Zomervakantie van 19 juli t/m. 11 augustus 1996.
Vrijdag 19 juli 1996.
’s Middags om kwart over een zijn we vertrokken. Hans en Frieda kwamen ons ophalen. Het weer was lekker. Zonnig en af en toe bewolking. We doken bij de oprit van de snelweg al gelijk in een langzaam rijdende file. Bij Vianen meten we 21˚ op de zuil en de file is over. Tien voor half drie zijn we in België. We zien veel caravans richting Antwerpen gaan. In Antwerpen waren we om tien voor drie. Kwart voor vijf reden we Oostende binnen. Toen we bij de boot kwamen moesten we een parkeerplekje zoeken tot zes uur, want toen mochten we pas het terrein van Sally-line op. In de buitenwijken van Oostende gegeten en om zes uur waren we weer bij Sally-line. Tot half acht in Oostende rondgewandeld en toen we weer bij de auto kwamen begonnen ze al gauw te rijden. Al met al vertrokken we om ± 21.00 uur en hebben we gelijk ons horloge een uur teruggezet.
Toen werd op de boot bekend gemaakt dat we om kwart voor twaalf zouden arriveren. Dat werd kwart over twaalf. Toen gingen we gelijk maar richting Canterbury. Daar arriveerden we zo rond kwart over een. Gauw ons bed plat gelegd en ik ben met Jorrit gelijk naar bed gegaan en Frans heeft bij Hans en Frieda nog een afzakkertje gedronken.
Zaterdag 20 juli 1996.
Lekker uitgeslapen en met mooi weer opgestaan. Ontbeten en ons aangemeld. Daarna naar Canterbury gegaan en daar rondgeslenterd. Geparkeerd op het collegeterrein. Om vier uur terug en lekker geluierd. Om acht uur gaan eten bij Kings Head. De eigenaresse herkende ons niet.
Het eten was weer heerlijk. Even buiten koffie gedronken toen we op de camping kwamen en toen de tijd bij ons in de caravan doorgebracht. Om één uur in de nacht kwamen Wim en Marijke en de kinderen het terrein oprijden. Nog even bijgepraat en toen naar bed.
Zondag 21 juli 1996.
Omdat het laat was gisteravond vanmorgen niet zo vroeg opgestaan. Net over half elf vertrokken richting Wales, na afscheid te hebben genomen van Wim en Marijke.
Ook hebben we eerst koffie gedronken. We hebben een stoeltje geleend, omdat we een stoel voor Jorrit vergeten hadden.
Het was zonnig toen we vertrokken, maar de lucht betrok om ± twaalf uur. Om kwart over een gegeten vlakbij Reading. Ook getankt. Tien over twee weer vertrokken. Om ongeveer vijf uur op de camping in Newport vlakbij Cardiff aangekomen. Het was een camping bij een kasteel gelegen, Tredegar House geheten, mooi gelegen tussen de bomen.
De nieuwe brug over de rivier de Severn bij Bristol.
Camping Tredegar House.
Openluchttheater bij Tredegar House.
We wilden alleen een keer overnachten en doortrekken, maar we stonden zo mooi dat we besloten nog een nachtje te blijven. Bami gegeten en ’s avonds lekker buiten gezeten.
Maandag 22 juli 1996.
Heerlijk buiten koffie gedronken en op de camping brood gegeten. Daarna in Newport wezen kijken.
Newport.
Stonehouse Newport.
Newport.
Een gezellig stadje, met overal pleintjes met winkels. Boodschappen gedaan in de ASDA, een grote superstore vlakbij de camping. Gegeten in de Stonehouse lnn. Terug op de camping buiten gezeten totdat we naar bed gingen.
Dinsdag 23 juli 1996. 25 jaar getrouwd!!!!!
