Vakantie Californë 26 maart 2009 t/m 16 april 2009.

 

Donderdag 26 maart 2009.

Even jullie op de hoogte brengen van de vlucht.

We zijn keurig op tijd om 11:10 uur vertrokken, en na een vlucht van 10:25 uur zijn we in San Francisco geland. De vlucht ging over Schotland, IJsland, Groenland en Canada, een afstand van iets meer dan 12000 kilometer.

We komen aan om 14:00 uur plaatselijke tijd met schitterend weer. Miki de schoonzoon van Janny stond ons op te wachten en na een ritje van drie kwartier zijn we bij hun huis aangekomen. Best wel leuk om een ander land te  zien. Na de pannenkoeken (dit is in de hele familie van Janny op donderdag avond gebruikelijk) en een glaasje wijn zijn we om 21:00 uur naar bed gegaan. We waren toen 23 uur op dus erg moe.

 

Vrijdag 27 maart 2009.

Vandaag vrijdag hebben we eerst uitgeslapen en daarna hebben we lopend Palo Alto verkend. Een luxe plaats zonder hoogbouw en alleen vrijstaande huizen. Het viel op dat het erg rustig was op straat, mogelijk omdat het later op de dag erg warm werd.

We hebben zo we een paar uur gewandeld, en broodje gegeten en ik heb een heerlijke koffie gedronken.

Toen we thuis kwamen was Miki juist gearriveerd met een zeven persoons Toyota Vienna bus van vrienden, zodat we met elkaar kunnen reizen. 

Omdat niet iedereen weet waar we zijn moet ik eerst even vertellen dat we in Palo Alto bij de dochter en schoonzoon van Janny zijn. Deze stad ligt 60 km ten zuiden van San Francisco aan de westkust van de Verenigde Staten. Dit is in de regio die bij ons bekend staat als Silicon Valley.

Het gebied van Microsoft en Google en alle andere ict bedrijven. Het is hier niet bepaald arm, de auto’s zijn hier nogal luxe. Je struikelt over de Lexusen, Mercedessen, Jaguars SUV’s enz. enz.

Yonit woont hier met haar man Miky en hun tweeling sinds augustus vorig jaar.

 

Zaterdag 28 maart 2009.

Vandaag om half negen opgestaan en ontbeten, en na de geleende auto verbouwd te hebben konden we vertrekken. De auto waar 1 stoel uit gehaald moest worden, is van vrienden die met vakantie naar Israel zijn, geleend.

We zijn naar het Big Basin Redwoods park gegaan. Hier groeien Redwood bomen die tot de Sequoia familie horen. Dit zijn bomen die alleen in deze kuststreek groeien en worden hier zo’n 100 meter hoog ze hebben aan de voet een omtrek van twintig meter.

De bomen planten zich pas voort na een brand. De zaden hangen wel 10 tot 15 jaar aan de bomen en na een brand vallen ze op de grond waar ze ontkiemen. Hierdoor groeien de jonge bomen rond de oude boom die na verloop van een 2000 jaar omvalt en weg rot.

Hierna maken we een rit door de bergen waarbij te horen krijgen dat we hier de beruchte st. Andreas breuk kruisen. Hier heeft zich in 1906 een grote aardbeving voorgedaan met een enorme schade.

Voordat we naar huis gaan stoppen we in Saratoga wat een schitterende oude stad is. Hier eten we wat en lopen rond in down town.

Omdat de tweeling toch een keer naar bed moet, gaan we richting huis. Onderweg zie ik enorme grote gebouwen, Miky vertelt ons dat dit de NASA is met een nood landingsplaats voor de shuttle. Natuurlijk moeten we eten en gaan we eerst inkopen doen in Costco, een groothandel te vergelijken met de Sligro. Dan naar huis voor een kop thee.

 

Zondag 29 maart 2009.

Vandaag zijn we rond 1 uur naar San Francisco vertrokken. Ons eerste bezoek was aan twins peak, dit is het hoogste punt van de stad. Omdat dit in het midden van de stad is hebben we een prachtig uitzicht rondom.

We zien in het westen de Pacific en in het noorden de Golden Gate bridge. Daarnaast de San Francisco Bay waarin de beruchte Alcatraz gevangenis is waaruit nooit iemand kon ontsnappen.

