tankmuseum. Daar zien we eerst een film in het museumgebouw en daarna zien we buiten veel tanks en ander oorlogsmaterieel. Niet zo interessant.

Dan gaan we even verder en komen bij Mini-Israël. Dat is te vergelijken met Madurodam, maar dan Israëlische bekende plaatsen. Daar lopen we wel een paar uur rond. Het is wel erg warm, maar na afloop nemen we een lekker ijsje. Het is de moeite waard. Dan komen we nog net op tijd bij de kloosterkerk en nemen een kijkje in de kerk. Niet spectaculair. Dan gaan we terug naar ons huisje. Lekker geluierd. Het eten viel tegen. Omdat het sabbat geweest is vandaag denken wij dat er niet gekookt is. Geen vlees, alleen wat vis, geen aardappels, maar wel veel rauwe groente en salades. We kunnen wel genoeg eten. Daarna lezen we nog een poosje en om tien uur liggen we weer gestrekt.

Zondag 15 mei 2005. (Eerste Pinksterdag)

Wat merk je daar weinig van hier. Het is een gewone werkdag. Vandaag gaan we naar Yad Vashem. Dit museum over de holocaust is helemaal opnieuw opgezet. Veel videobeelden en foto’s. Het was er druk. Toch maakte het op ons minder indruk dan de eerste keer dat we er waren met de ouders van Frans.

Om half drie rijden we nog even naar het Kennedy gedenkteken. Daar waren we toen ook met de pa en ma van Vrouwerff. Het is nu dicht. We lopen er even omheen en gaan dan nog even naar het grootste winkelcentrum van het Midden Oosten. Dat is te vergelijken met Meadow Hall in Sheffield. Nette marmeren vloeren, 3 verdiepingen.

We drinken een kopje koffie en lopen even rond. Om half zes zijn we weer terug in ons huisje. We eten lekker ondanks dat het druk is in de eetzaal. Verder brengen we de avond rustig door in ons huisje.

Maandag 16 mei 2005. (Tweede Pinksterdag)

Vandaag gaan we naar oud Jeruzalem. We beginnen in de Davidstraat en lopen naar de Tempelberg. Die is weer gesloten. Er wordt ons verteld dat we om half twee op de Temberg kunnen. Eerst een kopje koffie genomen op het hoekje in de Joodse wijk. Daar drinken we vaker wat als we in de oude stad zijn. Dan maken we een wandeling door het Cardo. We lopen ook nog een museum(pje) binnen waar de onafhankelijkheidsstrijd om Jeruzalem wordt weergegeven. Dat doet ons weer denken aan de boeken van Bodie Thune. Weer leuk om daar iets van te zien. Dan gaan we terug naar de Jaffapoort.

We zagen vanmorgen toen we binnenkwamen dat er een wandeling over de stadsmuur gemaakt kan worden. Dat doen we dan nu gelijk maar. We beginnen dus bij de Jaffapoort en gaan tot aan de Zionspoort. Daar willen we naar het graf van David, maar inmiddels is het kwart over een en horen we van een gids, die met een groep op de muur is dat om half twee de Tempelberg dicht gaat. Wij doorlopen naar de Tempelberg en dan blijkt dat de Tempelberg toch om half twee open gaat. Weer controle, maar we kunnen er op. Als we bij de Omar-moskee zijn vragen we aan de wacht of we er in mogen, maar dan zegt hij dat om politieke redenen het al bijna vijf jaar niet meer mag. Alleen gelovigen mogen er in om te bidden.

Een andere man met een groot fototoestel om zijn nek vraagt of hij een foto van ons tweeën mag maken. Frans denkt dat we moeten betalen, maar ik geef hem mijn eigen toestel en hij maakt opgewekt een foto van ons. Dat is aardig van die man.

Dan lopen we naar de uitgang vlakbij de Lithostratos en dan beginnen (nog op het Tempelplein) jongens ons met stenen te gooien. Gelukkig vallen de grotere stenen achter ons neer en de kleintjes doen ons geen pijn, maar we voelen ons niet op ons gemak en gaan via de Schapenpoort naar de Via Dolorosa, waar we nog even bij het badwater van Bethesda gaan kijken. Hier zijn we ook met Pa en Ma van Vrouwerff geweest. Als we terugkomen worden we weer lastig gevallen door iemand die ons nog ergens mee naar toe wil nemen. Dan lopen we maar gauw door naar het meer toeristische gedeelte en voelen ons daar prettiger.

We kijken nog even in de grafkerk en zien daar verschillende kapelletjes die door verschillende geloofsgenootschappen gebruikt worden.

We lopen via de Soek Kahn es Zeit naar de Damascuspoort. Daar steken we over en gaan nog even naar de graftuin. Altijd weer even een rustmoment. Je weet dat het niet de echte grafplaats van Jezus is, maar je kunt je daar zo goed voorstellen hoe het geweest zou kunnen zijn.

