Vakantie van 10 juli t/m. 3 augustus 1997.

Donderdag 10 juli 1997.

Het is vandaag een prachtige dag om te vertrekken. We gaan nog vanavond weg omdat de boot morgenvroeg om acht uur al vertrekt. Om half acht vertrekken we met Hans en Frieda vanuit Benschop richting Oostende. Het verkeer valt erg mee We kunnen in één ruk doorrijden naar de parkeerplaats net voor Oostende. Nog lekker buiten gezeten tot over twaalven, we kwamen trouwens aan om kwart voor elf. Lekker geslapen, al was het licht en kort.

Vrijdag 11 juli 1997.

Om zes uur werden we gewekt door de wekker en de psion (voor alle zekerheid). Het was nevelig weer en het zonnetje kwam er waterig door. Eerst ontbeten en toen op naar de boot.

Om tien over half acht waren we bij de boot en we konden al gauw de boot op. Het was een oude boot. Deze heeft eerst op Duinkerken gevaren als “Sally Sky” en gaat nu als Euro-traveller het leven door.

De snelle boot.

 

 

                              De haven van Ramsgate.

 

 

Om precies elf uur legden we aan in de haven van Ramsgate na een rustige overtocht. Alleen Jorrit is toch nog gevoelig voor zeeziekte. Hij moest verschillende keren even een luchtje scheppen.

Toen we van de boot kwamen zijn we gelijk richting Dover gereden en kwamen langs verschillende mooie kustplaatsjes. Van Dover naar Folkstone, waar je de tunnel in kunt naar Frankrijk. Toen de A 259 op naar Hastings. Onderweg om half twee op een parkeerplaats brood met haring gegeten. Toen we de deur open deden kwam de komkommer ons tegemoet. De koelkastdeur had niet goed dicht gezeten en dus was er van alles uitgerold. Gelukkig bleef de schade beperkt. Gelijk op de parkeerplaats besproken waar we een camping zullen zoeken. Dat gaat in de buurt van Hastinqs worden. Uiteindelijk komen we terecht in Pett. Dat is een klein gehucht ten zuidwesten van Rye richting Hastings.

 

 

 

 

 

We komen langs smalle weggetjes waar je amper een auto kunt passeren, maar we redden het en staan nu op de Carters Farm in Pett. We staan op een veld, met aan de ene kant een klein stroompje en aan de andere kant lopen de schapen nog geen tien meter bij ons vandaan. Ik zit nu, ‘s avonds om zeven uur Engelse tijd buiten in het zonnetje mijn verslag te maken met links van mij de schapen die lopen te grazen. Frans en Jorrit doen ondertussen de vaat. Dat wordt buiten zitten vanavond.

 

 

 

 

                      Carters farm, East Sussex

 

 

 

Zaterdag 12 juli 1997.

Nou, dat buiten zitten viel tegen gisteravond. Het werd vochtig en gelijk koud. Dus zijn we toch maar op tijd naar binnen gegaan. Vanmorgen om negen uur opgestaan. Eerst was het nog fris, maar wel zonnig, later werd het korte broeken weer. Na de koffie bij Hans en Frieda zijn we naar Hastings gereden.

Hastings.

 

 

 

 

 

 

Visserij museum Hastings.

 

Dat is een echt vissersplaatsje, waar speciale houten netten- winkels langs het strand staan. Het strand bestaat niet uit zand, maar uit grof grind, dus niet zo lekker om te lopen.

Langs het strand, op de kade vindt je overal vistentjes. Ook zijn we nog in een vissersmuseum geweest. Later zijn we de oude stad ingelopen, Waar veel knusse kleine witte huisjes staan met zwarte balken en kleine raampjes.

 

 

 

Hastings.

 

Wel leuk om te zien, maar ik moet er niet aan denken om daar te wonen. Wel overal mooie bloembakken buiten. Dat kunnen ze hier wel. Daarna nog de nieuwe stad in geweest. Dit centrum bestaat hoofdzakelijk uit winkels. Om drie uur de stad uitgegaan, want we wilden nog vlees kopen om te barbecueën. Een grote Safe-way gevonden waar vlees te kust en te keur lag. Toen we thuis kwamen, eerst lekker buiten in het zonnetje nog wat gedronken en nog naar huis gebeld. We kregen Monique aan de telefoon. Swen had de caravan naar Nijmegen gebracht en gaat maandagmorgen terug om in te schrijven voor de Vierdaagse van Nijmegen. Ik heb beloofd dat ik woensdagavond naar Monique bel hoe het gaat met Swen. Ingrid was niet thuis. Om zes uur begonnen voor de barbecue en die was heerlijk. We genoten buiten in het zonnetje onder het genot van een wijntje. Daarna de vaat opgeruimd en nog buiten koffie gedronken. Ondertussen ging iedereen even weg om meer kleding aan te trekken, zodat we na de koffie maar naar de caravan van Hans en Frieda zijn gegaan. Jorrit heeft nog gevoetbald met het buurjongetje. Jorrit heeft later met klaverjassen de stand bijgehouden op de Psion. Ik ben om elf uur naar bed gegaan en Frans bleef nog even kletsen en zo… bij Hans en Frieda.

Zondag 13 juli 1997.

Vandaag begint weer met bewolking en later op de morgen, zo rond koffietijd begint het zonnetje te schijnen. Na de koffie zaten we te bakken. De spreekwoorden en gezegden tekening, die Atie ons meegegeven heeft voor de vakantie wordt goed bestudeerd. Tussen de middag op de camping gegeten en om kwart over drie zijn we nog in de auto gestapt bij Hans en Frieda. Jorrit wilde niet mee, omdat hij Duitse jongens had om mee te spelen. Onze telefoon achter gelaten, dan kon hij ons via de telefoon van Hans bereiken als er wat mocht zijn. Dat ging goed.