Op een keer zijn drie mannen uit de gevangenis verdwenen, maar deze zijn nooit terug gevonden en niemand heeft ooit wat over hun gehoord. Vermoedelijk hebben ze de sterke stroom en het ijskoude water niet overleefd.

Daarna op naar de Golden Gate Bridge, een brug van ongeveer drie kilometer lang. Hij is na vijf jaar werken  in 1937 gereed gekomen. De overspanning is 1280 meter en omdat hij aan 227 meter hoge pilaren hangt is de doorvaart hoogte 66 meter. Zeeschepen kunnen er gewoon onderdoor.

Hiervandaan zijn we naar Fisherman Wharf gegaan. Dit is en gezellig gebied aan de baai waar veel te doen is, van winkelen tot een kermis. Hier hebben we wat rond gewandeld en vissoep uit een uitgehold broodje gegeten. Dit smaakte heerlijk.

Omdat het voor de tweeling bedtijd werd zijn we naar huis gegaan.

Maandag 30 maart 2009.

Janny en ik gaan nu samen op stap en beginnen het centrum van Palo Alto te verkennen. We zetten de auto op een parkeerplaats waar je maximaal twee uur mag parkeren. Omdat we geen parkeer schijf hebben laten we de auto gewoon op de parkeerplaats achter.

Het centrum is alleen een hoofdstraat waar winkels zijn. Eerst gaan we in een boekhandel koffie drinken, deze smaakte heerlijk.

Na wat te hebben rond gekeken hebben we een heerlijk brunch genomen en daarna terug naar de auto. Hier was juist een parkeerwachter een bekeuring aan het printen toen we aankwamen. Janny vroeg wat er aan de hand was. De parkeerwachter vroeg ons of we wisten waarom deze bekeuring was. We vertelden dat we gewoon te laat waren. De man lachte en verscheurde de prent.

Nog even gepraat met de parkeerwachter en toen vertrokken naar de universiteit.

We zijn het universiteits terrein opgereden, dit is ongelofelijk groot. Het is de Stanford university die aan de wereld top staat.

Op deze universiteit heeft Miky gestudeerd en nu werkt hij daar. Hij doet hier onderzoek voor MRI scans, om deze sneller te maken. Echt een slimme vent waar je ook nog mee kunt lachen.

We hebben de auto daar geparkeerd en zijn wat gaan rond wandelen, de kerk bezichtigd en door het park gelopen en daarna weer naar de auto.

In de tuin van Stanford hebben we de werken van beeldhouder “Rodin” bewonderd. Deze beeldhouder is wereldberoemd (ik kende hem nog niet) en heeft veel van zijn werk op Stanford staan.

Het viet op dat alle parkeerplaatsen erg vol waren, maar die van ons niet. Miky vertelde ons later dat dit parkeerplaatsen waren voor mensen die hier werken en dan $ 750,= per jaar betalen voor een eigen parkeerplaats. En op deze parkeerplaats stonden wij. Gelukkig hebben we geen bekeuring gekregen.

Op dit terrein zijn ook winkels, zoveel dat een beetje stad in Nederland er jaloers op zou zijn. Alle winkels erg luxe en heel erg duur.

Na ons te hebben verbaasd over de prijzen, bijvoorbeeld een strohoed voor     $ 190,= en een stropdas van $ 135,=, zijn we naar huis gegaan. Morgen zien we wel wat we gaan doen.

Het weer was vandaag lekker 22 a 23 gr. Gisteren was het een koude wind zodat de vesten en jacks nodig waren.

Dinsdag 31 maart 2009.

Vandaag is Miky jarig maar omdat we te laat zijn opgestaan was hij al weg voordat we hem konden feliciteren.

We hoorden van Yonit dat er gisteren een lichte aardbeving was geweest, maar wij hebben er niets van gemerkt.

We hebben besloten om Miky op de universiteit op te zoeken en hem daar te feliciteren. Op Stanford aangekomen hebben wij hem gebeld vanaf de parkeerplaats waar hij ons kwam ophalen.

We zijn naar zijn werkruimte gegaan wat best wel bijzonder was. Ze waren juist met het scannen bezig, hierbij is een heel sterk magnetisch veld nodig. Dit is zo sterk dat in de ruimte ernaast alles wat van metaal is na verloop van tijd magnetisch wordt. Omdat hij daar de leiding heeft konden we bij de scanner zelf kijken. Eerst moesten we echt alles wat van metaal was wegleggen en daarna konden we de scannerruimte in. Hier is het magnetisch veld 30.000 maal het magnetisch veld van de aarde.

