8 mei t/m  24 25 mei 2011 Gert en Wil op bezoek.

Het eerste bericht over de vakantie ontvingen Gert en Wil op 29 april. De touroperator vertelde dat de terugvlucht op 24 mei is gecancelled en daarom kunnen ze pas op 25 mei naar huis.

Zondag 8 mei.

Omdat het moederdag is worden Gert en Wil thuis ,voor vertrek naar Israël, eerst door de kinderen verrast met onbijt op bed. Hierna vertrekken ze naar Israël voor een vakantie bij Janny en Frans.

Vandaag om vijf uur komen Gert en Wil met een kleine vertraging aan op het vliegveld Ben Goerion.

Voordat we naar het noorden vertrekken drinken we eerst wat op het vliegveld, en gaan dan naar Shavei Zion. Onderweg willen we wat gaan eten wat helaas niet lukt omdat blijkt dat alle restaurants gesloten zijn. Dit omdat vanavond de herdenkings avond met twee minuten stilte is. Precies om acht uur zijn we in Haifa waar we de auto aan de kant zetten tijdens de twee minuten stilte. Er rijdt geen auto of bus, echt helemaal stil.

Onderweg stoppen we bij de Bahai tempel om in het donker een foto te maken van het prachtig verlichte complex met tuin.

Na een rit van twee en een half uur komen we bij het huis van Janny aan waar we wat eten. En na gezellig wat bij kletsen met een glas wijn gaan we naar bed.

Maandag 9 mei.

De dag na een lange reis is natuurlijk een rust dag, dus besluiten we om in de tuin, van de zon te genieten. Het is hier heerlijk rustig en Gert heeft de tijd om even rond te neuzen in de omgeving. Omdat je toch wat lui gaat worden van een dag rusten besluiten we om wat te gaan wandelen.

Al lopende nemen we de richting van Naharia om aan de boulevard wat te drinken als beloning voor de drie kilometer lopen. Na een lekkere wandeling dan eindelijk het bier.

Janny vertelt hier één en ander over de problemen met terroristen en daarna besluiten we om weer naar huis te wandelen. We kunnen dan nog net een uiltje knappen waarna we naar een gezellige avond gaan. Op de moshav is een feest omdat het onafhankelijks dag is en daar gaan we kijken of er wat te eten is. Ook ontmoeten we Yoav en Revital die ons hartelijk begroeten.

Het is een gezellige avond met voordrachten van schoolkinderen met wat dans. De jongelui die in het leger gaan worden door de jongste leerlingen naar een podium gebracht en presenteren zich met muziek, zang en dans. Ze spreken dan een persoonlijke wens uit voor de toekomst en daarna een barbeque met een drankje.
Aansluitend is er een acrobatenpaar die ons het één en ander laten zien. Uiteindelijk gaan we naar huis om wat te gaan slapen.

Dinsdag 10 mei.

Na het opstaan besluiten we naar Akko te gaan. Dit is één van de oudste steden ter wereld die goed bewaard is gebleven. De stad was 4000 jaar geleden al bekend bij de Kanaänieten en daarna bij de Foeniciërs. Tijdens de kruistochten kwam de stad tot grote bloei en de stad werd veranderd  in een enorme vesting. Na vele keren van bezetter gewisseld te zijn hebben uiteidelijk de Turken de stad definitief veroverd, en om te zorgen dat de vesting niet meer gebruikt kon worden hebben ze alle gebouwen vernield en gevuld met stenen. Op deze puinhopen is een nieuwe stad is gebouwd. De stad Akko werd tot 1948 van water voorzien door middel van een aquaduct. De eerste sporen van dit aquaduct dateren uit de romeinse tijd, en is later steeds vebeterd. Het laatst door El Jazar, en uit deze periode dateren de huidige resten. Het water kwam van een bron bij kibbutz Kabri en ging naar Akko, een afstand van 14 kilometer.  Het verval is 0,5% dat is over die afstand 70 meter.

Bij aankomst in Akko worden we bij het parkeren geholpen door een verkoper van sinasappelsap, waar we natuurlijk gebruik van maken (van parkeren en drank).

