Hans en Frieda in Israël van 8 april t/m 27 april 2015.

Woensdag 8 april 2015.

Om 17:47 landen Hans en Frieda op het vliegveld Ben Gourion in Israël. Omdat de verkeersleiders in Frankrijk vandaag zonodig moeten staken had de vlucht een vertraging van drie kwartier. Toen ze eindelijk door de douane kwamen was de trein juist twee minuten daarvoor vertrokken. Dus een uur wachten op de volgende trein.

Als een warme deken!!!

Omdat we nog een treinreis van bijna twee uur voor de boeg hebben, eten we een erg droog broodje (Pesach) en brengen we de tijd al pratend door. Als we naar het station gaan komen we in de warme buitenlucht. Frieda zegt: of er een warme deken over je heen komt!

Na een flinke treinreis komen we in Akko aan, stappen in de auto en komen juist voor tienen bij Janny aan. Natuurlijk moest hier ook wat bij gepraat worden tot in de kleine uurtjes. En dan naar bed.

Donderdag 9 april 2015.

We staan niet echt vroeg op en starten de dag met een heerlijk ontbijt bij Janny in de serre.

 Eerst kijken we even op de parkeerplaats bij het winkelcentrum waar een vracht sneeuw is gebracht zodat iedereen in de sneeuw kan dollen.

Dan via Lohame, waar we een 14 kilometer lang aquaduct uit de tijd van de Romeinen bezichtigen, naar Akko. Dit is één van de oudste steden ter wereld.  We gaan de ondergrondse citadel in. Deze is door de kruisvaarders gebouwd als een verdediging werk. Later is deze citadel nog uitgebreid door de Turken die hier in de middeleeuwen de stad veroverden. Het is goed te zien hoe ze bouwden in die tijd en door restauratiewerk is ook te zien dat deze ruimten mooi afgewerkt werden

Via een vlucht riool verlaten we de citadel en lopen via een deel van de oude stad naar de Tempeliers tunnel. Deze tunnel was ook een vluchttunnel maar meer voor de Venetiaanse kooplieden. Via de tunnel komen we bij de vestingmuren aan de Middellandse zee. Tijdens de wandeling stoppen we bij een karavanserai. Hier krijgen we een indruk van de herberg zoals bekend uit de tijd van Jezus.

Frieda als moslima.

Hiervandaan gaan we over een stuk kademuur naar de altijd gezellige sukh waar we overspoeld worden door de arabische cultuur. Winkeltjes met van alles te koop, vlees, vis kruiden, vis enz. Heel gezellig om hier rond te lopen en wat te neuzen.

Als we af en toe wat verder rondkijken zien we nog wat van de Arabische cultuur, ook dit is Akko.

Omdat het buiten de gebedstijd is, is het mogelijk om de Al Jazeera moskee te bezoeken. dit is de grootste moskee in Israël buiten Jerusalem. Frieda moet even als moslima  door het leven om binnen te mogen kijken. Dit is een prachtige moskee die gebouwd is door de bekende Al Jazeer. Als we achter een hek blijven kunnen rondkijken en de prachtige vloerbedekking zien.

Frieda als Moslima.

Een prachtig interieur.

Vanavond is het de laatste avond van de Joodse Pesach feest. Het is dan traditie dat gezinnen of families bij elkaar zijn en samen een maaltijd hebben. Deze keer zal Janny de maaltijd verzorgen. Ze is al dagen van tevoren begonnen om dit feestmaal te bereiden. De kinderen van Janny komen met hun kinderen allemaal naar het noorden waar Janny woont om gezellig het einde van het Pesach te vieren. We zijn dan met tien volwassenen en acht kleinkinderen.Deze groep is te groot voor het huis van Janny, dus verhuizen we de soepen, vlees, hapjes groenten e.d naar Yoav en Revital. Deze hebben een groter huis en als we arriveren staat een schitterend gedekte tafel gereed. Ons meegebrachte eten, aangevuld met wat de kinderen verzorgd hebben komt op tafel. En dan genieten we van deze heerlijke maaltijd.

Zoals gebruikelijk in Israel eten we, en bespreken de verschillende smaken en daarna aan tafel gezellig verder praten. Een heel gezellige avond.

Vrijdag 10 april 2015.

Als we opstaan ziet het er lekker zonnig uit, maar helaas. Tijdens het ontbijt betrekt de lucht en vallen er een paar druppels. Maar omdat het in Israël weinig regent gaan we er toch op uit om wat te zien. Eerst willen we bij de grens met Libanon kijken, maar als we daar aankomen regent het flink en is het erg druk. Hans stelt voor om later terug te komen en we passen het plan aan en maken een rondrit in de “Upper Galilee”. De trip gaat eerst langs de Libanese grens tot Sasa en via een andere weg weer terug naar Naharia. Hier gaat Hans even pinnen en drinken we een kop koffie.