Alsof het niet was, vertelde hij dat dit veld in stand wordt gehouden door de weerstand in de scanner te verlagen met vloeibaar helium. De temperatuur is 4 graden kelvin ofwel min 269 graden Celsius, heel bijzonder om dit te zien.

Hij vertelde ook dat het om bijvoorbeeld een scan te maken van het hart het nodig is alle scans te maken bij dezelfde hart situatie. Om dit te bereiken krijg je een sensor aan je vinger en hiermee word de scanner gesychroniseerd met de hartslag, zoiets is onder andere ook mogelijk met de borstkast.

Na verder wat rondgekeken te hebben op de Campus hebben we een auto tour gemaakt. Deze rit was een idee van Miky en was de moeite waard. We reden de bergrug tussen de baai en de Pacific op, en hier hadden een geweldig uitzicht over de baai.

Op een bankje hebben we zitten genieten van het prachtige uitzicht.

Onderweg naar huis hebben we besloten om morgen naar San Francisco te gaan en dan China-town te bekijken.

We hadden aangeboden om op de verjaardag van Miky op de tweeling te passen zodat ze samen uit konden gaan. Hier maakten ze graag gebruik van dus waren we deze avond oppas.

 

Woensdag 1 april 2009.

Vandaag zijn Janny en ik naar San Francisco gegaan om deze stad wat verder te ontdekken.

We hebben de auto geparkeerd bij de Hornblower pier (nr1) Toen we de stad ingingen zagen we een flinke groep mensen vreemd uitgedost. We zagen mensen vreemd gekleed, als zeeman of als baal gras. Zelf een paar naakte mannen en later ook nog een naakte vrouw. Het bleek dat dit de dag der der zotheid was, de 1 april viering in San Francisco.

Daarna zijn we naar China-town gegaan waar we ons min of meer in China voelden, Alleen maar Chinese winkels en echte Chinese restaurants.

Hier en daar groepjes oudere Chinese mannen die met veel gebaren en discussies een of ander bordspel speelden Hier op ons gemak wat rond gelopen, winkeltjes gekeken, en natuurlijk wat gekocht omdat het zo goedkoop is.

We hadden inmiddels een cable tram gezien en hier hebben we een ritje mee gemaakt. Deze tram  is in 1873 opgeleverd en is sindsdien niet meer uit het straatbeeld weg te denken. Een kabel van totaal 17 km zit in een koker in de grond midden tussen de rails en de tram zit hier met een klem aan vast. Deze kabel gaat met een vaart van 15 km/u door deze koker. Bij tram die wil gaan rijden klemt de bestuurder een mof om de kabel en als hij wil stoppen laat hij de kabel los en trekt de rem aan.

Dit was voor San Francisco een noodzaak omdat de straten erg steil zijn tot zelfs 31%. Vroeger was er eigenlijk geen voertuig dat tegen deze helling op kon, met uitzondering van de tram.

Na deze rit zijn we de hoofdstraat, de Market Street, ingegaan. Hier hebben we onze ogen uitgekeken naar de luxe bank gebouwen, dat nu met de credit crisis wel erg luxe is. Ik heb inmiddels geleerd dat in Californië de koffie bij “Peets Coffycorner”  heerlijk is, dus 1 keer per dag zitten we bij zo’n koffietent voor een heerlijke dubbele espresso.

Rond 5 uur hebben we besloten om naar huis te gaan waar we om zeven uur aankwamen.

Ik weet nog niet wat we morgen gaan doen, misschien wel een hersenscan bij mij. Gisteren kon dit niet omdat de scan de hele dag in gebruik was, maar als ik weer op Stanford kom wil Miky een hersenscan bij mij doen. Of ik wel wil weet ik nog niet, je weet maar nooit wat hij ziet of juist niet.

 

Donderdag 2 april 2009.

Van onze plannen voor vandaag is niets terecht gekomen. De nanny die de hele dag voor de tweeling zorgt kreeg vanmorgen een telefoontje van de school waar haar dochter op zit. Ze vertelden haar dat haar dochter een ongelukje had gehad en uit of bij haar neus bloede.

De nanny wilde eigenlijk naar haar dochter, maar moest natuurlijk oppassen. Janny en ik hebben toen besloten dat wij zouden oppassen dan kon de nanny naar haar dochter.

