Woensdag 10 mei 2017.

Het is heel bijzonder, na ruim 3000 kilometer vliegen land Ton maar 10 minuten te laat. Als ze met haar koffer in de ontvangsthal komt besluiten we eerst wat te drinken en wat bij te praten. Dan nemen we de trein naar Akko en voor het laatste stukje de auto. Tegen negenen arriveren we bij Janny, die de tafel in de serre heeft gedekt voor een broodje. Hier blijven we op ons gemak wat bijpraten en nieuwtjes uitwisselen. Ton vertelde dat ze in het vliegtuig naast een mevrouw zat waar ze mee aan de praat raakte. Deze vroeg wat ze ging doen in Israël, dus Ton vertelde dat ze naar haar broer en schoonzus wil gaan. Op de vraag waar die wonen zei Ton dat dit Shavei Zion is. De mevrouw vertelde dat zij daar tot twintig jaar geleden ook gewoond heeft. Janny hoorde dit en zei “dat is Hariëtte Koopman”, die heeft hier gewoond en is terug gegaan naar Nederland. En inderdaad Ton bevestigde dit. Wat bijzonder dat de passagier in het vliegtuig naast Ton Janny kent.   

Donderdag 11 mei 2017.

Vandaag start het echte werk, het verkennen van Israël. We starten bij de citadel in de oude stad Akko. Voordat we naar beneden gaan geef ik eerst een stuk geschiedenis van deze stad om te begrijpen wat hier is gebeurd. En dan naar beneden onder de grond, naar de verblijven van de kruisridders, hun hospitaal en de ridderzaal die hier uitgegraven zijn. Ook staan we stil op de binnenplaats waar de cellen van de Joodse gevangenen te zien zijn. Joodse vrijheidsrijders werden hier, juist voor de onafhankelijkheid van Israël, door de Engelsen gevangen gezet. Als we via de Turkse bazaar de citadel verlaten drinken we wat en dan gaan we weer onder de grond en via een vlucht tunnel uit de kruisvaarders tijd naar de haven. Voordat we de tunnel ingaan spreken we bij de ingang een arabier die mij herkende, en bood ons een kop koffie met “Hell” aan. Hell is een kruid wat wordt toegevoegd aan de koffie en deze een fijne extra smaak geeft. De vlucht tunnel “Templars tunnel” is een tunnel die vanuit de binnenstad naar de havenmuur loopt en waardoor mensen zichzelf en handelsgoederen in veiligheid konden brengen.

Via de oude stadsmuur gaan we naar een restaurant aan de Middellandse zee. Hier versterken we de inwendige mens met een pita broodje hummus met vlees eten.

Omdat we nog ruim in onze tijd zitten wandelen we wat door de sukh waar een geroezemoes van stemmen en alle denkbare souvenirs te koop zijn en natuurlijk ook de dagelijkse dingen voor de arabieren. Even kijken of de moskee open is voor ons, en ja, we treffen het. Nadat Ton de armen en hoofd bedekt heeft met een sjaal die daarvoor aangereikt wordt kunnen we de moskee binnen.

We moeten wel in de voor bezoekers gereserveerde ruimte blijven maar kunnen vandaar ongehinderd alles zien.

Niet te filmen!!

Inmiddels is het tijd geworden om huiswaard te gaan, maar onderweg besluiten we om nog even een Arabische groentezaak binnen te gaan. Ton roept ” niet te filmen ” vanwege het enorme aanbod van fruit, vruchten en groeten. We kennen geen winkel in Nederland die zo enorm veel groente ed verkoopt. En dit is alleen de vers afdeling. Daarnaast de overige kruideniers waren en dan nog een verdieping met non-food. Ze is er bijna stil van. We kiezen de weg naar huis dor het arabische dorp Mazra’a waar Ton een indruk krijgt van het even in een Arabisch dorp, wat rommelig en onverzorgd. Maar als we langs de buitenwijk rijden zien we prachtige villa’s in aanbouw maar ook die gereed zijn. Prachtige luxe woningen die wel op kleine kasteeltjes lijken. Wat een luxe.  En uiteindelijk naar huis voor een fris glas water.