Mijn naam wordt zoals beloofd afgeroepen als de koffie klaar is. Geen van ons drieën herkent mijn naam als het zover is. De naam Frans is in het Hebreeuws namelijk niet te lezen, dus niet uit te spreken.

Voordat we verder gaan wandelen we even langs de boulevard van Nahariha. Hier is het seizoen nog niet opgestart. Het is er stil en er is weinig te beleven, dus naar de auto en de weg vervolgen. Natuurlijk gaan we even bij de lokale groenteboer langs om even de sfeer te proeven. Hans en Frieda weten niet wat ze zien, een overweldigende hoeveelheid vruchten en groenten.

Een enorme keuze. Zonder wat te kopen gaan we op weg naar huis. We rijden door een arabische plaats zodat Hans en Frieda het verschil kunnen zien tussen arabische en joodse plaatsen. Omdat we toch in de buurt zijn wippen we ook nog even bij “Ness Amim” langs. Leuk om te zien hoe deze kibboets is opgezet.

We zien daar nog een Nederlands stel wat we al eerder hebben gezien. Even staan praten en dan toch echt naar huis. We eten wat en maken dan een wandeling naar de Middellandse zee en omdat we even de benen willen strekken gaan de langs het strand naar het noorden naar Nahariha. Een lekkere wandeling, gewoon gezellig wat uitwaaien. Als we thuis thuis arriveren is het tijd voor een glas wijn en even de krant lezen. En natuurlijk de plannen voor morgen doornemen.

Zaterdag 11 april 2015.

Regen, regen en nog eens regen. Als we opstaan is er al 7,4 mm water gevallen. Ongekend voor Israël, en zeker voor deze tijd van het jaar. We besluiten om thuis te blijven en wat te lezen of zo. Dit of zo wordt “kaarten”. Janny kan nog niet klaverjassen en wil dit graag leren, dus starten we met een praktijk opleiding klaverjassen.

Het wordt een gezellige dag en Janny blijkt een snelle leerling te zijn. Aan het einde van de middag gaan we, om in beweging te komen, een wandeling langs het strand maken. De zee is wat ruw is is prachtig om foto’s te maken.

Hans maakt hier graag gebruik van en maakt een paar prachtige foto’s.

Thuis gekomen wat gegeten en dan hebben we een rustige avond.

Zondag 12 april 2015.

Als we opstaan is het nog steeds regenachtig en somber weer. Maar gelukkig knapt het weer tijdens het ontbijt op en vertrekken we richting meer van Gallilea. Omdat we onderweg zien dat het binnenland erg somber is veranderen we ons plan en gaan naar Haifa waar we als eerste de Bahai tuinen met mausoleum bezoeken.

De tuinen zijn werkelijk perfect aangelegd en worden bijzonder goed onderhouden. En natuurlijk gaan bij het mausoleum de schoenen uit en de camera’s in de broekzak en dan naar binnen. Dit is de tweede heilige plaats van de Bahai en hier is hun profeet begraven. Binnen heerst een serene rust en het is heel imponerend om dit te zien.

We bekijken nog de cactus tuin die ook een plaatje is. Van hier gaan de naar het Karmelieten klooster op de Karmel. Hier is de grot van Elia die zich hier verborg voor koning Achab  en de Baäl priesters.

Binnen in deze kapel is de grot die door de oorspronkelijke bewoners aan Helena, de moeder van Constatijn de Grote, is aangewezen als de juiste plaats. Natuurlijk genieten we nog even van het prachtige uitzicht over Haifa. Via weg twee gaan we via Beit Oren de Karmel op en kunnen daar nog de schade zien die door de grote brand in december 2010 is aangericht. Ook staan we nog even stil bij een monument te nagedachtenis van de mensen die zijn verbrand toen een bus met veertig inzittenden vlam vatte en uitgebrand is.

Op de Carmel nog even richting Haifa voor een geweldig uitzicht over het noorden van Israël.  Dan weer verder naar het oosten, naar Dalliyat el Carmel. Dit is een Doezen dorp, enorm groot en gezellig. In het centrum kijken we even in een souvenir winkel en gebruiken we in een restaurant de lunch. Als laatste van deze dag bezoeken we de Moechraka.

Dit is  een standbeeld van de profeet Elia die hier de Baäl priesters uitdaagde met een offer om aan te tonen dat de Baäl een afgod was en de God van Israël de enige echte God is. Nadat zijn offer als enige na een bliksemflits door God werd aangenomen werden alle Baäl priesters gedood.