We hebben dus alleen opgepast.

Vrijdag 3 april 2009.

Vandaag niet te laat vertrokken via de freeway nr. 101 naar Santa Cruz.

Deze plaats ligt aan de Pacific en heeft een boulevard met veel vermaak.

Tijdens ons bezoek was het nogal winderig en een lagere temperatuur waardoor het aan het strand nogal koud aanvoelde.

We hebben eerst op ons gemak langs het strand gewandeld en daarna zijn we down-town ingegaan.

Hier lopen nogal wat vreemde figuren rond, zo uit de seventies. Het hippies tijdperk is hier blijkbaar nog niet voorbij.

Het is een gezellige stad waar je heerlijk kunt rondwandelen, wat we natuurlijk ook hebben gedaan. Na bij een Mexicaan gegeten te hebben zijn we via freeway nr. 1 langs de kust gaan rijden. Een rit van zo’n 50 mijl. Het uitzicht wat we iedere keer hadden was fantastisch. Het was alleen jammer dat er zoveel wind stond waardoor het bijna guur werd.

We hebben deze kust gevolgd tot “Half Moon Bay”, waar we gestopt zijn voor een dubbele espresso.

Vandaar zijn we naar huis gereden en omdat ik niet zeker was van de juiste afslag zijn we binnendoor  gereden. Achteraf was dit een leuke rit omdat we weer een ander deel van de omgeving zagen, wat duidelijk minder luxe was dan wat we tot nu toe hebben gezien. We waren half zeven pas thuis, waarna Janny met Yonit boodschappen gingen doen voor het avond maal.

Zaterdag 4 april 2009.

Voor dit weekend had Miky een uitje georganiseerd, naar het Yosemity Park.

Dit is een Nationaal park in de Sierra Nevada, dat in het oosten van Californië ligt. De Sierra Nevada is bekend om zijn natuur en heeft bergen met als hoogste punt de Mount Whitney van 4418 meter.

Een stukje hiervan, met de mooiste natuur, is het Yosemite Park dat ongeveer zo groot is als de provincie Groningen. Dit park is wereld beroemd (Bassie en Adriaan) en het drukst bezochte park in de Verenigde Staten. Het park is in 1890 een Nationaal park geworden, dit om zijn sequoia’s (de bomen), vogels, zoogdieren, ravijnen en bergen.

We zijn wat later vertrokken en na een rit van vijf uur zijn we bij ons verblijf aangekomen, een prachtig huisje midden in het aangrenzende Nationaal Forrest. Midden in de natuur, wel erg afgelegen zodat er zelfs geen ontvangst van de mobile telefoon was.

We zijn die avond vroeg naar bed gegaan, Miky, Yonit en de kinderen boven en Janny en ik op de begane grond.

Zondag 5 april 2009.

We zijn naar het park gereden, waar Miky ons de mooiste plekken heeft laten zien. Bergen, valleien, mooie uitzichten enz. enz.

Het is een schitterend natuurgebied waar veel watervallen zijn. Als we stopten werden de kinderen in een rugzak meegenomen om wat verder te kijken. Uitleggen gaat verder niet, ik hoop dat de foto”s wat van het park zeggen.

Het gebied is ontstaan door gletsjers die een canyon hebben uitgeschraapt.

Hierdoor zijn steil opgaande ravijn wanden van graniet ontstaan. De nog hardere, massieve  delen vormen nu de bergen El Capitan en oa de Cathedral Rocks.

Dit gebied is al sinds 6000 jaren bewoond door indianen die daar nog hun museum hebben. We zagen veel sneeuw, maar dit is hier normaal omdat er in een winter gemiddeld 74 cm van in de vallei valt.

Maandag 6 april 2009.

Dit was onze laatste nacht en vandaag moeten we naar huis. Maar voordat we vertrekken gaan we een ander deel van het  Yosemity Park gegaan, namelijk de Hetch Hetschy Vally.

Deze vallei is nog woester als wat we gisteren zagen en niet toeristisch. We waren die dag de dertiende bezoeker.

Eerst zijn we naar de stuwdam in de vallei gegaan. Dit is een heel bijzondere dam waarvan de bouw startte in 1913 en die is opgeleverd in 1938.

