Van 22 april t/m 29 april 2017.

Routekaart.

Zaterdag 22 april 2017.

Goed zes uur vertrekken we naar Polen. Gisteren was op het nieuws dat het erg druk zou worden i.v.m. de mei vakantie. Dit blijkt erg mee te vallen, geen files!! Onderweg stoppen we een paar keer voor ontbijt en  lunch.  Natuurlijk doen we voor dit laatste per ongeluk bij de Mac. En dan rijden we tegen drieën Polen binnen.

Polen.

Het is dan nog een klein uurtje rijden naar ons kasteel ” Kamek Kliczkow”. Even de koffers naar de kamer en dan een koud biertje. Kim, Lars en Jade duiken direct het zwembad in. 

Wij zin inmiddels  toe aan een groot glas bier.

Kasteel “Kliczkow”

Dit kasteel is gebouwd in de periode van 1292 tot 1297 door de hertog Bolko I. Later is het door allerlei oorlogen verschillende keren van eigenaar veranderd.

Uiteindelijk is het in 2001 volledig gerestaureerd en is een deel hotel geworden met daarbij een  restaurant.  Onze kamers zijn één van de gastenverblijven op de begane grond. Deze kamers hebben zoals bij een kasteel gebruikelijk erg dikke muren. Echt een kasteel.

We rusten wat, en dan op  naar het restaurant voor een lopend buffet dat best smaakt. Na het eten spreken we de meegebrachte wijn aan en de dames nemen een “43”. Omdat het een lange dag was gaan we min of meer op tijd naar bed.

Zondag 23 april 2017.

Na een nacht  dromen van kasteelheren, ridders en jonkvrouwen staan we op en maken we onderweg naar het ontbijt nog wat foto’s van de kasteelbinnenplaats. 

Dan een heerlijk uitgebreid ontbijt, echt verwennerij. En dan vertrekken we naar de volgende overnachting, dit keer een paleis. Onderweg besluiten we niet via de kortste weg, maar binnendoor te rijden. Het is een leuke rit door een glooiend landschap met hier en daar een klein dorp. Onderweg doen we nog wat inkopen, en dan op naar het paleis.

Paleis “Jugowice”

Paleis Jugowice ligt in het zuidwesten van Polen, op 75 km van Wroclaw. Dit luxe hotel is geopend in 2012 en gevestigd in een 19-de eeuws Pruisisch jachtslot.

Het wordt inmiddels een gebruik om na aankomst even wat te drinken met een hapje erbij.  Hier praten we wat bij, vooral over de luxe van dit verblijf. Het ziet er zeer verzorgd uit en er zijn mogelijkheden om te zwemmen, of in een jacuzzi te gaan. Voor de liefhebbers is er ook nog keuze uit een drietal sauna’s. Later in de middag krijgt Monique een telefoontje van de receptie over de kinderen. Ze zijn alleen in de Jacuzzi, en dit mag alleen als je achttien jaar of ouder bent of onder begeleiding. Na het diner zitten we met een glas wijn gezellig nog wat na te praten. Ook kijken we naar de route voor morgen, we willen dan naar Osówka. Thuis hebben we hiervoor al gereserveerd, dus moeten we op tijd zijn.

Maandag 24 april 2017.

Het ontbijt. 

Vandaag gaan we de sporen van de WOII verkennen. Op twintig minuten rijden van Jugowice bevind zich het ondergrondse complex Osówka, een deel van het Riese Project (het Reuze project) van Hitler.  Tot nu is het nog steeds een raadsel  wat Hitler precies van plan was met dit project. Het vermoeden is dat Hitler hier geheime, ondergrondse wapenfabrieken wilde bouwen.  In de laatste jaren is dit complex veel in het nieuws geweest i.v.m. de trein met schatten die daar ergens door de Duitsers verstopt zou zijn.

Onder leiding van een Pools sprekende gids en met een audiogids gaan we naar binnen. Eerst nog een helm op en dan de duisternis in. Het eerste deel is nog wat verlicht, maar dan moeten ondergronds een bootje in. Tot het eindpunt van de vaartocht hier en daar een zwak lichtje, maar dan!!!!  Als de boot niet verder kan blijkt er nog water te zijn. We moeten over balken en loopplanken die in het water liggen verder lopen en dit zonder verlichting.