Bij dit monument staat een kapel waar vanaf het dat van een bijgebouw een prachtig uitzicht is over de Jizreël valei. Een uitzicht om nooit genoeg van te krijgen.

Als we weer thuiskomen besluiten we om eerst voor de komende dagen inkopen te gaan doen. Als afsluiting van deze dag gaan we lekker buiten de deur eten en daarna een avondje klaverjassen.

Maandag 13 april 2015.

Vannacht geen regen gehad en bij het opstaan af en toe een zonnetje. Vandaag staat het meer van Gallilea op het programma. Onderweg drinken we een kop koffie met zicht op het meer, jammer maar het is erg wazig. Onze eerste echte stop is op de berghelling aan het meer. Volgens overlevering heeft Jezus hier zijn berg rede gehouden met al zijn zaligsprekingen.

Er is op deze plaats een prachtige achthoekige kapel gebouwd. In de ramen bovenin zijn in glas in lood de zaligsprekingen vermeld. We lopen door de tuinen en genieten van het uitzicht over het meer van Gallilea. Bij dit meer heeft Jezus geleefd en veel wonderen gedaan. Eén van deze wonderen is de wonderbare spijziging, hier werden vijfduizend toehoorders op een wonderlijke manier met vijf broden en twee vissen gevoed.

Op de plaats waar dit heeft plaatsgevonden is ook weer een kapel gebouwd die we bezoeken. We bekijken ook de historische mozaïek vloer. Hier vlakbij zijn de ruïnes van Kfar Nahum dat wij Capernaum noemen. Hier zien we een modern bouwwerk dat lijkt te zweven boven de resten van een twee duizend jaar oude woning. Deze woning zou bewoond geweest zijn door Petrus. In deze woning is Jezus ook veel geweest en hier zijn ook veel wonderen gedaan, zoals de genezing van de verlamde man die door vrienden door het naar beneden gelaten werd.

Ook is hier een prachtige synagoge te bezichtigen die in de vierde eeuw is gebouwd. We lopen hier rond en bekijken de opgegraven beeld bouwwerken. We vervolgen de rit naar de oostkant van het meer, naar Ein Gev. Deze kibboets is bekend om zijn rijke visvangst uit het meer.

Ook is deze plaats vanaf 1948 tot 1967 geïsoleerd geweest. Rondom de kibboets was het Syrische leger, en deze maakte het onmogelijk om over land bevoorraad te worden. Alleen ’s nachts  over het meer was bevoorrading mogelijk. De bewoners hebben negentien jaar onder zeer moeilijke omstandigheden hier kunnen leven. Als we aan de zuidkant van het meer komen zien we een brug, hier verlaat de Jordaan het meer richting Dode Zee. Juist over de brug bezoeken we de plaats waar volgens overlevering Jezus is gedoopt.

Op deze plaats is het nu mogelijk om de volwassen doop in de Jordaan te ondergaan. Het valt ons op dat het waterniveau erg hoog is. Dit is het gevolg van de vele regen die deze winter is gevallen. Uiteindelijk komen we in Tiberias aan waar we een korte wandeling maken en dan aan de boulevard een ijsje eten. Na nog wat rond gekeken te hebben gaan we verder naar een bijzondere plaats. Iets te noord westen van Tiberias, in de bergen ligt het heiligdom van de Droezen.

De Droezen vormen een vriendelijke bevolking groep die trouw is aan Israël. Ze hebben vroeger vrijwillig besloten om niet alleen aan de rechten, maar ook aan de plichten te voldoen en hebben zich daardoor vrijwillig aangesloten bij de dienstplicht die er in Israël voor de Joden is.

Ze beschouwen Jetro, de schoonvader van Mozes als de enige profeet. In dit heiligdom is de tombe van Jetro die wij bezoeken. Hier raken we aan de praat met een Droes die ons één en ander over het geloof vertelt. Onder andere dat hun aanspreek titel voor God “Adon” is. Ook vertelt hij dat de levensopdracht voor de Droezen liefde en vrede is. Dit is iets wat elke Droezen ook uitstralen als we ze spreken. Ook zouden de tien geboden door Jetro van God ontvangen zijn en heeft hij ze aan Mozes gegeven. Heel bijzonder om zo wat meer over de Droezen te horen. Inmiddels zijn we aan het einde van de middag en keren we huiswaard richting Shavei Zion.

Dinsdag 14 april 2015.