Vandaag onze trouwdag en dat hebben we geweten. Toen we gisteravond naar bed gingen was Jorrit nog wakker en feliciteerde ons al. Om kwart voor zeven (in Holland kwart voor acht) belden de ouders van Frans ons, om ons te feliciteren. Met de verhuizing ging alles goed. Om half acht belde oma van Schajik om ons te feliciteren. Om half negen kwam Frieda aan de deur kloppen om ons ontbijt op bed te brengen. Erg leuk en we waren gelijk vroeg klaar met eten. Van Jorrit kreeg Frans blikjes bier en ik een fles wijn. Erg lief van hem.
Toen we uit de caravan kwamen bleek die vol gehangen te zijn met ballonnen. Het was feestelijk zonnig weer en hebben dus buiten koffie gedronken. Hans en Frieda waren echt in de weer geweest voor ons, want onder de koffie werd door Hans een gedicht voorgelezen, dat sloeg op de 23 jaar die we elkaar kenden, vergezeld van een cadeautje van glas met zwanen en een hartje.
Feest
Heel mooi. Nou snapten we ook waarom we vandaag niet verder gingen. Hans en Frieda hadden dit Voor ons bedacht en hadden dit niet kunnen doen tijdens een reisdag. Wij wisten van niets en dachten bij ons zelf: We vieren onze trouwdag toch 20 september en niet nu, dus van ons mogen we gaan reizen. Het feest was nog niet over, want Hans stelde voor om ons vandaag te rijden, zodat we als bruidspaar achterin zaten. Telkens als we uitstapten werd de deur netjes voor ons open gedaan.
Portcawl.
Portcawl. restaurant Lifeboat.
De route ging naar Portcawl, een badplaats aan de baai van Bristol in Wales. Daar hebben we rondgewandeld en geluncht in “The Lifeboat”, een heel gezellige lnn, waar je een prachtig uitzicht had op de baai.
Daar belde Cor van Rossum en feliciteerde ons namens alle medewerkers van de Onderlinge. Het werd steeds feestelijker. Daarna gingen we naar Cardiff langs de kust. Onderweg kwamen we nog langs Atlantic College, waar Willem-Alexander op kostschool is geweest. Daar belde Jan de Jong ons nog om ons te feliciteren. In Cardiff hebben we een rondleiding gemaakt in het kasteel van Cardiff en daar belde Peter de Wit om ons te feliciteren en om te zeggen dat hij met de kat naar de dierenarts is geweest. Het was een mooi kasteel met een aparte toren (the Keep) waar we ook opgeklommen zijn en je een mooi uitzicht had over Cardiff. Thee gedronken in de tearoom van het kasteel en daarna weer terug naar de camping.
Uitzicht vanaf de “Keep”.
Onderweg naar de camping belde Floor Overbeek, de voorzitter van de Onderlinge ons nog op om ons te feliciteren. Leuk dat hij er ook aan dacht ons te bellen.
Eb in de haven van Cardiff.
Ons thuis opgefrist en toen naar “The Stonehouse” gegaan om uitgebreid met Hans en Frieda te eten, omdat we 25 jaar getrouwd waren. Eerst belde Swen en daarna Monique om ons te feliciteren en toen we terugkwamen van het eten belde Ingrid nog.
Nou, dat was gezellig vandaag en heel feestelijk. Ook kregen we nog kaarten van Martin en Joanne, die we vandaag pas mochten openmaken, van Hans en Frieda en van Lex en Atie, via Hans en Frieda. Een prachtige dag om op terug te kijken.
Woensdag 24 juli 1996.
Het feest is over.
Vandaag gaan we verder trekken naar het noorden van Wales. In de buurt van Snowdonia willen we een camping opzoeken. Vertrokken om half elf vanaf Newport en de weg naar boven genomen via de A483 en de A5 tot aan Betws y coed. Onderweg last gehad van een grote file omdat er de Royal Welsh Show was. Dat is een grote landdag met markten e.d. maar dan drie dagen lang. Dus de mensen komen met caravan en al daar naar toe. We hebben wel anderhalf uur in de file gestaan. Verder ging de reis voorspoedig op meestal een gewone provinciale weg, ondanks dat er veel bochten in de weg zaten. We belandden op de camping Riverside in Betws y coed. 
