Rondreis door het noord-westen van Amerika en een deel van Canada 2017 herfst.

Klik hier voor de route: Rondreis USA Canada

Seattle.

Donderdag 31 augustus krijgen we te horen dat de vlucht met United Airlines via Houston naar Seattle vervallen is. Dit komt door de orkaan Harvey die zoveel wateroverlast in Houston geeft, dat daardoor de vliegvelden gesloten zijn. Inmiddels hebben we een nieuwe vlucht geboekt, maar nu met Lufthansa. We vliegen nu van Schiphol naar Frankfurt waar we overstappen op een groter vliegtuig waarmee we rechtstreeks naar Seattle vliegen.

Zondag 3 september 2017.

Vier uur staan we op, en om vijf uur brengt Jorrit ons naar Schiphol voor onze trip naar de USA en Canada. Met Lufthansa vliegen we via Frankfurt naar Seattle waar we lokale tijd om half één aankomen. Op het vliegveld worden we opgewacht door Yifat, Dolev met de kinderen en Yonit en Miki. Omdat het hier midden op de dag is gaan we direct naar Seattle waar we bij de Needle Yoav met zijn gezin ontmoeten.  

Dan door naar het huis van Yifat en Dolev. Dit huis hebben ze pas gekocht en wij hadden het nog niet gezien, dus eerst een rondleiding door een typisch Amerikaans huis. Gebouwd van hout met veel kamers en waarbij bijna iedere slaapkamer een eigen douche of bad heeft.

En natuurlijk een grote tuin. Als we binnen het huis bezichtigd hebben weet ik waar wij slapen, en dan na een lange dag, duik ik gelijk maar het bed in om bij te slapen.

Maandag 4 september 2017.

As ik opsta hoor ik dat gisteravond de waterleiding naar het ijsblokjesdeel van de koelkast gebarsten is.  Het gevolg is dat de parket vloer helemaal nat geworden is en begint op te zwellen. Dolev heeft vanmorgen een professionele lucht ontvochtiger gehuurd om de vloer te drogen. Ik denk dat dit niet helpt en dat de vloer eruit moet. Na het ontbijt gaan we een poosje naar een strand aan het Washington lake waar we een paar uur  blijven. 

De rest van de dag blijven we thuis elkaar verhalen vertellend over wat we in de USA hebben gezien. In de loop van de middag nemen Miki en Yonit afscheid en gaan met de kinderen terug naar Moraga, want morgen moeten de kinderen weer naar school en Miki en Yonit moeten werken. Over vijf weken gaan wij ze in Moraga bezoeken en blijven daar dan twee weken.

Dinsdag 5 sept 2017.

Na het opstaan eerst even met ma via messenger gebeld, maar de verbinding is zo slecht dat we maar gestopt zijn. Volgende keer beter. Op de laatste dag van Yoav en Revital in de USA gaan we Seattle bezoeken. Seattle heeft een “oud”  centrum, The Market. Dit is een overdekte markt aan de haven tegen een helling. Deze indoor markt heeft twee of soms drie niveau’s. Er is hier een gezellige drukte. Kramen waar alles wat maar denkbaar is te koop wordt aangeboden. We neuzen hier wat rond en gaan dan wat verder de stad in. Inmiddels  is Dolev ook bij ons gekomen en hij laat ons het kantoren deel van de stad zien. Rond om ons heen zijn alle kantoren flats van Amazon, en in één ervan werkt hij. Dit bedrijf is  in 1994 opgericht door Jeff Bezos  en is het  eerste grote bedrijf dat via internet goederen verkoopt. Het had in 2015 een omzet van meer dan 100 miljard dollar. En dit  wordt nog steeds voornamelijk gehaald door internet verkoop. Ongemerkt is het laat geworden en moeten we naar huis omdat de kinderen uit school komen. Yoav is zes september (dus morgen) jarig en omdat het door het tijds verschil in Israël al zes september is besluiten we vanavond zijn verjaardag vast te vieren met een uitgebreid maal. Er staan Mosselen, garnalen en krab op het menu, en dit smaakt best. 

Woensdag 6 sept 2017.