Via Akko en weg nr. 85 gaan we naar het meer van Galilea. We volgen de oostkant van het meer en gaan dan de Golan hoogte op. De bedoeling is om vanaf het zuiden de hoogvlakte te doorkruisen tot aan de berg Hermon. Als we op de hoogvlakte zijn, ter hoogte van Ein Gev, stoppen we bij een uitkijkplaats vanwaar we het hele meer kunnen overzien.

Een prachtig uitzicht over het meer en de Kibboets. Hier had het Syrische leger vanaf 1948 tot de zesdaagse oorlog in 1967 geschut geplaatst. Met dit geschut werd het geïsoleerde Ein Gev regelmatig onder vuur genomen met als gevolg vele doden in de kibboets. Vanaf hier volgen we weg nr. 98 langs de Syrische grens. Enorme akkers met graan, uien e.d. Een enorm landbouw gebied. Ter hoogte van Quneitra stoppen we op een parkeerplaats.

We zien Quneitra liggen in de gedemilariseerde zone. De UN heeft hier vlakbij een basis vanwaar controle op de grens wordt uitgeoefend. Deze stad is zwaar beschadigd tijdens de Jom Kippoer oorlog in 1973  en nooit meer hersteld, en dus onbewoond. Hier vlakbij is de mount Bental.  Boven op deze berg is een observatiepunt geweest van het Israëlische leger. Hier kunnen we goed zien hoe de militairen via  loopgraven bij de uitzicht punten konden komen om het Syrische leger in de gaten te houden.

Onder de oppervlakte zijn een aantal gangen die slaapruimten met elkaar verbinden. Vanaf deze berg hebben we weer een geweldig uitzicht over de omgeving met op de achtergrond de berg Hermon. We vervolgen onze trip naar deze berg die we oprijden tot de skiliften.

Er ligt nog steeds redelijk wat sneeuw, maar helaas als we arriveren is het half vier en wordt de kabelbaan gesloten, helaas te laat.  We gaan weer naar het zuiden en kijken nog even bij de Sa’ar waterval. Onbegrijpelijk, maar hij staat helemaal droog. Via Kiriat Shmona en Zefat gaan we huiswaarts. In Nahariha  gaan we even bij de burger langs voor een ongezonde hap en dat thuis een goed glas wijn.

Woensdag 15 april 2015.

Ons eerste doel voor vandaag in Megiddo. Dit is een heuvel vlak bij Afula. Deze heuvel is in de geschiedenis van Israël erg belangrijk. Wie deze heuvel bezat was heerser over de Jizreël valei met de handelswegen in deze vallei.

Op deze heuvel was een stad met de administratie en een vesting. Verschillende koningen hebben deze vestingstad versterkt waarvan de belangrijkste koning Salomo was. Deze had hier twee paleizen, een noordelijk en een zuidelijk. De oudste opgravingen dateren van 7000 jaar voor Christus. Ook is deze heuvel veroverd door pharao Toetmosis III.

Om in geval van belegering tocht te kunnen eten werd er in de grond een graansilo gemaakt waarin meer dan 400 m³ graan kon worden opgeslagen. Om de watervoorziening veilig te stellen is een 36 meter diepe schacht gegraven met aan sluitend een 77 meter lange ondergrondse tunnel naar een waterbron. Zo kon water geput worden zonder dat de vijand dit merkte. Na Megiddo rijden we naar Nazareth waar de basiliek van de aankondiging staat. Deze basiliek is in 1969 geopend. Het bijzondere is dat deze kerk deels over de resten van een oude kerk is gebouwd.

In de onderste verdieping is een grot waarbij Maria de boodschap heeft ontvangen dat ze Jezus zou baren. De boven verdieping is de eigenlijke kerk. Deze kerk met zijn moderne bouwstijl maakt een prachtige indruk. Naast deze kerk staat de kerk van Jozef. Onder in de gewelven van deze kerk is een stukje van een grottencomplex te zien waar Jozef met zijn gezin heeft gewoond, en waar dus Jezus zijn kinderjaren heeft doorgebracht. Hemelsbreed op korte afstand ligt de berg Tabor. Om deze te bezoeken moeten we flink omrijden, en na meer dan dertig verkeersdrempels en een er steile weg komen we op de bijna 600 meter hoge berg. Op de top is op de resten van van een enorme oude kerk een nieuwe kerk gebouwd.

Deze kerk is ter herinnering aan de gedaante verandering die Jezus hier onderging. Jezus ging deze berg op met Johannes, Jacobus en Petrus. Hier boven veranderde Jezus van gedaante om even samen met Mozes en Elia te zijn. Toen klonk uit een wolk een stem die zei “Dit is mijn zoon”. Als we omhoog kijken zien we een dreigende grauwe lucht. Dan besluiten we om naar de auto en naar huis te gaan. Onderweg naar huis blijft het droog, geen hagel of onweer. Als we thuiskomen vertellen we dit tegen Janny, en we horen wat later dat het een zandwolk is. Weer een ervaring rijker.

