Rondreis 2023 door het noordwesten van Amerika.

Dit voorjaar vertrekken we weer naar de Verenigde Staten. Janny is 26 april al vertrokken om aanwezig te zijn bij Yifat als daar de baby wordt geboren, de vierde zoon. Deze zoon is op 29 april gezond op de wereld gekomen. Ik ben zelf op 27 april voor een trip naar Marokko gegaan om het huwelijk van mijn nicht Miranda met Yassine bij te wonen (Klik hier voor het verslag van Marokko). 

Maandag 22 mei 2023.

Vandaag vertrek ik om 14:35 uur met een Airbus A330 van Delta Airline naar Seattle. Na een voorspoedige vlucht land ik tegen vier uur in Seattle waar Janny in de aankomsthal op mij staat te wachten. Als we bij Dolev en Yifat thuis komen eten we wat en dan duik ik vroeg in bed om bij te slapen.

Dinsdag 23 t/m donderdag 25 mei 2023.

Wij blijven wat rond het huis, boodschappen doen, luieren, enz. Dolev vraagt mij of ik een tuinset wil opknappen, deze hebben ze ergens op de kop getikt en ziet er verweerd uit. Dit is leuk om te doen, succes verzekerd.

Vrijdag 26 mei 2023.

Ook hier gebeurt het dat de leraren een vergaderdag hebben, en vandaag is het zo’n dag. De kinderen hebben vrij, dus kunnen we wat ondernemen.

Dolev en Yifat besluiten om een stukje te rijden naar een oesterrestaurant, dus na een rit van bijna twee uur arriveren we bij het restaurant “Taylor Shellfish Farms” in het Samish land. Het is aan zee en de verse oesters worden hier ter plekke geopend en geserveerd.

Er worden verschillende soorten oesters geserveerd op een bedje van ijs. Niet iedereen houdt van oesters, maar voor de liefhebber smaken ze heerlijk. Janny, die geen liefhebber is, probeert er één en ook zij vindt het lekker.

Als we weer thuis zijn besluiten Dolev en Yifat samen naar het vliegveld te gaan, hier komen vanavond Miki en Yonit aan voor een kraambezoek en natuurlijk bijpraten.

Zaterdag 27 mei 2023.

We staan wat later op en ontbijten op ons gemak. Inmiddels is de halve dag voorbij als we in een park de hond gaan uitlaten. Omdat het vandaag in Israël “Shavuot” (Wekenfeest) is wordt er uitgebreid gekookt en lang getafeld. Als alles opgeruimd is gaan we naar de tuin waar Dolev op de vuurplaats een vuur heeft gemaakt, hier drinken we nog gezellig wat.

Zondag 28 mei 2023.

Vandaag vertrekken Miki, Yonit en de kinderen weer naar Moraga. Voordat ze vertrekken maken we eerst nog een korte wandeling door het St. Edward State Park en daarna brengen we ze naar het vliegveld in Seattle voor een vlucht van anderhalf uur naar huis.

Maandag 29 mei 2023.

Vandaag is het Memorial day een nationale vrije dag, dus de kinderen hebben ook vandaag vrij. Vandaag ben ik ook weer bezig met de tuinmeubelen, een echte geduld klus. alles schuren en weer stevig in elkaar zetten.

Dinsdag 30 mei t/m vrijdag 3 juni 2023.

Deze dagen gebruik ik om de tuinmeubels verder op te knappen. Eerst de meubels uit elkaar halen, schuren en weer stevig in elkaar zetten met lijm, schroeven en waar zichtbaar met houten pennen.

Als laatste ga ik in een enorme doe het zelf zaak (Home Depot) tuinmeubel olie kopen. Zoals gebruikelijk kost dit nogal wat tijd omdat ik het prachtig vind om hier rond te neuzen. Maar uiteindeljk ga ik naar huis en besteed ik de vrijdag aan het in de olie zetten van de meubels met als resultaat hieronder.

Zaterdag 2 juni t/m zondag 4 juni 2023.

De laatste dagen voor onze trip doen we niet veel, wel zijn we wat bezig rond het huis. Zaterdagmiddag trakteren Dolev en Yifat ons in een Sushi restaurant waar we heerlijk eten.

Omdat we minder tijd hebben voor onze rondrit plan ik een een nieuwe route. Het zuidelijk deel van de route vervalt en maar ik sla dit wel op voor een volgende keer.

Maandag 5 juni 2023.

Vandaag de laatste voorbereidingen voor onze trip die morgen start. Dolev stelt voor om vandaag te gaan lunchen bij Google, dit lijkt mij echt erg leuk om daar wat rond te kijken. Ook moeten we nog naar de “Costco” om inkopen te doen voor de reis. Een zakmes om onderweg om een appeltje te schillen en een paar flessen wijn voor ’s avonds op onze motel kamer, en meer van dergelijke onmisbare dingen. Maar eerst naar het hoofdkantoor van Google in Kirkland, bij aankomst moeten we ons eerst aanmelden voor een badge.

Dan naar het restaurant voor een heerlijke lunch, er is een geweldige keuze tussen warm of koud eten en natuurlijk de nodige toetjes.

Het is verbazingwekkend waar we allemaal uit kunnen kiezen. Maar nu komt het echte werk, de rondleiding. Het is indrukwekkend om te zien hoe hier rekening wordt gehouden met de medewerkers. Je kunt onder werktijd sporten, wat relaxen met een kop koffie of thee, en natuurlijk even gamen. Het toppunt is voor mij de ruimte om even te klein middag slaapje te doen.

We lopen door het hele complex, en vanaf het dak kunnen we een stukje van het Google terrein zien, ook waar vroeger een spoorlijn liep. Hier kun je in het brouwerij deel gezellig wat drinken.

Het is een belevenis om hier rond te mogen kijken,

Op de terugweg gaan we nog even bij de “Costco”, de tegenhanger van de Makro, langs. Hier kopen we wat fruit voor onderweg en een paar flessen wijn voor ’s avonds op de motel kamer.

Start van onze trip.

Dinsdag 6 juni 2023.

Vandaag beginnen we aan onze trip door het Noord Westen van de Verenigde staten en die eindigt bij Miki en Yonit. Op advies van Miki en Dolev gaan we via highway 20 door het “North Cascades” state park. Dit is één van de mooiste routes van noord Amerika.

Het eerste verblijf is Casia Lodge and Ranch. in Twisp (bij Winthrop), we rijden een prachtige route van ongeveer 380 km. door de bergen van Noord Washington.

De rit gaat tussen de besneeuwde bergtoppen en langs stuwmeren die het licht mooi weerkaatsen, vaak gaan we even de auto uit om te genieten van het uitzicht en natuurlijk om foto’s maken.

In Winthrop stoppen om dit dorp wat beter te bekijken. Wandelend door de hoofdstraat zien we leuke winkels, dit dorp is in Western stijl, leuk om te zien.