Vandaag gaan Yoav en Revital met de kinderen terug naar Israël. Ze hebben er dan drie weken vakantie in de USA opzitten. Verder zijn we vandaag thuis om van kamer te veranderen. Eerst sliepen we op de eerste verdieping, maar nu is beneden een royale kamer met badkamer vrijgekomen omdat Yoav met zijn gezin weg is, en nu gaan wij daar slapen.

Donderdag 7 sept 2017.

Een rustige dag, wat boodschappen in “Home Depot” gedaan. Dit is een gigantische Doe het Zelf zaak waar iedere klusser kwijlend rondloopt. Ik koop hier materiaal om de waterleiding van de koelkast te repareren. Vanavond kan Dolev hier dan even mee helpen. 

Vrijdag 8 sept 2017.

Omdat de koppelingen die ik gisteren heb gekocht niet passen ga ik vandaag weer naar de  bouwmarkt en dan heb ik eindelijk de juiste koppeling. Dus als we thuiskomen eerst de waterleiding naar de koelkast gerepareerd.

Zaterdag 9 sept 2017.

Eerst even de waterleiding op lekkage gecontroleerd en dan aan het ontbijt. Eerst bespreken we wat we kunnen doen vandaag. We besluiten om naar het Boeing museum te gaan. Als we hier aankomen blijkt het om een algemeen vliegtuig museum te gaan, met natuurlijk de nadruk op Boeing. Een uitgebreid museum waar heel veel te zien is over de historie van vliegtuigen.

Zeker de moeite waard om dit te zien. Er zijn veel vliegtuigen uit de eerste- en tweede wereldoorlog Ook staat er een Concorde en veel historische militaire vliegtuigen en natuurlijk de nieuwste ontwikkelingen. Ook is hier veel te zien over de Apollo vluchten naar de maan. En tot slot staat hier een space shuttle, schitterend, zo dichtbij een enorm vliegtuig. We brengen hier ruim een middag door. Op de terugweg gaan we nog even bij Ikea langs om poten voor de keuken te kopen, dit wordt dan een klusje voor Dolev. 

Zondag 10 sept 2017.

Na het ontbijt vertrekken we naar “Mount Baker”. Deze berg ligt in het noorden van de staat Washington, vlakbij de grens met Canada. Eerst via highway 5 naar het noorden, tot bijna bij de grens van Canada en dan oostwaarts. Na een paar uur rijden stoppen we voor een plaspauze en een ijsje. We doen dit bij een klein winkeltje onderweg.

Dan gaan we verder de berg op tot vlak bij de besneeuwde top van Mount Baker.  Aan het einde van de weg is een parkeerplaats waar we de auto parkeren en dan maken we een kleine leuke wandeltocht door het berggebied met schitterende uitzichten. 

Na ruim twee uur wandelen en klauteren vinden we het mooi voor vandaag en gaan we weer richting auto. Als we weer naar beneden rijden zijn we onder de indruk van de prachtige uitzichten. Je komt ogen tekort.

Maandag 11 sept 2017.

Maandag is het een prachtige dag, en daarom besluiten we om naar Seattle te gaan. Op ons gemak neuzen we in de buitenwijken van Seattle rond. We wandelen door een park met uitzicht op een haven en zien verschillende watervliegtuigen opstijgen en landen. Watervliegtuigen zijn hier gebruikelijk, privé en zakelijk. Door de vele meren is dit hier een ideaal vervoermiddel. 

Dinsdag 12 september 2017.

We blijven thuis omdat de kleine Geva wat koorts heeft. Ik kan dan mooi de tuinstoelen wat verstevigen en wat kleine dingen repareren. Tijdens het eten koken blijkt dat de afvoer van de gootsteen verstopt is. Onder de gootsteen zit een soort bus waarin een motor zit die het keukenafval fijn maalt. Het fijngemalen afval gaat dan met het afvalwater via de afvoer het riool in. Dit is in Amerika gebruikelijk, maar nu zit dit verstopt. Ik heb alles opengemaakt en schoongemaakt en daarna met een gootsteen ontstopper de verstopping verholpen.

Woensdag 13 september 2017.

