Ik hoop dat jullie deze antwoorden zullen gebruiken als springplank voor formele en informele discussies.

Door Redactie Israel Today |  25 juni 2024  | Onderwerpen: Israel

Mijn goede vriend, Taglit-Birthright Israel’s CEO Gidi Mark, daagde me onlangs uit: “Kun je korte, rake antwoorden geven op enkele van de dringende vragen die onze deelnemers hebben – en op enkele van de beschuldigingen die naar hen worden gegooid?” Hier is mijn beste poging….

Ik bied deze back-and-forths – die mijn beste poging vertegenwoordigen, zonder te spreken voor Birthright of een andere organisatie – aan met een enorme disclaimer: Pas op! Elke vraag verdient een boek op zichzelf, niet slechts een kort, 100 woorden tellend antwoord.

Ik hoop dat jullie deze antwoorden zullen gebruiken als springplank voor formele en informele discussies om te verduidelijken waar je het met mij, met Israël en met anderen eens bent en waar je het niet mee eens bent. Als verdedigers van de democratie hebben we er nog steeds baat bij om respectvol te discussiëren over moeilijke kwesties, terwijl we ook duidelijke rode lijnen hebben die onderscheid maken tussen goed en kwaad.

1. Is Israël geen apartheidsstaat?

Het racistische apartheidsregime van Zuid-Afrika vaardigde 148 wetten uit die mensen definieerden als “blank”, “gemengd” en “gekleurd”. Geen enkele Israëlische wet heeft ooit iemand gedefinieerd op basis van ras of huidskleur. Israëlisch-Arabieren genieten gelijke rechten. In de betwiste gebieden worden Palestijnen en Israëli’s vaak uit elkaar gehouden op basis van veiligheid en/of wederzijdse voorkeur. Maar apartheid is geen apartheid. De apartheidsbelasterij probeert het Israëlisch-Palestijnse nationale conflict te racialiseren. De vijanden van Israël willen Israël demoniseren en nazificeren door het schuldig te verklaren aan biologisch racisme. Deze beschuldiging maakt Israël slecht en de internationale doodstraf waardig, in plaats van een land in een ingewikkeld, pijnlijk grensconflict.

2. Is Israël geen koloniale onderneming?

“Kolonialisme” betekent het vestigen van een ver land om grondstoffen te winnen of macht uit te breiden. Israël “kolonialistisch” noemen ontkent de inheemse banden van Joden met hun thuisland en verwerpt ook het christendom. Jezus ontstond in een diep-Joods Land: Israël, dat ook Judea wordt genoemd. Joden zijn het oorspronkelijke inheemse volk. Zij zetten de “in” in inheems, omdat ze verbonden zijn met hetzelfde land, tot dezelfde God bidden en al duizenden jaren dezelfde tradities en cultuur onderhouden. Of je nu religieus bent en de Bijbel gelooft of historisch georiënteerd en vertrouwt op archeologisch bewijs – of allebei – “Eretz Yisrael”, het Land Israël, heeft altijd centraal gestaan voor “Am Yisrael”, het Joodse volk.

3. Hebben Israëli’s geen wit privilege?

Er zijn Palestijnen met een lichte huidskleur, terwijl de meeste Israëli’s een donkere huidskleur hebben. Het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen is nationaal, niet raciaal. Deze verklaring erkent het Palestijnse nationale bewustzijn, niet alleen het zionisme, terwijl het diegenen uitscheldt die de rassendynamiek van Amerika in het Midden-Oosten willen injecteren alleen maar om Israël in een slecht daglicht te stellen. Het is waar dat de Israëli’s in een paar decennia, ondanks weinig natuurlijke hulpbronnen, met behulp van hun intelligentie en hun zweet een sterk land hebben opgebouwd met een bloeiende start-up scene. Israëli’s moeten zich niet verontschuldigen voor hun succes. Bovendien zijn er nog steeds “arme blanken” in Israël en elders – misschien is de term “white privilege” ook problematisch.