Vrijdag 12 mei 2017.

Ik houd de rit voor vandaag als een verassing. We vertrekken niet te laat en na een uurtje rijden komen we bij een klein restaurant waar we stoppen voor een kop koffie. As we hier aan de koffie zitten vertel ik waarom we hier zijn, vanuit hier heb je het eerste uitzicht op het meer van Galliea. Deze dag gaan we het meer rondrijden en de bijzondere plaatsen rond dit meer bezoeken. Het eerst gaan we naar een kapel die is gebouwd op de plaats waar Jezus zijn zaligsprekingen heeft gedaan. We lopen rond de kapel en genieten van het prachtige uitzicht over het meer.

Hier en daar vaart een boot van een visser, een vredig uitzicht. Als we naar binnen gaan worden we getroffen door de rust die vanuit hier gaat. Voordat we verder gaan laten we deze sfeer even op ons inwerken.  Vanaf hier is het een klein stukje rijden naar Tabga. Hier heeft volgens overlevering de wonderbare spijziging van de vijfduizend plaats gevonden.

De bijbel verteld dat deze menigte gevoed werd met vijf verzamelde boden en twee vissen. De discipelen konden de broden blijven breken, zoveel dat nadat iedereen gegeten had er nog een paar manden met brood over waren. Nadat we hier de kerk hebben bekeken en de steen hebben gezien waarop het brood werd gebroken gaan we door naar de volgende bijzondere plaats “Kapernaum”. Hier blijkt het zo druk te zijn dat we geen parkeerplaats kunnen vinden, we besluiten later terug te komen. Ons volgende doel is de “Kibbuts Ein Gev”.  Onderweg stoppen we bij de brug over de Jordaan, waar het Ton opvalt dat deze rivier, in verhouding met de rivieren in Nederland, erg smal is. Bij Een Gev gaan we in het Kibbutz restaurant wat eten. Dit is een uitgelezen plaats om aan de oever van het meer wat te eten. Onze lunch bestaat uit Hummus  en Thagina met een pita broodje. Deze Israelisch lunch bevalt ons wel, het is nu de tweede keer dat we dit eten. Vervolgens rijden we verder naar de plaats aan de oever van de Jordaan waar volgens overlevering Jezus door Johannes de doper werd gedoopt. Nu is het een plaats waar veel gelovige christen zich willen laten dopen. Juist nu wordt er een volwassene gedoopt. Deze dopeling is alleen in een wit gewaad gekleed en word dan door een religieuze leider even achterover ondergedompeld. Daarna word hij op afstand gezegend. Dit maakt best wel indruk. Het volgende is de stad Tiberias. Op de parkeerplaats krijgen we van een andere Nederlander vijf shekel om in de parkeermeter te doen omdat ik geen muntgeld meer heb. Dan wandelen over de boulevard en proeven wat van de sfeer. Het is wat rustig  en langzamerhand begint tocht het besef te komen dat het warmpjes is. De eerste transpiratiedruppels verschijnen. Omdat belofte schuld maakt tuffen we verder weer naar Kapernaum waar het nu een stuk rustiger is. In alle rust kunnen we deze plaats bekijken, en ondertussen kan ik de kennis van  Ton weer wat  opfrissen. Het indrukwekkend hoe hier het archeologisch onderzoek is gedaan.

Het vermoedelijke huis van Petrus waar boven een bijzondere kerk is gebouwd waar je door de glazen vloer vanaf boven het huis kunt zien. Ook bezoeken we de resten van de oude synagoge.

Hier zijn de resten van zowel het deel voor de mannen als het deel voor de vrouwen te bekijken. Ook dit is heel indrukwekkend. Dan aan het einde van de middag gaan we richting Shavei Zion waar Janny met een lekkere koele drank op ons wacht.

Thuis gekomen verteld Janny dat we voor vanavond door haar zoon Yoav en schoondochter Revital zijn uitgenodigd om daar Erev Shabat met een barbecue te vieren. Als we arriveren is Yoav op de veranda tafels aan het klaarzetten voor de familie die vanavond komt. Als alles gereed is gaan we aan tafel en hebben we een gezellige avond.