Geva is nog niet beter dus blijven we ook vandaag thuis. Dit komt goed uit omdat het een bewolkte dag is. Aan het einde van de middag gaan we in Down town Kirkland een ijsje eten. Als we hier aankomen blijkt er markt te zijn, dus wandelen we over de markt en eten een ijsje. Later ontmoeten we hier Dolev die hier door een collega afgezet is en samen eten we hier aan het water, bij ondergaande zon, een Pizza.

Donderdag 14 september 2017.

Janny heeft gisteren met Yifat een naaimachine gekocht en vandaag is de grote dag. Yifat krijgt vandaag les in naaien van Janny, ik ben benieuwd hoe dit gaat. Vanmiddag blijkt dat Yifat het leuk vindt en vorderingen maakt. We bespreken vandaag onze trip voor zaterdag. De planning is dat we dan naar Mount Rainier gaan. Dit wordt een rit van twee en een half uur naar de 4400 meter hoge berg.

Vrijdag 15 september 2017.

Weer een dag rond de deur. Janny gaat vandaag vitrage korter maken en ik ga de tuinstoelen in de olie zetten. Verder houden we vakantie.

Zaterdag 16 sept 2017.

Voor vandaag is een trip naar “Mount Rainier” gepland, maar als we opstaan is het bewolkt. Het heeft dan niet zoveel zin om naar Mount Rainier te gaan omdat juist hier de uitzichten belangrijk zijn. In plaats van Mount Rainer gaan we naar de “Washington State Fair”. Deze fair is gewoon een kermis, maar alleen enorm groot.

Zo groot dat  je een paar dagen nodig hebt om alles te zien. Er zijn tienduizenden bezoekers waardoor je bijna over de hoofden kunt lopen. Er zijn behalve de afmetingen meer verschillen met een kermis in Nederland. Zo kun je bijvoorbeeld geen alcohol kopen, geen papier of ander afval op de grond  en iedereen wacht keurig in een rij voor de attracties. Een beleving om dit mee te maken. Wat ook bijzonder is, is een schapen race!! Kinderen vanaf vier- tot zeven jaar kunnen meedoen aan een race waarbij een kind zolang mogelijk op een rennend schaap blijft zitten.

Omer doet hier natuurlijk ook aan mee, maar helaas het schaap was te wild zodat hij er al vlot afviel.   De ouderen onder ons doen wat rustiger aan.

Na deze spannende dag gaan we naar huis voor een rustige avond.

Zondag 17 sept 2017.

Vanmorgen rommelen we wat in huis en tegen de middag gaan we bramen plukken met de kinderen. Inmiddels is het weer omgeslagen, tot nu toe hadden we heerlijk nazomer weer met temperaturen van 22 tot 26 graden en over het algemeen een strak blauwe lucht. Maar vandaag is het kouder geworden en begint het te regenen. Begin van de middag halen we onze huurauto op, een Kia Sportage met 9740 mijl op de teller. Deze auto heeft een wat hogere zit zodat we lekker kunnen rondkijken. De eerste rit is naar een outlet centrum, dat een uurtje rijden is. Ook dit centrum is weer ongelofelijk groot, met alle denkbare winkels. Je hebt echt een auto nodig om van het ene eind naar het midden of het andere eind te rijden. Bij “Columbia” koopt Janny een body warmer en ik een regenjack. Dus wij kunnen er tegen de komende tijd. Dit is wel nodig omdat in Canada het weer ook is omgeslagen. En dan met elkaar een afscheids etentje omdat we morgen naar Canada vertrekken.  Als we thuiskomen nog een glas wijn en dan begint het afscheid nemen, als eerste Dolev want die zien we morgen niet meer.

CANADA.

Maandag 18 september 2017.

Vandaag is het zover, we vertrekken naar Canada Onderweg stoppen we nog even bij het outlet centrum waar Janny bij Columbia nog even een warme jas koopt. En dan verder naar de grens. Hier worden onze paspoorten gecontroleerd en dan verder naar Vancouver.