 Kijkje op Eastbourne.

 

 

 

 

 

 

Seven Sisters.

Wij zijn via Eastbourne naar de Seven Sisters gereden. Dat zijn cliffen die prachtig zijn om te bekijken. Wij zijn er boven over gelopen naar het vuurtorengebouw. Even verderop stond nog een vuurtoren. We liepen echt te bakken in de zon. Frieda belde nog naar Peter en daar was de hele dag bewolking met een broeierige warmte. Toen we beneden waren nog even wat gedronken en daarna terug naar de camping. Jorrit was net een uurtje in de caravan en had zich prima vermaakt. We hebben buiten nog koffie gedronken maar zijn daarna toch maar bij ons naar binnen gegaan om ons klaverjasspelletje af te maken. We worden allemaal slaperig hier, dus gaan we niet te laat naar bed.

Maandag 14 juli 1997.

Toen we vanmorgen om negen uur buiten kwamen, was het zowaar iets miezerig, maar even later scheen de zon weer. Toch werd het vandaag niet zo warm als gisteren. Verder geen regen meer gehad. Na de koffie bij Hans en Frieda zijn we met z’n allen naar Battle gereden. Dat is een klein plaatsje, waar in 1066 de slag bij Hastings plaats vond. Eerst door het stadje gelopen en daarna het museum in, waar de slag van Hastings uitgebreid duidelijk werd gemaakt.

Het plaatsje Battle.

 

 

Het slagveld in Battle.

 

 

Hans en Frieda zijn de korte route gaan lopen, vanwege Frieda, die met haar been niet ver kan lopen. Ze heeft een soort tennisvoet. We zien elkaar vanavond op de camping weer. Wij hebben de lange route gelopen, dus over het slagveld. Bij de ingang kregen we een cassetterecorder mee, waardoor we ter plekke op de hoogte gehouden werden, wat er gebeurd was. Die kon je krijgen in Frans, Duits en Engelstalige uitgave. Bij deze slag is de grondslag voor het huidige Engeland gelegd en is Willem de Veroveraar (zoals de naam al zegt) overwinnaar geworden van de Saxen en later tot koning van Engeland gekroond. Om kwart voor drie waren we daar uitgekeken en hebben we een sandwich gegeten bij de bakker in Battle en daarna zijn we naar Rye gereden. Dat is een klein plaatsje, maar vol net antiekwinkeltjes. Ik denk dat het daar ‘s winters op zondag ook druk is van mensen die naar antiek zoeken. Ook nu is het een echt slenterplaatsje. We hadden nog boodschappen nodig, maar daar is zelfs moeilijk aan te komen daar. Er zullen best wel winkels zijn, maar niet veel. Om half zes waren we in de buurt van de camping en zijn toen nog even doorgereden naar de zee. Die ligt niet ver van de camping vandaan. Jammer toch dat het overal stenen zijn die op het strand liggen. Toen we terug waren even wat ingeschonken en daarna aan het eten begonnen. Lekker spaghetti gegeten. Het zonnetje schijnt nog steeds, maar het zal vanavond wel flink afkoelen. Morgen gaan we verder en willen in The New Forrest gaan staan en wel in Linwood op de camping Red Shoot, waar we twee jaar geleden ook stonden. Ik ben benieuwd of er plaats is.

Dinsdag 14 juli 1997.

Vanmorgen toen we opstonden miezerde het iets en was het wat frisser, zodat we de koffie maar binnen gedronken hebben. Inmiddels was het wel droog geworden, maar toch te fris om buiten te zitten. Vandaag zouden we naar Linwood gaan, maar gisteravond hebben we besloten om nog een nachtje te blijven en morgen naar Royal Tunbridge Wells te gaan. Dat ligt 50 km boven Hastings en daar moet veel te zien zijn. Nou, het was een leuk stadje. We zijn naar “A day at the Wells” geweest. Dat is een tentoonstelling van het leven in de 18e eeuw in Engeland. Deze tentoonstelling is gemaakt door dezelfde makers als van de Canterbury Tales en The Oxford Story, zodat we daar nu wel benieuwd naar zijn.

Je ruikt er zelfs de paardenmest en ook de kaneelkoekjes bij de thee. We konden in het Nederlands luisteren naar uitleg door middel van een walkman. De moeite waard. Ook zijn we langs de Pantiles gelopen.

frans loopt langs de Pantiles.

Dat is een winkelstraatje met oude winkeltjes, die een galerij hebben, die door middel van pilaren wordt ondersteund. Ook zijn we het stadje verder doorgewandeld en dat is leuk. Om vijf uur naar huis gegaan en lekker bami met pindasaus gegeten. Het weer viel achteraf heel erg mee. Lekker in ons T-shirt de hele dag rondgestapt. Af en toe de zon. Maar vanavond geen weer om buiten te zitten. Morgen gaan we dus echt op weg naar Linwood.

Woensdag 16 juli 1997.

Vandaag dus een reisdag. Vanmorgen om tien uur vertrokken richting Ringwood. Het is een bewolkte lucht, waar af en toe het zonnetje doorkomt. De reis ging voorspoedig. Onderweg kwamen we nog de tekening van de Long Man tegen. Dit is een krijttekening, die in de berg is gemaakt, honderden jaren terug. Vanaf de weg zie je dan die man in de berg staan. Dit ligt net voor Chichester aan de A 27. Om drie uur waren we op de camping. Niet bij de Red Shoot, want daar was geen plaats en niet bij de Copper Kettle, waarnaar Frieda de vorige avond had gebeld. Deze camping was gesloten, maar ervoor ligt een restaurant “Nags Head” geheten en daar staan we nu.