Donderdag 16 april 2015.

Voordat we vertrekken stoffen we eerst de auto af, dit omdat er veel zand naar beneden is gekomen met de zandstorm. Dan vertrekken we naar Safed. Dit is een plaats in de Upper Galil die bekend is omdat dit de hoogst gelegen plaats in Israël is en ook staat het bekend als religieus centrum.  De Kabala is hier ontstaan en het is nu het Kabala centrum in Israël. Als we aankomen in Safed is het even zoeken naar de oude Jerusalaim street, en dan wandelen we door deze straat.

Hier zien we een echte Joodse stad met zijn bewoners. We drinken gezellig koffie op een terrasje met een uitzicht over de bergen.  En gaan dan naar de Gallery, dit is een soort sukh maar dan voor kunst winkels. Onderweg bezoeken de Sefardische Abuhav synagoge.

Hier krijgen we uitleg over de mystieke leer van de Kabala. Het blijkt dat hier getallen een belangrijke rol spelen. Het is een mooie oude synagoge.

Dan verder in de Galery, een heel gezellig gebied met prachtige winkels. Hans en Frieda kopen hier een afbeelding vaneen zeefdruk. Hierop staat een rabbijn  bij de klaagmuur, maar op een bijzondere wijze weergegeven. Na wat rond te slenteren gaan we naar de auto waar we eerst een meegebracht broodje eten. We zitten precies tegenover een Davitka, een eenvoudig kanon door de Joden gebruikt in de onafhankelijkheids oorlog in 1948. Dit kanon stelde weinig voor maar maakte enorm veel herrie, hierdoor dachten de arabieren dat het een groot kanon was en hadden daardoor veel respect hiervoor. Na een broodje met Old Amsterdam kaas rijden we huiswaards, onderweg stoppen we bij Safta Gamilla. Dit is een Droesische oma die van olijfolie zeep en andere huidverzorging producten maakt. Haar producten worden grootschalig in een fabriek gemaakt en gaan de hele wereld over. Natuurlijk worden door de dames hier enige onmisbare spullen gekocht.

Dan verder naar huis waar we nog wat na babbelen in de tuin van Janny. We besluiten morgen niet al te veel te doen en nemen dan nog een glaasje.

Vrijdag 17 april 2015.

Vandaag een rustige dag. Eerst boodschappen doen en dan vertrekken we naar Rosh HaNikra. Dit is een rotspunt met grotten aan zee, precies op de grens met Libanon. We lopen eerst naar het grenshek en maken daar wat foto’s, en vervolgens met een kabelbaan naar beneden. Hier gaan we eerst een film bekijken over het ontstaan van de grotten die hier zijn. Ook wordt wat verteld over de geschiedenis, vanaf Abraham tot de onafhankelijkheid in 1948. Deze film wordt vertoont is een spoorweg tunnel. Vroeger liep hier een spoorlijn door waarmee de Engelsen hun leger bevoorraden. De oorspronkelijke Orient expres liep tot Istanboel, en deze verlenging ging verder via Cairo naar Tripoli. Nadat de Hagana deze tunnel onbruikbaar had gemaakt is de verdere lijn vervallen. Het deel door Israël is de basis geweest voor de Israëlische spoorwegen. En dan de grotten in.

De zee en de wind hebben in de rotsen de zachtere zandsteen weg gespoeld, en ook het water van bovenaf heeft de zandsteen opgelost. Hierdoor zijn prachtige grotten ontstaan waarin de zee in een groot deel vrij spel heeft. Na de grotten hebben we thuis een rustige middag in de tuin bij Janny.

Voor vanavond zijn we door de schoonouders van Janny’s dochter uitgenodigd om in een traditionele kibboets het avonddiner te hebben. Dit is de “Erev Shabat” in kibboets Sasa. De gastvrijheid is hier geweldig. We eten gezamenlijk met de andere kibboets leden in de eetzaal.

Het lopend buffet  is heerlijk. Na de maaltijd gaan we naar de gemeenschaps ruimte waar we een kop koffie drinken en gezellig wat napraten. En ja, dan nog een drie kwartier in de auto naar huis, naar Shavei Zion.

Zaterdag 18 april 2015.

Vandaag houden we een rustdag. even bijkomen van alle indrukken, en natuurlijk koffers pakken. Met een glas wijn onder de pergola bij Janny kunnen we het goed uithouden. Aan het einde van de middag gaan we naar zee om een mooie zonsondergang te fotograferen.