Vancouver ligt in de provincie British- Columbia heeft ongeveer 4,5 miljoen inwoners en is met een oppervlakte van 945.000 km² bijna net zo groot alsFrankrijk, Duitsland en Nederland samen. Onderweg is het nogal druk op de snelweg wat wat vertraging geeft. Als we het hotel hebben gevonden even opfrissen en dan naar buiten.

Vlakbij het hotel vinden we een Italiaans restaurant waar we lekker eten. Na afloop wandelen we langs de jachthaven waar we onze ogen uitkijken naar de luxe jachten de hier liggen. Omdat het donker wordt gaan we weer naar het hotel om een glas wijn te drinken en plannen voor morgen te maken. 

Dinsdag 19 September 2017.

Als we opstaan is het eindelijk droog na een nacht regen. Naast het hotel is een ontbijtrestaurant “Cora” waar we eerst uitgebreid ontbijten en dan gaan we Vancouver verkennen. Het eerste doel is de haven van Vancouver. Gisteravond hadden we de jachthaven al gezien, maar nu gaan we verder naar het havengebied. Het is een natuurlijke inham waarin de haven is met veel activiteiten.

Er is een prachtige pier met vlakbij een station en een aanlegplaats voor een veerboot die vaak vaart. Ook is er een plaats voor watervliegtuigen en een helikopter platform. De vliegtuigen en helikopters vliegen hier af en aan. Via het haven gebied lopen we naar “Gastown”. Dit is de oudste historische wijk van Vancouver met leuke gebouwen. Belangrijk  is de stoomklok. Deze klok heeft  geen gewichten of een veer, maar wordt aangedreven door een kleine stoommachine. Boven op de klok staan vier stoomfluiten die dezelfde melodie fluiten als de Big Ben in Londen.

Vlakbij is een standbeeld van “Gassy Jack” die hier in 1886 een pub had, dat het eerste gebouw hier was. Dit werd een plaatsje dat naar hem werd vernoemd, “Gastown” In 1886 op 13 juni werd deze plaats bij Vancouver gevoegd. Leuk om te weten, Vancouver is afgeleid van het Nederlandse Van Coevorden. 

We laten de oude wijk achter ons en gaan naar Chinatown, een wijk waar veel chinezen wonen en waar een mooi park is. Omdat het begint te regenen is het er nu stil.We lopen wat rond en gaan dan via Downtown naar het hotel.

Onderweg nemen we nog een glas wijn (geen bier) in een historische stoom brouwerij. Verder lopen we door gezellige winkelstraten naar het hotel. Wat ons erg opvalt zijn de vele daklozen. Vooral in de oude stadswijk zie je erg veel daklozen en tijdens het voorbijlopen ruiken we ook vaak de wiet de gerookt wordt. Heel jammer.

Woensdag 20 September 2017.

Aan het ontbijt beslissen we om vandaag de stad verder te laten zitten en meer naar het noorden te gaan. We volgen weg nr. 99, die de Trans-Canada Highway wordt genoemd eerst langs de kust en daarna meer het binnenland in naar het noorden. De uitzichten die we hebben zijn geweldig,  de natuur is hier overweldigend.

Na ruim een uur rijden komen we bij de “Shannon Fall”. Bij deze waterval valt het water 335 meter naar beneden.

De waterval is niet echt breed, maar dat komt omdat het nu September is. Na de winter met smeltwater moet deze waterval veel groter zijn.

Na nog een uurtje komen we bij de tweede waterval, de Brandywine waterval. Hier stort het water 60 meter naar beneden. Ook dit is weer een prachtig gezicht waar we geen genoeg van kunnen krijgen.

Leuk is dat de borden onderweg de namen van rivieren en plaatsen in het Engels en in de taal van de Indianen wordt aangegeven. Deze inlandse taal is voor ons niet uit te spreken.

Ook worden we gewaarschuwd via beren die op de weg kunnen komen.

En dan weer terug naar ons hotel. De laatste nacht in Vancouver.        Onderweg langs de kust genieten we van de prachtige uitzichten over de Atlantische oceaan met op de achtergrond Vancouver-IsIand. Vlak voor Vancouver stoppen we bij de plaats Capilano waar een bijzondere brug is, de “Capilano Suspension Bridge”

                                                                               Het is een honderd zeven en dertig meter lange hangbrug over een zeventig meter diepe kloof. Onderin de kloof stroomt een rivier. Als we over de lange wiebelende hangbrug lopen  komen we aan de overkant waar door de boomtoppen een pad is aangelegd.