4. Waarom houdt Israël de Palestijnen nog steeds bezet?

In 1967 won Israël, onder vuur, de Sinaï en Gaza van Egypte, de Golan van Syrië en de Jordaanse “Westelijke Jordaanoever”, wat Joden sinds bijbelse tijden “Judea en Samaria” noemden. Israël gaf de Sinaï in 1979 terug aan Egypte in de hoop op vrede. Israël begon zich terug te trekken uit zes steden in Judea en Samaria onder de Oslo Akkoorden in de jaren 1990, alleen om te lijden onder golven van Palestijns terrorisme die meer dan 1.000 onschuldigen vermoordden. In 2005 trok Israël zich volledig terug uit Gaza, om vervolgens te zien hoe Hamas op 7 oktober meer dan 1.200 mensen afslachtte. De meeste Israëli’s blijven zich afvragen waarom de Palestijnen zo bezig blijven met hun pogingen om hen te doden.

5. Waarom pleegt Israël genocide in Gaza?

Dat is het niet. Genocide betekent het uitroeien van een ras. Jarenlang had Gaza een gemiddelde groei van 1,99%, de 39e ter wereld. Omdat Hamas deze oorlog is begonnen, is Hamas 100% verantwoordelijk voor elke dode, vooral omdat haar terroristen zich verschuilen achter Gazanen en Israëlische gijzelaars. Toch heeft Israël het aantal burgerdoden in zijn rechtvaardige zelfverdedigingsoorlog tot een minimum beperkt. Stedelijke oorlogvoering, bovenop honderden tunnels, is verraderlijk. Een door de VS geleide coalitie doodde 10.000 onschuldigen om ISIS in Mosul te verslaan. Na 7 oktober, toen Israël zijn burgers moest beschermen tegen Hamas en anderen moest afschrikken om onschuldigen af te slachten, wat had Israël anders kunnen doen?

6. Waarom kan niet iedereen gewoon vrede sluiten in het Midden-Oosten?

Israëli’s zingen en bidden voortdurend voor vrede. Israël heeft vrede gesloten met Egypte, Jordanië, de VAE, Soedan en Marokko. Israël ging het Oslo Vredesproces aan in 1993 en trok zich 100% terug uit Gaza in 2005, in een poging om vrede te sluiten met de Palestijnen. De Arabische burgers van Israël genieten volledige rechten. Daarentegen roepen de leden van Hamas en de meeste Palestijnse documenten op tot de vernietiging van Israël “van de rivier tot de zee”. Het gezang “Globalize the Intifada” onderschrijft de massamoord op Joden. Israël is niet perfect, maar de apocalyptische ideologie van te veel Palestijnen die oproepen tot de vernietiging van de Joden (niet “alleen” die van Israël) is perfect verschrikkelijk.

7. Waarom haat iedereen ons?

Meer dan 70% van de Amerikanen steunt Israël en houdt van Joden. Maar een rabiate minderheid, links en rechts, haat Joden. Ze sprongen zelfs op 7 oktober uit hun vel toen Joden onbeschrijflijk geweld moesten verduren. Die vreugde toonde aan dat ze haten wat Israël is, niet wat Israël doet. Sommigen hebben een hekel aan Joden omdat we genoeg op elkaar lijken om erbij te horen, maar toch verschillend genoeg zijn om te blijven opvallen. Helaas heeft elke democratie onschuldigen gedood uit zelfverdediging. Maar pro-Palestijnse intifadisten vieren verkrachting, verminking, doelgericht doden en ontvoeren. Ze verbranden Amerikaanse en Canadese vlaggen, verstoren nationale ceremonies en vallen Amerikaanse iconen aan. Aan welke kant sta jij liever?

8. Hoe zit het met degenen die zeggen: “Ik ben niet antisemitisch, ik ben gewoon anti-Israël”?

Als het Joodse volk, dat in het Jodendom gelooft, een nationale bevrijdingsbeweging “Judeanisme” zou oprichten om Judea te stichten, dan zouden weinigen beweren: “Ik hou van Joden maar haat Judeeërs.” Het is net zoiets als zeggen: “Ik haat Italië, maar hou van Italianen.” In plaats daarvan richtten Joden, in navolging van het Jodendom, een nationale beweging op: Zionisme, genoemd naar die legendarische heuvel in Jeruzalem. Daarna stichtten ze de staat Israël op het Land Israël. En wat gebeurde er op 7 oktober? Degenen die Israël haten doodden met een traditionele Jodenhatende ijver, terwijl degenen die Joden haten de haat tegen Israël gebruikten om het Jodenhaten te rechtvaardigen. De meeste Jodenhaters combineren antizionisme, anti-Israëlisme en antisemitisme en richten zich op alle drie tegelijk.