Een camping tussen de heuvels en vlakbij een spoorwegmuseum. Ernaast ligt een golfbaan. Om half zeven waren we op de camping. Veel wind, maar wel zon. Eerst nog wat gedronken en toen pannenkoeken gebakken. ’s Avonds binnen gezeten omdat het toch koud werd. Vroeg naar bed.
Donderdag 25 juli 1996.
Weer mooi weer. Buiten koffie gedronken. ’s Middags thuis gegeten en daarna gaan rijden. We zijn door het Snowdonia-gebergte gereden en dat was prachtig. Net Zwitserland, maar dan nog iets ruiger. Ook lag daar een schitterend bergmeertje. Daar groeien geen bomen op de bergen, maar er groeit veel paarse heide. Magnifiek.
Conway.
Conway.
In Conwy rondgelopen. Dat is een oude stad aan de Ierse Zee met oude stadsmuren en een kasteelruïne. Ook ligt daar in de haven het kleinste huis van Engeland. 
Conway Castle.
Conway, Het kleinste huis van Engeland.
Voor de Barbeque.
Daar nog inkopen gedaan voor de barbecue en toen we thuis kwamen hebben we lekker in het zonnetje gebarbequed. Frans heeft nog naar huis gebeld en met Pa gaat het redelijk.
Barbequeën.
Nog steeds barbequeën.
De servieskast is al in het nieuwe huis. Het weer is niet zo goed in Holland. In Friesland was het noodweer. In Limburg is er nog een aardbeving geweest en wij zitten hier lekker te barbecueën in de zon. Niet voor te stellen. Na het eten nog even naar het dorpje gewandeld langs de rivier en toen we daar kwamen zaten er veel mensen op een terras te genieten van levende muziek. Heel gezellig. De hele avond was het lekker buiten. Op tijd naar bed.
Vrijdag 26 juli 1996.
Opgestaan met bewolkt weer. Lekker lang uitgeslapen. Om elf uur aan de koffie. Om twaalf uur vertrokken richting Caemarfon. Het is een prachtig onherbergzaam gebied, maar het begint te miezeren, dus onderweg besluiten we maar om toch iets te doen, waardoor je minder last hebt van de regen. Toen zijn we bij Llanberis omgekeerd ‘en naar Bettgelert gereden. Daar hebben we een kopermijn bezocht.
De kopermijn.
In dit gebied is de film opgenomen van “De Herberg van het zevende geluk” met Ingrid Bergmann in de hoofdrol. Dat speelt zich af in China. Wat kun je je toch om de tuin laten leiden. Een legende van Bettgelert vertelt dat er een koning ging jagen, zonder de hond. Toen hij terug kwam, kwam de hond hem blij tegemoet, maar had bloed aan zijn bek. De koning kreeg argwaan en rende naar de babykamer, maar zag geen baby. Toen dacht hij dat de hond de baby wat had aangedaan en hij doodde de hond, Gelert geheten. Toen ontdekte hij de baby achter de wieg met ernaast een dode wolf. Toen heeft hij de hond genomen en begraven.
Sindsdien gaan er nu nog mensen naar het graf van Gelert de hond in Bettgelert. We zijn terug gereden via Ganeg en Blaenau Ffestiniog via de A470 terug naar Betws y coed. Jeroen de Wit belde nog en kreeg nu vakantie. We hebben Swen nog gebeld en zijn auto was klaar. Het heeft vanmiddag een poos gemiezerd, maar nu we weer op de camping zijn is het droog, maar we hebben wel ons trainingsjasje aan. In het dorp bij “The three Gables gaan eten en daarna wandelend terug naar de camping. Het was te fris om buiten te zitten. Weer op tijd naar bed.
Zaterdag 27 juli 1996.