Als we hier door de boomtoppen lopen krijgen we onderweg uitleg over de planten en bomen in dit stukje regenwoud. Weer terug over de brug volgen we een klif pad. Dit pad, ruim zeventig meter boven het water is tegen de rotswand aangelegd. Gelukkig hebben we geen hoogtevrees en lopen we de hele route. 

Ook staan hier een aantal authentieke totempalen die vroeger door de indianen zijn gemaakt. Het zijn prachtige kunstwerken waar je goed aan kunt zien dat de kunst hier op een hoog niveau stond.

Terug bij ons hotel even opfrissen en dan uit eten. Omdat  vandaag het Israëlische nieuwjaar is, trakteert Janny op een Sushi. Een mooie afsluiting van de dag. 

Donderdag 21 September 2017.

Vandaag een rustige dag, we vertrekken naar Kamloops waar ons volgende hotel is. Zodra we Vancouver uit zijn kunnen we ons niet meer vergissen. We moeten dan drie en een half uur zonder af te slaan de highway volgen.

Onderweg stoppen we bij de waterval “Bridal Veil”  waar we even gaan kijken, en dan weer verder. Na de plaats “Hope” volgen we de  “High Mountain Road”. Deze weg moeten we 210 kilometer rijden, ook hier geen bijzonderheden. Alleen worden we gewaarschuwd om de brandstof in de gaten te houden omdat de eerstvolgende pomp 120 kilometer verder is. Ook maken ze via waarschuwingsborden duidelijk dat we het weer in de gaten moeten houden omdat dit plotseling om kan slaan. Dit is niet overdreven omdat het nu een graad of vijftien is, maar waar we morgen heengaan verwachten ze sneeuw. Onderweg geeft men aan dat sneeuwbanden of sneeuwkettingen vanaf 1 oktober verplicht zijn, Ook adviseren ze om de auto winterklaar te maken. Al rijdende blijkt dat er de eerste 120 kilometer geen plaatsen, dorpen of zelfs huizen zijn. Dus ook geen benzine pomp. Maar zoals gebruikelijk start ik iedere morgen met een volle tank waardoor wij benzine genoeg hebben.

Bij de eerste plaats Merritt stoppen we voor wat eten, en dan de laatste  negentig kilometer. Dit laatste stuk zien we hier en daar bewoning, zeker een keer of vijf. We zijn mooi op tijd in ons hotel “Riverands Inn” voor een glas wijn.

Vrijdag 22 september 2017.

We staan niet te laat op omdat we een flinke rit voor de boeg hebben. Ons volgende hotel is “Twin Pine” in Hinton, dat is bij Jasper in de Rocky Mountains. Een rit van ruim vijfhonderd kilometer door de bergen waar we een uur of zeven voor nodig denken te hebben. Na een uur of drie rijden zien we de eerste besneeuwde berg toppen.

Tot nu reden we door een berggebied met veel bossen, maar geen sneeuw. Maar hoe verder we komen hoe meer besneeuwde bergtoppen we zien en ook tussen de bomen onderweg ligt sneeuw. We hebben prachtige vergezichten. Er is enorm veel ruimte bijna geen huizen, hier en daar een klein plaatsje en dat is het. Vlak voor “Jasper” verlaten we Britisch Columbia en gaan we de provincie  Alberta in.  Alberta heeft een oppervlakte van 662.000 km² en is daarmee ongeveer even groot dan Frankrijk, België, Nederland en Zwitserland samen. En er wonen ongeveer 3,4 miljoen mensen. Ook moeten we de klok een uur verder zetten. Canada is zo groot dat als we naar de volgende provincie gaan we ook in een andere tijdzone komen!!

Na Jasper ziet Janny opeens een kleine kudde schapen op de weg. Natuurlijk foto’s maken want dit zijn de eerste dieren die we zien. Iedere keer zijn we weer onder de indruk van de uitzichten en ruimte.