Inmiddels is bij een groot deel van de ruïnes het puin verwijderd en lopen wij nu door de ondergrondse citadel. Eerst bekijken we de ridderzaal en het hospitaal. In deze ruimte waren de tempeliers, en de ridders van het malteser kruis met daarbij de zieke en stervende soldaten en bedevaartgangers.

We komen ook bij een grote ruimte, de pilaren zaal,  waar ze nog steeds bezig zijn met restaureren en uitgraven. Doorlopend komen we in een zaal waar bijeenkomsten worden gehouden en die prachtige oude ronde pilaren heeft.

Via een ondergronds riool, dat in geval van nood als vluchtweg kon dienen, komen we bij een souvenirs winkel waar we doorheen moeten om weer bovengronds te kunnen komen.

In de soukh van Akko gaan we bij een arabisch restaurant heerlijk arabisch eten.

Nu we toch in de soukh zijn kijken we naar nep crocs voor de vier jongens van Ingrid. Wil had gelukkig de maten van de jongens dus na wat zoeken eindelijk vier paar.

 

Natuurlijk kopen we wat en gaan dan via de vervolg vlucht tunnel naar de haven waar een wat genieten van het uitzicht over de Middelandse zee.

Op de oude vestingmuur hebben we een geweldig uitzicht over de haven.

De tocht vervolgen we langs de vestingmuur naar een restaurant waar we stoppen voor een drankje. Via de soukh waar we voor de tweede keer doorheen lopen gaan we richting uitgang van de stad.

 Voordat we met de auto weer huiswaards gaan neemt Gert nog een foto van de El Jazar moskee. Eigenlijk mag dit niet van de bewaking, want we moeten eerst betalen. Maar omdat de bewaker is mij zo omstandig aan het uitleggen hoeveel het kost, kan Gert stiekum een foto maken.

Rond de klok van zes uur gaan we naar huis om wat te drinken en te drinken.

Woensdag 11 mei.

Vandaag op naar het meer van Tiberias. We vertrekken op tijd naar het meer van Tiberias om hier wat rond te neuzen.

Na een uurtje autorijden komen we bij een benzinestation waar we een eerste uitzicht hebben over het meer. We drinken hier een kop koffie en daarna  gaan we verder naar het meer.

De eerste plaats die we bekijken is een klooster van de zaligsprekingen dat volgens overlevering op de plaats is gebouwd waar Jezus zijn bergrede hield. Een belangrijk deel van deze rede zijn de zaligsprekingen. Hierin vertelt Jezus dat de armen van geest, de verdrukten, enz. enz in het koninkrijk van God zullen komen.

We bekijken de achtvormige kapel waarin binnen de zaligsprekingen zijn opgeschreven.

Dan kijken we nog wat rond in de tuin en genieten van het uitzicht over het meer van Tiberias.

We stappen in de auto en rijden een stukje verder naar Tabga. Op deze plaats heeft volgens de overlevering de wonderbare spijziging plaats gevonden. We bezoeken de kerk met zijn oude mozaiek vloer. In deze vloer zijn voor het altaar in mozaïek twee vissen en een mand brood uitgebeeld.

De reis wordt vervolgd naar de ruïne van de plaats Kevar Nahum, meer bekend onder de naam Kapernaum. Eerst zorgen we dat we juist gekleed zijn en dan lopen we naar de overblijfselen van het dorp. Hier is een kapel gebouwd boven de resten van wat mogelijk het huis van Simon Petrus is. De meningen over de bouwstijl van dit moderne gebouw zijn verdeeld, maar in ieder geval is de vorm opvallend.

Ook zien we hier de resten van een synagoge, waar bij de bouw rond het jaar 400 delen van een nog oudere synagoge zijn gebruikt.

Na nog wat foto’s gemaakt te hebben vervolgen we onze weg rond het meer.