Een hele kleine camping met ongeveer 20 plaatsen en toilet- en douchewagens. Maar we hebben vanmiddag lekker in het zonnetje kunnen zitten. Om half zes belde Ingrid nog en vertelde dat het de jongens niet was meegevallen vandaag. Iedereen had spierpijn. Edwin had pijn aan zijn knieën. Later heb ik Monique nog gebeld en die vertelde dat Swen blaren had en vreselijke spierpijn, want S.R.L.creme hielp niet. Om half zeven gaan eten.

 

Red Shoot Inn Linwood.

 

 

 

We zijn maar naar Red Shoot Inn gereden, want we wisten dat het daar heerlijk was. Nou dat was nog steeds zo. We hebben weer heerlijk Sirloinsteak gegeten. Het vlees kwamen ze weer apart opdienen met knoflookjus. Intussen kregen we buiten nog een onthaal van een muziekgroep die Engelse volksliedjes met dans opvoerde. Leuk om te horen en zien. Na het eten buiten nog even wat gedronken en toen terug naar de camping, waar we nog een spelletje Klaverjas gespeeld hebben.

Donderdag 17 juli 1997.

Opgestaan met droog, maar bewolkt weer. Maar toen we zaten te ontbijten, begon het te miezeren. Het begon steeds harder te miezeren en het bleef regenen tot aan de koffie.

 

Pony in The New Forrest.

 

 

 

 

 

Toen we de koffie op hadden, hadden we inmiddels besloten dat we in Lymington zouden kijken naar het vertrekpunt van de boot en welke tijden en prijzen er waren. Het is de bedoeling dat we morgen naar het Ilse of Wight gaan. Rondgekeken bij de Ferry en daarna in het oude stadsgedeelte van Lymington een sandwich gegeten. Het was inmiddels droog geworden en het zonnetje kwam af en toe ook om het hoekje kijken.

Lymington heeft een knus oud stadsgedeelte, wat een beetje lijkt op Clovelly. Vanuit het haventje vertrekt ook een boot die de voetgangers naar het eiland brengen. Er liggen veel jachten, waaronder ook uit Nederland, Duitsland en België. Na het bezoek aan de haven nog even langs de kerken van Lymington, want we wilden zien of hier de naam van Benschop in een kerkdeur staat. Dit in verband met de twee vliegeniers die in de oorlog in Benschop zijn begraven. Deze komen dacht ik uit lynington, maar dat blijkt dus een andere plaats te zijn. Later op de terugweg nog boodschappen gedaan bij Christchurch in een grote supermarkt. Lekker bloemkool met sausje gegeten en vanavond gaan we op tijd naar bed, want morgen wordt het om kwart voor acht opstaan.

Vrijdag 18 juli 1997.

Vanmorgen dus om half negen gewassen en gestreken aan het ontbijt. Om negen uur in de auto op weg naar Lymington. Elkaar gefeliciteerd met Lex, want die is vandaag jarig. Het is stralend weer vandaag hier.

Het verlaten van de camping.

In HoIIand, hoorden we via Jeroen, die vandaag naar Spanje vertrekt, regent het de hele morgen al. Om kwart over tien hebben we de boot naar Wight. We staan heerlijk in het zonnetje op het dek.

Isle of Wight. The Needles.

De ferry naar Wight

Vanaf de boot gaan we richting The Needles. Dat zijn uitstekende rotspunten in het water bij een vuurtoren. Daarvandaan gaan we rechtsom langs de kust het eiland over. In verschillende plaatsjes, zoals TotIand, waar we tussen de middag heerlijk een sandwich gegeten hebben in de tuin van “High Down Inn”, Ventnor en Ryde zijn we uitgestapt en hebben we even rondgewandeld.

 

 

 

 

 

 

Fort Victoria.

High Down Innn.

Om kwart voor zeven waren we weer op het vaste land van Engeland en hebben we onderweg wat gegeten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om kwart over negen waren we op de camping, die inmiddels vandaag helemaal is volgelopen. Weel Nederlanders op deze kleine camping. Frans heeft tijdens het eten even naar de moeder van Monique gebeld om te horen hoe de jongens het er vandaag afgebracht hebben. Nou, ze hebben het gehaald. De vierdaags van Nijmegen hebben ze vandaag uitgelopen. Gefeliciteerd Swen en Edwin. Swen had wel blaren, maar dat komt natuurlijk door het vele oefenen. Edwin had gisteren last van zijn knieën, maar vandaag ging het prima. Dat komt natuurlijk door de verzorging van Monique, want die is er gisteravond heen gegaan met een tas vol verzorgingsartikelen. Nou, we horen het wel als we thuiskomen, hoe het was.

Zaterdag 19 juli 1997.

Vandaag worden we gewekt met een stralende zon. Op ons gemak ontbeten en daarna de caravan een beetje schoon gemaakt. Het is tenslotte zaterdag. Daarna gezamenlijk koffie gedronken.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna zijn wij met z’n drietjes vertrokken richting Bucklers Hard. Dat is vlakbij Beaulieu en het ligt aan een inham van een rivier, de Beaulieu geheten. Het was vroeger een van de grootste scheepswerven van Engeland. Ook in de tweede wereldoorlog is van hier uit veel vertrokken voor oorlogshandelingen. In het museum hebben we het leven rondom de scheepswerf kunnen bewonderen. Ook hebben we nog een kijkje kunnen nemen in de huisjes waar de hoge pieten van de scheepswerf woonden. De familie Adams is een van de grootste families geweest in het ontwerpen van schepen. Vroeger moest je als scheepsbouwer van alle markten thuis zijn. Je moest goed kunnen tekenen, rekenen, artistiek goed zijn en ook goed op de financiën kunnen letten. Na een bezoekje aan het haventje zijn we vertrokken richting Beaulieu motormuseum. Daar zijn wie gaan kijken hoe duur het nu was en dat vonden we niet de moeite waard om te doen. Het was inmiddels al twee uur geworden en het zou ons 21 pond: f.73,50 kosten voor een middagje en dat vonden we te gek, zeker omdat we er al een keer geweest zijn. Toen zijn we naar Dibden gereden en daar hebben we een sandwich gegeten. Toen nog een beetje door The New Forrest gereden en een ijsje gegeten bij het bruggetje naar Linwood. Om half vijf waren we terug op de camping, waar we een kopje thee gedronken hebben en Frans een dutje heeft gedaan, terwijl ik de laatste kaarten schreef. Rijst met Uncle Ben’s gegeten en toen nog lekker buiten gezeten. Morgen vertrekken we richting Torbay, aan de Engelse Riviera.

