The Scottish Experience van 23 October t/m. 25 October 1996.
Allereerst is vermeldenswaard dat deze reis geheel in het teken stond van geheimzinnigheid. Er werd ons alleen gevraagd of we bovenstaande data beschikbaar wilden houden om naar Schotland te gaan en dat we dus een paspoort nodig hadden. Later kwam Kees Nieuwveld, onze rayonleider de maten opnemen van mij en werd er ook een kistje gebracht met een kompas erin vergezeld van een gebruiksaanwijzing en daarbij een stukje Schotse ruitstof, inclusief een gedroogd bloemetje. Wat moet dat gaan worden?
Woensdag 23 oktober 1996.
Vanmorgen half zeven begon de reis en wel met de taxi naar Schiphol. Eerst werd aan Joke nog een cadeautje afgegeven door de chauffeur, waarin, zo bleek later een doosje bonbons was, waarbij een kaartje: met de complimenten van Avéro. We werden eerst ontvangen in het Hilton-hotel op Schiphol, waar gelegenheid was voor een kop koffie en een broodje. Ook werden daar overlevingspakketten uitgereikt. Ook voor degene die zijn fototoestel vergeten was geen paniek. Er werd ook een wegwerp fototoestel uitgereikt, Via teletekst werd thuis bijgehouden dat het vliegtuig van Air U.K. vlucht nr.,813 om 9.40 uur vertrekken zou. Dat werd 9.54 uur.
Om ± kwart over elf geland in Edinburgh, waar we ontvangen werden met een doedelzakspeler. Daarvandaan gingen we in Landrovers naar een gebied ten noordwesten van Edinburgh, vlakbij Stirling, waar we op een militair oefenterrein werden verwelkomd in een tent. Daar werden ons een overall, een pet en laarzen uitgereikt.
Eerst maar eens naar huis gebeld, dat we goed gearriveerd waren en ook om te vertellen wat we al gedaan hadden. Daarna werden we in clans verdeeld werden en wedstrijden gehouden met terreinwagens
In de pauze stond er in de tent rijst met goulash voor ons klaar en daarna gingen we in buggy’s en ook nog met een tank rijden, Een belevenis. Bij de terreinwagens werd ik ook nog eerste.
Ik durf het haast niet te vragen……..
1000 pk Rolls Royce.
Daarna reden we naar Ayton waar we werden ondergebracht in een kasteel. De ene helft in Duns castle en wij hier in Ayton.
De ontvangsthal.
Nog steeds de ruimte om gasten te ontvangen.
Wat wil je drinken?
Leuk pandje toch???
Dat was echt een belevenis. Een prachtige slaapkamer met schepen op het behang en op de gordijnen. Een oud bed en een echte Engelse badkamer, zoals wil die kennen, dus zonder tegels op de muur, maar behang.
Héél bijzonder deze kleuren.
Hoezo druk?
Om half acht nog maar eens naar huis gebeld, want er was weer veel te vertellen. Om half negen gingen we aan tafel met de graaf en gravin van Ayton, De groep uit Duns castle was vanavond bij ons te gast aan tafel, Alles in stijl en er was vis bij, dus mijn avond kon niet meer stuk, De graaf en gravin zorgden dat we niets tekort kwamen. De headwaiter stond bij de deur om de opdrachten van de gravin in ontvangst te nemen. Er was wel wat afstand, maar leuk om dit zo mee te maken. Later nog nagepraat met Wim Hoogendoorn uit Nieuwerbrug en Henk Doornewaard van Avéro, Heel laat geworden (om half drie naar bed).
Donderdag 24 oktober 1996.
Vanmorgen wordt iedereen weer om acht uur aan het ontbijt verwacht. Daarna gaan we fly fishing op forel, Niemand heeft wat gevangen. Er kwam nog een haakje van iemand in mijn hand terecht maar dat viel gelukkig mee.
Geluncht in Duns op het kasteel. Daarna de middag doorgebracht met het spelen van de Highland Games.
Lunch pauze Duns Castle.
Dat betekent met zakken, stammen, messen, bijlen, hoefijzers en kogels gooien. De gekste situaties deden zich voor.
We zagen er wel potsierlijk uit met onze rode pruiken met pet en een kilt over onze spijkerbroeken om de Schotse dansen te leren.
Wim Hoogendoorn in ruststand.
Ook kregen we in de tuin van het kasteel nog een demonstratie zwaardvechten en een demonstratie hoe valken gebruikt worden voor de jacht.
Daarna weer naar huis gebeld en kreeg ik Jorrit aan de telefoon. Even wat verteld en om zeven uur nog een keer naar huis gebeld, want Joke gaat vanavond wet de medewerkers naar Woerden, waar de S.O.B.H. iedereen heeft uitgenodigd. De avond is een verrassing, maar ik weet wel wat er gaat gebeuren van Wim Hoogendoorn. Even een prettige avond toegewenst en verteld wat we vandaag gedaan hebben. We zaten in de bus op weg naar het kasteel om ons om te kleden. Het was een herrie van jewelste, omdat de chauffeur ons de Schotse muziek wilde leren waarderen.
Vanavond gaan we in stijl dineren in Duns castle. We worden omgeturnd in echte Schotten. Er hangen complete kostuums voor ons klaar. Als iedereen tot in de puntjes verzorgd is gaan we de bus weer in naar Duns castle.
Daar werden we met een drankje verwelkomd en kregen we eerst een demonstratie Schotse dansen, uitgevoerd door drie in Schotse klederdracht gestoken jonge dames. Tijdens het diner kwam de eigenaresse binnen met in haar kielzog de kok, die een traditioneel Schots gerecht opdiende, Haggis genaamd. Dat is fazanten gehakt in schapenmaag. Het was wel te eten. Tijdens de maaltijd werden de prijzen uitgereikt van de Highland Games en kreeg de “beste”de ridderslag in de orde van Avéro. Daarna in ons kasteel te Aylon nog lang nagepraat. Om drie uur Engelse tijd naar bed.
Zangles.
Vrijdag 25 oktober 1996.
De laatste dag al weer. Vandaag worden we opgehaald in zes grote zwarte Jaguars en gaan we al met koffer naar Edinburgh.
Daar worden we afgezet bij het kasteel van Edinburgh en gaan dat bezichtigen. Daarna nog een Whiskymuseum bezocht en Loen nog naar de pub om te lunchen.
Uitzicht over Edinburgh.
Ook deze Pub was voor ons alleen gereserveerd, Toen was de koek op en werden we naar de luchthaven gereden.
Nog even naar de pub
Thuis konden ze zien hoe laat ik op Schiphol landde en dat was om 18.39 uur, zodat ze klaar zaten om al mijn belevenissen van deze drie dagen te horen”
Dit was echt een prachtige belevenis