Rond het middaguur komen we bij de kibbutz Ein Gev aan voor een drankje. Als we een mooie plek met uitzicht op het meer hebben gevonden besluiten we om gelijk maar lekker te eten. Omdat deze kibbutz bekend staat om zijn vis, die vers gevangen wordt in het meer, nemen we alle vier een vis gerecht wat heerlijk smaakt.

Voordat we verder gaan hebben we eerst een overleg over het vervolg van de trip. Na enig overleg besluiten we unaniem dat we via Tiberias weer huiswaards gaan.

Omdat we in Ein Gev geen toetje hebben genomen gaan we in Tiberias eerst naar de Mac Donald voor een soft ijsje en kijken dan verder rond.

Tiberias ligt 210 meter beneden de zespiegel en daarom is het daar wat warmer dan de omgeving. We noteren ruim dertig graden wat naar onze mening teveel is om gezellig in de stad rond te wandelen. We besluiten om na een korte wandeling om in de auto te stappen en richting Shavei Zion te gaan.

We rijden eerst nog wat door grote arabische steden die enorm groot zijn en nog steeds groeien en bloeien.

Thuis aangekomen nemen we in de tuin een biertje en spreken de dag door. Uiteindelijk bedenken we dat we nog wat moeten eten. Janny wil ons verassen met pannekoeken en wij stribbelen voor het fatoen een heel klein beetje tegen en stemmen dan snel met het voorstel in.

Dan gauw aan tafel voor pannekoeken eten, afwas doen en dan gezellig kletsen.

Donderdag 12 mei.

Vandaag houden we een rustdag, door de dag te beginnen met een paar relaxte uren in de tuin. De bedoeling is dat Janny vanmiddag met haar schoonzus naar de opera “Die Zauberflöte” van Mozart gaat. Deze opera is in Tel Aviv waar ze met de trein naar toe moet.

Vanmorgen krijgen we bericht dat het trein personeel staakt. Als de staking niet op tijd stopt kan ze niet naar de opera, we wachten af. Vanmiddag gaan Gert en Wil onder begeleiding van Janny  naar het strand. Volgens Janny hebben ze namelijk recht op korting, maar voordat ze wat kan regelen heeft Gert al betaald.

Gelukkig gaan om twee uur de treinen rijden en breng ik Janny om drie uur naar de trein. Het blijkt dat het alarm van de auto voor problemen zorgt en daardoor de auto niet kan starten. Op het laatste moment start de auto en is Janny precies op tijd op het station. Als ik Janny heb afgezet ga ik direkt naar een reparateur die de auto voor 250 shekkel zal repareren. Echter het zit tegen en ze zijn twee uur aan het werk en er komt tenslotte een welliswaar eenvoudig, maar nieuw alarm in. En de prijs, ja die was afgesproken, dus 250 shekkel (€ 50,=).

Omdat Janny lekker uit is gegaan, gaan wij heerlijk eten bij een arabisch restaurant met een fantastisch uitzicht over de Middelandse zee. Dan naar huis voor een avondje lezen.

Vrijdag 13 mei.

Hamat Gader gaan we vandaag bezoeken. Er is een breuklijn tussen aardschollen die vanuit Afrika onder de dode zee door via Hamat Gader naar het noorden gaat. Onderweg stoppen we even om te kijken naar Syrië, we rijden hier namelijk precies langs de grens.

Hamat Gader was in de grijze oudheid al bekend, de romeinse keizers gingen hier graag baden. Vanuit een diepte van 2000 meter en meer komt hier warm water rijk aan mineralen uit de grond omhoog. Per uur komt er zo op natuurlijke wijze 600 kubike meter water naar boven.

Het water komt omhoog in een overdekt basin  en heeft dan een temperatuur van  42 graden. Voor ons is dit wat te warm dus gaan we naar het buitenbad. Hier varieerd de temperatuur tussen 27 graden en 34 graden. Op verschillende plaatsen komt het water met een flinke kracht omhoog zodat het heerlijk is om door het water gemaseerd te worden.

We blijven de hele middag ploeteren en genieten.

Na afloop kijken we nog bij de krokodillen. Er is bij de warmwater bronnen een park met 200 krokodillen. Deze krokodillen zijn ooit ingevoerd vanuit Florida.