Na de aardbeving in 1906 waarbij een deel van San Francisco verloren ging door de beving, maar ook door de brand die daardoor ontstond, wilde men een betere water voorziening. Dit was nodig omdat bij de brand die bij de beving was ontstaan bleek dat ook de bluswater voorziening was beschadigd en er daardoor onvoldoende water was om te blussen.

De oplossing was om in de bergen een stuwmeer te maken voor drinkwater en indien nodig voldoende bluswater. Dit stuwmeer heeft nu pijpleidingen van

270 km. om het water naar San Francisco te brengen. Omdat het stuwmeer zo hoog ligt zijn er geen pompstations nodig om het water te transporteren.

Onderweg zijn twee elektriciteits centrales die de waterkracht gebruiken om elektriciteit op te wekken. Op dit moment hebben

2,4 miljoen mensen in en rond San Francisco water en elektra van deze dam.

Het meer achter deze dam is ruim 12 km lang.

Omdat het een woest gebied is waren er geen wegen en om alle materialen boven te krijgen is eerst een spoorlijn aangelegd, wat een paar jaar duurde voordat aan de dam begonnen kon worden. Vandaar de lange bouwtijd.

Na een bezoek aan deze dam zijn we wat verder een Hike (wandeltocht) gaan maken. In dit gebied komen veel dieren voor, ook wilde. Er komen hier veel beren voor en berg leeuwen. De beren zijn verzot op de levens middelen van de mensen, zodat ze de ruiten van een auto inslaan om het eten te bemachtigen.

Het is dan ook verboden om voedsel in de auto achter te laten. Overal zie je stevige metalen kisten waarin je de levensmiddelen moet doen. Als je dit niet doet en de ruiten van je auto worden ingeslagen krijg je van de Ranger een boete voor het ongeoorloofd voeren van beren.

De hike ging door een ruig stuk natuur en op de top van een berg hebben we ons meegebrachte brood gegeten.

Hierna weer terug naar de auto en daarna weer een vijf uur durende rit naar huis waar we rond negen uur aankwamen.

 

Dinsdag 7 april 2009.

Yonit en Miky zijn weer naar hun werk en de kinderen zijn met Yonit mee omdat de nanny ziek is. In noodgevallen kan ze haar kinderen naar haar werk meenemen waar voor zulke situaties oppas is.

Wij hebben eerst even het huis wat opgeruimd en daarna vertrokken naar Filoly. Dit huis is begin 1900 gebouwd door Wilam Bowers Bourn en zijn vrouw Agnes Moody Bourn die schatrijk waren geworden door een goudmijn voor 120 miljoen dollar aan goud opleverde.

Deze Wilam was gek op tuinieren en liet naast een prachtig landhuis ook een schitterende tuin aanleggen. Hij noemde dit huis FILOLY wat een afkorting is van Fight, Love en Live.

Toen hij en zijn vrouw waren overleden is het overgegaan op de heer en mevr. Wilam P. Roth die de tuinen verder uitbreiden. Toen Wiliam Roth was overleden heeft zijn vrouw dit huis met de grond waar het op staat aan de National trust for Historic Preservation geschonken en nu kan iedereen tegen een betaling van $ 12,= deze tuinen en huis bezoeken.

We hebben dit uitgebreid bezichtigd en daarna boodschappen gedaan.

Thuis geholpen met eten koken en een heerlijk glas Californische wijn gedronken.

Woensdag 8 april 2009.

Vandaag eigenlijk niets ondernomen omdat vanavond het joodse pesach begint.

Zoals gebruikelijk word dit met vrienden en familie gevierd. Er waren 6 anderen uit genodigd waarmee de traditionele sederavond is gevierd.

Omdat er geen echte deskundige bij was kreeg ik het idee dat het niet helemaal volgens de regels ging. Janny wist hier nog het meeste van.

Zij heeft dan ook het leeuwendeel van het voorbereidende werk gedaan, waaronder ook koken. Voor mij was het lang geleden dat is aan zo’n maal aanzat, maar ik herkende toch vaak wat er gebeurde. Maar het belangrijkste is de gezelligheid, en die was er. Gezellig gekletst en uiteraard laat naar bed.

 

Donderdag 9 april 2009.

We zijn niet zo vroeg vertrokken omdat het toch wat laat was geworden met de Sederavond.

Het doel van onze rit was de Nappa Valley ten noord oosten van San Francisco, een tocht van 180 km. Deze valley  staat bekend om zijn wijngaarden en bottelarijen. Hier komt de beroemde Califonische wijn van daan. De bedoeling was om wat wijn te gaan proeven bij verschillende wijnhuizen.