Zondag 20 juli 1997.

Weer prachtig weer vandaag. Om kwart over acht opgestaan, want vandaag vertrekken we naar Devon. Net voor tien uur, na eerst een kopje koffie gedronken te hebben, vertrokken we. De camping liep leeg, want verschillende andere Nederlanders vertrokken ook vandaag. Het ging voorspoedig, behalve het stukje voor Exeter, daar stonden we wel een half uur in de file. Waarschijnlijk was er wat gebeurd. De airco doet het weer niet goed. Vorig jaar toen we met de caravan reden bleef hij ook koelen als hij uit stond en nu hebben we weer hetzelfde. Alleen als de caravan er achter hangt. Verder gaat het goed. Nou, vandaag was het niet erg dat hij bleef koelen. Onderweg werden we nog opgebeld door Hans en Frieda die achter ons reden. Ze zagen iets uit onze deur van de caravan slingeren. Nou, wij gelijk de eerste de beste parkeerplaats op en toen bleek dat de rubber strip van de deur helemaal uit de rand gegaan was. Frans ook het laatste stukje los gemaakt en toen konden we weer verder.

Om ongeveer twee uur waren we op camping Lemonford. Een prachtige camping. Te vergelijken met Liskey in Truro. Prachtig onderhouden plaatsen en veel op gravel te plaatsen caravans en verder gras ernaast. Wij staan in de hoek en hebben grote plaatsen. Toen we aankwamen werden we naar onze plaatsen verwezen en stonden al gauw goed. Daarna een kopje thee gedronken en iedereen zakte toen onderuit in de stoel. Een echte zondagmiddag. Om zeven uur gegeten en daarna nog gedoucht en Frans heeft de strip weer in de deur gezet. Daarna nog lekker buiten gezeten.

Maandag 21 juli 1997.

Vandaag weer opgestaan met prachtig weer. Er stond een boodschap op de telefoon van Ingrid dat we terug moesten bellen naar Edwin. Het euvel bleek al opgelost, de koffercode wisten ze niet, maar ze hadden hem al open. Nogmaals een prettige vakantie en een goede reis gewenst en ze zal bellen als ze er is, waarschijnlijk morgenochtend. Koffie gedronken in de schaduw. Daarna in de auto gestapt en naar Torquai gegaan. Net voor Torquai is een grot, waar vroeger mensen in hebben gewoond. Deze ligt in Babbacombe. Daar eerst heen geweest. We moesten onze jassen aantrekken want het was daar 10 graden. Later was het buiten weer heerlijk.

 

Torquay.

 

 

 

 

Torquay.

 

 

 

De gids heeft ons een leuke rondleiding gegeven, maar toch gaat er nog veel langs je heen, omdat het te vlug wordt verteld, of omdat je de humor niet snapt. Maar op zich was het heel mooi. Daarna naar de stad gegaan en de auto geparkeerd bij de jachthaven op Beacons parkeerplaats.

Torquay.

Van hieruit kun je zo de stad in lopen en ook langs het strand wandelen. Het heeft inderdaad hier veel weg van de Franse Riviera. Eerst wat gegeten en toen de stad in gegaan. Daarna zijn we apart verder gegaan en zijn we het park bij het strand opgelopen, vanwaar we een stuk de pier opgegaan zijn. Om vijf uur weer bij de auto en onderweg nog boodschappen gedaan bij de Sainsbury’s. Vanavond willen we barbecueën, dus we hebben ook vlees nodig. Hier heb ik ook de kaarten gepost. Frans nog even de auto door de wasserette gereden, want het leek wel of we op safari geweest waren.

 

 

 

 

 

 

Heerlijk buiten gebarbecued en ondertussen belde Martin ook nog, waar we stonden. Hij was bijna klaar voor de vakantie. Vrijdag zien we hem in Liskey We hebben de hele avond buiten doorgebracht en het was echt heerlijk.

 

Dinsdag 22 juli 1997.

Vandaag weer opgestaan met mooi weer. Wij gaan vandaag gescheiden op pad. Met Jorrit gaan we naar Plymouth. Daar is een museum over de geschiedenis van Plymouth met zijn scheepvaarthistorie. We parkeren de auto aan de kade en gaan het museum in. Plymouth Dome heet het. Toen we binnen kwamen begon het gelijk met een straatje uit de 16e of 17e eeuw.

 

 

Plymoutht Dome.

 

 

 

 

 

 

 

 

Daar zaten poppen handwerk te doen. Opeens begint een man achter me te schreeuwen, terwijl ik dacht dat het een pop was. Dus ik schrok me wild. Hij gooide me nog een paar ratten voor de voeten, zodat ik achteruit week. Achteraf heel leuk en echt. Een schitterend museum met een videopresentatie en een film.

 

Plymouth.

 

 

 

Zicht vanuit de Smeatons Tower.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna langs de kade op een terrasje wat gegeten. Daar liep ook een duif zonder voet. Gek om te zien. We hadden ook een gratis entree voor de vuurtoren. Daar hebben we gebruik van gemaakt en hadden zo een schitterend uitzicht over de haven, het Drake eiland en de stad.