Aan het einde van de middag gaan we  het zuidelijk deel van de Golanhoogte op om te genieten van een geweldig uitzicht over het  meer van Tiberias. Op dit uitzichtpunt stond vroeger een afweergeschut van het Syrische leger waarmee de kibbutz Ein Gev dagelijks werd beschoten.

Inmiddels krijgen we flinke trek, en omdat het eten in Akko goed was bevallen gaan de daar in de oude binnenstad eten. Na een echt arabische maaltijd gaan we huiswaards voor een boek met een glas wijn.

Zaterdag 14 mei.

Tot onze verwondering was er vannacht onweer en ja echt waar een flinke regen bui, waar iedereen gelukkig mee is.

Vandaag worden we om twaalf uur verwacht bij Yoav en Revital voor een barbeque. Ook Yaron komt met zijn vrouw Shiri om er een gezellige dag van te maken.

Omat het vanmorgen regenachtig was maakt Yoav het vlees klaar op de babeque in de garage en eten wij binnen. Na het eten gebruiken we de koffie en de thee buiten.

In de loop van de middag gaan we naar huis, waar Gert wat aan de tuin wil doen. Hij maakt de grond wat los waardoor bij een nieuwe regenbui het water wat makkelijker de grond in kan trekken.

Verder houden we een rustige dag.

Zondag 15 mei.

We vertrekken rond half elf richting Dode Zee waar we twee nachten willen blijven. Via Tiberias komen we na anderhalf uur rijden bij Beit Shean aan, hier stoppen we voor een kop koffie. Het kwik gaat al richting dertig graden, daarom gaan we binnen koffie drinken

Na de koffie op weg naar de auto komen we langs een kledingzaak waar ze herenbroeken verkopen. Omdat de korte broek die ik aanheb volgens de mensen om mij heen “echt niet meer kan” koop ik een nieuwe korte broek en omdat het een aanbieding is nog twee lange broeken.

We vervolgen onze weg naar het zuiden door de Jordaan vallei die op de westbank ligt. Het is een rustige weg die om Jericho heen gaat, en doorloopt naar Jerusalem. Wij slaan af naar het zuiden, richting Dode Zee. Bij de dode zee aangekomen eten we wat met het zicht op een kameel.

Uiteindelijk komen we goed half drie bij de kibbutz Kalia aan. Deze kibbutz ligt bij de historische plaats Qumran, waar in 1947 de dode zee rollen zijn gevonden. Deze rollen zijn ruim 2000 jaar geleden geschreven, ze bevatten bijbelteksten en leefregels voor de essenen gemeenschap die daar leefde. De rollen zijn toevallig door een herdersjongen gevonden.

Na het inchecken gaan we direct naar de dode zee voor een frisse duik. Het zout en mineralen gehalte van de dode zee (33 %) is tienmaal hoger als van de oceanen. Het gevolg hiervan is dat je alleen kunt drijven. Vroeger stroomde er vers water uit de Jordaan de dode zee in, maar omdat dit water nu gebruikt wordt voor bevloeing komt er geen vers water meer in. Het gevolg hiervan is dat het water niveau nu ieder jaar met iets meer dan een meter daalt door verdamping. Het meer ligt 420 meter beneden zeniveau en is 395 meter diep.

Het is een heel bijzondere ervaring om hier te zwemmen, en om je met modder in te smeren.  Half zes gaan we weer terug naar de kibbutz voor een douche en een diner. We besluiten de dag zoals inmiddels gebruikelijk met een glas wijn en voor Wil een glas water.

Maandag 16 mei.

Direct na het ontbijt stappen we in de auto om Jerusalem te bezoeken. Via de Kedron vallei langs de oostelijke muur met zijn Gouden poort gaan we naar de westkant van de oude stad. We gaan door de Jaffa poort de oude stad in om door de Davids straat te wandelen.

Hier kom je in oosterse sferen door de kooplui die je aanklampen. Gert en Wil gaan vandaag souvenirs kopen en gaan dus met de kooplui onderhandelen. Het blijkt dat Gert hier handig in is, de arabieren zeggen met respect dat hij een bussines man is.