Van de gids krijgt Monique een zaklantaarn en verder moeten we de loopplanken met het licht van onze telefoons vinden. Er is geen reling, we moeten ons vasthouden aan een touw dat aan het plafond hangt. Voor sommigen van ons is dit te hoog en moeten ze zichzelf in het donker op een smalle loopplank in evenwicht houden. Als we eindelijk weer vaste grond onder de voeten hebben blijkt dat niemand een nat pak of natte voeten heeft.  

Het is verbazingwekkend wat hier de Duitsers hier ten koste van duizenden doden hebben aangelegd. Tientallen kilometers gangen, waarvan een klein deel te bezichtigen is.

De nazi Albert Speer heeft in zijn aantekeningen gezegd dat hier na de oorlog meer dan twintigduizend mensen zelfstandig moesten kunnen wonen. Heel indrukwekkend.

Als we terug gaan willen we onderweg wat drinken, maar de restaurants die we zien zijn gesloten. Waarschijnlijk zijn ze alleen in het ski seizoen open, dus dan maar naar het hotel  voor een drankje.

Dinsdag 25 april 2017.

Swidnica is een leuke oude stad, een half uurtje rijden van ons hotel. Onderweg hier naar toe komen we langs een leuk stuwmeer. Als we in Swidnica aankomen zoeken we een parkeerplaats. Als we er één vinden kunnen we hier alleen met munten betalen en die hebben we niet. Dus even aan een voorbijganger vragen, en dan komt het: wij vragen het in het Engels en in alle rust vertelt hij in vloeiend Pools een heel verhaal. Als we  duidelijk maken dat we dit niet verstaan vertelt hij in alle rust weer uitgebreid iets, en dit gaat zo door. Uiteindelijk spreekt Swen onze vraag in in de vertaal app van de telefoon en op het scherm verschijnt onze vraag in het Pools. De man leest dit, en in plaats van zijn tekst in de telefoon in te spreken, zodat dit vertaald kan worden, kijkt hij de verder de straat in en vertelt weer in alle rust zijn verhaal. We geven dit tenslotte op  en rijden verder het centrum in. Even geld pinnen voor de parkeerautomaat en dan de stad in.

Het is een gezellig centrum met in het midden een grote toren van de stad. Deze kunnen we bezoeken, of met de trap naar boven of met de lift. Wij kiezen voor het laatste. Boven gekomen hebben we een prachtig uitzicht over de stad.

Ook bezoeken we de kathedraal, die is heel mooi van binnen.

We lopen nog wat rond en besluiten dan om na een drankje even een winkelcentrum te bezoeken.

Ook hier is het moeilijk om een parkeerplaats te vinden, maar gelukkig zien we een hek openstaan waarachter we prima kunnen parkeren. We lopen op ons gemak door het winkelcentrum en besluiten dan om naar het hotel te gaan voor een drankje. Als we bij de auto’s terug komen blijkt het hek gesloten te zijn en kunnen we er niet uit, wat nu? Na wat rond kijken en het hek proberen open te trekken klimt Swen over het hek om te kijken of hij van binnenuit het het hek open krijgt door er met de auto naartoe te rijden, helaas werkt dit niet. Wel kan hij via de achterdeur van een erg oud aangrenzend flat gebouw ons binnen laten zodat we in ieder geval bij de auto zijn. Maar nog steeds kunnen we er niet uit. Uiteindelijk ga ik via de voordeur bij alle bewoners om de beurt aanbellen. Het zijn er twaalf. En ja bij nummer elf heb ik succes. Een vrouwenstem vraagt wat er aan de hand is. Gelukkig spreekt deze dame prima Engels zodat ik mijn verhaal kan doen. Ze legt uit dat dit een privé parkeerplaats is dus alleen voor de bewoners en niet voor andere mensen. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat wij geen Pools kunnen lezen of verstaan en dat het een misverstand is en bied mijn excuses aan. Uiteindelijk, als ik plechtig beloof dit nooit meer te doen, maakt ze op afstand het hek open. Eindelijk kunnen we weg en  hebben we nog gratis geparkeerd ook. Op naar het hotel voor een nabespreking.

