Midweek 1 t/m 4 maart 2021 Hardegarijp.

Maandag 1 maart 2021.

Gewoon omdat het leuk is gaan Janny en ik met haar broer Gert en zijn vrouw een paar dagen naar Hardegarijp. Hardegarijp, is een dorp in de gemeente Tietjerksteradeel. Hier hebben we een van der Valk hotel geboekt en vanuit het hotel willen we wat in deze omgeving rondkijken, en natuurlijk de oudste broer van Janny, Ton gaan bezoeken. Dit omdat ik oude foto’s van de familie van Schajik heb en Ton hier graag kopieën van wil hebben. Ton woont met z’n vrouw Lia in Holwerd wat vanaf Benschop een flinke rit is. Omdat we nog niet veel van Friesland hebben gezien hebben we besloten om er een paar nachten te blijven om wat rond te kijken. Omdat we nog steeds midden in de corona tijd zitten zijn de mogelijkheden beperkt, maar wandelen kan altijd.

We rijden via Woerden waar we Gert en Marianne oppikken en dan richting Hurdegarup zoals de Fries zegt. Het is fris maar de hele dag schijn de zon. Onderweg in de Noord-oost polder zien we een bordje Schokland. We besluiten om hier wat rond te gaan kijken.

Schokland was vroeger een eiland in de Zuiderzee dat sinds de drooglegging van de Noordoostpolder in 1942 deel uitmaakt van het vasteland van de tegenwoordige Nederlandse provincie Flevoland. Schokland was in de middeleeuwen veel groter dan nu. Door zware stormen en landafslag werd het eiland steeds kleiner. Ook speelde de stijging van de zeespiegel een belangrijke rol. Tijdens de stormvloed van 1825 werd Schokland zeer zwaar getroffen. Het hele eiland kwam onder water te staan. Er werd meer dan twee kilometer aan zeedijk vernield en de paalwering raakte zwaar beschadigd, evenals de twee kerken. Ook de vuurtoren op de Zuidpunt werd volkomen vernield. De bewoners moesten naar de zolders van hun woningen vluchten. Er vielen 13 doden, 20 huizen spoelden weg en tientallen andere woningen liepen ernstige schade op. Vanwege de onveilige situatie en omdat de instandhouding van het eiland te duur was, werd in 1859 op bevel van koning Willem III het gehele eiland ontruimd. Reden voor de ontruiming was ook de armoede.

Na een frisse neus gehaald te hebben stappen we weer in en gaan verder naar het hotel waar we rond half drie aankomen. Even inchecken, dan de kamer bekijken.

Vanmiddag relaxen we wat op onze kamer in afwachting van het diner. We moeten i.v.m. corona op onze kamer eten, bij elkaar eten lukt niet omdat de kamers daar niet ruim genoeg voor zijn. Als het diner wordt bezorgd kijken we onze ogen uit. Het ziet er heerlijk uit, en het is genoeg voor een klein gezin. Het smaakt zoals het eruit ziet voortreffelijk, complimenten aan de kok!!

De avond brengen kletsend we met elkaar door met een biertje en een wijntje bij ons op de kamer

Dinsdag 2 maart 2021.

Na een overvloedig ontbijt vertrekken we naar Ton en Lia van Schajik in Holwerd. Hier worden we met koffie en gebak ontvangen, waarna uitgebreid de laatste nieuwtjes bespreken.

Omdat het ontbijt vanmorgen zo uitgebreid was, hadden we aan de helft voldoende. Het plan was om de andere helft als lunch te gebruiken. Maar dit kon niet Ton en Lia hadden speciaal voor ons uitgebreid inkopen gedaan, dus moesten we mee eten. Nou hier kregen we geen spijt van, Ton en Lia schotelden ons een overheerlijke lunch voor. Gezellig kletsend vloog de tijd voorbij zodat de bedachte middag route wat ingekort moet worden.

Natuurlijk nog even een groepsfoto en dan vertrekken we voor een rit door noord-west Friesland. Via “Blije” rijden we naar “Ferwerd” waar we uitstappen om wat rond te wandelen. Bijzonder is dat op de meeste woningen een bordje zit met de beschrijving van de historie van het betreffende pand.