Zaterdag 13 mei 2017.

Donderdag is Yonit, de dochter van Janny, uit San Francisco aangekomen. Hier moest ze voor haar werk zijn. En zondag avond vertrekt haar man Miki naar San Francisco omdat er een graduatie is van een paar van zijn studenten. Dus vandaag zijn ze alle twee in Israël en willen ons na drie maanden graag weer zien. Dus gaan we naar de campus van de universiteit in Rehovot waar ze tijdens hun verblijf in Israël wonen. We worden hartelijk ontvangen en we drinken wat. Miki nodigt ons uit voor de lunch in Askalon waar hij een goed restaurant aan zee weet. En inderdaad hebben we een prachtig uitzicht over de Middellandse zee en het eten smaakt heerlijk.

Askalon is een oude Kanaänitische havenstad die al vanuit de bijbel bekend is. De ruïne van de oude stad heeft voor zover bekend de oudste van klei stenen gebouwde stadspoort.

Onder leiding van Miki gaan we via het strand deze ruïne bezoeken. Na afloop een ijsje en dan een flinke wandeling langs het strand. De ouders van Miki, die daar vlakbij wonen, hebben ons uitgenodigd voor een kop koffie. Natuurlijk gaan we hier even langs, en we worden gastvrij ontvangen. De kop koffie bestaat uit een goed glas wijn en een heerlijke cake en voor wie dat wil is er ook nog een kop koffie. Na een poosje bijpraten gaan we weer huis waards  waar we half elf, dus bedtijd aankomen.

Zondag 14 mei 2017.

De schoonvader van Yoav heeft over een periode van veertig jaar een bedrijf opgebouwd waar nu ongeveer een honderdzestig mensen werken. Hij maakt medische apparatuur en implantaten. Hij is zo succesvol geweest dat hij in Israël is uitgeroepen tot de ondernemer van het jaar. De prijs wordt hem vanavond door een hoogwaardigheidsbekleder in het Palmag museum te Tel Aviv uitgereikt. En ja hoor, wij zijn ook uitgenodigd. Voordat dit gebeurt hebben een rustige dag die we gebruiken om Rosh Hanikra te bezoeken. Dit zijn grotten die in de zachte krijtrotsen door de zee zijn uitgesleten. Binnen in deze grotten is prachtig de kracht van het water te zien, doe dit in honderd duizenden jaren uitslijt. Deze grotten zijn precies op de grens met Libanon.

Natuurlijk is deze grens nu gesloten, maat een foto op deze plaats is leuk. Tijdens de Engelse mandaat periode is in de rotsen een tunnel uitgehakt voor een spoorlijn. Via deze spoorlijn werd het Engese leger bevoorraad, en juist voor de onafhankelijkheid van Israël is deze lijn door het verzet met explosieven onbruikbaar gemaakt, zodat de Engelsen hierdoor niet meer bevoorraad konden worden.

We bezoeken de grotten en zien in de resterende spoortunnel een film over deze geschiedenis. Ook dit is weer indrukwekkend. En dan, op naar Tel Aviv waar de uitreiking van de prijs voor het ondernemerschap van het jaar is.

De schoonvader van Yoav, Meir ben Shabat krijgt deze prijs tijdens een prachtige avond. Natuurlijk wat sprekers maar daarbij prachtige muziek met zang. Het is weer eens een belevenis om hierbij aanwezig te zijn.

Maandag 15 mei 2017.