Vooral Hans trekt hier de tijd voor uit, en hij komt over het algemeen met de mooiste foto’s thuis.

Zondag 19 april 2015.

Op naar de Dode Zee. We rijden via Akko, Tiberias, Beit Shean en Jericho naar de Dode zee. Hier aan de Dode zee is de Kibboets Kalia waar we drie nachten blijven. Bij het zien van de Dode zee zien we hoe deze steeds kleiner wordt. Per jaar daalt het niveau 125 cm. Het gevolg is dat je steeds verder moet lopen om bij het water te komen. Maar eerst gaan we ons bij de kibboets melden. We krijgen de kamer en even een kop thee en dan naar de Dode zee om te zwemmen.

Eerst is het even wennen en dan heerlijk dobberen.

Na een uurtje naar de kibboets voor een glas wijn. Deze kibboets is precies naast Qumran. Deze plaats is bekend om zijn holen in de rotsen waar de beroemde Dode Zee rollen zijn gevonden. Deze rollen zijn nog steeds een onderwerp van studie. Ook zijn hier de ruïnes  van het plaatsje Qumran waar de Essenen leefden. Deze Essenen brachten hun heilige rollen in veiligheid id de grotten zodat ze niet in handen van de Romeinen zouden vallen. De belangrijkste rol is de Jesaja rol die in Jerusalem in het museum van het boek tentoongesteld is. Vanavond hebben we ons diner in de kibboets, we zijn benieuwd.

Maandag 20 april 2015.

We staan vandaag wat eerder op, want vandaag gaan we Jerusalem bezoeken. Als we arriveren gaan we via de Jaffa poort naar binnen en lopen een stuk in de David straat. In deze straat zijn  links en rechts winkeltjes me souvenirs. Wat je maar kunt bedenken is hier te koop. Vanuit deze straat gaan we naar de grafkerk.

In deze kerk zijn een zestal geloofsrichtingen die deze kerk besturen. Bij de geloofsrichtingen is onderling een harde competitie die soms uitmondt in onderling lijfelijk geweld. Direct door de deur is de steen waarop Jezus gebalsemd zou zijn en daarnaast is een verhoging waar het kruis gestaan zou hebben. Verder in de kerk is het eigenlijke graf van Jezus, wat gelijk de plaats is waar hij is opgestaan. Dit is een stuk rots met een gat erin en deze rots valt bijna uit elkaar. Met balkeen is de constructie verstevigd, Het is erg druk in de kerk dus gaan we niet in de rij staan om het graf van dichtbij te kunnen zien.

Als we buiten komen gaan we een stuk door de Joodse wijk waar de “Cardo” is. Hier kunnen we al zien hoe Jeruzalem is opgebouwd. De Cardo is nog een oorspronkelijk stuk weg uit de tijd van De Romeinen. Via de Zionspoort gaan we even de stad uit naar de zaal van het laatste avondmaal. Ook hier is het erg druk. We gaan even het dak op voor een mooi uitzicht over de stad. Als we naar beneden gaan bezoeken we de tombe van David.

Dit is niet de echte tombe, maar een gedenkplaats. We  staan tussen de Joden die hier intensief aan het bidden zijn. Ik raak met een Jood in gesprek , en deze vraagt om mijn mail adres. Via de mail krijg ik dan speciale zegeningen door Joden die zeer intensief bidden.

Weer terug de stad in gaan we richting Western Wall (Klaagmuur). Hier bekijken we de muur van dichtbij en zien we een aantal jongens die Bar Mitswa doen. Hans en ik gaan verder de Wilson boog binnen en zitten hier in het hart van het Jodendom. Hier zien we veel Joden die vol overgave aan het bidden en studeren zijn. Dit is heel indrukwekkend om te zien. Even tijd voor een broodje en dan een ondergrondse tocht. Deze loopt een vierhonderd meter onder de grond langs de Western Wall. Hier krijgen we uitleg over de manier waarop Jeruzalem is gebouwd. Het is ongelofelijk hoeveel opgravingswerk al is gedaan en hoeveel er nog te doen is.  De gids geeft een heldere uitleg over hetgeen te zien is. Als we boven de grond komen staan we in de Via Dolerosa naast de Burcht Anthonia.

We volgen deze weg bijna helemaal en dan gaat de route via de arabische sukh naar De Damaskus poort waar we de stad verlaten. Vol van nieuwe indrukken besluiten we weer naar onze kibboets Kalia aan de Dode Zee te gaan om om op te frissen en daarna te gaan eten. Vanavond nemen we met een goed glas de dag door en denken we vast aan morgen.

Dinsdag 21 april 2015.