Vanmorgen scheen het zonnetje weer met af en toe bewolking. Buiten koffie gedronken. Daarna boodschappen gedaan in het dorp en toen naar Caernarfon gereden. Daar staat het kasteel waar prins Charles tot prins van Wales is gekroond. Een leuk stadje, waar net een feest was. Veel mensen op de markt liepen in oude klederdracht.
Daarna doorgereden naar het eiland Anglesey. Daar zijn we naar het plaatsje gegaan met de langste naam van Europa, afgekort Llanfair P.G. uitgebreid bestaat de naam uit 58 letters en niet uit te spreken voor ons.
Op dezelfde plek als Bassie en Adriaan.
Een gastvrouw in klederdracht, die net een bus uitgezwaaid had wilde voor ons de naam wel uitspreken in de camera van Hans. Toen we vroegen of er nog een plaats was met een langere naam fluisterde ze: jawel, ergens in Nieuw Zeeland, maar waar en welke plaats weet ik niet. Daarna nog doorgereden naar Holyhead, waar de schepen naar Ierland vertrekken. Het eiland is vlakker dan Noord Wales en verder alleen maar korenvelden en weilanden. Daarna weer terug gegaan naar de camping en macaroni gegeten. Ook nog kaarten geschreven en buiten koffie gedronken. Daarna, omdat het vochtig en koud werd bij ons in de caravan gezeten.
Zondag 28 juli 1996.
Toen we opstonden was het nog droog, maar om tien uur begon het te miezeren. Bij Hans en Frieda koffie gedronken en daarna brood gesmeerd en in de auto gestapt naar Llandudno. Een mondaine badplaats boven in Wales. Llandudno bezit een heuse pier, met ook daar vermaak, zoals een soort kermis, restaurantjes, winkeltjes e.d.
Op de pier in Llandudno.
Langs de boulevard staan rijen met allemaal dezelfde soort grote huizen, met af en toe een hotel er tussen. Het was droog, totdat we van de pier af kwamen, want toen begon het te gieten. In een tearoom wat gedronken, maar de regen stopte niet. Gelukkig zijn daar veel winkels met een overdekte stoep, zodat we veel droog hebben gelopen, maar het laatste stukje naar de auto hebben Hans en Frans alleen gelopen, zodat ze ons later konden oppikken. Om kwart voor zes waren we thuis.
Emntree bewijs voor het koor uit Colwijn.
Een lot voor de eenden race ten bate van de kerk.
Gauw gegeten en daarna naar een koor in de dorpskerk geweest. Het was een mannenkoor uit Conwy. Ze zongen erg mooi en ook nog een Russisch stuk. Ook werd er afgewisseld met een sopraan. Een mooie avond.
Maandag 29 juli 1996.
We wilden vandaag gaan wandelen, maar we twijfelden aan het weer. Toen we opstonden scheen het zonnetje, maar er kwam toch steeds meer bewolking. Het koffiedrinken ging nog wel buiten. Daarna besloten we om de rugzakken te pakken, brood te smeren en richting Capel Curig te rijden.
Zo gezegd, zo gedaan. Net voorbij Capel Curig, richting Bangor via de A5 ligt een meertje en daar willen we starten. We gingen net boven de weg lopen tussen de schapen. Hier en daar lag een geraamte van een schaap, dus waarschijnlijk zijn er roofdieren genoeg. Net toen we ons brood op hadden, bij een kronkelend beekje, zagen we in de verte donkere wolken aankomen en besloten we maar om rechtsomkeert te maken. Deze keer liepen we maar over de weg, in plaats van door de weilanden.
Onderweg moesten we onze regenkleding al aantrekken want het was foute boel. Toen zijn we later nog doorgereden naar Bangor en daar hebben we nog wat rondgekeken en onze boodschappen aangevuld.
Bangor.