Heel interessant om er een aantal te lezen. Het is een gezellige plaats met een karakteristieke kerk op een terp staat en via een poortje te bereiken is. Opvallend is dat de begraafplaats nog rond de kerk is, dus een echt kerkhof. Wel zien we dat ondanks dat de graven dicht bij elkaar liggen de ruimte er beperkt is.

We gaan weer verder door leuke kleine plaatsen, zoals Marrum, Hallum, Ouwe Syl, Oude Leije, enz. De laatste plaats die we aandoen is St. Annaparochie. In het centrum zien we een mooie kerk. De kerk kreeg de naam Annaparochie, vernoemd naar de heilige Anna, de moeder van Maria. Deze naam werd later ook gebruikt voor het dorp. Wat we niet wisten is dat in deze kerk op 2 juli 1632 het kerkelijk huwelijk tussen Rembrandt van Rijn en Saskia Uylenburgh is ingezegend. Als we rond de kerk wandelen zien we een viskraam, en natuurlijk kopen we hier kibbeling wat we ter plekke op een bankje in de zon opeten.

Omdat het al wat later is geworden besluiten we naar ons hotel in Hardegarijp te gaan waar we net voor donker aankomen. Vlug naar onze kamer voor nog een broodje wat nog over was van vanmorgen en het verslag bijwerken.

Zoals inmiddels gebruikelijk brengen we de avond weer door op onze kamer met een hapje en een drankje. De avondklok geeft ons geen andere keuze.

Woensdag 3 maart 2021.

Na twee dagen mooi weer rijden we vandaag weg in de mist weg. Via Sexbirum en Harlingen rijden we naar Makkum waar we de auto uitgaan om een stukje door het centrum te wandelen. Het dorp Makkum is ontstaan op een terp en was oorspronkelijk een boerendorp. Een deel van Makkum is nu een beschermd dorpsgezicht, en telt ruim 50 rijksmonumenten. De wandeling is zeker de moeite waard en we beginnen vlak bij het plein en daar eindigen we dan ook weer. Door de mist en de lage temperatuur voelt het guur aan, dus zoeken we weer vlot de auto op.

Via Gaast en Workum en nog allerlei kleine plaatsjes waar we nog nooit van gehoord hadden komen we in Hindeloopen. Hindeloopen ligt ten zuidwesten van Workum, ten noordwesten van Koudum. De stadskern ligt direct aan het IJsselmeer, aan De Zijlroete en Indijk. We parkeren even buiten het centrum en lopen door Hindeloopen. Een gezellige plaats waar we het eerste restaurant wat we tegenkomen bezoeken.

Omdat ook hier het corona virus bekend is mogen we niet naar binnen. Dus voor de deur doen we onze bestelling, vier saucijzen broodjes en vier hete chocolademelk, dit om warm te worden.

Daarna wandelen we door een stukje van het centrum. prachtige oude gebouwen

Hindeloopen is een van Elf Steden van Friesland, en een van de mooiste bestemmingen in Nederland. Het dorp dateert uit de 13e eeuw, en had haar bloeiperiode in de 17e en 18e eeuw, toen het een centrum van internationale scheepshandel werd.

Ondanks dat haar Gouden Eeuw allang voorbij is, heeft Hindeloopen er wel een bijzondere erfenis aan overgehouden die nog steeds zichtbaar is in haar kleurrijke hand-geverfde kunst, typische traditionele kleding en zelfs haar taal – een zeldzame combinatie van West-Fries, Engels, Deens en Noors. Vandaag de dag heeft het dorp zo’n 700 bewoners, en biedt het bezoekers een perfect bewaard gebleven kijkje in het oorspronkelijk Friese leven. Met haar goed geordende doolhof van oude straten, grachten en houten bruggetjes is de oude kern van Hindeloopen heerlijk om te voet te ontdekken.

We vervolgen de tocht naar Stavoren in het uiterste puntje van zuid-west Friesland. Stavoren is ook een prachtige oude stad die vooral bekendheid heeft door het verhaal van het vrouwtje van Stavoren.