We staan op met heerlijk weer. De verwachting voor vandaag is 29°, natuurlijk in de schaduw. Vandaag willen we Masada bezoeken. Hier aangekomen wordt duidelijk dat dit een vesting op de berg is. Hij is 400 meter boven de zeespiegel van de Dode Zee. De vesting is 600 meter lang en 300 meter breed. Koning Herodes liet rondom een muur bouwen van 5,5 meter hoog en 3,5 meter dik. Op deze vesting was aarde gebracht om groente te telen. Ook was er een ingenieus systeem om iedere druppel water die hier in de woestijn af en toe valt op te vangen. Als we boven komen zien  we hier de ruïnes van soldatenverblijven, magazijnen en ook de restanten van paleizen.

Verblijf van de commandant.

Badhuis van Herodes.

Een deel van de ruïne.

Het meest bijzondere is het noordelijk paleis, waar we een indruk kregen van de rijkdom van Koning Herodes. Deze vesting was later een vluchtplaats van de laatste Zeloten opstand met Eliëzer als leider. Deze vesting was zo goed als onneembaar door zijn steile bergwanden. Pas na een beleg van drie jaar kon het Romeinse leger door middel van een nieuw aangelegde helling deze vesting veroveren. Maar toen ze de vesting binnen kwamen vonden ze alleen maar doden. Eliëzer had voorgesteld: of overgeven of zichzelf doden. Ze besloten liever zichzelf te doden. Het lot wees tien mannen aan, die hun medestrijders met hun gezin doden. Daarna werd er een geloot die de overige negen doden en uiteindelijk zichzelf in het zwaard moest storten. Liever dood dan gevangen. Dit voorstel werd aangenomen en uitgevoerd. De Romeinen vonden naast 960 doden twee vrouwen met vijf kinderen die zich verstopt hadden en die als enige overlevenden dit konden vertellen. Een heel aangrijpende gebeurtenis. Onder de indruk van dit verhaal gaan we weer naar beneden voor een kop koffie. Op de terugweg richting kibboets komen we langs Ein Gedi waar in de woestijn een een kloof is. Door deze kloof wandelen we naar naar de bronnen van Ein Gedi, dit zijn watervallen. De oase Ein Gedi is bekend van David die hier vluchtte voor koning Saul. Een prachtig gebied met veel planten en dieren, zoals de steenbok en bergmarmotten.

Geweldig om dit te zien zo midden in de woestijn. Omdat het toch wel erg warm is besluiten we om terug naar de kibboets te gaan waar we wat rusten en zwemmen. En dan op naar ons laatste diner hier omdat we morgen verder de woestijn in gaan.

Het diner is vanavond een half uur later omdat het vanavond een speciale dag is. Vanavond start de herdenkingsdag voor de gevallen Israëliërs na de onafhankelijkheid in 1948. Om acht uur start een sirene voor twee minuten stilte en daarna worden de gevallenen van de kibboets één voor één herdacht met herinneringen afgewisseld met zang. Na een half uur wordt de plechtigheid afgesloten met het volkslied.

Woensdag 22 april 2015.

Vandaag gaan we verder naar het zuiden. Langs de Dode Zee naar Ein Bokek, een kuuroord aan het zuidelijke deel van de Dode Zee.

Bij Ein Gedi steken onverwacht een paar steenbokken de weg over.

We lopen even langs het strand en drinken een kop koffie. Dan verder naar het zuidelijkste punt van de Dode Zee en vandaar naar Dimona in de Negev woestijn. We rijden door een woest bergachtig woestijngebied met prachtige uitzichten.

Onderweg zien we nog een aantal dromedarissen die natuurlijk op de foto moeten. Dimona is een nieuwe stad in de woestijn die rondom door de woestenij wordt omsloten. Hier eten we een broodje en dan gaan we verder naar het zuiden. Bij S de Boker stoppen we om de woning van de eerste premier van Israël, Ben Gurion, te bekijken. We kunnen het eenvoudige huis van buiten zien, maar kunnen er jammer genoeg niet in omdat het op deze herdenkingsdag vroeg gesloten is. Even verder bezoeken we het graf van Ben Gurion en zijn vrouw Pola.

Vanaf deze plaats hebben we een prachtig uitzicht over een stuk van de Negev woestijn. En dan het laatste stuk voor vandaag naar Mitzpe Ramon waar we een eenvoudig Youth hotel hebben. We voelen ons weer jong.

Donderdag 23 april 2015.

Na het ontbijt de auto in voor de laatste dag van deze trip. We rijden naar de rand van de krater en zien dan de enorme Mitzpe Ramon krater.