We zijn doorgereden naar het noorden van deze Valley naar het plaatsje Calistoga, hier zijn we eerst naar een plaats om te overnachten gaan zoeken. Dit om zeker te zijn van een slaapplaats.

Na even rond te kijken vonden we “Cottage Grove Inn” even het huisje bekeken en dit was zo ongelofelijk mooi en luxe dat we direct besloten hier te blijven.

Na het bespreken zijn we naar de “Old Faitful Geyser” gegaan. Hier stroomt diep ondergronds een rivier over ondergrondse lava, hierdoor krijgt het water een temperatuur van 350 graden. dit water zit in een gesloten ruimte maar door de hoge temperatuur loopt de druk zo hoog op dat iedere 40 minuten en soms vaker het water omhoog spuit. Het water met stoom spuit dan 20 meter hoog. Prachtig om te zien.

Nadat we de geyser twee keer hadden zien spuiten zijn we weer naar het dorp gereden en een Mexicaans restaurant opgezocht voor een heerlijk maal.

Omdat het tussen 5 en 7 uur wijn proeven was zijn we naar het restaurant bij de Cottage gegaan, hebben een paar glazen verschillende wijn en wat soorten kaas meegenomen naar ons huisje.

Het was heerlijk relaxen, open haard aangemaakt en toen heerlijk van een goed glas wijn genieten. Na het glaasje wijn zijn we heerlijk de jacuzzi ingegaan. Het is wel duidelijk dat dit een enorm luxe huisje was. Als je binnen kwam startte de muziek, open haar even aanmaken met een gasvlam.

Na een zelf in te stellen timer ging bij de jacuzzi het grote licht uit en bleef een enkel lampje branden met natuurlijk een kaarsje. Dit was echt genieten.

Na de jacuzzi heerlijk het king size bed ingedoken.

Vrijdag 10 april 2009.

Niet te laat opgestaan en naar de ontbijtzaal gegaan. Hier werden we ontvangen met espresso, thee en jus de orange. Een leuk tafeltje uitgezocht en een verse wafel besteld. Omdat we van het ontbijt wilden genieten hebben we de krant van deze dag niet ingezien.

Na het ontbijt hebben we onze spullen bij elkaar gezocht en zijn we verder gegaan naar het “Petrified Forrest”.

Heel lang geleden zo’n 3,4 miljoen jaar is in deze omgeving een enorme vulkaan uitbarsting geweest.

Op 11 kilometer van deze vulkaan was een bos van enorm grote Redwood Giants van ongeveer 2000 jaar oud. Door de enorme kracht van de vulkaan uitbarsting zijn deze giganten omgevallen en met vulkanische as en lava bedekt. In de tijd daarna is door de regen het hout vervangen door de mineralen uit de as en lava. Nu heb je dus omgevallen bomen van steen.

De bomen zijn echt enorm geweest, zichtbaar is een bijvoorbeeld een stam met een diameter van 2,5 meter en een lengte van 32 meter, en dan moet de kroon van de boom nog beginnen.

Na dit bezoek zijn we via een andere weg terug gereden. Via St. Helena, waar we hebben rond gekeken, en Nappa waar we een heerlijke pizza hebben gegeten naar de baai bij San Francisco.

Via de Golden Gate brug zijn we de stad ingereden en nog een keer de Fisherman’s Wharf hebben bekeken. Dit was gezellig druk en daarna naar huis om Yonit en Miky te vertellen van onze ervaringen.

 

Zaterdag 11 april 2009.

Vandaag niet zoveel gedaan,  laat opgestaan, thee gedronken en na de lunch zijn we met Yonit gaan rijden.

Het doel was de Universiteit waar zij is afgestudeerd, de ” Santa Clara” universiteit.

Californië is vanuit het zuiden door Portugezen ontdekt, en in 1542 werd Californië voor de Portugese troon opgeëist door de Portugese ontdekkings reiziger Cabrillo. Later is Francis Drake er ook nog geweest, maar dit was zonder verdere gevolgen. Vanaf 1769 startte de pater Junipero Serra missieposten vanaf de mexicaanse grens langs de kust naar het noorden toe. Een van de 21 missieposten die in 1777 gesticht is genoemd naar de heilige “Santa Clara”. En de universiteit die op de plaats van deze missiepost is gebouwd heet daardoor dan “Santa Clara”.