Daarna zijn Hans en Frieda naar de caravan gegaan en wij hebben onderweg in Bethesda nog Fish and chips gegeten. Heerlijk, maar veel te veel. ’s Avonds buiten koffie gedronken. De was nog gedaan en buiten opgehangen op het rek. Daarna werd het koud en vochtig en zijn we gauw naar binnen gegaan. Daar nog een potje geklaverjast en gezellig gekletst.
Dinsdag 30 juli 1996.
We werden wakker om half negen van het getik op het dak van de caravan. REGEN. Gauw het was rek binnengehaald. Het begon steeds harder te regenen. Vandaag willen we ons eigen gang gaan, zo hebben we gisteren afgesproken. Nou, Hans en Frieda wisten eerst niet wat ze zouden gaan doen en toen hebben we gezamenlijk koffie gedronken. Daarna zijn Frans en ik naar het dorp geweest. Een kalender gekocht van Wales en nog wat rondgekeken. Toen uitgebreid geluncht met de rookworst van opa en oma. Heerlijk. Soepje erbij. Lekker. Vanmiddag zijn Jorrit en ik nog het dorp in geweest en Frans heeft lekker zijn middagdutje gedaan. Verder die dag lekker gelezen en geluierd. Thuis uitgebreid gegeten. Daarna gedoucht. Het is de bedoeling dat we morgen afzakken naar het zuiden, richting Gloucester bij Bristol.
Woensdag 31 juli 1996.
Vertrokken om tien uur richting Gloucester. Besloten om tegen elf uur koffie te drinken op een parkeerplaats. Het was bewolkt weer. Onderweg lag nog een aangereden dood schaap. Raar gezicht, zo met de poten omhoog. Toen we de koffie op hadden en we vertrokken zag Frieda op de eerste de beste parkeerplaats na de onze een Nederlandse Fendt-caravan en ook nog met een NCC sticker.
Toen begreep ze dat het Wim en Marijke, de broer en schoonzus van Frieda waren, die we ook in Canterbury al ontmoet hadden. Ze wisten nog niet wat ze gingen doen. Ze bleken eerst twee dagen in Londen te zijn geweest en daarna naar Noord Wales te zijn gegaan. Zij stonden in Bala, dat is net onder Betws y coed, waar wij stonden. Nu gingen zijnaar Zuid-Wales, net boven Brecon. Is dat toevallig, of niet? Wel heel leuk. We hopen ze weer te ontmoeten op de terugreis, want we gaan met dezelfde boot over.
We stonden om kwart voor vier op de camping in Slimbridge aan de A38 onder Gloucester. Het was winderig, maar het zonnetje scheen. Onze was uit Betws y coed was nog niet droog van maandagavond, maar hier ging het snel. Thuis gegeten en daarna weer een wasje gedaan, want hier droogt het tenminste. De eigenaars van de camping, een echtpaar van rond de vijftig jaar verwelkomde ons heel vriendelijk en we stonden op een weiland, maar de stroomkabel werd ons over de sloot toegeworpen door Chris, de eigenaar. We hadden onze eigen kabel helemaal niet nodig. Het was te koud om vanavond buiten te zitten. De avond gezellig in de caravan doorgebracht.
Donderdag 1 augustus 1996.
Opgestaan met bewolkt, maar ook af en toe zonnig weer. Vandaag gaan we naar de stad Gloucester. ’s Morgens de Docks bekeken. Daar staan oude pakhuizen en er is een jachthaven. We hebben nog naar het schutten staan kijken.
In een winkelcentrum daar geluncht. ’s Middags naar de kathedraal gewandeld en de stad bezocht. Bij de juwelier gekeken naar het klokkenspel en gewacht op het slaan van drie uur, maar dat was loos alarm. Onderweg nog wat boodschappen gedaan. Daarna op de camping buiten nog wat gedronken en toen gegeten bij King George op de A38. Geen groot succes. Frieda zat nog te eten en bij ons werden de borden al weggehaald. Niet gezellig. Later bij Hans en Frieda nog koffie gedronken,
Vrijdag 2 augustus 1996.