Halverwege de straat gaan we naar de grafkerk. De fundamenten van de kerk zijn door Constatijn de Grote gelegd, en de huidige vorm is tijdens de kruisvaarders ontstaan. Er zijn zes geloofsgenootschappen die de kerk beheren en de sleutel is sinds de kruisvaarders door de Ottomanen werden verslagen, in handen van moslims.

Voorin de kerk is de steen der balseming waar Jezus opgelegd zou zijn voor de graflegging om gebalsemd te worden. Dan is links daarvan het Heilige graf, een Bysantijns bouwwerk met twee kamers. Aan de andere kant is via een trap de Grafgrot bereikbaar.

 

We bezichtigen de kerk en gaan ook naar de catacomben van de kerk waar een aantal kapellen zijn.

Hierna gaan we terug naar de Davidsstraat die we schuin oversteken om in het Joodse deel van de stad te komen. We bezoeken de Cardo een ondergrondse winkelstraat en gaan dan naar de “Klaagmuur”. Als we aankomen bij de klaagmuur blijkt dat de moslims het vandaag toestaan om het tempelplein met de Omar moskee en de El Aksa moskee te bezoeken. Uiteraard mogen we de twee moskeën niet in, maar toch heel bijzonder. Voordat we het tempelplein opgaan krijgen we eerst een controle. Hier blijkt dat Wil een Joodse kandelaar (Menorra) heeft gekocht, en zij mag daarom het tempelplein niet op. Omdat ik al eerder op het plein ben geweest blijf  ik met de “Menorra” bij de klaagmuur achter. Gelukkig vond ik een joodse bewaker die de “Menorra” voor mij wilde bewaren waardoor ik ook het plein op kan. Op het plein ga ik wat vertellen over de “Gouden poort”.

Deze poort is tussen de olijfberg en het tempelplein. Op de plaats waar nu de Omar moskee staat was eerst meer dan duizend jaar de joodse tempel. Door de Gouden poort moet volgens de Joden de Messias wandelen op weg naar de tempel. Voor de christenen moet Jezus bij zijn werderopstanding ook door deze poort naar de tempel. Omdat deze Poort zo belangrijk is en niet ontheiligd mag worden hebben alle religies besloten de poort dicht te maken. Ook de moslims vinden deze poort belangrijk, en normaal mogen hier alleen de moslim vrouwen komen. Tot onze verbazing mochten wij bij deze poort komen en zelfs hierop lopen. Een heel bijzondere ervaring.

Na het tempelplein bezoeken we de klaagmuur en de mannen gaan ook bij de Wilsonboog naar binnen waar een studieruimte voor de Joden is. Ook dit is een bijzondere ervaring.

Voordat we het tempelplein verlaten, lopen we rond de Omar moskee en bekijken de El Aksa moskee.

Dan duiken we de arabische soukh weer in waar we gezellig van de drukte genieten.

Vlak voor de Damaskus poort drinken we een glas vers sinasappelsap en gaan dan weer terug naar de kibbutz Kalia.

Onderweg komen we bij een restaurant de “Last Chance” dat ik nog van vroeger ken. Hier gaan we vandaag eten en omdat het wat tegenviel besluiten we dat ze hun laatste kans hebben gehad en er niet meer naar terug gaan.

Als we bij een glas wijn zitten bedenken we dat dit toch wel erg kort is, een verblijf van twee nachten. We besluiten om nog een nacht langer te bijven. Na dit wijze besluit gaan we slapen.

Dinsdag 17 mei.

We kunnen vandaag rustig de dag doorbrengen omdat we een nacht langer kunnen blijven. Eerst gaan we langs de dode zee verder naar het zuiden en komen dan bij Masada. Dit is een plateau op een berg die 450 meter hoog is. Rondom stijle afgronden waardoor deze berg zeker in de oudheid niet in te nemen was door een vijand.