Ons eerste doel voor vandaag in Megiddo. Dit is een heuvel vlak bij Afula. Deze heuvel is in de geschiedenis van Israël erg belangrijk. Wie deze heuvel bezat was heerser over de Jizreël valei met de handelswegen in deze vallei. Op deze heuvel was een stad met de administratie en een vesting. Verschillende koningen hebben deze vestingstad versterkt waarvan de belangrijkste koning Salomo was. Deze had hier twee paleizen, een noordelijk en een zuidelijk. De oudste opgravingen dateren van 7000 jaar voor Christus. Ook is deze heuvel veroverd door pharao Toetmosis III.Om in geval van belegering tocht te kunnen eten werd er in de grond een graansilo gemaakt waarin meer dan 400 m³ graan kon worden opgeslagen. Om de watervoorziening veilig te stellen is een 36 meter diepe schacht gegraven met aansluitend een 77 meter lange ondergrondse tunnel naar een waterbron. Zo kon water geput worden zonder dat de vijand dit merkte. Na Megiddo rijden we naar Nazareth waar de basiliek van de aankondiging staat. We komen dan in de echt Arabische sfeer. Het is drukker, alles krioelt door elkaar auto’s, bussen en voetgangers.  Toch gaat het verkeer goed. 

Dit had ik nooit verwacht!!!

Deze basiliek is in 1969 geopend. Het bijzondere is dat deze kerk deels over de resten van een oude kerk is gebouwd. 

In de onderste verdieping is een grot waarbij Maria de boodschap heeft ontvangen dat ze Jezus zou baren. De boven verdieping is de eigenlijke kerk. Deze kerk met zijn moderne bouwstijl maakt een prachtige indruk. Ton kijkt hier op haar gemak wat rond en verzucht dan ” Dit had ik nooit verwacht “. Naast deze kerk staat de kerk van Jozef. Onder in de gewelven van deze kerk is een stukje van een grottencomplex te zien waar Jozef met zijn gezin heeft gewoond, en waar dus Jezus zijn kinderjaren heeft doorgebracht. Na afloop gaan we weer naar huis. Door het drukke verkeer vandaag hebben we best een lange dag.

Dinsdag 16 mei 2017.

Op naar de Dode Zee. We rijden via Akko, Tiberias, Beit Shean en Jericho naar de Dode zee. Onderweg drinken we wat en zien we een paar kamelen die even geaaid moeten worden.

Hier aan de Dode zee is de Kibboets Kalia waar we twee nachten blijven. Deze kibboets is precies naast Qumran.

Deze plaats is bekend om zijn holen in de rotsen waar de beroemde Dode Zee rollen zijn gevonden. Deze rollen zijn nog steeds een onderwerp van studie. Ook zijn hier de ruïnes  van het plaatsje Qumran waar de Essenen leefden. Deze Essenen brachten hun heilige rollen in veiligheid in de grotten zodat ze niet in handen van de Romeinen zouden vallen. De belangrijkste rol is de Jesaja rol die in Jerusalem in het museum van het boek tentoongesteld is. Bij het zien van de Dode zee zien we hoe deze steeds kleiner wordt. Per jaar daalt het niveau 125 cm. Het gevolg is dat je steeds verder moet lopen om bij het water te komen. Maar eerst gaan we ons bij de kibboets melden. We krijgen de kamer en even omkleden en dan naar de Dode zee om te zwemmen.

Onvoorstelbaar.

En dan het water in, even wennen aan de opwaartse kracht en dan genieten. Janny heeft geen zwemkleding, en nog een wondje van de operatie en gaat dus niet het water in. Ze kan dan mooi toezicht houden op onze kleding. Ton drijft heerlijk en roept ” dit is onvoorstelbaar “. Het water uitgaan is nogal lastig door de kuilen die onderwater zijn en door de gladde modder. We houden het dan ook voor vandaag voor gezien.

Dan naar de kibboets om wat  wijn in het winkeltje kopen. Voor het eten drinken we een glas en Praten wat na, en natuurlijk deze site bijwerken.

Dan naar de eetzaal waar we vandaag vegetarisch eten krijgen. Het smaakt wel, maar we missen een stukje vlees. Na het eten zitten we nog heel even en dan vroeg naar bed, want morgen hebben we een drukke dag omdat we dan naar Jerusalem gaan.

Woensdag 17 mei 2017.