Plijmouth-haven met Drake eiland.

Nog even langs het standbeeld van Drake gelopen en langs het monument ter nagedachtenis aan de gevallenen en toen terug naar de auto. Om half vijf thuis en toen een kopje thee gezet. Op tijd gegeten en lekker wat gelezen. ’s Avonds lekker lang buiten gezeten. Nog even naar de caravan van Hans en Frieda. Want ineens koelt het dan af en wordt het vochtig.

Woensdag 23 juli 1997.

Vandaag onze trouwdag. 26 jaar getrouwd. De dag begon al met telefoontjes van Frans z’n ouders en een voicemail van mijn moeder. Die hebben we terug gebeld.

Dartmoor.

Vandaag brengen we door in Exeter, nadat we eerst een ommetje gemaakt hebben door een stukje van Dartmoor. Prachtige uitzichtpunten over de Moor met stenen boven op een heuvel.

 

Inn waar Drake vaak kwam. (Exeter)

 

 

 

Toen door naar Exeter, daar we begonnen met de lunch in The Ship Inn. Dat is een beroemde Inn, waar ook Francis Drake vroeger veel kwam. Daarna splitsten onze wegen zich weer. Hans en Frieda voelden niets voor de ondergrondse oude waterleidinggangen onder de stad en wij wilden dat wel zien. Afgesproken dat we om zes uur weer bij de auto zouden zijn.

 

De kathedraal van Exeter

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eerst zijn we de St.Peterskerk in geweest, waar een mooi dak te bewonderen viel. Ook was het stuk tussen het koor en het middenschip “the Screen” erg mooi om te zien. In het koor stond de grote bisschopsstoel, die geheel uit eikenhout van Devon was gemaakt. Langs de kant van de kerk lagen geborduurde kussens, maar bij navraag bleek dat deze pas een jaar of zeven, acht oud waren. Niet zo lang in de kerk gebleven, want het interesseerde Jorrit niet zoveel.

Huizen rond de kathedraal.

 

 

 

In de Highstreet heeft Jorrit nog een paar voetbal schoenen gekocht, want hij gaat dit seizoen weer voetballen. Een paar Puma’s voor meneer. Daarna liepen we via de Highstreet naar de oude waterleidinggangen. Waar we binnen moesten was gewoon een winkelpand. Daar moesten we de trap af en kwamen in een ruimte waar de kassa (natuurlijk was die er ook) was en een ruimte waar een videofilm werd vertoond. Daarna kregen we een rond leiding van 30 minuten door de oude smalle waterleiding gangen van de stad.

 

 

Waterleiding.

 

 

Er waren twee aparte systemen. Eén voor de binnenstad en één voor de abdij. Eerst werd het water van een fontein gebruikt, maar dat was later, toen de stad groter werd, niet meer genoeg. Daarom werd er toen rivier water gebruikt, maar daar kwamen ook andere dingen zoals vissen, zeewier, maar ook menselijke uitwerpselen mee, want ook de riolering van de stad kwam uit op de rivier. Voor het water moest worden betaald. Dat betekende dat alleen de rijken van deze mogelijkheid gebruik maakten. Toen in 1863 de cholera uitbrak waren de rijken dan ook de eersten die deze ziekte kregen. Zij kochten dus eigenlijk hun eigen ziekte. De gangen waren smal en hier en daar kon je niet rechtop lopen. Als je goed luisterde kon je de drukte van de straat horen. Er lag ongeveer een meter grond overheen. We werden gerustgesteld over het gewicht dat er op drukte, want door de constructie werden de stenen alleen maar beter op elkaar gedrukt. De rondleider deed het ook heel leuk en probeerde af en toe ook wat Duits en Nederlands te praten.

Exeter, oude stadhuis.

Na de ondergrondse gangen zijn we de Highstreet doorgelopen en kwamen we bij de Guidhall. Dat is het oude gemeentehuis van Exeter. De bovenste pilaren stonden schots en scheef. Daarnaast was een oude taveerne, de “Turks Head” geheten.

Exeter.

 

Smalste straat ter wereld.

 

 

The blue boy.

 

Daarna zagen we de smalste straat van de wereld, de Parliament street geheten. Toen zijn we terug gegaan naar de Princes street, waar we het beeldje vonden van de BIue boy.

 

Swen aan  telefoon.

Daar hebben we nog even wat gedronken. Toen we daar zaten belde Swen nog naar ons om ons te feliciteren met ons 26 jarig huwelijk. Ook van Monique, die nu stond te koken. Oma kwam bij hen eten. Leuk dat hij er aan dacht. Om te bellen. Toen zijn we langzamerhand weer richting kathedraal gegaan. Toen we daar liepen zaten er nog veel mensen in het park. Bij de hoofdingang zaten nog jongelui, met een kindje van ongeveer anderhalf jaar. Toen er een paar donkere jongens bij kwamen werd het mot. Een griet begon te schreeuwen en te vechten met een donkere knul en sloeg hem steeds. De knul deed niets terug. Er kwam een man bij ons staan en zei dat het aan de orde van de dag was hier. Het drugsgebruik in de grote steden was problematisch. Wij zeiden: dus het is niet alleen Nederland. O, nee zei hij en de politie doet er ook niets aan, want morgen zitten ze weer met elkaar een pilsje te drinken. Het hield flink aan en het hele park keek toe. Er werd zelfs gefilmd.

Het werd kwart voor zes en wij gingen terug naar de auto. Toen we op de camping waren zijn we lopend naar een Inn gegaan vlakbij de camping, waar we heerlijk gegeten hebben. Daarna nog de hele avond buiten gezeten.

Donderdag 24 juli 1997.