Op deze berg is een vesting gebouwd die door Herodes met twee prachtige paleizen uitgebreid is. Om een belegering te kunnen doorstaan is door slaven vruchtbare grond boven gebracht via een erg steil pad. Ook de bouwmaterialen en natuurlijk de gebruiksartikelen kwamen via dit steile pad naar boven. Dit was een bijna onmogelijke opdracht.

Herodes woonde hier in de winter omdat het klimaat dan gunstiger is. In de zomer is het hier ondraagelijk warm. Uiteindelijk is deze vesting in handen van een groep Zeloten gekomen die hierheen waren gevlucht voor de Romeinen. De Zeloten onder leiding van Eleazar waren in opstand gekomen tegen de Romeinse bezetting, maar deze opstand lukte niet en de Romeinen veroverden heel Israël, behalve de vesting Masada. De aanvoerder van de Romeinen bedacht een plan om de vesting te veroveren door een helling van stenen tegen de bergwand te maken. Na een beleg van een paar jaar met een leger van 8000 soldaten lukte  het de Romeinen om met een stormram via de helling de vesting muur te slechten. Juist voordat de Romeinen de vesting binnenkwamen  werd een bijeenkomst belegd om te beslissen over de toekomst. De keuze was of gevangen genomen te worden waarbij mannen naar de galeien gingen en de vrouwen als hoer gebruikt zouden worden, of de dood. Er is besloten liever dood te gaan dan gevangen genomen te worden. Uit de aanwezige soldaten werden er tien uitgeloot die alle vrouwen, kinderen en andere slodaten moesten doden. Uit de tien overgebleven soldaten is er één aangewezen die de andere heeft gedood en hij heeft zichzelf in zijn zwaard gestort. Bij elkaar 960 mensen. Toen de Romeinen de vesting binnen kwamen was er alleen stilte en geen soldaten. Wel waren voorraden aanwezig en water, dus de Romeinen begrepen dat de Joden de dood verkozen boven gevangenschap. Dit heeft veel indruk gemaakt op de Romeinen. We weten dit omdat twee vrouwen hun vijf kinderen niet wilde doden en zich hadden verborgen voor de Joodse soldaten zodat ze het verhaal konden vertellen.

Om de hitte van Massada kwijt te raken besluiten we om nog maar een paar uurtjes naar de dode zee te gaan. Onderweg naar huis stoppen we bij Ahava, een bedrijf dat uit modder cosmetische producten maakt. Wil en Janny besluiten hier één en ander te kopen om de huid te verzorgen.

Dan naar de dode zee.

Plotseling zien we langs de weg steenbokken die hier veel voorkomen. Omdat Gert snel uit de auto is heeft hij ze op de foto kunnen zetten. En dan naar de dode zee. Hier blijven we een paar uur en dan weer naar de kibbutz voor het dinner.

 

Woensdag 18 mei.

En ja, vandaag is het zover. We gaan weer naar het noorden naar het huis van Janny. We rijden een andere weg terug en komen dan bij Nazareth waar we natuurlijk uitstappen.

We bezoeken hier de baseliek die is gebouwd over de grot waar Maria de boodschap van een engel kreeg dat zij de moeder van Jezus zou worden. Een prachtige baseliek die in 1914 is gebouwd.

Naaste deze baseliek is de kerk van Jozef. Deze kerk is gebouwd op de plaats waar Jezus is opgegroeid en met zijn ouders heeft geleefd. Omdat het tijd was om te eten hebben we bij een arabisch restaurant lekker gegeten, en daarna naar huis.

Donderdag 19 mei.

Eindelijk een rustdag!!!  Vandaag doen we niets, voormiddag luieren we, zitten in de tuin, bekijken de mail, maken een paar foto’s en filmen wat.

Na de lunch gaan Gert en Wil naar het strand in Naharia om wat te zonnen en niet te vergeten iets te drinken.

Vrijdag 20 mei.

Yifat, de jongste dochter van Janny, en haar man Micha hebben ons uitgenodigd om ze vandaag te bezoeken. Dus vandaag naar Ramat Gan, een voorstad van Tel Aviv, waar ze wonen.