Woensdag 26 april 2017.

Donderdag 27 april 2017.

Breslau, de Duitse naam voor Wroclaw is een mooie oude stad die in de tweede wereld oorlog bijna helemaal vernietigd is. Hitler had aan het einde van de oorlog opdracht gegeven om deze stad tot de laatste man te verdedigen tegen de Russische bevrijders. Het gevolg was dat hier tot na de capitulatie werd gevochten. Direct na de oorlog is men begonnen deze stad weer in oude stijl te herbouwen.  

In de communistische periode werden, in het holst van de nacht, op allerlei plaatsen in de stad Wroclaw stiekem beelden van dwergen geplaatst, bij wijze van ondergronds protest onder de naam ‘Pomaranczowa Alternatywa’ (het Oranje Alternatief). Tegenwoordig figureren ze, ook bij daglicht, als symbool van de tolerantie en de open geest van de inwoners van de stad. Als we uit de parkeerplaats komen en richting markt gaan zien we de eerste beeldjes van dwergen. Nu we weten waar we op moeten letten,  zien we ze overal. Op de  meest leuke plaatsen zien we ze, er zijn er meer dan honderd. Het is een sport geworden om ze te vinden.

Maar er is meer te zien. Iets buiten het centrum is het panorama “Raclawice”. Men zegt dat dit, met de afmetingen 15 bij 114 meter, het grootste schilderij ter wereld is. Er is hier een veldslag uit het einde van de achttiende eeuw uitgebeeld. Een veldslag tussen Poolse opstandelingen met het Poolse leger tegen het Russische leger.

Bij het panorama krijgen we een audio gids in het Nederlands  waardoor ook wij het verhaal kunnen volgen. Omdat we nu toch cultureel bezig zijn gaan we via het Piasek eiland naar de Kathedraal. Onderweg komen we over een brug waarvan de leuningen bijna onzichtbaar zijn door de vele hangslotjes die eraan vastgemaakt zijn.

Veel verliefde stelletjes hangen hier een slot aan als symbool van hun eeuwige liefde. Volgens onze gegevens is er in de toren van de kathedraal een lift waarmee  je naar boven kunt. Er is daar een mogelijkheid om wat te drinken bij een uitzicht over de stad. Maar het stadsbestuur heeft anders beslist “vandaag gesloten”.

We kijken nog even binnen en dan lopen we al zoekend naar de dwergen terug naar de markt. Omdat het wandelen hongerig maakt eten we in een “Grill house” een burger en dan terug naar het hotel waar we samen nog wat drinken.

Vrijdag 28 april 2017.

Als we opstaan blijkt het vandaag een regenachtige dag te zijn, onze tweede hier in Polen. Voor vandaag kiezen we voor Hydropolis. Dit is een multimediale presentatie over de wetenswaardigheden van de chemische verbinding H2O (water). Deze tentoonstelling is op het terrein van het Gemeentelijke Waterleiding- en Rioleringsbedrijf en beslaat vier duizend vierkante meter in het vroegere waterreservoir uit 1893. We zien hier allerlei wetenswaardigheden over water om te drinken of in de natuur. Ook voor de kinderen een leuke en leerzame tentoonstelling. Als laatste neuzen we ook nog even rond in een winkelcentrum, en dan naar onze kamer voor een afscheidsdrankje.

Zaterdag 29 april 2017.

Een uurtje eerder opstaan, ontbijten en dan naar huis. We hebben negenhonderd en zestig kilometer vaar de boeg, dus een hele rit.

Onderweg in Duitsland drinken we nog wat en om een uur of zeven komen we in Elten, een plaatsje juist voor de Nederlandse grens. Hier weten Swen en Monique een goed restaurant “de Ratstuben” waar we een flinke schnitzel eten. En dan nog een klein uurtje en dan zijn we weer veilig thuis na een fijne week in Polen.