Wintersportvakantie Tsjechië van 9 maart t/m. 16 maart 1996.
Zaterdag 9 maart 1996.
Vertrokken vijf voor half twee in de nacht. Het is droog weer en één graad boven nul. We gaan richting Arnhem. Half drie zijn we bij de grens. Onderweg bij Dortmund is er net voor ons een groot, ongeluk gebeurd. Een auto tegen de vangrail, één aan de andere kant in de sloot en nog één op de weg, helemaal in elkaar. Er waren al mensen bij dus wij konden verder. Omdat we vrij vooraan reden hoefden we gelukkig niet in de file te wachten, maar konden we er nog net door. Altijd triest, als je dat ziet. Zes uur werd het licht en half zeven waren we bij Gotha.
Om acht uur weer ontbeten in Glauchau en om kwart over negen weer verder richting Tsjechië. Het zonnetje schijnt heerlijk, maar het is flink koud. Tien voor half een bij de grens in Zittau.
Marktplein in Liberec.
Om half twee in Liberec en daar hebben we bij Mac Donalds op het plein, midden in Liberec wat gegeten. Edwin trakteerde, en voor fl. 1,20 heeft een jongen op onze auto’s gepast. Om kwart voor twee weer gaan rijden en om half vier waren we bij ons huisje in Jilennice.
We werden verwelkomd door de dochter van de buren die, naar achteraf bleek, ook de eigenaar waren van ons huisje. Zij heeft ons wegwijs gemaakt in ons huis. Het is een leuk ingericht huis met aparte eetkamer. De bedden zijn netjes opgemaakt en er ligt voor ieder een handdoek klaar. Alles ziet er schoon en verzorgd uit. Om half vijf zaten we aan de koffie. Daarna zijn we naar Vrchlaby gegaan om te eten bij de It. Het was erg koud en de It was dicht.
Toen zijn we naar ons andere adres gegaan, waar we het eerste jaar zulke harde muziek hadden. Dat ging beter nu, maar het, was er erg druk. Thuis koffie gedronken en om tien uur lag iedereen plat op een hard bed.
Zondag 10 maart 1996.
Ondanks het harde bed heeft iedereen lekker geslapen. Om tien uur aan het ontbijt en daarna zijn de heren op pad gegaan voor gedestilleerd water voor de auto van Edwin.
Het zonnetje schijnt heerlijk. Ingrid zat lekker te puzzelen, Jorrit zat een computerspelletje te doen en Monique en ik hebben even een rondje in de buurt gewandeld.
De straat waar wij woonden.
Uitzicht uit ons huisje.
Toen de heren thuis kwamen koffie gedronken en daarna op pad gegaan om te kijken waar we willen gaan skiën, Het is de bedoeling dat we op de andere piste (Medvedin) in Spindleruv MIyn gaan kijken. Daar was het erg rustig en gevraagd of we daar ook ski’s konden huren. Dat kon en er waren er genoeg. De verhuur was op de parkeerplaats en dat beviel ons wel. Teruggewandeld naar het dorp en daar wat gedronken.
Daarna terug naar Jilemnice en daar gegeten. Heerlijk! Een verbouwd restaurant met een goede bediening en lekker eten. Thuis koffie gedronken en wij zijn gelijk met Jorrit naar bed.
Maandag 11 maart 1996.
Opgestaan om acht uur en broodjes gehaald in het dorp. Om negen uur aan tafel en om kwart voor tien vertrokken naar de piste: om erf uur hadden we ski’s en kaartjes voor de stoeltjeslift en konden we beginnen. Het sneeuwde en het was weer erg rustig. ’s Morgens zijn we twee keer omhoog geweest.
Een keer de blauwe piste, die 3600 m was en een keer de rode, die 1235 m was en heel leuk. Broodjes gegeten bij de auto en daarna nog verschillende keren omhoog gegaan.
Beneden bij de stoeltjeslift.
De stoeltjeslift gezien vanaf de parkeerplaats.
Boven net uit de stoeltjeslift.
Het bleef maar sneeuwen en op de terugweg hebben we in Vrchlaby allemaal een sneeuwbril aangeschaft. De weg was ook één sneeuwplaat. In It wat gedronken en daarna broodjes gekocht voor morgen. Opa en oma gebeld en bij de dokter hoorden ze goede berichten. Gelukkig maar. Daarna zijn we naar ons huisje gegaan en hebben ons omgekleed om te gaan eten in Jilemnice, waar we ook gisteravond waren. Het was weer heerlijk, dus ik denk dat we hier vaker komen. Thuis koffie gedronken. Ingrid werd afgelopen nacht wakker om half twee en vroeg Edwin hoe laat het was, maar hij mocht niet op zijn horloge kijken, dus die was ook klaarwakker. Vannacht is Swen naar Ingrid gegaan om te vragen hoe laat het was, maar ze was duidelijk minder enthousiast dan Edwin. Iedereen was erg vermoeid en lag dus vroeg in bed. Het is weer wennen om je ski – spieren te gebruiken.