Nu we dan toch in Western sferen zijn eten we hier een Burger met alles erop en eraan.

Dan nog een kwartiertje verder naar ons verblijf “Casida Lodge en Ranch”. Dit is een complete verassing. Een prachtig klassiek ingerichte lodge, één van de meest luxe verblijven tot nu.

We worden warm ontvangen met een Procecco en krijgen een uitgebreide rondleiding. Ook de kamer ademt een klassieke verzorgde sfeer.

De receptionist vertelt dat deze lodge in de tachtiger jaren is gebouwd door een echtpaar dat helaas geen kinderen kon krijgen. Ze hebben negen kinderen aangenomen die natuurlijk een eigen kamer met bad moesten hebben. Een jaar of drie geleden is dit pand verkocht en de nieuwe eigenaar heeft het aan laten passen naar meer kamers, keuken, restaurant, enz.

Na de lange reis rusten we wat en daarna gaan we naar de lounge voor een glas wijn.

Woensdag 7 juni 2023.

Het volgende verblijf is het Centennial Hotel in Spokane. De rit hier naar toe is een wat saaiere rit dan gisteren, we rijden meer dan honderd mijl over een hoogvlakte met golvende heuvels. Onafzienbare graan velden zijn er zowel links als rechts van de weg, ook veel boomgaarden met kleine boompjes waarvan we niet kunnen ontdekken wat voor soort het is. Uren rijden we hier tussendoor.

Als bijzonderheid zien we na een paar uur de “Chief Joseph Dam” waterkracht centrale. De bouw begon in 1950, met de hoofddam en de inlaatstructuur is voltooid in 1955. De installatie van de eerste productie-eenheden werd gestart in 1958 en voltooid in 1961. Tussen 1973 en 1979 werden tien extra turbines geïnstalleerd en werden de dam en het meer 3 m verhoogd (10 ft), waardoor de capaciteit werd opgevoerd tot 2.620 MW , waardoor Chief Joseph Dam de op twee na grootste producent van waterkracht in de Verenigde Staten werd.

Na wat foto’s gaan we verder naar de tweede waterkracht centrale, ook in de Columbia River, de “Grand Coulee Dam” Grand Coulee Dam is een enorme stuwdam die oorspronkelijk gebouwd werd om water te kunnen opslaan voor irrigatie. Pas later werd elektriciteit opwekking als functie toegevoegd. Verder controleert deze dam, samen met andere, de waterstand in de Columbia rivier. De  Grand Coulee dam, is gebouwd tussen 1933 en 1942, had oorspronkelijk twee centrales. De derde centrale (“Nat”), is voltooid in 1974 om de energieproductie te verhogen, dit maakt van Grand Coulee de grootste elektriciteitscentrale in de Verenigde Staten met een nominale capaciteit van 6.809 MW.

Als we bij ons hotel aankomen blijkt dat we nog te vroeg zijn, we moeten ruim een uur wachten. een klein stukje bij het hotel vandaan parkeren we de auto en lopen een park in. De temperatuur is inmiddels tot boven de dertig graden opgelopen, en daarom besluiten we bij een boeken winkel, waar je ook wat kunt drinken, naar binnen te gaan voor een drankje.

Precies op tijd melden we ons bij de receptie en krijgen we ons kamerpasje. In tegenstelling tot de Lodge die we vannacht hadden is dit hotel super modern en van alle gemakken voorzien.

Donderdag 8 juni 2023.

Vandaag staat er weer een 380 km op het programma naar het motel “Sleep Inn” Missoula. Deze rit is dan via Highway 90 naar het oosten, maar om nu alleen maar Highway te rijden trekt ons niet. Bij Walace verlaten we de hoofdweg en willen we binnendoor naar de Thomson watervallen. Na een twintig kilometer wordt het asfalt erg slecht en een paar kilometer verder is de weg onverhard en met grote kuilen en is het niet verantwoord om verder te gaan met de auto, dus terug naar de Highway. Deze binnendoor weg was wel totaal anders dan we tot nu toe gewend waren. Het ging door een kloof die vroeger belangrijk was voor de lood- en zilverwinning. Nu is vooral het laatste stuk arm.

Als weer verder de Highway volgen verlaten we deze voor de tweede keer bij St Rapid. De rit gaat dan een honderd mijl door binnenwegen naar ons hotel in Missoula.

Vrijdag 9 juni 2023.

Missoula ligt in het gebied waar vroeger de Platkop indianen leefden. Om wat meer over de geschiedenis te weten te komen gaan we het “Historisch centrum” bezoeken, het militaire deel is helaas gesloten. Wel is het deel bosbouw toegankelijk. Hier vinden we de machines die voor de bosbouw en zagerij werden gebruikt, een klein deel hiervan is gerestaureerd maar het overgrote deel staat nog in de open lucht te wachten op restauratie.

We zien kleine en grote motorzagen, tractoren en een stoom locomotief en met alles daartussen in. Tractoren met rupsbanden, bedenk het maar of het staat hier.

Er staat ook een grote rode kegel waarvan we niet weten waar hij voor dient. Als we rond dit gevaarte lopen krijgen we de uitleg, deze kegel was om zaagsel in te verbranden. Bij de bosbouw hoort ook het zagen van de stammen, en dit gaf zoveel zaagsel dat men besloot dit gecontroleerd te verbranden, vandaar deze metalen kegel.

We raken daar aan de praat met een Amerikaans echtpaar die ons als tip meegeven om naar de “Bison Range” te gaan kijken, dit is volgens het echtpaar de moeite waard en maar een klein stukje ten noorden van Missoula.

We besluiten om daar te gaan kijken, en omdat het maar een “stukje” rijden is, arriveren we na vijf kwartier bij een bezoekers centum. Het is een groot gebied waar Bisons en Elanden vrij rondlopen. In dit gebied is een route van negentien mijl (ongeveer 30 km.) uitgezet, en wij gaan deze route rijden.

Al vlug zien we wat bisons en even later een paar Elanden. Één Bison komt zelfs naast de auto en dan merken we pas hoe groot hij is, enorm.

Het reservaat is deels op een berg en daardoor hebben we een schitterend uitzicht over de omgeving.

Er lopen hier erg veel Bisons rond, de elanden zien we wat minder vaak, maar het is een prachtige ervaring.

Yellowstone Park.

Zaterdag 10 juni 2023.

Op weg naar Parade Rest Ranch in West Yellowstone rijden we door een glooiend landschap met onafzienbare weilanden. Na een paar uur stoppen we bij een pompstation waar een winkel bij is om wat fris te kopen. Binnen is een zitje waar je wat kunt eten, hier nemen we een hotdog en een Pepsi.