9. Zijn er niet veel Joden die Israël haten en het zionisme afwijzen?

Sommige Amerikanen haten Amerika ook. Maar opiniepeilingen tonen aan dat de overweldigende meerderheid van de Joden – jong en oud – het zionisme en Israël zien als de kern van hun Joodse identiteit. Veel meer Joden steunen Israël en het zionisme dan dat ze in God geloven of de meeste geboden in acht nemen. Het is waar dat een paar uitgesproken Joden die veel aandacht trekken Israël afwijzen. Maar die niet-joden proberen de kernconsensus ongedaan te maken die de meeste joden hebben aanvaard – vooral sinds de Holocaust en de oprichting van de staat Israël. De consensus is dat jodendom, zionisme en steun voor Israël met elkaar verweven zijn en elkaar versterken.

10. Kom op, heb je geen kritiek op Israël?

Natuurlijk heb ik die! Zoals de meeste weldenkende burgers heb ik vaak kritiek op elke regering, maar ik verwerp mijn land nooit. Israëli’s zijn verscheurd en staan voor moeilijke dilemma’s. Zeventig procent wil een nieuwe regering, maar zeventig procent juicht de nultolerantie van deze regering voor de militaire strategie van terroristen toe. Net als de meesten zal ik geen kritiek leveren op de gijzelaarsfamilies, maar ik vrees dat toen Hamas weigerde om de 18 vrouwen vrij te laten die het vorige herfst had beloofd, het misbruik dat deze heilige vrouwen moesten doorstaan te duidelijk werd en de kans dat iemand via diplomatie wordt vrijgelaten kelderde. Het is ingewikkeld. Maar patriottisme betekent soms van je land houden vanwege de politici, maar altijd ondanks de politiek.

11. Wat is zionisme eigenlijk?

Zionisme, weerspiegelt de liefde van Joden voor de berg Zion in Jeruzalem, begrijpt dat zowel het Joodse volk als de Joodse religie geworteld zijn in het thuisland van de Joden. Zionisme is Abraham en Sarah, Deborah en David. Het is het glas breken als je trouwt en “Volgend jaar in Jeruzalem” zingt bij de seder. Vandaag de dag hebben Joden het recht om hun oude-nieuwe staat op te richten in hun thuisland, net als 192 andere lidstaten van de Verenigde Naties. Tot 1948 probeerde het zionisme, de Joodse nationalistische beweging, de Jood te herbouwen en een Joodse staat op te richten; vandaag verdedigen zionisten de staat wanneer dat nodig is, maar werken ze aan de vervolmaking ervan, terwijl ze altijd dromen van een betere toekomst.

12. Bent u niet bezorgd, nu Israël het doelwit is van Hamas en andere Gazanen, terroristen in Judea en Samaria, Hezbollah in Libanon, Iran, zelfs de Houthi’s uit Jemen en de wereld?

Soms ben ik niet bezorgd, maar ben ik doodsbang! We hebben gezien hoe Gazanen onze kinderen afslachten, hoe Hezbollah huizen in het noorden bombardeert en hoe 320 Iraanse raketten ons proberen uit te roeien. In reactie daarop haastten 200.000 Israëli’s zich naar huis, ons gekke land mobiliseerde zich heldhaftig en jullie, onze broeders en zusters in het buitenland, huilden met ons, vochten voor ons en steunden ons. Wij historici weten hoe kwetsbaar Israël is en zelfs was in de jaren 1970. Dus, zorgen, ja – maar wanhoop, nee. Golda Meir zei dat je geen zionist en pessimist kunt zijn. Ik ben een zionist. Omdat ik de Joodse en Israëlische geschiedenis ken, blijf ik een optimist en ben ik gezegend met het zionisme, het grootste Joodse renaissanceproject van vandaag.