Vandaag weer een reisdag. Dat wil zeggen een reismorgen, want vandaag gaan we naar Liskey bij Truro. We zijn om tien uur vertrokken en om half twee waren we op de camping, dus dat ging lekker vlot. Vannacht en vandaag is het onze eerste kennismaking met langdurige regen. We hebben de hele vakantie niet meer gehad dan een paar spetjes, maar nu is het raak.

En natuurlijk net toen we onze caravan moesten neerzetten. Inmiddels is het half vier en zitten we weer in het zonnetje. Jorrit zijn tent staat ook en we hebben de luifel aan de caravan gezet. Morgen komen Joanne en Martin. Het is net lekker om buiten een kopje thee te drinken, maar vanavond is het echt te koud. Wij zijn nog even naar Sainsbury geweest om boodschappen te doen en hebben thuis spaghetti gegeten. Daarna nog een spelletje triomino met Jorrit gedaan (en hij heeft gewonnen) en toen koffie gedronken bij Hans en Frieda. Daarna nog een spelletje kaart gespeeld.

Vrijdag 25 juli 1997.

Opgestaan met regen. In de nacht hoorden we verschillende keren de regen op het dak tikken. Helemaal niet leuk om je bed uit te komen. Maar om tien uur trokken we toch de stoute schoenen maar aan. En toen werd het droog. Om kwart over elf zaten we aan de koffie en wel in het zonnetje. Net toen we het tweede kopje hadden ingeschonken kwam de auto met caravan van Martin om de hoek. Het was kwart voor twaalf. Hij had afgesproken met Frans dat hij ongeveer twaalf uur op de camping zou zijn, dus de planning klopte aardig. Gelijk koffie gezet en de eerste nieuwtjes uitgewisseld.

Daarna de caravan met z’n allen op de plaats gezet en de voortent er aangezet. Toen was het tijd om brood te eten. Het weer was heerlijk. De hele middag buiten gezeten en een kopje thee gezet. Martin was zo moe, dat hij de verdere middag heeft geslapen. Hans en Frieda nog boodschappen gedaan. Om half zeven aan het eten begonnen. We eten aardappels met sla en kiprondo’s van Unox. Lekker. De avond heerlijk onder onze luifel doorgebracht. Aan het begin van de avond leek het erop dat we de caravan in moesten, maar het werd zacht en niet vochtig.

Zaterdag 26 juli 1997.

Om kwart over negen opgestaan en we hebben zo vast geslapen dat we niet hoorden dat het regende vannacht. Vanmorgen moesten anderen ons dat vertellen. Nou, dat betekent dus dat wij niet wakker hebben gelegen vannacht. Maar, dat betekent ook dat het vanmorgen erg bewolkt was en niet warm. Af en toe miezerde het en dat bleef de hele dag aanhouden. Ook begon het in de loop van de dag te waaien. Aangezien de luifel aan de caravan staat, gaat de caravan dan ook schudden. Vandaag niet veel gedaan. Vanmorgen koffie gedronken bij Hans en Frieda. Gezamenlijk boodschappen gedaan bij Sainsbury, want morgen willen we barbecueën. Toen thuis brood gegeten. Liam at bij ons, want zijn ouders waren naar Falmouth. Vanmiddag bleven Jorrit en Liam op de camping en zijn wij tweeën naar Truro gegaan. De stekker van de caravan was roestig en Frans dacht dat het wat met de airco van de auto te maken zou kunnen hebben. Dus vanmiddag in Truro een nieuwe stekker gekocht. Nog thee gedronken bij Charlotte’s Victorian theahouse, midden in Truro. Om vier uur waren we weer op de camping en dronken nog een glaasje. Toen heeft Frans de stekker aan de caravan gezet samen met Martin en daarna hebben we gegeten.

Lekker binnen gelezen tot een uur of half negen en toen koffie gaan drinken. De hele avond bij Hans en Frieda binnen gezeten met z’n zessen. Gezellig.

Zondag 27 juli 1997.

Vandaag is het zonnetje er weer bij en de temperatuur is heerlijk. Joanne en Martin gaan met de kinderen naar het strand en nemen Jorrit mee. Wij willen in de omgeving wat rondkijken en Hans en Frieda willen naar Newquai.

 

 

Perranpotth.

 

Wij begonnen in Perranporth en dat was een leuk toeristenplaatsje. Even rondgewandeld en op het strand gekeken. Leuk. Net in het water hebben de rotsen een poort gevormd. Doorgereden op zoek naar een oude Keltische kerk, maar niet gevonden, zodat we maar doorgereden zijn naar St. Agnes. Daar hebben we een sandwich gegeten en daarna werd het warmer en zijn we via de kust naar Porthtowan gereden. Daar zat de familie Fawcett met Jorrit. Toen we daar aankwamen zagen we al gauw de auto van Martin en besloten (omdat het weer bewolkt was) geen zwemkleding aan te doen. Maar toen we op het strand waren, was het zo warm dat we weer teruggegaan zijn om onze badkleding aan te trekken. Heerlijk de hele middag op het strand doorgebracht. Wij de kinderen van Martin en Joanne meegenomen.

Later met z’n allen gebarbecued en dat was heel gezellig. Toen in de caravan van Joanne en Martin de avond doorgebracht. Om twaalf uur hebben we ze gefeliciteerd, want ze waren 13 jaar getrouwd. Heel leuk. Toen we in de caravan kwamen bleek er vier keer gebeld te zijn. Wij waren er niet. Morgen horen we wel wie er geprobeerd heeft ons te bereiken.

Maandag 27 juli 1997.

