Parijs van 22 juni t/m 26 juni 2018

Vrijdag 22 juni 2018.

Na de files vertrekken we naar Parijs. We gaan hiernaartoe omdat Yonit de dochter van Janny hier vandaag ook is aangekomen. Morgen gaan we haar 42e verjaardag hier in Parijs vieren, en omdat we er toch zijn gaan we een paar dagen in Parijs rondkijken. Met een uurtje vertraging, door de files, arriveren rond vijf uur.  Na het inchecken zoeken we onze kamer op, waar Yonit, Miki en de tweeling ons komen verwelkomen. Inmiddels is het tijd geworden om wat te gaan eten. Als we buiten zijn zien we aantal restaurants waar we er één van uitkiezen. De ober spreekt gelukkig vloeiend Engels, dus geen taalprobleem. Als we allemaal wat besteld hebben bestelt Miki nog snel wat slakken. Omdat bijna niemand dit heeft gegeten stijgt de spanning van hoe zal dit smaken. Als de slakken met brood op tafel komen wordt er eerst aarzelend wat voorzichtig geproefd.

Al proevend blijkt dat de smaak best goed is en binnen de kortste keren is de schaal leeg. Ook het hoofdmenu smaakt prima. Deze eerste avond in Parijs is prima bevallen.

Zaterdag 23 juni 2018.

Bij het ontbijt feliciteren we Yonit omdat ze vandaag jarig is, 42 jaar.  As cadeau mag ze vandaag bepalen waar we heen gaan. Buiten bestuderen we eerst het metro netwerk en kopen een ticket voor drie dagen. De eerste rit is dan uiteraard naar de Eiffeltoren. Deze toren is 317 meter hoog en gebouwd op vier poten. Het bijzondere van deze toren is dat hij is gebouwd met een open structuur.

De  bedoeling was dat deze toren na twintig jaar gesloopt zou worden. Inmiddels staat hij er nu 126 jaar en is niet meer weg te denken. We hebben tevoren geen tickets besteld, dus kunnen we niet met de lift naar de top, daarom gaan we via de trap naar het tweede bordes ( 115 meter hoog).

We genieten hier van het uitzicht, en ik ben onder de indruk van de constructie van deze toren. Omdat we toch in de buurt zijn lopen we naar de “Cathedraal St_Louis des invalides”. Dit enorm grote gebouw is nu deels huisvesting voor invalide militairen en daarnaast is het nu ook een leger museum. In het midden van de gebouwen is een prachtige kerk waarin de crypte van Napoleon is. Hier vlakbij is het museum van Rodin, een wereld beroemde beeldhouwer. Natuurlijk gaan we hier kijken. Veel van de beekden die hier staan hebben we in 2009 al in de tuinen van de Stanford universiteit gezien.

Inmiddels is het tijd geworden om wat te eten, hiervoor zoeken we de omgeving van het Louvre op. Na het diner in een Brasserie  lopen we nog naar de “Notre Dame”. niet om de binnenkant te zien, want daar is het veel te druk voor.

Maar we bekijken alleen de buitenkant en lopen de kerk half rond. Miki, Yonit en de kinderen zijn inmiddels vermoeid van de jet-lag en wij zijn ook moe van het slenteren. Dus naar het hotel en heerlijk, rust.

Zondag 24 juni 2018.

Voor vandaag hebben we geen strak plan. Eerst willen we naar de “Arc de Triomphe”. De Arc de Triomphe is een triomfboog,  één van de bekendste bouwwerken van Parijs. De bouw begon in 1806, ter ere van een van Napoleons overwinningen bij Austerlitz, en hij is met een hoogte van vijftig meter één van de hoogste triomfbogen van de wereld.

Deze triomfboog staat aan het einde van de “Champs Elysée”, dat is de meest prestigieuze en breedste laan van Parijs. Natuurlijk wandelen we een stuk door deze laan met zijn winkels en terrasjes. Met de metro gaan we verder naar “Place de la  concorde”.  Men ontwierp het plein in 1755 in de vorm van een open achthoek, en het heeft een oppervlakte van ruim acht hectare.

Midden op het plein stond oorspronkelijk een standbeeld van Lodewijk XVI, maar tijdens de Franse revolutie is dit standbeeld vernietigd. In plaats van het standbeeld is hier toen  een guillotine op het plein geplaatst. Er zijn hier volgens de gegevens 1119 mensen gedood, waaronder veel belangrijke personen, onder andere koning Lodewijk XVI, koningin Marie Antoinette en de revolutionaire leiders Danton en Robespierre. In 1836  kreeg het plein nog meer aanzien door de 23 meter hoge obelisk van koning Ramses II uit Luxor hier te plaatsen. De obelisk is een van de drie zogenoemde Naalden van Cleopatra en is een geschenk van Mohammed Ali, de onderkoning van Egypte. Hij dateert van 1250 v.Chr. en stond ooit voor de Luxortempel. Het duurde twee jaar om deze 227 ton wegende obelisk naar Parijs te vervoeren. En het nam nog eens drie jaar in beslag vooraleer hij recht stond. De zuil is bedekt met hiërogliefen van de farao (Ramses II) die deze zuil liet maken. Op het voetstuk staan tekeningen van de speciaal gebouwde boot die de obelisk vervoerde en van de wijze waarop de obelisk weer rechtop werd gezet. Vervolgens weer de metro in naar ons volgende doel, “Montmartre”. Montmartre is een hoge heuvel en een wijk in Parijs. Met de funiculaire, een automatische kabeltrein die bestaat uit twee cabines gaan we naar de top van de heuvel. De heuvel is zo’n 134 meter hoog. Vanaf de top hebben we een schitterend uitzicht over een groot deel van Parijs.