Na verloop van tijd komen we door “Ennis” waar we wat boodschappen doen voor onderweg, een banaantje, een flesje drinken en zo. Dit plaatsje is nog steeds in western sferen, een barber schop, een postkantoor en leuke winkels om rond te neuzen.

Als we weer verder sturen krijgen we aan ons rechterhand een groot meer, het “Hebgen Lake”. Op 17 augustus 1959 ,  tegen middernacht, veroorzaakte een aardbeving nabij de Madison River een enorme aardverschuiving. De rotsmassa bewoog met 100 mph, en in minder dan 1 minuut stortte meer dan 80 miljoen ton rots in de smalle kloof, blokkeerde de Madison River en vormde Earthquake Lake. Deze beving, bekend als de aardbeving van het Hebgen meer, had een kracht van 7,5 op de schaal van Richter.  Dit enorme meer maakt indruk op ons.

Ongeveer tien mijl voor West Yellowstone moeten we plotseling stoppen, voor….. een kudde bizons. Ongeveer twintig bizons en een aantal bizon kalveren. Dit is echt een onverwachte gebeurtenis. Veel auto’s stoppen dan ook om wat foto’s te maken.

Uiteindelijk komen we bij ons verblijf aan, dit is een ranch waar wat huisjes zijn bijgebouwd. De cabine (huisje) van ons heeft een prachtig uitzicht op de bergen en een meer.

Zondag 11 juni 2023.

Yellowstone National Park bevat de helft van alle geisers op aarde. De meeste geisers vind je in het Westelijk parkdeel ‘Geyser Country’. Hier liggen 150 stuks op anderhalve vierkante kilometer. Old Faithful is de beroemdste. Hij laat ongeveer elk anderhalf uur een krachtige stroom water en stoom de lucht in spuiten. In oktober 2005 zijn we hier al een keer geweest, maar we wilden hier graag nog een keer terugkomen.

Vandaag rijden we de noordelijke route via Canyon Village, Tower Fall en dan via de Mammoth Hot Springs weer terug, een route van ruim tweehonderd kilometer.

Iedere keer zijn we weer onder de indruk van de natuur. Bij het begin zien we het bijna kokende water uit de grond opkomen. Vaak is dit rijk aan sulfur waardoor hier en daar een geelachtige koek langs de kant ligt.

Ook komen we weer Bizons en herten tegen. Natuurlijk stoppen we onderweg ook vaak om foto’s te maken van de indrukwekkende natuur.

Als toetje zien we ook nog een beer met zijn jong, hier hebben we geen foto van omdat hij met z’n achterste op afstand naar ons toestond.

Later op de dag krijgen we bewolking met wat regen, wat ook weer mooie uitzichten oplevert. De planning is dat we morgen de zuidelijke route gaan rijden.

Maandag 12 juni 2023.

Het Yellowstone park is het oudste Nationale park in de Verenigde Staten. Het park is zo bijzonder omdat diep in de grond een actieve vulkaan is die eens in de 600.000 jaar uitbarst. De laatste uitbarsting was 640.000 jaar geleden, dus ieder moment kan er een nieuwe uitbarsting plaatsvinden. Deze enorme ondergrondse vulkaan zorgt voor een bijzonder verschijnsel, namelijk warme bronnen en geisers. Deze ontstaan doordat regen en smelt water  de grond in zakken en uiteindelijk bij de ondergrondse lava komt. Omdat deze lava enorm heet is wordt het water verhit tot stoom, en deze stoom kan daardoor wel een paar honderd graden heet worden. Hierdoor ontstaat er diep in de grond een enorme druk, en uiteindelijk wordt de stoom naar de oppervlakte geperst. Aan de oppervlakte zie je dan soms de stoom uit de grond omhoog komen en soms komt er een modderstroom uit de grond.  Als de stoom onderweg afkoelt komt er kokend water naar boven. Niet in een constante stroom, maar alleen als er voldoende druk is opgebouwd spuit het water de grond uit. Zo zijn er in dit gebied ongeveer twee honderd geisers waarvan  de “Old Faithful”  degene is die het vaakst spuit namelijk iedere 92 minuten. Het kokende water spuit dan gemiddeld 45  meter hoog. Er zijn daarnaast ongeveer 10.000 bronnen die of warm water of modderwater geven. Kortom de bodem werkt hier overal.

Dus vandaag het zuidelijk deel van Yellowstone Park. Het eerste deel is het deel met de meeste Geisers. Als vlug zien we een aantal geisers bij elkaar, dus auto uit en fotograferen rond de plekken waar de stoom uit de grond komt, een machtig gezicht.

Daarna het grote moment de “Old Faithful”. We treffen het we hoeven niet lang te wachten, eerst zoeken we een parkeerplaats en dan naar de geiser, na een kwartiertje wachten begint hij te spuiten. Door het verschil in temperatuur (het is fris) zien we weinig van de waterfontein omdat deze verscholen s in een enorme wolk van waterdamp, maar toch erg indrukwekkend.

Als we de weg vervolgen zien we naast nog meer geisers en modderpoelen ook nog een hert naast de weg.

Na een uur of vijf rijden zien we bij de uitgang héél onverwacht een beer. Op ongeveer vijftien meter van onze auto af loopt tussen de bomen een beer, die nu wel op de foto gaat.

Voor onze cabine is een groot weiland waar soms paarden of koeien lopen. Leuk is dat er vandaag veel koeien lopen en aan het begin van de avond komt er een cowboy te paard die de koeien achter een omheining gaat drijven. Janny heeft hier zeker een half uur van zitten genieten.

Twin Falls.

Dinsdag 13 juni 2023.

Voordat onze reis begint eerst nog even een ontbijtje met bacon en spek.

Op weg zijn naar My Place Hotel in Twin Falls veranderd langzaam de omgeving, van bergachtig gebied naar een meer vlak landschap. Het is een rustige rit van een uur of vier.

Bij aankomst bij het My Place hotel in Twin Falls krijgen we een hartelijk welkom en natuurlijk het pasje naar onze kamer, dit lijkt meer op een appartement. Er is een grote koelkast, kookplaat en micro-oven, dus eventueel kunnen we op onze kamer koken. Dit zijn we niet van plan dus voor morgen maar een ontbijt op onze kamer bestellen.

Woendag 14 juni 2023.

Deze dag gebruiken we om in Twin Falls wat rond te kijken. Eerst even naar de Walmart, een gigantisch grote supermarkt, om wat inkopen te doen. En dan richting de Shoshone Falls, deze worden vaak de Niagara watervallen van het Westen genoemd. 

De Shosshone Falls heeft een hoogte van vier en zestig meter en een breedte van tweehonderd vier en zeventig meter. Hiermee is Shoshone Falls een van de grootste natuurlijke watervallen in de Verenigde Staten die de hoogte van de beroemde Niagara Falls overtreft. Shoshone Falls ligt aan de Snake River die zich een weg baant door een diepe basaltkloof op weg naar de Columbia River. 