Deze universiteit is kleiner als bv Stanford maar is heel mooi, met een prachtige tuin en een bijzondere kerk. Deze kerk heeft een plat dak en is niet hoog maar erg sfeervol. In de tuin hebben we heerlijk rondgewandeld en genoten van de geuren van de verschillende bloemen.

Weer verder gegaan “Ranco San Antonio” .

Deze ranch werd in 1833 aan de soldaat Mesa geschonken, dit omdat hij in dienst van de koning zich bijzonder had onderscheiden als een goed soldaat en een indianen bestrijder. Het was namelijk in die tijd gebruikelijk om iemand op deze wijze te belonen.

Dit is een prachtig natuurgebied waar we in het park hebben gewandeld met de tweeling. Na de wandeling naar huis waar Miky ons verraste op Shusi, heerlijk Japans eten.

Zondag 12 april 2009.

Wandelschoenen, deze hadden we vandaag nodig voor het bezoek aan “Pinnacles National Monument”. Vandaag heeft Miky na diep nadenken bedacht dat we naar “Pinnacles” zouden gaan, niet voor videobewerking maar voor de natuur.

Dit is een nationaal park 140 mijl ten zuiden van San Francisco en 50 mijl uit de kust. Dit gebied ligt precies op de St. Andreas breuk en miljoenen jaren geleden is een aardschol vanuit zee onder de aardschol van Noord Amerika geschoven.

Hierdoor is een bergketen langs de Californische kust ontstaan en bij Pinnacle een vulkaan. Door vulkaan uitbarstingen is dan door de lava een bergachtig gebied ontstaan , het “Pinnacle park”.

Door regen, sneeuw, wind enz. ontstond hier een bergachtig gebied, tot 800 meter hoog, met kloven watervallen en steile hellingen waar planten en dieren zich thuis voelen.

Ook berg beklimmers kunnen hier lekker oefenen. Bekend is het gebied ook van Condors en vleermuizen en de ongekende bloemen pracht.

En hier hebben we nu gewandeld. Onder weg nadat we ons door nauwe kloven en grotten hadden geworsteld hebben we bij een meer gepicknickt. De kloven waren zo smal dat rugzakken moesten afdoen en de kleintjes aan hun rugzak tussen de rotsen moesten hijsen. Maar iedereen is weer heelhuids bij de auto gekomen.

Dit was spectaculair.

Daarna weer naar huis waar Janny en ik de familie op chinees eten hebben getrakteerd.

Morgen gaan Janny en ik weer samen op pad.  Word vervolgt.

Maandag 13 april 2009.

Vandaag heeft Yonit een dag vrij genomen om met ons de hele dag door te brengen. Dit was heerlijk voor haar omdat ze nu gezellig met haar moeder kon shoppen zonder de tweeling, dit omdat de nanny er was.

En natuurlijk mocht ik mee, eerst dacht ik om boodschappen tassen te dragen maar dat viel mee. He was een gezellige dag waar ik heerlijk allerlei elektronica winkels kon inlopen en me kon verlekkeren op alles wat hier te koop is.

Als afsluiting trakteerde Yonit ons op Koreaans eten, nog nooit gegeten maar het smaakte goed.

En hierna kwam de grote verassing:

Leonard Cohen.

MIky had voor ons vieren en een bevriend echtpaar kaartjes geregeld voor een optreden van Leonard Cohen in te Paramount theater in Oakland.

Leonard Cohen ken ik nog van vroeger omdat Boudewijn de Groot nummers van hem zong. Inmiddels is deze Leonard gestopt toen hij 60 werd,  maar nu 14 jaar later op 74 jarige leeftijd heeft hij de draad weer opgepakt en is op tournee gegaan.

In het begin was het zoals ik dacht, de stem is nog wel redelijk maar verder een stramme oude man die dit misschien niet had moeten doen.

Gedurende de show kwam hij echt los en aan het einde wist hij niet van ophouden en kreeg hij de ene staande ovatie na de andere. Het was ongelooflijk wat deze man hier presteerde, uniek.

Hij stond echt na aftrek van de pauze drie uur op de planken en het leek wel of hij steeds jonger werd.

Jullie begrijpen wel dit was een geweldige avond.

Dinsdag 14 april 2009.

Iets heel bijzonders gedaan, het “Winchester mystery house” bezocht.