Vandaag weer heerlijk weer. Vannacht heeft Frans last gehad van diaree dus vandaag blijven we (in ieder geval vanmorgen) bij de caravan. Hans en Frieda gaan weer samen op pad. De Fawcetts gaan met Jorrit weer naar het strand en wij gaan rustig samen de was doen en dan zien we vanmiddag wel of we nog even naar het strand gaan. Nou, Frans knapte op en het weer was heerlijk, dus wij vanmiddag naar het strand. Het was er weer fantastisch. De warme zon op je blote huid. Lekker. Een ijsje gegeten en om vijf uur weer naar huis. Wij eten klaar gemaakt en gedoucht. De familie Fawcett ging (omdat ze dertien jaar getrouwd zijn vandaag) eten in Newquai en vroeg of Jorrit mee mocht. Dat mocht en die was gelijk weg. Dus wij samen gegeten. Bij ons de avond doorgebracht. De Fawcetts met Jorrit kwamen pas laat terug. Martin kwam bij ons nog een pilsje drinken, maar Joanne ging gelijk naar bed. Die was erg moe van het slenteren de hele avond.

Dinsdag 29 juli 1997.

Vandaag gaan we met Martin en Joanne naar Looe. Een plaatsje ten oosten van Truro aan de kust. We gingen via St.Austell met de ferry de rivier de Fowey over. Het weer is bewolkt met af en toe de zon. Toen we onderweg waren belde Ingrid nog vanuit Tenerife. Ze had nu wel genoeg warmte gehad en zou het helemaal niet erg vinden als het nu wat koeler zou zi1n. Nou, na maandag mag ze weer blauwbekken thuis, want het weer daar zit niet echt mee deze zomer. Verder maken ze het goed. Frans belde ook nog naar kantoor en het was toevallig lekker nu. Ongeveer 24 graden, maar verder is het niet erg zomers. Toen we in Looe aankwamen was het een hele toer om de auto kwijt te raken. Eindelijk hadden we alle drie een plekje. Eerst in de hoofdstraat een plekje gevonden om te eten. Het was een leuk stadje met nog een vissershaven in bedrijf. Er was ook een zeilwedstrijd aan de gang.

 

 

 

 

Lekker langs het strand gekeken. Ook waren er veel mensen bezig met krabben vangen.

 

 

 

 

 

 

 

Later nog een ijsje gegeten en op het muurtje daar mensen zitten kijken. Heel leuk. Om vijf uur weer terug naar de auto en daarna via dezelfde weg terug. Op de terugweg begon het al te regenen en het heeft lang een beetje gemiezerd. Niet echt veel, maar wel lastig. Ons opgefrist en toen gaan eten in The three oak Inn, vlakbij de camping. Heerlijk gegeten, maar de ober was helemaal in de war toen hij moest afrekenen. Alles ging verkeerd. Later in de caravan bij Hans en Frieda de avond doorgebracht. We hoorden af en toe de regen op de caravan tikken. Gezellig.

 

Woensdag 30 juli 1997.

Vandaag opgestaan met fris maar droog weer. Bewolkt en af en toe zonnig. Zo is het de hele dag gebleven. Vandaag buiten koffie gedronken bij Martin en Joanne. Daarna snel in de auto gestapt, want we gaan met Hans en Frieda, Liam en Kieran en Jorrit naar Falmouth. Maar dan wel met de boot vanuit Malpas. We zouden vanuit Truro gaan, maar het was laag water, dus de boot kon niet tot aan Truro komen. Eigenlijk werd je dan met de bus naar Malpas gebracht, maar wij zijn zelf met de auto daarheen gereden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jacobsladder.

 

De dag doorgebracht in Falmouth. De jongens speelgoedwinkels en Dixons in geweest. Verder niet zo veel gedaan. Met de boot van kwart voor vijf weer terug naar Malpas. Daar in de auto gestapt en terug naar de camping.

 

 

 

Malpas.

 

 

 

 

         De bootreis

 

 

 

De bootreis was leuk. Je ziet alles eens van de andere kant. Het zonnetje was er ook bij, dus alles ziet er dan ook gezellig uit. Veel jachten gezien onderweg. Thuis gegeten. ‘s Avonds bij Martin en Joanne in de caravan de avond doorgebracht.

Donderdag 31 juli 1997.

Vandaag opgestaan met bewolkt en fris weer. Vanmorgen gaat de voortent eraf en de tent van Jorrit wordt opgeruimd. Joanne en Martin hebben Jorrit meegenomen naar Newquay. Toen we aan de koffie waren begon de lucht zo te betrekken dat we snel de koffie moesten opdrinken. Hans had de luifel er al voor de koffie af, zodat hij aanbood om Frans te helpen. Toen waren ze zo klaar en was de donkere lucht inmiddels ook weg. Omdat het zo fris was hebben we in de caravan nog een glaasje gedronken en hebben toen een boterham gegeten. Daarna zijn we boodschappen gaan doen voor de thuisreis in Truro. Om kwart over vier waren we thuis en hebben we thee gedronken. Daarna kwamen Martin en Joanne en de kinderen ook thuis. Omdat het de laatste avond was heb ik voor de kinderen pannenkoeken gebakken, Die hebben er van genoten. Er waren er nog drie over en die hebben Martin en Joanne opgegeten. Joanne wilde nog weten hoe ik het beslag klaarmaakte. Zij deed er geen vanillesuiker en citroenessence in. De avond bij ons in de caravan doorgebracht.

Vrijdag 1 augustus 1997.