We staan vandaag wat eerder op, want vandaag gaan we Jerusalem bezoeken. Als we arriveren gaan we via de Jaffa poort naar binnen en lopen een stuk in de David straat. In deze straat zijn  links en rechts winkeltjes met souvenirs. Wat je maar kunt bedenken is hier te koop. Vanuit deze straat gaan we naar de grafkerk. In deze kerk zijn zes geloofsrichtingen die deze kerk besturen. Bij de geloofsrichtingen is onderling een harde competitie die soms uitmondt in onderling lijfelijk geweld. Direct door de deur is de steen waarop Jezus gebalsemd zou zijn en daarnaast is een verhoging waar het kruis gestaan zou hebben. Verder in de kerk is het eigenlijke graf van Jezus wat pas gerestaureerd is.

Dit is gelijk de plaats is waar hij is opgestaan. Het is erg druk in de kerk dus gaan we niet in de rij staan om het graf van binnen te kunnen zien. Als we buiten komen gaan we een stuk door de Joodse wijk waar de “Cardo” is. Hier kunnen we al zien hoe Jeruzalem is opgebouwd.

De Cardo is nog een oorspronkelijk stuk weg uit de tijd van De Romeinen. Via de Zionspoort gaan we even de stad uit naar de zaal van het laatste avondmaal. Ook hier is het erg druk. We gaan even het dak op voor een mooi uitzicht over de stad.  

Dan terug de stad in  waar we op een gezellig pleintje eten we wat. Dan vervolgen we onze weg richting Western Wall (Klaagmuur).

Ton en Janny bekijken we de muur van dichtbij. Hier zien ze veel vrouwen die vol overgave aan het bidden zijn. Dit is heel indrukwekkend om te zien.

Hierna verlaten we het plein voor de Western Wall en gaan we weer de  Arabische sukh in richting Damaskus poort waar we de stad verlaten.

Niet te beschrijven !!

Met Ton ga naar het ” tuingraf “, waar de hof van Arimathea gezien is, tenminste deze hof voldoet aan de omschrijving uit de bijbel. Jezus zou hier begraven zijn, en inderdaad hier is een graftombe in de rotswand uitgehouwen die met een rollende sluitsteen afgegrendeld kan worden. Ton zegt dat deze ervaringen “niet te beschrijven” zijn.

Op de deur van deze graftombe staat: Hij is niet hier, hij is opgestaan. Dan kijken we ook nog even naar een rotswand die vanuit deze tuin te zen is, en met héél veel fantasie is hier een schedelvorm te ontdekken. Dit zou kunnen kloppen omdat de naam Golgotha in het Hebreeuws “Schedelplaats”  betekent. We gaan Janny opzoeken, die op een terrasje met een paar Slowaakse dames zit te praten.  En dan vol van nieuwe indrukken besluiten we weer naar onze kibboets Kalia aan de Dode Zee te gaan om op te frissen en daarna te gaan eten. Omdat ook deze avond het diner in de kibboets vegetarisch is gaan we onderweg wat eten. Vanavond nemen we met een goed glas de dag door en denken we vast aan morgen.

Donderdag 18 mei 2017.

We staan op met heerlijk weer. De verwachting voor vandaag is 39°, natuurlijk in de schaduw. Vandaag willen we Masada bezoeken. Hier aangekomen wordt duidelijk dat dit een vesting op de berg is.

Hij is 400 meter boven de zeespiegel van de Dode Zee. De vesting is 600 meter lang en 300 meter breed. Koning Herodes liet rondom een muur bouwen van 5,5 meter hoog en 3,5 meter dik. Op deze vesting was aarde gebracht om groente te telen. Ook was er een ingenieus systeem om iedere druppel water die hier in de woestijn af en toe valt op te vangen.

Op een volgende hoogtepunten.

Als we boven komen zien  we hier de ruïnes van soldatenverblijven, magazijnen en ook de restanten van twee paleizen. Het meest bijzondere is het noordelijk paleis, waar we een indruk kregen van de rijkdom van Koning Herodes.