Dan om half zeven lokale tijd komen we in het hotel aan, eerst de koffers naar kamer en daarna in het restaurant wat eten.

Zaterdag 23 september 2017.

Jasper ligt in het midden van het Jasper Nationaal Park. Omdat hier de hotels erg duur zijn heb ik een hotel geboekt in Hinton aan de rand van het Nationaal Park. Om een idee van de afstanden hier te krijgen, het is 75 km rijden van ons hotel naar Jasper in het midden van het park. Na ons ontbijt in het hotel gaan we naar het Jasper Nationaal park. Vanuit Nederland heb ik al een toegangspas besteld voor alle Nationale parken in Canada dus kunnen we bij de ingang zo doorrijden. Onderweg stoppen we voor een groep dikhoorn-schapen.

Net voor Jasper zien we een afslag naar het “Maligne Lake” dit gaan we als eerste bekijken. Na een 20 minuten rijden komen we bij een Canyon. Dit is een diepe kloof waaronder snelstromend water is.

Dit heeft in de miljoenen jaren een kloof, van ik schat veertig meter diep, uitgesleten en is soms maar een paar meter breed. In het verleden zijn hier een zestal bruggen over gemaakt. Wij lopen langs de kloof tot de derde brug. Hier keren we om, omdat er nog veel meer te zien is. Een wegwijzer geeft aan dat het meer veertig kilometer verder is, en natuurlijk willen we dat zien. Er volgt dan een route door de wilde, ruige Rocky’s.

We stoppen vaak om maar weer foto’s te maken van de imponerende bergen, wat een pracht.  Tussen de bomen door zien we nog een paar “Moose”. Dit zijn een soort elanden en kunnen een schofthoogte van één meter tachtig krijgen, dus flinke beesten.

Na veertig kilometer komen we aan het einde van de weg door een wat verscholen toegang bij het meer. Ook hier is het uitzicht adembenemend, zo mooi.

Als we weer terug rijden naar de hoofdweg zien we de bergen van de andere kant, dus vaak de auto uit om foto’s te maken. Als we weer bij de hoofdweg aankomen, willen we omdat het toch vlakbij is, deze toch even verder volgen tot het plaatsje Jasper. Het blijkt een klein maar toeristisch plaatsje te zijn, leuk om doorheen te rijden. Maar dan komen we bij het station waar als museumstuk een oude stoom locomotief staat.

Een enorm zware locomotief die tot 1972 werd gebruikt. Tijdens onze “road trip” zien we vaak erg lange treinen. Iedere keer verbazen we ons weer over de lengte van de goederentreinen en zitten we te schatten hoe lang ze zijn. Bij het station staat juist een passagierstrein klaar om te vertrekken. Als ik er naartoe loop komt er een mevrouw van de spoorwegen uit de cabine van de voorste locomotief en geeft de baan vrij voor de trein.

Ze vertelt mij dat de passagierstreinen uit zes en twintig wagons bestaan en een lengte van een halve mijl hebben!! (dit is achthonderd meter).  De goederen treinen hebben een maximale lengte van twee mijl, dit is drie kilometer en twee honderd meter lang!!! Als slangen gaan ze door het landschap en verzorgen zo het vervoer van hout, olie en andere goederen van oost naar west en natuurlijk weer terug. Na dit gesprek gaan we huiswaards naar het hotel. Natuurlijk onderweg verschillende keren de auto uit voor foto’s van het landschap en de dieren.

In Hinton eten we in een Steakhouse waar de serveerster vertelde dat haar achternaam “Bos” is en dat haar grootouders uit Amsterdam kwamen. Zo dat weten we dan ook weer. Dan naar het hotel om het verslag bij te werken.

Zondag 24 september 2017.

Vanmorgen hebben we eerst uitgebreid telefonisch contact met de kinderen van Janny en daarna weer een ontbijt. We willen vandaag de route voor morgen vast wat verkennen en gaan naar weg nr. 93 die over de bergrug van de Rocky Mountains ruim tweehonderd kilometer naar het zuiden gaat vanaf Jasper tot Lake Louis. Deze weg heet de “Icefields Parkway” en men zegt dat dit de mooiste bergweg ter wereld is. Nou dat willen we nu weten of dat waar is. Onderweg naar deze “Icefieds” weg zien langs de weg een prachtige “Elk”, natuurlijk eerst een foto.