Op de heuvel staat de basilique du Sacré-Cœur ( Heilig-Hartbasiliek) dit is een van de bekendste kerken in Parijs. De kerk valt vooral op door haar fel witte uiterlijk, en opvallende ligging op de heuvel.

De Sacré-Cœur is gebouwd van travertijn, een vrij zachte (en wat poreuze) steensoort, afkomstig uit het Franse departement Seine-et-Marne. Travertijn is kalksteen en geeft bij regen een wit kalklaagje aan de buitenkant, waardoor de basiliek mooi wit van kleur blijft, o­ndanks het vuil en het roet van de stad. Ook van binnen is het een indrukwekkende basiliek. Vervolgens gaan we Montmartre verder bekijken. Montmartre is voor toeristen een van de bekendste plekken van Parijs.

De wijk trekt al heel lang veel kunstenaars waardoor je met plezier door de schilderachtige straatjes loopt. We vinden een gezellig cafeetje waar we wat eten en drinken.  We besluiten naar beneden te lopen waardoor we onderweg een tentoonstelling van Salvador Dali kunnen bekijken. As we verder naar beneden gaan zien we nog het huis waar Vincent van Gogh twee jaar heeft gewoond. Het stelt eigenlijk niets voor, maar het was toch het huis waar hij heeft gewoond.

Het laatste stuk voor de metro brengt ons bij “Moulin Rouge” De Moulin Rouge is een cabaret in Parijs. Het gebouw ligt aan de Boulevard de Clichy in de rosse buurt van het quartier Pigalle. Na een foto moment gaan we met de metro terug naar het hotel om wat te rusten.

Maandag 25 juni 2018.

Op deze laatste dag in Parijs gaan we “het Louvre” bezoeken. We doen dit zonder Miki en Neta-li, omdat Neta-li vannacht ziek geworden is. Dus met z’n vieren met de onmisbare metro naar het Louvre.

Dit museum is met een vloeroppervlakte van 60.000 m² het grootste museum ter wereld. Het is ontstaan uit een verdedigings toren die in 1190 door Fillips II werd verbouwd tot een kasteel, en later door diverse koningen is uitgebreid tot een enorm paleis. In 1779 kreeg de beheerderhet idee om het Louvre te gebruiken als onderkomen voor (een gedeelte van) de koninklijke kunstcollectie. In 1791 besliste de Wetgevende Vergadering dat in het Louvre een museum gevestigd moest worden. De belangrijkste stukken zijn onder andere topstukken als de Mona Lisa en de Venus van Milo. We bergen hier een deel van de dag door en beseffen dat je hier zomaar een paar weken kunt rondlopen voordat alles gezien is. Ons eerste deel is uiteraard de “Mona Lisa” geschilderd door Leonardo Da Vinci.

 

Het is erg druk in het museum, zeker bij de Mona Lisa. Het is bijna onmogelijk om er bij te komen. Toch proberen we wat foto’s te maken.We lopen een stukje door de schilders afdeling waar we onder de indruk komen van de schilderkunst. Via de Griekse beelden komen we bij de Egyptische geschiedenis. Een belevenis om te zien wat zo vanuit de hele wereld bij elkaar is gehaald.

Na ruim vier uur stoppen we, en komen in de tuinen wat bij van de indrukken die in het museum zijn opgedaan. Omdat Miki nog in het hotel is gaan wij ook weer naar het hotel om hem en Neta-li gezelschap te houden. Als we wat hebben gerust besluiten we om een boottocht over de Seine te gaan maken, dus de metro in en naar de Seine.

 

Miki had al tickets besteld dus hoeven we niet in de rij te staan en kunnen we doorlopen naar het dek. Om negen uur start de tocht met een prachtig ondergaande zon. We voeren langs veel van de plaatsen die we al hebben bezocht, maar nu zien we die vanaf het water. Zeker met de ondergaande zon een belevenis. Juist voordat de boot weer aan de kade komt worden de lichten van de Eiffeltoren aangestoken.  Zo nemen we sfeervol afscheid van Parijs.

 

Dinsdag 26 juni 2018.

Rond elf uur zijn we gereed voor de thuisreis. Ik wil de auto halen die drie dagen in de parkeergarage van het hotel gestaan. Als ik de auto wil starten krijg ik een foutmelding, en de auto start niet. Na overleg met mijn garage in Nederland heb ik de Bosch help service ingeschakeld. Deze zag dat er onvoldoende stroom in de accu was, en met een startaccu was het leed verholpen. Uit eindelijk vertrekken we over enen naar huis. Omdat we wat laat vertrekken pikken we alle files mee. Ook hebben we op de snelweg een uur vertraging als gevolg van een ongeval met een vrachtauto. Uiteindelijk zijn we om negen uur thuis na een prachtige kennismaking met Parijs. Zeker de moeite waard om terug te komen, maar dan buiten het seizoen.