Deze vesting was later een vluchtplaats van de laatste Zeloten opstand met Eliëzer als leider. Deze vesting was zo goed als onneembaar door zijn steile bergwanden. Pas na een beleg van drie jaar kon het Romeinse leger door middel van een nieuw aangelegde helling deze vesting veroveren. Maar toen ze de vesting binnen kwamen vonden ze alleen maar doden. Eliëzer had voorgesteld: of overgeven of zichzelf doden. Ze besloten liever zichzelf te doden. Het lot wees tien mannen aan, die hun medestrijders met hun gezin doden. Daarna werd er een geloot die de overige negen doden en uiteindelijk zichzelf in het zwaard moest storten. Liever dood dan gevangen. Dit voorstel werd aangenomen en uitgevoerd. De Romeinen vonden naast 960 doden twee vrouwen met vijf kinderen die zich verstopt hadden en die als enige overlevenden dit konden vertellen. Een heel aangrijpende gebeurtenis. Ton verzucht dat deze reis een aaneensluiting van hoogtepunten is. Na deze bijzondere vesting wordt het tijd om wee naar huis in Shavei Tzion te gaan. Maar voordat het zover is gaan we bij het restaurant “Last Chance” wat eten en dan een rit van 220 kilometer over de West Bank naar het noorden. Vlak bij huis, in Akko eten we nog wat en doen we boodschappen. Half negen zijn we na een vermoeiende dag weer thuis aangekomen.

Vrijdag 19 mei 2017.

Het wordt tijd voor een rustdag. We besluiten dus om vandaag niets te ondernemen, maar lekker thuis wat rommelen. Tegen het einde van de morgen gaat Janny nog wat inkopen doen en tot haar schrik loopt de temperatuur van de auto op. Ook de airco werkt niet meer. Als ik even kijk blijkt dat de koelventilator niet werkt dus moet ik eerst met de auto naar de garage. Het is jammer dat dit nu pas wordt ontdekt omdat de garage al gesloten is. Pas na het weekeinde, dus zondag, kan ik bij de garage terecht. Dan maar een lang weekeinde. Vanavond komt Yoav met de kinderen “Erev Shabat” vieren.

Zaterdag 20 mei 2017.

Omdat het koelsysteem van de auto vandaag op Shabat niet gerepareerd kan worden blijven we thuis in de tuin.

Zondag 21 mei 2017.

Omdat de koeling van de auto niet werkt moeten we eerst naar de garage. Hier blijkt dat er een nieuwe ventilator in moet en deze is niet op voorraad. Pas aan het einde van de dag is de auto gereed. Dus we hebben een verplichte rustdag.

Maandag 22 mei 2017.

Vanmorgen worden er eerst nog wat spullen voor Yifat opgehad en daarna vertrekken we naar Haifa waar we als eerste de Bahai tuinen met mausoleum bezoeken. 

De tuinen zijn werkelijk perfect aangelegd en worden prachtig door de gelovigen onderhouden. En natuurlijk gaan bij het mausoleum de schoenen uit en de camera’s in de broekzak en dan ga ik met Ton naar binnen.

Dit is de tweede heilige plaats van de Bahai en hier is hun profeet begraven. Binnen heerst een serene rust en het is heel imponerend om dit te zien. Van hier gaan de naar het Karmelieten klooster op de Karmel. Hier is de grot van Elia die zich hier verborg voor koning Achab  en de Baäl priesters. Binnen in deze kapel is de grot die door de oorspronkelijke bewoners aan Helena, de moeder van Constatijn de Grote, is aangewezen als de juiste plaats. Natuurlijk genieten we nog even van het prachtige uitzicht over Haifa. Via weg twee gaan we via Beit Oren de Karmel op en kunnen daar nog de schade zien die door de grote brand in december 2010 is aangericht. Omdat we toch in de buurt zijn gaan we bij Ze’v en Daniella, de schoonzus en zwager van Janny, even wat drinken. We praten wat bij, maar dan moeten we toch verder omdat we nog één en ander willen zien. Dan verder naar het oosten, naar Dalliyat el Carmel. Dit is een Doezen dorp, enorm groot en gezellig. In het centrum gebruiken we in een restaurant de lunch en kijken nog even in een souvenir winkel. Als laatste van deze dag bezoeken we de Moechraka. Dit is  een standbeeld van de profeet Elia die hier de Baäl priesters uitdaagde met een offer om aan te tonen dat de Baäl een afgod was en de God van Israël de enige echte God is. Nadat zijn offer als enige na een bliksemflits door God werd aangenomen werden alle Baäl priesters gedood. 