Dinsdag 12 maart 1996.
Om negen uur aan tafel en rustig aan gedaan. Het is toch we1 lekker dat je je niet hoeft te haasten voor de ski – les.
In de eetkamer van ons huisje.
Het is droog en het zonnetje laat zich af en toe zien. We zijn veel op de blauwe piste gegaan en met de sleeplift halverwege weer omhoog. Prachtig, die mooie witte wereld en wat een rust, daarboven. Iedereen geniet hier.
Tussen de middag in restaurant Diana tegenover de piste lekker soep en uitsmijter gegeten met koffie, chocolademelk e.d. en nog voor geen fl.35, – voor zeven personen.
Daarna weer met nieuwe energie de piste op. We konden zo de stoeltjeslift inschuiven. Jorrit was ons al vooruit. Om vier uur begon het koud te worden en zijn we gestopt. In de It in Vrchlaby brood gekocht, en nog twee ski – brillen voor Ingrid en Monique. Ook nog naar oma van Schajik gebeld en die zou ook Monique’s moeder bellen. In Holland is het ook koud, het gaat daar vannacht matig vriezen. Daarna naar het huisje terug, omkleden en in Jilemnice eten. Ik weet niet wat het is, maar we slapen hier weer verschrikkelijk veel. Frans ging om kwart over tien naar bed en was de laatste.
Woensdag 13 maart 1996.
We kwamen op om acht uur en het sneeuwde. Frans en ik waren aan de beurt om de ontbijttafel klaar te maken. Het begon steeds harder te sneeuwen. Onderweg naar Spindleruv Mlyn werd de weg steeds slechter berijdbaar en in Spindleruv zelf vond Frans het beter om de sneeuwkettingen om te doen.
Edwin tufte gewoon door met de Golf, maar wij hadden gisteren al problemen om de parkeerplaats op te komen. Het sneeuwde nog steeds toen we op de piste kwamen en we hebben vandaag allemaal veel plezier van onze sneeuwbrillen. Ideaal, want je kunt gewoon skiën en je krijgt geen sneeuw in de ogen. Met een gewone zonnebril zoeft de wind ook zo tussen je bril en de ogen door. Dat is met deze skibril lekker dicht en warm.
Tussen de middag weer lekker bij Diana gegeten. Daarna nog tot kwart over vier geskied en toen naar Vrchlaby om boodschappen te doen in de It. Edwin heeft naar huis gebeld en daar hoorde hij dat het al op TV is geweest dat het hier zo sneeuwde.
Nou, toen we naar Jilemnice reden, kwamen we erachter dat het hier veel sneeuwde. We moesten een flauwe helling op en dat lukte ons niet. (Edwin wel en wat had hij een schik) Toen moesten de sneeuwkettingen weer om. We hadden om zeven uur afgesproken om te eten en we zijn gelijk om half zeven, want zo laat was het inmiddels al, maar gestopt bij het restaurant. Swen en Monique trakteerden ons. Het eten was weer heerlijk net ijscoup toe. Het bleef ondertussen maar sneeuwen. op de weg naar ons huisje hadden we nog een helling en toen is Swen gaan duwen, zodat we het net konden redden om boven te komen. Het laatste stukje naar huis ging gelukkig goed en de ingang bij ons huisje was ook geen probleem, de auto gleed gewoon naar binnen. Nou, ik moet nog zien hoe dat morgen gaat. Als het zo blijft sneeuwen, lijkt het erop dat we ingesneeuwd raken. Het pad naar ons huisje was netjes schoon geveegd toen we aankwamen. Koffie gedronken en de een na de ander droop af en om half elf ging de laatste vanavond naar bed.
Donderdag 14 maart 1996.
Het was droog toen we opstonden en de lucht klaarde steeds meer op. om kwart over tien vertrokken naar Spindleruv. onderweg naar Vrchlaby was de weg helemaal schoon, maar van Vrchlaby naar Spindleruv was de weg weer één plaat ijs en sneeuw. Er was een ongeluk gebeurd en we moesten afremmen. Daardoor verloor Frans de gang en moesten de sneeuwkettingen weer om. Het begon ook weer te sneeuwen en dat duurde tot ongeveer één uur. Toen begon het zonnetje er door te komen. Vanmorgen allemaal lekker geskied, behalve Ingrid en ik.
Joke onderuit bij de sleeplift.