Omdat Downtown Twin Falls de afgelopen jaren een facelift heeft ondergaan, gaan we na ons bezoek aan de watervallen ook hier even kijken. De oude panden zijn mooi opgeknapt, maar missen gezelligheid en sfeer, dus weer verder.

De straat Canyon Crest, ligt aan een schitterende bocht van de Snake River in Twin Falls. We maken een wandeling langs Snake rivier met bijzondere uitzichten over de canyon en de brug hierover.

Elko.

Donderdag 15 juni 2023.

Natuurlijk moeten we eerst ontbijten voordat we naar Elko vertrekken. We vinden vlak bij ons hotel een restaurant met de hier toepasselijke naam “Black Bear” waar we kunnen ontbijten. Dit restaurant in western stijl heeft als menu een krant, heel origineel.

De rit naar Elko, ruim tweehonderd zestig kilometer gaat door een, voor onze begrippen, leeg land. De eerste vijftig kilometer rijden we nog door de staat Idaho met onafzienbare aardappelvelden. Daarna rijden we de staat Nevada in en gaan dan gelijk een uur vroeger leven omdat we een tijdgrens overschrijden, we hebben vanaf nu de Pacific Time.

De aardappelvelden zijn inmiddels verdwenen en overgegaan in een heuvelachtig gebied. De ondergrond is vulkanisch waar geen bomen groeien. Als begroeiing zijn er veel struiken die op grote lavendel planten lijken, maar dit beslist niet zijn. Tussen deze struiken groeit spaarzaam wat gras.

Af en toe zien we groepjes koeien die wat eetbaars zoeken en soms een boerderij. Tijdens de rit zien we misschien maar een stuk of vijftien boerderijen. Tot twintig kilometer voor ons doel voor vandaag is dit de omgeving

Begin van de middag arriveren we bij het motel.

In de loop van de middag lopen we door de plaats Elko, maar het is erg rustig op straat. Wat iedere keer weer opvalt is de ruimte overal. Na de wandeling gaan we nog wat boodschappen doen.

Vrijdag 16 juni 2023.

Rondom Elko zijn auto routes met een bijzonder uitzicht, we besluiten om een rit te doen naar het Lamoille Canyon. Na het ontbijt vertrekken we en via het plaatsje Spring Creek komen we bij de Ruby Mountains. Juist voor de plaats Lamoille kunnen we de kloof inrijden, maar na een kilometer of zestien kunnen we niet verder omdat de weg verspert is door een sneeuwdam.

Dit is heel spijtig omdat een paar kilometer verder de mooiste uitzichten moeten zijn, maar helaas.

Dan weer terug naar de ingang van de kloof en via de plaats Lamoille gaan we op een onverharde weg verder met de geplande route. Deze onverharde weg gaat langs boerderijen en is ongeveer zeven en twintig kilometer lang, en omdat de weg niet is verhard, is zeven en twintig kilometer echt lang. Langs deze weg staan hooguit een stuk of tien boerderijen en verder is er niets.

Nou ja niets, Janny ziet op een paal een roofvogel zitten en wil daar gelijk een foto van maken. Om de vogel niet te veel te verstoren doet ze het raam van de auto open, maar dit lukt niet echt. Dus ze moet uitstappen, op het moment dat ze uitstapt vliegt de roofvogel weg en tot onze verbazing hangt erin de klauwen van de vogel een slang. Dit hadden we nog nooit gezien.

Dan, na nog een vijftig kilometer rijden, komen we weer terug bij ons motel naar de kamer waar de bedden weer keurig opgemaakt zijn.

Lovelock.

Zaterdag 17 juni 2023.

Bij het vertrek dinsdag uit West Yellowstone reden we een uurtje langs aardappelvelden en daarna was het land waar we doorheen reden leeg, zoals ik al vertelde. Hetzelfde landschap hadden we donderdag, en vandaag weer, een landschap wat leeg is. Vanaf Yellowstone Park hebben we tot nu toe duizend kilometer gereden en maandag hebben we nog het laatste deel van tweehonderd kilometer voor de boeg en pas dan zijn we door de woestijn van Nevada heen. Dus de hele woestijnrit is bij elkaar twaalfhonderd kilometer. Bijna geen bewoning, alleen hier en daar een boerderij met vleeskoeien, deze koeien zoeken tussen de struiken hier en daar een grasspriet. Wel ligt een prachtige asfaltweg door de woestijn, belangrijk is wel om op tijd te tanken omdat er heel héél weinig pompstations zijn. ( Nevada is zeven keer zo groot als Nederland en heeft nog geen drie en een half miljoen inwoners, waarvan er in Las Vegas met z’n agglomeratie alleen al twee miljoen driehonderd duizend wonen )

Na een rustige rit, met alleen een tussenstop bij een Subway voor een heerlijk broodje, komen we in het begin van de middag bij ons hotel in Lovelock aan. Even wat gedoe met onze kamer omdat de koelkast niet werkt en een bedlamp de geest had gegeven. Maar gelukkig nadat ik de service man had verteld dat er een verlengsnoer te kort is en er een bolletje in de schemerlamp kapot is komt alles toch weer in orde.

Zondag 18 juni 2023.

We willen meer van het land zien, dus reizen we vandaag niet verder, maar kijken we in de omgeving. Na het ontbijt gaan we naar het “Marzen House Museum”, maar helaas het museum is gesloten. Dan op naar de volgende bezienswaardigheid, de spookstad “Unionville”. Dit kleine gehucht, is gesticht in 1861, nu wonen er nog maar een twintig mensen, het is het moeilijk voor te stellen dat Unionville in zijn hoogtijdagen een bevolking had van 1500 inwoners. De meeste bewoners waren goudzoekers. 

Deze dichtstbijzijnde bezienswaardigheid is maar een uurtje rijden dus gaan we er naartoe. Na de Interstate is het nog bijna dertig kilometer rijden door weer een leeg land. Als we uiteindelijk bij Unionville aankomen zien we nog maar een paar oude huizen die uit die tijd dateren, en een paar prachtige huizen. Er is dus verder weinig te doen, na een aar foto’s waarvan er één heel bijzonder is gaan we weer verder.

De hierop volgende bestemming is volgens de navigatie op een afstand van anderhalf uur rijden. Dat is ook weer een spookstad en deze heet “Seven Troughs”. Dus wij gaan op weg, na ruim een uur rijden houd de verharde weg op en moeten we nog een twintig kilometer over een onverharde weg. Dit lijkt ons niets, twintig kilometer heen, en weer terug, hobbelend en schuddend in de auto. Dus terug naar ons motel voor een drankje en verder een rustige dag.

Maandag 19 juni 2023.