Vandaag is het zover. Om acht uur opgestaan en om half tien aan de koffie bij Martin en Joanne in de caravan, want het was buiten veel te koud. Om tien uur vertrokken nadat we zijn uitgehuild door Joanne. De kinderen waren nog slaperig, want de laatste week is het ‘s avonds erg laat geworden, ook de andere camping gasten van ons veldje stonden ons uit te zwaaien. Waarschijnlijk komen Martin en Joanne nu echt in april. Hij hoopt tijd vrij te kunnen maken. Het begon al gauw te regenen onderweg en de airco deed ook zijn best, dus wij hadden het niet echt warm in de auto. Bij Bodmin stonden we wel een half uur in de file, maar de rest van de dag ging heel voorspoedig. Het ging zo lekker dat we doorgereden zijn en om kwart over zeven op een camping stonden vlakbij Canterbury. Op de camping in Bekesbourne was geen plaats meer dus telefoneerden we naar een camping 3 miles voor Dunkirc. Het is een kleine camping maar ze hadden genoeg plaats. De temperatuur is hier aangenaam. Het is hier warmer dan in Truro ‘s Avonds. Dat wordt buiten zitten vanavond.

Zaterdag 2 augustus 1997.

Opgestaan met prachtig zomerweer. Buiten koffie gedronken. Daarna besloten we om naar Chattam te gaan. Daar is een Garden Festival op het terrein van de Historic Dockyard.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vader en zoon.

 

 

Daar is ook een permanente tentoonstelling over het scheepswerfgebeuren door de geschiedenis van Engeland heen. Daar de hele dag doorgebracht. Frans met Jorrit gelijk naar de boten en ik net Hans en Frieda mee naar de tuinen. Dat bleek een misrekening. Het was gewoon een verkoop van tuinplanten en alles wat daarbij hoort. Wel leuk om doorheen te lopen.

 

 

 

 

 

 

Daarna het scheepswerfterrein op. Eerst naar de touwslagerij. Alles werd daar netjes uitgelegd door middel van borden en door het tentoonstellen van sisal en hennep, waarbij poppen stonden. Ook werd door middel van geluid de situatie van toen duidelijk gemaakt. Om half twee hadden we afgesproken bij een restaurantje om gezamenlijk een sandwich te eten. Daarna zijn we een tentoonstelling ingelopen die over de werf gaat in de tijd rond 1650. Het gaat over een jongen van 15 jaar die het gebeuren op de werf meemaakt. Ook weer met geluid, reuk en poppen in een entourage van de werf gesitueerd.

Leuk, dat doen ze op veel plaatsen in Engeland. Je zag ze aan een mal voor de boot werken. Aan de boot zelf. Het leven van alledag. Het schaven van de mast. Dat was leuk om te zien. Het is eigenlijk “meemaken”. Daarna nog over het terrein naar de Lifeboats geweest. Nog een boot in een dok bezocht en naar de kanonnen geweest. Hans en Frieda zijn eerder naar huis gegaan, omdat Frieda last had van haar been. Om half vijf naar de uitgang gegaan en toen had Frans al gezien dat er op een andere werf nog een duikboot lag die bezichtigd kon worden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wij daar naar toe en toen konden nog net met de laatste rondleiding mee. Dat was heel leuk. Niemand van ons was ooit in een onderzeeboot geweest. Deze was gebouwd tussen 1962 en 1964 en is in 1991, uit de vaart genomen. Nog drie van deze boten doen dienst, in Canada, Brazilië en Chili. De man die ons de rondleiding gaf had zelf aan deze boot gewerkt, dus was er heel erg bij betrokken. Leuk om te zien. ‘s Avonds gaan eten in “The Kings Head” in Canterbury. We werden niet meer herkend, maar het eten was weer als vanouds, heerlijk. Het was niet zo warm als gisteravond, dus binnen nog een afzakkertje genomen en op tijd naar bed.

Zondag 3 augustus 1997.

Vandaag al weer met mooi weer opgestaan. Rustig aan gedaan en om kwart over elf vertrokken naar de boot. Daar waren we om twaalf uur. We konden bijna gelijk het terrein op rijden en moesten hooguit een kwartier wachten, toen mochten we de boot op. Om kwart over een vertrokken we. Het was eerst heerlijk. Op het bovendek gezeten. Lekker in het zonnetje. Nog gesproken met mensen die in Ierland geweest waren. Niet zo mooi weer gehad. Maar ook niet koud. Veel regen. Op de boot heerlijk gegeten in het restaurant. Je betaalt een bepaald bedrag en dan mag je gebruik maken van koud en warm buffet. Makkelijk. Toen we later weer aan dek kwamen werd het kouder en je zag steeds meer mensen naar binnen schuiven. Frans en Jorrit zijn nog bij de kapitein in de stuurhut geweest. Dat vonden ze erg mooi. Later binnen gaan zitten en toen zagen we al gauw de kust. De reis ging vlot en om kwart voor zes waren we aan wal. Om zes uur reden we door Oostende en toen belde Swen. Die vertelde dat hij om half zeven zou vertrekken voor Boer, dus dat wij elkaar niet meer zouden zien thuis. Maar, als we elkaar een beetje in de gaten hielden, zouden we elkaar kunnen ontmoeten tussen Antwerpen en Breda op de snelweg. En ja hoor, dat lukte. We zagen een groene auto aankomen met knipperende lichten. Toen we elkaar voorbij reden zwaaide Swen en toeterde. Wij ook knipperen en zwaaien. Wel leuk, want we zien elkaar niet meer voor vrijdag en dan gaan Swen en Monique met vakantie naar Spanje. Net voordat we Swen ontmoetten, bij Antwerpen, belde Ingrid nog uit Spanje. Die begint aan de temperatuur te wennen, geloof ik. Vandaag was het daar bewolkt. Ze had het goed naar haar zin. Frans gaat haar van maandag op dinsdagnacht ophalen op Schiphol. Dan zit het er ook weer op. Leuk dat contact zo. Wij op de weg in België richting Nederland, Swen richting Frankrijk en Ingrid in Tenerife. Verder hadden we een voorspoedige reis en waren om vijf over negen thuis na een heerlijke vakantie met veel mooi en droog weer.