Het verhaal vertelt dat er in Stavoren een rijke koopmansweduwe woonde, die in haar overmoed zei dat haar rijkdom haar nooit zou verlaten. Overmoedig gooide ze een kostbare ring in het water en zei dat als de ring terug zou komen haar rijkdom zou verlaten. Kort daarna vond haar dienstbode de ring in een vis die ze aan het schoonmaken was. Al snel na de vondst van de ring kreeg ze bericht dat al haar schepen in een storm waren vergaan, en verviel ze tot de bedelstaf.

Het oude Staveren is ontstaan op een knooppunt van water- en landwegen. Het lag langs een riviertje, dat in het Vlie uitmondde. Het Vlie, was een brede geul, die de verbinding vormde tussen het Flevomeer en de Noordzee. Eén van van de oudste landwegen van het Duitse Rijk liep via Coevorden en Steenwijk naar Staveren en vandaar verder over het water naar Medemblik. Wie langs deze weg reisde, moest bij Staveren dus over het Vlie worden gezet. Schepen uit Utrecht voeren door de Vecht, via het Flevomeer en het Vlie naar de Noordzee en kwamen ook langs Staveren zij konden hierlangs ook Friesland verder invaren. Dit is waarschijnlijk ook de route geweest, die Bonifatius in 754 vanuit Utrecht naar Dokkum heeft gevolgd.

Ook hier kijken we wat rond in het prachtige historische centrum. Het is jammer dat het nogal koud is waardoor we niet te lang buiten de auto willen blijven. Eigenlijk moeten we hier met beter weer terug komen. Dus verder naar Sneek. Dit is een grote plaats met een gezellig centrum. Jammer dat de meeste winkels gesloten zijn als gevolg van de corona maatregelen. Ook Sneek is een stad die met warmer weer opnieuw moeten bezoeken. Maar tijdens een korte wandeling bezoeken we toch nog de Waterpoort.

De Waterpoort is waarschijnlijk rond 1492 gebouwd, tegelijkertijd met de stadswal rond de stad. Het is de enige overgebleven waterpoort van de oorspronkelijke vier waterpoorten die de stad bezat. De poort diende om de toegang over water naar de stad af te sluiten. De waterpoort werd gebouwd op de Hoogendsterpijp (een pijp is een smalle waterdoorgang). In 1613 werd de poort verbouwd tot sierpoort omdat deze geen militaire functie meer had. Vanaf dat moment heeft de poort in hoofdlijnen haar huidige uiterlijk. In 1785 kreeg de poort een wachterswoning. Het middengedeelte had nu een sterk 18de-eeuws uiterlijk. Vanaf 1825 werd de stad ’s nachts niet meer afgesloten, waardoor de poort definitief haar functie verloor.

Inmiddels zijn we zo koud geworden dat besluiten terug te gaan naar het hotel. We bestellen ons diner weer op onze kamer waarna we weer gezellig bij elkaar wat drinken.

Donderdag 4 maart 2021.

Dan is het zover, onze laatste nacht in het hotel. Na het (zoals gebruikelijk) overvloedige ontbijt vertrekken we naar huis. Vroeger hebben we alle vier de afsluitdijk een keer gezien, maar dat is zolang geleden dat we er nog een keer overheen willen rijden.

De 32 kilometer lange Afsluitdijk, gebouwd tussen 1927 en 1933, vormt een belangrijk onderdeel van de Zuiderzeewerken en verbindt de provincies Friesland en Noord-Holland. Bovendien veranderde de dijk de zoute Zuiderzee in een zoet IJsselmeer. De Zuiderzeewerken bestonden uit twee onderdelen. Het eerste stadium was het indammen van de Zuiderzee, waardoor het een zoetwatermeer werd. Het tweede deel van het plan was het inpolderen van nieuw land. Dat hield in dat men, na het afsluiten van de Zuiderzee, de volledig nieuwe provincie Flevoland kon winnen op het water. Het blijft imponerend om hier over te rijden.

Als we juist op de afsluitdijk rijden zien we een groot windmolenpark in aanbouw. Als dit windpark Fryslân klaar is levert het groene energie voor Friesland. Elke turbine van Windpark Fryslân levert 4,3 megawatt (MW) op. Met in totaal 89 windturbines levert het windpark daarmee 382,7 MW op. Dat is voldoende energie voor ongeveer 500.000 huishoudens.

Na verder een rit door Noord Holland langs de vele windmolens naar huis. Dit was zeker een geslaagde trip door Friesland.