Ons laatste hotel van deze trip is Donner Lake Village in Truckee, dichtbij Lake Tahoe. Bij Lake Tahoe zijn we al een paar keer geweest, maar de omgeving daar zo mooi dat we besloten hebben hier nog een keer rond te kijken.

Als na een duizend kilometer bijna de woestijn achter ons laten ontvang ik een bericht van Jade. Dit komt door het navigatiescherm heen en Janny kan net voor het bericht verdwijnt nog “Walmart” lezen. Al snel hierna passeren we een afslag naar een winkel gebied en Janny ziet op het laatste moment een groot gebouw en met grote letters staat daarop, jawel.. “Walmart“. Héél bijzonder is, dat wat bijna nooit in de woestijn voorkomt, er is een paar mijl verder weer een afslag. Dus wij gaan weer terug en naar de Walmart, dit is een enorm grote winkel waar al het denkbare te koop is. Ik kijk nu pas naar het bericht dat Jade heeft gestuurd, en ze vraagt om…..”Mrbeast” chocoladerepen en die is volgens haar alleen in Amerika bij de Walmart te koop. En wat doen we dan, de winkel in en gaan de chocolade kopen. Voordat ik de chocolade koop laat ik via Whatapp Jade nog even zien hoe groot de winkel is, en zij moet er niet aan denken om hier te spiegelen.

Even voor Reno stoppen we nog voor een appeltje, en dan weer verder. Vroeg in de middag komen we bij ons hotel aan waar we gelijk naar onze kamer kunnen.

Dinsdag 20 juni 2023.

Donner Party.

Iedere keer als we hier in buurt zijn komen we de naam Donner tegen, de Donner pas, het Donner park, de Donner route, enz. Dit komt door de bijzondere tocht die een groep emigranten maakten.

In het voorjaar van 1846 verliet een groep van bijna 90 emigranten uit Springfield, Illinois, en trok naar het westen voor een betere toekomst. Onder leiding van de broers Jacob en George Donner besloot de groep een nieuwe en zogenaamd kortere route naar Californië te nemen die door de Sierra Nevada langs Lake Tahoe liep. Ze kregen al gauw problemen door het ruwe terrein en tal van vertragingen, en uiteindelijk zijn ze overvallen door hevige sneeuwval hoog in de bergen van de Sierra Nevada. Zonder voedsel en goede kleding overlijden er een aantal mensen. De nood was zo hoog dat de nog levenden overgaan tot kannibalisme om de winter door te komen, de helft van de groep bereikt maar het volgende jaar Californië. Hun verhaal verspreidde zich snel en het duurde niet lang voordat de term ‘Donner Party’ synoniem werd met een van de meest diepgewortelde taboes van de mensheid. Ter herinnering komen we dus de naam Donner hier veel tegen.

Lake Tahoe.

Het is vandaag erg fris buiten, dus is nu het plan om het Lake Thoe rond te rijden. Dit meer ligt op de grens van Nevada en Californië  en heeft een lengte van 35 kilometer en een breedte van 19 kilometer. Omdat de omgeving uit hoge bergen van de Sierra Nevada bestaat is dit meer gevuld met dooiwater wat kristal helder is.

We starten aan de westkant van het meer, rijden dan naar het zuiden en dan aan de oostkant weer teug naar het noorden. Een schitterende rit eerst met bomen begroeide bergen die in het zuiden overgaan in kale bergen. Iedere keer weer een adembenemend uitzicht. Het is alleen erg druk met toeristen, het lukt ons niet om even bij een parkeerplaats te stoppen voor een foto.

Als we aan de oostkant weer naar het noorden gaan vinden we een klein restaurant waar we in oktober 2014 ook al geweest zijn en we herinneren ons vooral de heerlijke sorbet. Hier kunnen we eindelijk stoppen, en wat blijkt… ze verkopen geen ijs. Licht teleurgesteld gaan we weer de auto in en sturen richting hotel.

Woensdag 21 juni 2023.

Nog een laatste driehonderd kilometer naar Miki en Jonit en dan zijn we aan het einde van onze trip. We stoppen onderweg bij Old Sacramento om donuts te kopen voor de kinderen van Miki en Yonit. Ze beweren dat dit de lekkerste donuts zijn.

Old Sacramento ligt langs de Sacramento rivier is nog zoals het vroeger was in western stijl. In de rivier ligt een oude radarboot aan de kade die nu als heel en restaurant in gebruik is. Ook wij vinden het leuk om hier weer een keer rond te kijken.

In de middag arriveren we bij Miki en Jonit, en dit is dan het einde van de trip. Tijdens deze trip hebben we 4449 kilometer gereden door de staten Washington, Idaho, Montana, Nevada en Californië.

Donderdag 22 juni 2023.

Geen autorijden vandaag, we zijn gezellig bij elkaar en natuurlijk moet er gewassen worden. Janny en ik hebben de was tijdens onze trip opgespaard en nu hebben we de beschikking overeen wasmachine, dus wassen.

Vrijdag 23 juni 2023.

We hebben vandaag een feestelijke dag, Jonit is jarig.

Eerst vanmiddag de “high thee” en vanavond gaan we naar San Francisco voor een escape room. Bij binnenkomst krijgen we eerst wat informatie, en even later komt een bevriend stel met kinderen ook binnen. En dan kan het spel beginnen we kiezen de “Gold Rush”.

We hebben een uur de tijd om het spel te spelen, en na zoeken en combineren maar vooral ook puzzels oplossen ontsnappen we net nog binnen de tijd. We hebben nog maar een minuut over.

Om deze ontsnapping te vieren gaan we heerlijk dineren in een Italiaans restaurant.

Zaterdag 24 juni t/m disdag 27 juni 2023.

Wat boodschappen doen en wat klusjes in huis en natuurljk wat kletsen, maar verder doen we deze dagen niets bijzonders. Natuurlijk gaan we ook naar ons favoriete restaurant voor een broodje zalm met een Peets koffie.

Woensdag 28 juni 2023.

Als we hier in Moraga zijn moet we ook even naar San Francisco, en dat staat vandaag op het programma. Nogah vindt het leuk om mee te gaan, dus we vertrekken mij z’n drieën naar het station van de Bart in Orinda. De Bart is een trein die een klein deel boven de grond is, maar het grootste deel is ondergronds. Het is de snelste manier om onder de baai van San Francisco door te gaan naar de stad. Miki doet dit nooit omdat het in een aardbevingsgebied is en bij een beving loopt de ondergrondse onder de baai vol met water en verdrinken dus de passagiers. Wij nemen dus het risico en gaan met de ondergrondse naar San Francisco. Hier aangekomen bezoeken we de bekende plaatsen, zoals het havengebouw en Pier 39. Het havengebouw is een indoor market met allerlei gezellige winkeltjes en natuurlijk eetgelegenheden. Pier 39, beter bekend als de Fisherman’s Wharf, is een bekende toeristische trekpleister van San Francisco.