Rond twee uur komen we aan en bewonderen we de zoon Omer.

Micha brengt ons dan naar het “Peres Pace House” dat is gebouwd om arabieren en Joden samen te brengen.

Dit gebouw is architectonisch schitterend om te zien. De muren zijn opgebouwd uit betonplaten van twintig centimeter dik met daartussen glas. Het gevolg is dat er geen zon naar binnen komt, maar wel veel licht. De vloeren en de wanden zijn van kaal beton dat een natuurlijke uitstraling heeft.

Binnen is het gebouw erg modern ingericht, het ziet er schitterend uit. De bedoeling is dat hier vanuit activiteiten worden ontplooid om arabieren en joden samen te brengen op allerlei gebied. Bijvoorbeeld gezondheidszorg voor kinderen, opleiding en training van palestijnse artsen, computer opleidingen op de westbank organiseren, marketing, export begeleiding op de westbank, enz. enz.

Dan brengen ze ons naar het oude Jaffa waar we door prachtig gerestaureerde straatjes lopen. We zien de straten waar al een aantal gebouwen zijn gerestaureerd tussen de oorspronkelijke gebouwen. Het is indrukwekkend hoe architekten hier een historische sfeer kunnen bewaren in gerenoveerde panden. Vooral het deel grenzend aan de Middelandse zee is met zijn smalle straten mooi om te zien.

Soms kun je ook naar binnen kijken.

Het is vandaag mogelijk om op een paar plaatsen woningen binnen te gaan, en natuurlijk doen we dat. Je loopt door smalle straatjes en via een poort komen we op een binnenplaats van een drietal appartementen. Geweldig, uitzicht op de Middelandse zee en binnen prachtig afgewerkt met een mix van oude stenen met strak pleisterwerk. Vloeren van marmer, mooie keuken en badkamer.

Natuurlijk kijken we in de “soukh” waar alles wat je kunt bedenken gebruikt te koop is. Afdingen dan weglopen weer nageroepen worden voor een lagere prijs, dit is handel.

Uiteindelijk krijgen we dorst en besluiten wat te drinken. Het is bij het restaurant gezellig dus blijven we hier ook wat eten.

Na het eten gaan we weer naar het huis van Yifat en Micha, knippen de heg en dan vertrekken we voor een rit van bijna twee uur naar het huis van Janny. Hier nog een glaasje wijn en dan naar bed.

Zaterdag 21 mei.

Vandaag is het marktdag in Tarshiha vlak bij Ma’alot, dit is een arabische markt die gezellig is en de prijzen zijn scherp.

We neuzen wat rond, Gert en ik kopen ieder een paar crocks voor weinig en hierna rijden we nog tien minuten door naar Peqi’in. hier woont safta (oma) Gamilla die bijzondere zeep van olijfolie maakt en ook speciale olijfolie als huidverzorgings product.

Begin van de middag zijn we thuis waar Gert en Wil besluiten naar het strand te gaan terwijl Janny de barbeque voor vanavond gaat voorbereiden.

Na de barbeque gaan we naar het strand waar grote vuren zijn aangestoeken. Dit omdat het vandaag “Lag  BaOmer” is. Dit is de 33e dag van een vastenperiode van 49 dagen tussen Pesach en Shavoeot (wekenfeest).  Deze dag is een feestdag omdat een beroemde rabijn op deze dag gestoven is en hij bij leven vaststelde dat deze dag een feestdag moest zijn. Alleen op deze dag mag in de vasten periode getrouwd worden en met behulp van vuren werd het begin van deze dag door het hele land doorgegeven.

Ter herinnering hieraan wordt nog steeds het begin van deze dag met vuren door het hele land gevierd.

Zondag 22 mei.

Vandaag gaan we het Karmelgebergte op richting Dalliat el Karmel. Deze stad wordt bewoond door de Droezen, een bevolkingsgroep die naast de Joden en de arabieren in Israël woont. Ze loyaal aan de Joden en gaan vrijwillig in het leger.

Onderweg hebben we een prachtig uitzicht over Haifa en de vlakte van Galliea.