Bij dit monument staat een kapel waar vanaf het dak van een bijgebouw een prachtig uitzicht is over de Jizreël valei. Een uitzicht om nooit genoeg van te krijgen. En ja hoor, het is weer tijd om naar huis te gaan. De auto niet het weer prima, hij koelt goed dus is het aangenaam rijden. Onderweg kijken we nog even bij een tuincentrum waar Janny wat planten voor om de deur kopen.

Dinsdag 23 mei 2017.

Vandaag op de één na laatste dag gaan Ton en ik een lange rit over de Golan hoogte maken. Via Akko en weg nr. 85 gaan we naar het meer van Galilea. We volgen de oostkant van het meer en gaan dan de Golan hoogte op. De bedoeling is om vanaf het zuiden via het oostelijke deel van de hoogvlakte te rijden aan de berg Hermon. Als we op de hoogvlakte zijn, ter hoogte van Ein Gev, stoppen we bij een uitkijkplaats vanwaar we het hele meer kunnen overzien.

Een prachtig uitzicht over het meer en de Kibboets Een Gev. Hier had het Syrische leger vanaf 1948 tot de zesdaagse oorlog in 1967 geschut geplaatst. Met dit geschut werd het geïsoleerde Ein Gev dagelijks onder vuur genomen met als gevolg vele doden in de kibboets. Vanaf hier volgen we weg nr. 98 langs de Syrische grens. Enorme akkers met graan, uien e.d. Dit is een enorm landbouw gebied. Ter hoogte van Quneitra stoppen we op een parkeerplaats. We zien Quneitra liggen in de gedemilariseerde zone. De UN heeft hier vlakbij een basis vanwaar controle op de grens wordt uitgeoefend. Deze stad is zwaar beschadigd tijdens de Jom Kippoer oorlog in 1973  en nooit meer hersteld, en dus onbewoond. Hier vlakbij is de mount Bental.  Boven op deze berg is een observatiepunt geweest van het Israëlische leger.

Hier kunnen we goed zien hoe de militairen via  loopgraven bij de uitzicht punten konden komen om het Syrische leger in de gaten te houden. Vanaf deze berg hebben we weer een geweldig uitzicht over de omgeving. We vervolgen onze trip naar de berg Hermon die we oprijden tot de skiliften. In de winter i hier een ski resort, maar nu is alles mooi grien.  Via Kiriat Shmona en Zefat gaan we huiswaarts.  Bij Zefat hebben we nog een prachtig uitzicht over het meer van Gallilea. Thuis trakteert Janny op Susi met een glas wijn. 

Woensdag 24 mei 2017.

Ton heeft aten merken dat ze geïnteresseerd is in kunst, en dat is er in Israël !! In Safed, een plaats in de Upper Galil is een leuke overdekte straat waar veel kunt winkeltjes zijn. Ook is deze plaats bekend door zijn ligging. Het is de hoogst gelegen plaats in Israël is en ook staat het bekend als religieus centrum.  De Kabala is hier ontstaan en het is nu het Kabala centrum in Israël.

Als we aankomen in Safed is het even zoeken naar de oude Jerusalaim street, en dan wandelen we door deze straat. Hier zien we een echte Joodse stad met zijn bewoners.

We drinken gezellig koffie op een terrasje met een uitzicht over de bergen.  En gaan dan naar de Gallery, dit is een soort sukh maar dan voor kunst winkels. Ton koopt hier een herinnering aan de reis naar en door Israël.

Voor haar is het de laatste dag hier, morgen vertrekt ze weer naar Nederland. Als we thuiskomen printen we de boarding kaart uit en drinken wat. Voor vanavond zijn we uitgenodigd door Ton om in Akko een hapje te eten.

Donderdag 25 mei 2017.

 Gied tien uur vertrekken we naar Akko waar we de trein naar het vliegveld Ben Gurion nemen. Samen eten we nog een broodje en dan is het zover.

Ik zwaai Ton uit en zij gaat door de controle naar het vliegtuig voor de thuisreis.

Goede reis !!