Ook hier veel winkeltjes en eetgelegenheden, en natuurlijk in het water de zeehonden en vlakbij is het eiland Alcatraz, de beruchte Amerikaanse gevangenis.

Voor de afwisseling gaan we niet met de ondergrondse terug naar de andere kant van de baai, maar nemen we de ferry. Na een boottocht van twintig minuten arriveren we in Oakland aan de andere kant en lopen we naar het Jack London Square waar we Yonit, Neta-li en Miki ontmoeten. Dit is een gezellig plein waar veel verschillende restaurantjes zijn, heel gezellig om te zien.

Wij besluiten om hier aan het water bij een vis restaurant te gaan eten, waarna we nog een wandeling langs het Brooklyn Basin maken.

Donderdag 29 juni 2023.

Weer een rustige dag rondom huis, vanavond gaan we naar park van Moraga waar het jaarlijkse zomerconcert is. Het is meer een grote picknick met muziek, er staan ook een aantal food trucks met lekkere hapjes. Het is dus relaxen met en hapje en een drankje.

Vrijdag 30 juni 2023.

Wat inkopen gedaan en mijn site bijgewerkt. Ook begin ik aan een plan voor de terugreis met de auto vanaf Yonit in Moraga naar Yifat in Kirkland. We willen hier een paar dagen over doen omdat de afstand ongeveer dertienhonderd kilometer is.

Zaterdag 1 juli 2023.

Omdat iedereen vandaag vrij is en er een hittegolf voorspeld is is het plan om de dag meer bij de kust door te brengen. Een goede start is een brunch bij de chinees, Hong Kong East Ocean Seafood.

Dit is een echt Chinees restaurant, ze hebben geen loempia of babi ketjap of iets dergelijks maar chinees zoals Chinezen het eten. Het is een heel andere smaak als we gewend zijn, maar het smakt heerlijk.

Na afloop wandelen we wat bij het restaurant in de buurt waar het wat frisser is. Miki stelt voor om bij de universiteit te kijken, ik vind dit altijd leuk dus op naar Berkeley. We gaan direct naar de kelder waar de enorme MRI scanner staat. We krijgen weer uitleg en hij geeft een demonstratie van de kracht van de enorme magneten.

Via zijn kantoor gaan we naar zijn laboratorium waar ik iedere keer weer mijn ogen uitkijk naar de geavanceerde apparatuur. Ook hier wat demo’s over de frequenties van magnetische velden.

Als Miki even naar de temperatuur thuis kijkt blijkt het daar acht en dertig graden te zijn. We besluiten om nog even in het wat koelere Berkeley te blijven en gaan naar een ijswinkel waar we wat afkoelen met wat ijs. Thuisgekomen blijkt het hier nog twee en dertig graden te zijn, dus airco aan.

Zondag 2 juli 2023.

In verband met de aanhoudende hittegolf, die wel wat afzwakt, gaan we naar San Francisco waar het door de zeewind koeler is. Miki oppert om naar het Japan Center te gaan, en omdat daar nog nooit ben geweest vind ik dit idee ook prima. Het blijkt dat het Japan Center een groot winkel gebied is waar je van alles kunt kopen wat je niet nodig hebt, allerlei kleine snuisterijen die misschien voor Japanners leuk zijn maar niet voor ons. Wel is het leuk om dit alles te zien.

Wat wel aantrekkelijk is, zijn de vele Japanse restaurants, en natuurlijk kiest Miki een restaurant wat voortreffelijk is. We eten heerlijk Japans, en na de maaltijd vertrekken we naar pier 39. Onderweg verbazen we ons nog even over het hoogteverschil in San Francisco. Deze stad, is bekend om zijn erg steile hellingen, tot wel zeven en twintig procent.

Pier 39 (Fisherman’s Wharf) lopen we ook nog even op, maar het is erg druk zodat we besluiten naar huis te gaan.

Maandag 3 juli /2023.

Een rustige dag met wat winkelen en lezen.

Dinsdag 4 juli 2023.

Independence Day wordt door de Amerikanen jaarlijks gevierd op 4 juli, de Amerikanen vieren die dag de ‘verjaardag’ van de Onafhankelijkheidsverklaring. Door het tekenen van deze verklaring op 4 juli 1776 werd Amerika onafhankelijk van Groot-Brittannië.

Op deze onafhankelijks dag maken we vanmiddag een wandeling in een park. Deze parken zijn wat grote betreft niet te vergelijken met een park in Nederland ze zijn veel groter.

Vanavond gaan de een berg op met uitzicht over Moraga. Vanaf hier kijken we naar het traditionele vuurwerk dat ieder jaar op deze dag wordt afgestoken. Jammer is dat het vanavond erg koud is.

Woensdag 5 juli 2023.

Voor het eerst gaan we naar een winkelcentrum in Walnut Creek, hier is namelijk een appelstore. Eerst nemen we een terrasje en als we wat verder willen kijken belt Yonit met de vraag of we de meiden willen ophalen. Natuurlijk doen we dat en dus blijft het middagje shoppen bij een drankje.

Yifat en Yonit hebben voor dit weekend bij Medford in de staat Oregon een airbnb besproken om gezellig met de families bij elkaar te zijn. In het begin van de avond krijg Yonit bericht van Yifat dat er problemen met de airbnb zijn, er is een gaslek in het airbnb verblijf gevonden. Dus het geboekte huis gaat niet door. De twee zussen gaan direct ijverig zoeken en vinden op het laatste moment nog een aipbnb waar we morgen terecht kunnen.

Oregon.

Donderdag 6 juli 2023.

Het airbnb dat gevonden is, is in Jacksonville en ligt ook bij bij Medford in Oregon, dus wat afstand betreft blijft het hetzelfde, ongeveer zes uur auto rijden.

Na een uurtje stoppen we bij de “Jelly Bean” fabriek, dit is een enorme snoep fabriek. Er is een mogelijkheid om hier een route te lopen waardoor je het hele productie proces kunt zien. Het is indrukwekkend om de automatisering te zien. Vanaf productie tot en met de verpakking en de eind aflevering, bijna alles is geautomatiseerd.

Na een uurtje gaan we weer verder en stoppen bij de “Olive Pit”. Dit is een uitgebreide gezellige winkel waar alles op gebied van olijven en wijn te koop is. Van veel verschillende olijven tot olijfolie en alle toebehoren, Heel leuk om hier rond te neuzen.

Het belangrijkste heb ik vorig jaar ontdekt toen we hier ook waren, de hamburgers. Dit zijn de lekkerste hamburgers die ik ooit geproefd heb. Dus voordat we weggaan eerst een hamburger.