In het centrum van Daliyat el Karmel is het gezellig winkelen. Je kunt er van alles kopen souvenirs, tapijten, posters, enz. enz..  Gert en ik kopen daarna allebei een nieuwe portomonnee. En natuurlijk eten we lekker humus met vlees en kip aan een spies.

Inmiddels is het half vier geworden en besluiten we om via het standbeeld van Elia naar huis te gaan. Dit standbeeld staat bij een carmelieten klooster waar volgens overlevering de plaats is waar Elia een wonder verrichte.

Hier begon namelijk het natgemaakte offer van Elia te branden terwijl het offer van de Baäl ondanks alle gebeden niet wilde gaan branden.

Hierna naar huis voor een glas wijn en een dutje in de tuin.

Maandag 23 mei.

Gert en Wil hebben besloten om de laatste dagen rust te houden, dus starten Gert en ik met reparatie van het huis van Yifat. Gert begint met het plaatsen van een afgewaaide daktrim en ik repareer de zonnecolector.

We zijn om twaalf uur uitgenodigd bij Yoav en Revital om het bedrijf waar ze werken te bekijken. We krijgen een boeiende rondleiding van Yoav die ons verteld over de dingen die ze maken. Ze maken mallen voor kunststof spuitgietwerk voor de medische industrie en maken ook zelf kunststof delen. Deze producten worden in een 99,997 % sterile ruimte gemaakt. Volgens Yoav is dit vele malen meer steriel als een operatiekamer van een ziekenhuis.

Daarnaast hebbe ze nu een nieuwe afdeling opgezet voor zirkonium implantaten. Dit is zo succesvol dat er nu een nieuwe fabriekshal gebouwd gaat worden. Het is uniek dat ze onder een kroon een verbinding met de kaak hebben van zirkonium. Inmiddels verkopen ze hun producten over de hele wereld. Deze hi-tec onderneming maakt veel indruk.

Na afloop nemen Yoav en Revital ons mee voor een lunch, en dit smaakte heerlijk.

Als we thuiskomen scheiden onze wegen. Gert en Wil gaan Naharia onveilig maken en Janny en ik gaan naar een begrafenis bij de kibbutz Dhaliya. De vader van een schoonzus van Janny was overleden en hier moeten wij bij aanwezig zijn.

Bij  thuiskomst horen we dat Levi wondkoorts heeft en daarom bellen  we naar Nederland en dan blijkt dat Levi er veel last van heeft. Hij heeft zoveel pijn aan zijn been dat hij niet kan zwemmen.

We gaan vandaag vroeg naar bed omdat Gert en ik Yitat willen verrassen door haar huis aan de buitenkant te schilderen.

Dinsdag 24 mei.

Gert en ik staan om half zes op om te gaan schilderen, hopelijk zijn we dan klaar voordat het warm wordt. Helaas het is meer werk dan we denken en om tien uur zijn we nog lang niet klaar. We besluiten voormiddag te blijven schilderen dan kunnen Gert en Wil vanmiddag naar het strand.

Omdat het toch nog meer werk is dan we denken besluiten Gert en Wil niet naar het strand te gaan. Wil blijft in de tuin bij Janny en Gert en ik schilderen door. Rond zes uur stoppen we dan heb ik nog anderhalf uur werk.

Woensdag 25 mei.

Vandaag is het dan het einde van de vakantie in Israël. Om half twaalf vertrekken we naar het vliegveld Ben Goerion waar we Gert en Wil in de vertrekhal uitzwaaien.

Dit is dan het einde van een gezellige vakantie in Israël.

Laitraot in Israël.

Algemene gegevens:

Lengte van noord naar zuid: 475 km

Grootste breedte ter hoogte van de dode zee: 100 km

Smalste stuk  boven Tel Aviv: 20 km

Oppervlakte: 23845 km2

                         Dit is met Golanhoogt, maar zonder westbank en Gaza strook.

Aantal inwoners: 7.200.000

                               Joden 76 %, Arabieren 20 %, overige 4 %.