Winchester was de fabrikant van de bekende Winchester geweren die halverwege de 19e eeuw wereld beroemd waren in het Wilde Westen. Deze man had een fortuin verdiend aan zijn Winchester en Henry geweren. Deze wapens waren geliefd bij het leger, bandieten en natuurlijk de indianen.

Deze fabrikant was getrouwd met Sarah, een ontwikkelde vrouw met gevoel voor bouwkunde en in het algemeen techniek.

Het kind wat ze kregen stierf toen het 6 weken oud was en de man stierf op 41 jarige leeftijd. Sarah, zijn vrouw vond dat het tegen zat in haar leven en raadpleegde een medium uit Boston.

Dit medium vertelde haar dat de geesten van de mensen die door de geweren van haar man waren omgekomen schuldig waren aan het verlies van haar kind en man. Ook vertelde dit medium dat als zij het eeuwige leven wilde hebben zij moest blijven bouwen.

Het gevolg was dat ze een nieuw pand ging bouwen dat nooit gereed gekomen is. Zij kon dit doen omdat toen haar man overleed  zij een vermogen erfde van $ 20.000.000 en een aandeel in het bedrijf dat haar per dag een inkomsten in 1922 van $1.000 per dag opleverde( waarde nu $ 21.000 per dag).

Omdat ze nog lang heeft geleefd en zij de bouwlieden 24 uur per dag en zeven dagen per week liet bouwen is er een heel bijzonder huis ontstaan.

Een paar cijfers zijn: Het huis heeft 160 kamers met in totaal meer dan 10.000 ramen, 950 deuren, 40 slaapkamers, 6 keukens, 40 open haarden, 5 keukens, 40 trappen met in totaal 367 treden.

Dit huis is gebouwd als een doolhof geen vloer is gelijk en vaak zie je het voor haar heilige getal 13 terug komen. Ze liet bijvoorbeeld een 12 armige kandelaar ombouwen tot een 13 armige. Ook zie het voor haar heilige teken van een spinnenweb terugkomen.

Dit huis is zo groot dat je om te schilderen 76.00 liter verf moet hebben.

Het is dus een krankzinnig huis geworden.

Hierna zijn we gaan rondwandelen in Saratoga, hier waren we al eerder geweest met Yonit en Miky maar we waren nog niet uitgekeken.

Uiteindelijk om zes uur richting huis vertrokken voor een gezellige avond.

Woensdag 15 april 2009.

Vandaag onze laatste vakantiedag die we hebben gebruikt om het “Golden Gate Park” in San Francisco te bezoeken. Dit park is 4 vierkante kilometer groot en ligt in het midden van de stad.

Er is een botanische tuin waar je planten en bomen uit vrijwel de hele wereld kunt vinden.

Een speciaal deel is een prachtige Japanse tuin met bijzondere Japanse planten en een Pagode. Ook is er een Japans theehuis waar de groene thee kunt kopen. En dit smaakt nog ook.

We hebben hier rond gewandeld en wat gegeten bij het Young Memorial Museum. Ook nog een heuvel beklommen (opgewandeld) en bovenop genoten van het uitzicht.

En ja, dan is het afgelopen. We zijn naar huis gegaan, auto afgetankt en en een kado voor Yonit en Miky verzorgd.

Bij thuiskomst bleek dat de Ihome voor Jorrit was geariveerd, dus precies op tijd. Er zit hier vlakbij een Japans restaurant en die maken heerlijke shusi’s en dus gaan we vanavond heerlijk shusi eten.

 

Donderdag 16 april 2009.

Vandaag op tijd opgestaan en onze koffers gepakt. Miky vroeg of ik even mee wilde gaan om de auto’s te laten wassen.

Dit was ongelofelijk hoe hier vijf rijen auto’s naast elkaar binnen en buiten werden schoongemaakt. De auto wassers liepen tijdens het drogen en ruiten wassen met de auto op de lopende band mee en in een mum van een tijd waren de auto’s schoon.

Omdat we nog tijd overhadden hebben we nog een afscheids lunch bij de Japanner gebruikt, en de shusi was overheerlijk.

Hierna heeft Miky ons naar het vliegveld gebracht en na een vlucht van tien en een half uur landen we met vijf minuten vertraging op Schiphol waar Ingrid met Levi en Daan ons stonden op te wachten.

Een heerlijke vakantie met veel nieuwe indrukken.