Als we uiteindelijk bij ons verblijf komen zijn we sprakeloos, een kwartiertje het bos is staat een prachtig landhuis. Modern ingericht en van alle gemakken voorzien, het belangrijkste is wel het uitzicht vanaf de veranda.

Het uitzicht is op de bergen waar de ondergaande zon mooi op schijnt. Het is hier best uit te houden.

Vrijdag 7 juli 2023.

Op ons gemak opstaan en daarna uitgebreid ontbijten, dat zijn de leuke dingen van een vakantie. We ontbijten in twee ploegen, eerst de volwassenen en daarna de kinderen. Ook is het tijd om de huisregels even te bekijken. We moeten de vloer droog houden, voorzichtig zijn met de glazen tafel en de belangrijkste regel is geen keukenafval bij het afval omdat de beren dan de afvalzakken open scheuren en er een bende van maken.

Vanmiddag gaan we naar een meer om te zwemmen en ook hier weer een prachtige omgeving.

Zaterdag 8 juli 2023.

Op onze laatste dag hier besluiten Dolev en Miki om met de kinderen te gaan raften. De kajakken die meegebracht zijn, worden op de auto gebonden waarna we naar het vertrekpunt rijden. Hier wordt alles uitgepakt en vertrekken ze op de snel stromende rivier. Ik ga met de dames naar en Costco winkel in de buurt om wat inkopen te doen. Ik koop hier een paar AirPods van Apple omdat deze nu in de aanbieding zijn en héél belangrijk is dat de staat Oregon geen BTW kent, dus koop ik ze voor mijzelf ver onder de Nederlandse prijs. Er wordt nog één en ander voor het eten van vanavond gekocht waarna we naar het ontmoetingspunt met de rafters rijden. Tegen de stroom in peddelen lukt namelijk niet waardoor ze verder stroomafwaarts weer opgepikt moeten worden.

Op het ontmoetingspunt aangekomen hoeven we maar een minuut of tien wachten voordat ze arriveren.

Zondag 9 juli 2023.

Na het opstaan en het ontbijten is het tijd om te gaan pakken voor de thuisreis. Met alle kinderen is er nogal wat in te pakken, maar uiteindelijk is alles gepakt en is het huis opgeruimd en nemen we afscheid van Dolev en Yifat die naar het noorden gaan, een rit van een uur of zeven. Wij hebben een rit van zes uur naar het zuiden voor de boeg.

Op onze thuisreis komen we natuurlijk weer langs onze favoriete winkel, de Olive Inn. hier stopen we weer om een heerlijke hamburger te kopen, en dan weer verder naar huis.

Alcatraz.

Maandag 10 juli 2023.

De tekst van deze dag is na opgave van de “prompts” (gegevens) opgemaakt door ChatGPT.

Samen met drie meiden maakten we een uitgebreid bezoek aan Alcatraz. Het was een langverwachte trip naar dit beroemde gevangeniseiland. Bij aankomst werden we meteen geconfronteerd met een sterke geur, veroorzaakt door de overvloedige meeuwenpoep die het eiland bedekte.

We begaven ons naar de imposante gevangenis, die een diepe indruk op ons maakte. Het was fascinerend om te beseffen dat dit eens de thuisbasis was van 378 cellen, elk gevuld met gevangenen die hier hun straf uitzaten. De omgeving had een troosteloze en beklemmende atmosfeer, wat de reputatie van Alcatraz als een streng bewaakte en gevreesde gevangenis versterkte.

Tijdens de audiotour werden we meegenomen door de geschiedenis van Alcatraz. We ontdekten de beruchte ontsnappingspogingen die hier hadden plaatsgevonden. Het was indrukwekkend om te zien waar gevangenen hun gewaagde plannen hadden gesmeed en de moed hadden gehad om te proberen te ontsnappen aan dit onneembare fort.

We verkenden de verschillende delen van de gevangenis, van de cellenblokken tot de eetzalen en recreatiegebieden. Elke stap bracht ons dichter bij het begrijpen van het dagelijkse leven achter de zware stalen deuren van Alcatraz. De audiotour gaf ons ook een inkijkje in het leven van enkele beroemde gevangenen, zoals Al Capone, die hier hun straf uitzaten.

Naast de gevangenis genoten we ook van de prachtige uitzichten op de San Francisco Bay en de skyline van de stad. Het contrast tussen de schoonheid van de omgeving en de duisternis van de gevangenis was intrigerend.

Al met al was ons bezoek aan Alcatraz een gedenkwaardige ervaring. Het bood ons een kijkje in het verleden, waar we de geschiedenis van deze beruchte gevangenis konden ervaren en de verhalen van degenen die hier hun tijd uitzaten konden ontdekken. Het was een reis vol indrukken en emoties die ons nog lang bij zal blijven.

Omdat het inmiddels al laat is geworden besluiten we om in een restaurant wat te gaan eten. Even een telefoontje naar Miki en Yonit om ze uit te nodigen om mee te gaan. We spreken af in een Thais restaurant in Orinda, dat maar een paar kilometer vanaf het huis van Miki en Yonit is, voor een heerlijke Thaise maaltijd.

Info Alcatraz.

Alcatraz was een militaire gevangenis vanwege zijn afgelegen ligging en sterke stromingen in de baai, die ontsnapping vrijwel onmogelijk zouden maken.

Voordat Alcatraz officieel als gevangenis diende, werd het al gebruikt als voor opsluiting. In 1867 werd er een gevangenishuis van baksteen gebouwd op het eiland, en vanaf 1868 fungeerde het als een militaire gevangenis. Tijdens zowel de Amerikaanse Burgeroorlog als de Spaans-Amerikaanse Oorlog werden er veel militaire gevangenen vastgehouden.

Op 21 maart 1907 werd Alcatraz officieel aangewezen als militaire gevangenis door de Amerikaanse overheid. In 1909 begonnen de werkzaamheden om het voormalige militaire fort om te bouwen tot een gevangenis. Er werden cellenblokken gebouwd, voornamelijk ontworpen door Reuben Turner. De werkzaamheden waren voltooid in 1912. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden er onder andere dienstweigeraars vastgehouden in de gevangenis.

Er zijn verschillende ontsnappingspogingen gedaan, maar officieel is het nooit iemand gelukt om te ontsnappen. In totaal waren er 36 gevangenen betrokken bij 14 ontsnappingspogingen. Van hen werden er 23 weer gearresteerd, zes doodgeschoten, twee verdronken en vijf werden als vermist opgegeven en vermoedelijk verdronken (waaronder Morris en de broers Anglin). De meest gewelddadige ontsnappingspoging vond plaats op 2 mei 1946 en resulteerde in de “Slag om Alcatraz”.