Vanmiddag twijfelden wij om mee naar boven te gaan. Ingrid haar benen waren moe en ik was ongelukkig in de spagaat gevallen. Maar eerst lekker gegeten in Hotel Diana. Na het eten scheen het zonnetje lekker en zijn we toch met z’n al1en weer naar boven gegaan. We zijn op de zwarte piste begonnen en hebben halverwege de sleeplift, genomen. Dat ging bij mij dus weer mis. Ski uit en afijn, toen ik weer opgekrabbeld was kon ik het weer proberen. Daarna weer zwart af en toen naar de babyweide. Daar is Ingrid gestopt en naar beneden gegaan met Edwin. Wij gingen er nog even tegenaan en ik wilde ook eens een heuveltje nemen. Dat was verkeerd ingeschat, want na die ene heuvel kwamen er nog drie en daar had ik niet opgerekend. De eerste ging goed, de tweede redde ik nog net, maar de rest was teveel voor me. Dat liep dus fout af en ik gleed met mijn gezicht door de sneeuw. Frans gaat al heel goed en Jorrit heeft er ook schik in. Edwin en Swen gaan in één run naar beneden. Monique zoekt nog steeds de moeilijke kanten op en schrikt zich dan wild. Ingrid heeft een mooie stijl van skiën en ik ben gewoon heel voorzichtig bezig. Maar het gaat allemaal heel leuk. Om vier uur gestopt en in Vrchlaby brood gehaald. Daarna naar het huisje en nog een paar onder de douche en in bad. Toen naar het restaurant, waar Ingrid en Edwin ons gaan trakteren. Het was als vanouds: weer lekker. Thuis koffie gedronken. Niemand heeft zin om de meegebrachte nootjes en chips aan te spreken, want het eten was nog niet vergeten, dus ik denk dat, het allemaal weer mee terug gaat naar Holland. Allemaa1 weer uitgeteld en op tijd naar bed.
Vrijdag 15 maart 1996.
Opgestaan met mooi weer en vanaf ons bed konden we zien dat, het dooide. We kunnen dus lekker gaan skiën. Net voor elf uur op de piste en het zonnetje schijnt heerlijk. Het wordt steeds warmer.
Iedereen lekker bezig geweest tot ongeveer één uur en toen de ski’s ingeleverd en gaan eten bij Hotel Diana.
Dagkaart kind fl. 12,=
Daarna nog even foto’s gemaakt in Spindleruv Mlyn en toen naar Vrchlaby om brood te halen voor morgenochtend en een nieuwe theepot, want die heb ik gebroken. ook nog wat appels voor onderweg en toen naar ons huisje terug en ingepakt.
Vrchlaby.
Ook moesten we nog toeristenbelasting af gaan rekenen bij onze buren. Daar moesten we binnen komen en kregen gelijk sloffen aangeboden. Nou, binnen zien de huizen er stukken leuker uit dan je aan de buitenkant zou vermoeden. Om half zeven gaan eten en om kwart over acht waren we terug, want ik kwam erachter dat ons huisje schoongemaakt moest worden. Vele handen maken licht, werk en koffie gedronken na de arbeid. We hebben nog energie over en gaan al wat later naar bed.
Zaterdag 16 maart 1996.
Om half zeven opgestaan en om kwart over acht vertrokken. Het heeft, weer gevroren. We werden uitgezwaaid door de eigenares en gaan richting Liberec. om kwart voor e1f de grens over in Zittau, nadat we ruim een half uur moesten wachten. Op naar de koffie. Om tien voor half twaalf de koffie op, net buiten Zittau. Toen richting Bautzen, waar we de snelweg op gaan. Om half vier wat gegeten bij Eisenach en om half zes waren we 150 km voor Dortmund. We vinden nog steeds hier en daar wat sneeuw. Kwart voor acht vertrekken we vanaf Hunxe, nadat we koffie gedronken en getankt hebben. Benieuwd hoe het bij de grens is, want we hoorden op de radio dat er 7OO Koerden slaags geraakt waren met de Duitse politie. Nou dat was een puinhoop. Eerst werd er bekend gemaakt. dat, de grens vrijgegeven zou worden en net toen we al gekozen hadden voor Emmerich werd gezegd, dat het een misverstand was en dat, de grens nog niet vrij was. We werden vanaf Rees binnendoor gestuurd. Toen we de route weer moesten kiezen werd net gezegd dat de grens over 10 minuten open was, dus wilden we weer richting grens. Toen we daar aankwamen stond de Duitse politie bij de oprit van de snelweg met een geluidsinstallatie om te roepen dat de snelweg dicht was. Toen we bijna thuis waren hoorden we dat de grens nog een uur gesloten zou zijn. Na een flinke omweg bij de grens waren we dus net over half elf thuis, na een vermoeiende reis, maar een hééI gezellige en sneeuwrijke skivakantie in Spindleruv.
Hieronder wat documenten.