Dan is het vier uur en vinden we het genoeg voor vandaag. We zoeken gauw de auto op en als we in ons huisje zijn strekken we lekker onze benen bij een glaasje wijn.

We eten daarna heerlijk in een volle eetzaal. Daarna luieren we weer verder in ons huisje.

Dinsdag 17 mei 2005.

Het blijft heerlijk weer. Vandaag gaan we naar Guvrin Park. Daar zijn we al eerder geweest met familie de Jong, maar zijn toen achteraan begonnen. We hebben toen alleen de Bell-caves gezien.

Nu starten we bij het begin en vinden caves waar vroeger wel 2000 duiven in gekweekt werden voor godsdienstige rituelen.

Ook vind je daar grotten waar nissen in zijn, waar grafkisten voor mensen in geschoven werden. We rijden daar en lopen ook sommige stukken. Sommige caves zijn versierd met tekeningen. Veel van deze grotten zijn gemaakt om er van de uitgehouwen stenen de haven van Ashkelon aan te leggen. Later werden deze grotten gebruikt om er b.v. goederen uit het dorp Guvrin in te bewaren. Mooi natuurpark.

Tijdens de wandeling van grot naar grot belt Frank Huybreghs en vertelt dat het in Vinkeveen 12 º is. Dan zitten we toch in de goede hoek hier.

Dan rijden we door naar Ashkelon waar we een kopje koffie nemen op een terras bij een oude boot “Delilah”geheten (of het lijkt op een boot). Een Hollandse vrouw bedient ons. We lopen naar het strand en zitten daar nog even te kijken. Het is lekker weer, maar niet druk aan het strand.

Om vier uur gaan we via wegnr. 3 terug naar ons huisje. Om vijf uur zijn we terug en strekken onze benen na weer een mooie dag.

Het is echt schoolreisjesdag vandaag. Vandaag in de grotten kwamen we iedere keer groepen kinderen tegen en vanavond zitten er in het restaurant 120 kinderen te eten. Daarna is er buiten op een veldje disco. Gelukkig zitten wij er een eind vandaan. We hebben er geen last van.

Woensdag 18 mei 2005.

Het is weer warm vandaag. We dubben of we nog een dagje naar Jeruzalem zullen gaan of naar de Dode Zee. We besluiten om maar naar de Dode Zee te gaan, aangezien het ons te warm lijkt om in de stad te lopen. We rijden een stukje verder dan we gewend zijn, omdat we de stranden niet zo mooi vinden bij Kalia Beach en Siësta Beach. We stoppen bij Mineral Beach, net voorbij Mitzpeh Shalem.

Daar dobberen we de hele middag en luieren lekker onder de parasol van palmboombladeren. Heerlijk warm water en mooi strand. We genieten van onze laatste vakantiedag.

Om half vijf stappen we op en zijn om kwart voor zes terug. We douchen lekker en om zeven uur gaan we eten. Weer heel veel gasten. Na het eten raken we aan de praat met de chef-ober Otman Farzouki (of zoiets). Hij vraagt waar we vandaan komen en wat we gedaan hebben. We vertellen ook over de stenen gooiende jongens op het Tempelplein en hij schaamt zich ervoor. Volgens ons is hij Arabier en vertelt dat én de Palesteinen én de Joden vrede willen, maar dat er kronkels in de hersenen zitten bij sommigen.

We zijn natuurlijk weer de laatste gasten die de eetzaal verlaten en hij biedt ons een lunchbox aan voor morgen onderweg naar het vliegveld.

Om tien uur rollen we ons bed in.

Donderdag 19 mei 2005.

Vandaag gaan we weer naar huis. Om kwart voor negen staan we op en doen alles lekker relaxed. Het is denk ik een half uurtje rijden naar het vliegveld en hoeven alleen de auto nog terug te brengen bij het verhuurbedrijf. Dat is weer op het terrein waar in het verleden ook de auto moest worden opgehaald. We tanken af vlakbij het verhuurbedrijf en leveren even later de auto in. Dan worden we teruggebracht naar het vliegveld en gaan inchecken. Mijn koffer moet weer worden opengemaakt en mijn schoenen worden aandachtig bekeken. Alleen vergeten ze nog een paar te bekijken. We drinken eerst een kopje koffie en we kopen nog cadeautjes voor de kids. We eten wat bij Mc Donalds en voor je het weet is het tijd om het vliegtuig in te gaan. We vertrekken op tijd en zijn na een voorspoedige reis op tijd in Holland.

Swen en Kees komen ons ophalen en we drinken nog iets op Schiphol. Om half elf zijn we thuis. Daar komen Gert en Wil en Rita ook nog even langs en praten we gezellig nog even na over onze prachtige vakantie.