Op 11 juni 1962 vond er echter naar verluidt een succesvolle ontsnapping plaats. Frank Morris en de broers John en Clarence Anglin zouden volgens de verhalen ontsnapt zijn met behulp van een opblaasbaar vlot dat ze hadden gemaakt van aan elkaar gelijmde regenjassen. Frank Morris, de leider van de groep, had een opmerkelijk hoog IQ, en het is mogelijk dat ze het getij van de San Francisco Bay hebben benut om te ontsnappen. Enkele van hun persoonlijke bezittingen werden teruggevonden op Angel Island, maar sommigen speculeren dat ze aan land zijn gegaan bij de Golden Gate Bridge en hun spullen via het getij naar Angel Island hebben laten drijven om de politie op een dwaalspoor te zetten. Er is nooit meer iets van de mannen vernomen. Hoewel wordt aangenomen dat ze verdronken zijn, is dit nooit bewezen.

Minder dan een jaar na deze ontsnapping werd Alcatraz op 21 maart 1963 officieel gesloten.

Dinsdag 11 juli 2023.

Deze laatste dag in Moraga gaan we weer naar ons favoriete bagel restaurant voor een Bagel met zalm en doen we wat inkopen voor morgen onderweg.

In de loop van de middag vraagt Miki of we het leuk vinden om samen bij de Berkeley haven te gaan eten, lekker. Hij heeft een restaurant besproken bij de jachthaven van Berkeley waar we een uitzicht hebben op de baai van San Francisco.

Miki heeft ons uitgenodigd om samen een afscheidsdiner te hebben omdat we morgen vertrekken naar Yifat. Natuurlijk is het aan de baai een visrestaurant waar we uitgebreid gaan dineren. Jammer is dat er een stevige westenwind staat die nevel vanuit de Pacific Ocean over de bergen en langs de Golden Gate Bridge blaast zodat we van de baai weinig kunnen zien.

Eerst een schaal met Calamari en een soort grote mosselen met natuurlijk oesters, alleen dit is al de moeite waard. Daarna gegrilde vis en een oude port toe, je kunt het slechter treffen.

Als we klaar zijn is het inmiddels donker geworden en vertrekken we naar huis. Als ik nog even omkijk zie ik het restaurant mooi afgetekend tegen de avondlucht, dus een foto.

Woensdag 12 juli 2023.

De koffers waren gistermiddag al gepakt, dus vandaag de laatste zaken inpakken en ontbijten en dan kunnen we vertrekken naar het noorden. Natuurlijk nemen we uitgebreid afscheid en beginnen onze rit naar My Place Hotel in Medford. Het is een rit van iets meer dan zeshonderd kilometer door het noorden van Californië en een klein stukje Oregon. Het hotel wat we besproken hebben ligt op een twintig kilometer van het airbnb huis in Jacksonville waar we het weekend waren.

Natuurlijk stoppen we onderweg bij de inmiddels bekende winkel voor olijven en de overheerlijke burgers, Olive-pit. We eten wat en kopen een paar potjes olijven waarvan één met bacon smaak. Hoe dit smaakt weten we niet, maar dat ontdekken we later wel.

Zoals inmiddels gebruikelijk is onze hotelkamer keurig schoon en kunnen we direct even bijkomen van de rit.

Donderdag 13 juli 2023.

Om bij ons volgende hotel te komen kunnen we kiezen uit drie routes, één met een reistijd van drie en een half, één van vier en een half uur en een route van vijf en eenhalf uur. We nemen de middelste die door het Crater Lake park via de plaats Ghemult, door het Umpqua National Forest naar ons hotel in Corvalis.

Maar eerst een stevig ontbijt waarna we vertrekken. Voor de plaats Ghemult stoppen we bij een kloof waar de Roque rivier doorheen perst met een hoeveelheid water die in één minut een Olympisch zwembad kan vullen.

Onderweg stoppen we af en toe om van de uitzichten te genieten. In Oakridge duiken we nog even een winkel in voor een ijsje en cola, en dan weer verder.

Bij het Best Western hotel aangekomen vraagt de receptioniste of we een kamer voor gehandicapten nodig hebben want die was voor ons gereserveerd. Ik vertelde dat we alle twee goed kunnen lopen en zelfs nog wat kunnen springen, niet hoog, maar toch…. Ze begint te lachen en zegt dat ze de boeking zal aanpassen en dat we nu de mooiste kamer krijgen, nou dat klopt een geweldige kamer is het.

Vrijdag 14 juli 2023.

De laatste dag van onze “road trip” is een rit naar Kirkland, ruim vijf uur rijden. Doordat Kim ons vanmorgen vroeg wakker belde vertrekken we op tijd naar het noorden. We stoppen een keer voor een cola en een broodje bij de Subway. Het laatste stuk doen met een korte stop, voor een toilet bezoek, en dan weer verder. Voor het eerst hebben we last van veel files, deze hebben we tot nu te niet gehad, maar nu op vrijdagmiddag is het raak. In de namiddag arriveren we dan toch nog bij Yifat.

Samenvatting trip:

Overzicht.	Beginstand in mijlen.	Eindstand in mijlen.	Gereden mijlen.	Gereden km.
Rondrit	115786	118551	2765	4449
Rit naar Yifat	118551	119581	1030	1657
Totaal			3795	6106

Voor het dinner van vanavond nodigt Yifat ons uit om buiten de deur te gaan eten, en wie zijn wij om dit tegen te spreken.

Zaterdag 15 juli t/m dinsdag 18 juli 2023.

Rustige dagen na het uitpakken en wassen van de auto.

Woensdag 19 juni 2023.

Vandaag is Janny jarig, en daarom willen Dolev en Yifat een gezellige middag samen doorbrengen. Het plan is om met de ferry vanuit Seattle naar het eiland Bainbridge te gaan. Dus op naar de ferry.

Het blijft leuk om met de auto de veerboot op te gaan en dan boven op het dek uit te waaien.

De plaatsen op het eiland zijn gezellig om wat rond te lopen, maar we moeten eerder terug omdat de nanny van Eden opbelde dat ze maar een beperkte tijd kan oppassen, dus met de veerboot weer naar huis.

Vanavond gaan we uit eten bij een sushi restaurant als afscheid, en ook aks verjaardag cadeau voor Janny. Na wat zoeken op internet vinden we een restaurant waar we heerlijk sushi eten.

Donderdag 20 juli 2023

Na het afscheid nemen brengt Yifat ons naar het vliegveld, dit is een uurtje rijden. Na de nodige formaliteiten vertrekt om half twee het vliegtuig voor een rechtstreekse vlucht naar Amsterdam.

Vrijdag 21 juli 2023.

Een uur eerder dan gepland landen we om ’s morgens om acht uur op Schiphol waar Gert en Wil ons opwachten om naar huis te brengen. Eerst drinken we nog wat op Schiphol en dan naar huis. Hier kunnen we vandaag dan wat bijkomen van de lange vlucht en vertellen over de prachtige tijd die we in Amerika hebben gehad.