Na een half  uurtje op deze Icefields  weg zien we een afslag naar de Athabasca Falls. Dit is een waterval waar het water ruim twintig meter naar beneden valt en door een nauwe kloof weer zijn weg vervolgt.

iets verder op de Icefields weg Zien nog een prachtige waterval waar het water in kalksteen een kloof van achttien meter heeft uitgesleten. Ook dit is weer imponerend.

We menen dat we de route voor morgen genoeg verkend hebben en gaan weer richting hotel voor een rustige avond. Op de terugweg zien we nog een kleine kudde schapen en weer een prachtige Elk.

Maandag 25 september 2017.

Omdat er in Israël belangrijke onverwachte ontwikkelingen zijn besluiten we om onze trip in te korten. De planning is om Donderdag 28 sept weer in Nederland terug te zijn.

Vandaag gaat de rit als aangegeven via weg nr.: 90 de “Icefields Parkway” naar het zuiden. Of dit de mooiste bergweg ter wereld is weet ik niet, maar hij is prachtig. Vanaf Jasper gaat deze weg ruim tweehonderd kilometer door een adembenemend landschap.

De hoogte van de weg is gemiddeld zeventienhonderd meter en daarnaast bergen tot vierduizend meter. Langs de hele weg is één restaurant en verder niets, geen dorpen of huizen of benzine pompen. Alleen natuur, uitzichten over de bergen met hier en daar gletsjers. Je kunt hier een foto toestel verslijten, zoveel prachtige uitzichten. Onderweg zien we de Columbia Icefields, een prachtige ijsvlakte.

Aan het einde van deze bergweg ligt het “lake Louise” een prachtig meer dat zijn water van zes gletsjers krijgt.

Dit meer is beroemd vanwege zijn opvallende blauw/groene kleur. Ook hier stoppen we om wat foto’s te maken.

De overnachting is in Banff. Hier zullen we morgen afscheid nemen van de Rocky’s en oostwaarts naar Calgary  rijden waar we vlak bij het vliegveld een hotel van “Best Western” geboekt hebben.

Dinsdag 26 september 2017.

Na het gebruikelijke ontbijt beginnen we aan onze laatste rit van onze “Road trip” naar Calgary. Van een ober hebben we gisteren een tip gekregen om een mooie “Sinec route” te rijden. Even buiten Banff stoppen we bij een toeristen info, en hier vertellen ze ons hoe we moeten rijden via deze mooie weg naar Calgary. Al rijdende zien we het landschap veranderen van bergen met sneeuw naar bergen zonder sneeuw en vervolgens een glooiend landschap Als we achterom kijken zien het landschap met op de achtergrond de Rocky Mountains.

Weer valt de ruimte in dit land op, we rijden door een glooiende prairie en wat later langs prachtige heldere meren.

Na een paar uur rijden (135 km) komen we bij ons hotel aan. We zijn lekker vroeg en starten direct met het leegmaken van de auto. Veel plezier hebben we gehad van deze auto, vooral omdat deze Kia Sportage wat hoger is zodat we meer uitzicht hebben.

Dan rest ons nog vandaag de auto weer bij de verhuurder terug te brengen en dan nog lekker te eten in het restaurant van het hotel. Inmiddels zijn de koffers gepakt voor de thuisreis morgen. We kijken terug op een heerlijke trip, die we mogelijk in de toekomst verder af kunnen maken.

We hebben met deze auto 2569 kilometer gereden. Het verbruik was 1 op 14,2 km en de gemiddelde  brandstofprijs was € 0,76 per liter.

Woensdag 27 september 2017.

Om 12:25 uur vertrekt de Airbus A-319 naar Chicago. Hier stappen we over en vliegen we verder met een Boeing 767-300 naar Amsterdam.

Donderdag 28 september 2017.

We landen een uur vroeger dan gepland om 08:20 op Schiphol, en dan op naar huis om bij te slapen.