Deze is driehonderd meter diep, acht kilometer breed en veertig kilometer lang, en door erosie ontstaan. Ongelofelijk zo mooi. De heuvels, vaak bedekt met steen die door verwering zwart geworden is of een groene waas over de berg van koper erts, rode kleuren, wit enz. enz. We komen ogen tekort.

Hans zegt dat hij niet weet hoe hij deze prachtige omgeving thuis moet overbrengen. Onderweg valt het oog van Janny op een heuse karavaan. Drie bereden kamelen met twee begeleiders. Natuurlijk de auto uit en Frieda schiet een paar schitterende foto’s.

Als we door de krater gereden zijn valt het woord “Eilat” en na wat aarzelen gaan we naar Eilat. De heenweg door de bergen naar de grens met Jordanië en dan langs de grens naar het zuiden, naar Eilat. Eerst eten we wat en dan flaneren we wat langs de boulevard.

Het is een mooie badplaats met een prachtig uitzicht over de Rode zee. Vanuit Eilat kunnen we Egype en Jordanië zien. Na een paar uur wordt het tijd om weer terug te gaan naar ons hotel. De terugweg gaat omhoog langs de Egytische grens. Omdat terroristen probeerden via de grens Israël binnen te komen, is er langs de hele grens een stevig hekwerk gemaakt. Indrukwekkend. Dan weer door de krater naar het hotel waar we pas merken hoe koud het is. Het is twaalf graden en een scherpe wind, echt guur buiten. Even een glas wijn en dan naar een restaurant waar we heerlijk eten. Thuis nemen onder het genot van een goed glas de dag door en bespreken we de terugweg naar het huis van Janny.

Vrijdag 24 april 2015.

Na het ontbijt pakken we de auto en vertrekken naar het noorden. Dit is een rit van 325 km waarvan het eerste deel door de woestijn is. We rijden vanaf Mitzpe Ramon via Beer Scheba en Tel Aviv. Vlak bij Beer Scheba zien we een geitenhoedster met haar kudde geiten.

Als we stoppen voor een foto maakt ze duidelijk dat ze dit niet op prijs stelt. Nadat Hans zijn foto’s heeft gemaakt rijden we weer verder. Rond de klok van één komen we in Zichron Ja’acov waar we stoppen om hier rond te kijken.

In het centrum is een kunstenaars straat waar we wat eten en rondneuzen. en dan het laatste stuk. Voordat we naar huis gaan doen we eerst wat boodschappen en dan een glas bier.

Zaterdag 25 april 2015.

Vandaag een dag onder de pergola van Janny. Tijd voor een boek en natuurlijk wat napraten over de vakantie.

We reden in het totaal ruim vijf en twintighonderd kilometer door Israël. In deze periode hebben we bij de berg Hermon het uiterste noorden bezocht. Op de Golan hoogte en bij de Dode Zee het meest oostelijke deel en in Eilat het zuidelijkste punt van Israël. En omdat het Huis van Janny aan de Middellandse zee ligt  is dit het westelijk deel van Israël Het is dus gelukt om heel Israël te doorkruisen van Oost naar West en van Noord naar zuid. We hebben de grenzen van Libanon, Syrië, Jordanie en Egypte gezien. Via de Westbank hebben we Samaria en de bergen van Judea doorkruist. Eigenlijk is met deze reis heel Israël doorkruist en hebben hierbij de enorme verschillen van landschappen, steden en culturen gezien. En natuurlijk zijn de religies niet vergeten. Tijdens de verschillende trips hebben we het belangrijkste heiligdom van de Droezen bezocht, ook het wereldcentrum van de Bahaï. De derde belangrijkste Moskee in Israël (Akko). De westelijke muur (Kotel) als belangrijkste plaats van de Joden en uiteraard de Grafkerk. Zo terugkijkend heeft deze reis een prachtig beeld van Israël gegeven, een land om niet te vergeten.

Zondag 26 april 2015.

Vandaag de laatste dag in Israël. We doen rustig aan Frieda en Hans pakken de koffers. Als we rond het middaguur eigenlijk geen dringende bezigheden hebben besluiten een nog wat rond te kijken.  In Akko is het belangrijkste heiligdom van de Bahaï. Hier is de uit Iran verbannen grondlegger van de Bahaï begraven. Als we aankomen horen we dat de shrine niet te bezoeken is, dus beperken we ons tot de prachtig aangelegde tuinen. Omdat we deze trip zijn begonnen met een bezoek aan de oude stad van Akko sluiten we nu af met een bezoek aan de sukh van Akko. En dan is het echt de laatste vakantiedag geweest.

Maandag 27 april 2015.

Helaas, de vakantie in Israël is voorbij en nu weer naar huis.

Doeiiiiiiiii.