Opgestaan met mooi weer en ± 21˚. Vandaag willen we de omgeving een beetje verkennen. We zijn bij de camping linksaf gegaan. Dat is een doodlopende weg en aan het eind ligt een Wildpark dat is gesticht door een kleinzoon van Scott de Antarcticaontdekker.
We vonden het eigenlijk niet zo leuk daar een dag door te brengen en zijn via smalle wegen naar Stroud gereden. Daar geluncht in een supermarkt. Frans had al weer gauw de praat met een serveerster over de taal en de Europese gemeenschap. Ze was jaloers dat wij meer dan een taal konden spreken.
Onderweg van Stroud naar Cheltenham hadden we een prachtig uitzicht over Gloucester. Ook vanaf een mooi punt konden we de camping zien liggen. Alleen door de verrekijker. Frans heeft de slag nu ook te pakken. Thuis gegeten en buiten koffie gedronken. Daarna binnen nog geklaverjast. Jorrit lag al om kwart voor negen op bed.
Zaterdag 3 augustus 1996.
Vanmorgen weer met mooi weer opgestaan. Jorrit hoefde maar één keer geroepen te worden. Om kwart voor elf vertrokken richting Bristol. Toen we op de M4 kwamen doken we gelijk in de file. We moesten de eerste afslag hebben maar we hebben er een uur over gedaan. Van Bristol naar Bath net zo. Net voor Bath weer in de file van ± een uur. Om kwart voor twee gegeten net na Bath. Daarna ging de rit wat beter en kwart over drie reden we de camping op in Blandford Forum.
Mooi stel.
Camping The Inside Park, Blanfor Forum.
Ons aangemeld bij de receptie en toen werd ons ons plekje gewezen. Het was bijna half vier. Frans had Martin gezegd, dat om half vier de koffie klaar moest staan, maar dat werd (bleek achteraf) niet geloofd. Om een paar minuten voor half vier reden Martin en Joanne de camping op, verbaasd dat we er waren. Zij waren in Swanage aan zee geweest. Elkaar hartelijk begroet.
Wij de caravan op zijn plaats gezet en toen bij Martin en Joanne koffie gedronken en foto’s laten zien. Zij en wij van de paasvakantie en Hans en Frieda van hun verbouwing. Even bijpraten. De kinderen waren al snel met elkaar aan het spelen. Jorrit kreeg een T-shirt van Liam van zijn school. Die had Liam ontworpen en had de prijs gewonnen. Op de camping gegeten en lekker gedoucht. Niet eerlijk verdeeld. De mannen heet water en de vrouwen koud. Buiten koffie gedronken en daarna met Joanne en Martin in de caravan van Hans de avond doorgebracht. Jorrit heeft met Liam in de tent geslapen.
Zondag 4 augustus 1996.
Prachtig weer. Na de koffie zijn we om kwart voor elf vertrokken naar Swanage, naar het strand. Met de hele club hebben we daar de dag doorgebracht.
Onderweg Corfe Castle gezien. Een ruïne op een heuvel en aan de voet ligt het dorp Corfe.
Swanage.
De krijtrotsen van Studland.
Swanage.
De heren hebben een ijsje gehaald?????
De pub dus …….
Het ligt er schitterend. De mannen zouden een ijsje voor ons allemaal halen, maar dat duurde zo lang. Toen bleek dat Martin de mannen had meegenomen naar de pub. Daarna zijn Joanne, Frieda en ik even het stadje in gelopen. Om half zes vertrokken we weer naar huis en was het net als in Nederland, ook file rijden het eerste stuk. Thuis gegeten. Al met al zijn we vandaag lekker bijgekleurd. In de voortent van Joanne en Martin de avond doorgebracht, nadat we eerst buiten koffie hadden gedronken.
Maandag 5 augustus 1996.
Vandaag weer naar Swanage geweest, want we wilden een boottocht gaan maken. Helaas was de zee te wild, dus dat ging niet door.
In Swanage geluncht. Wij hadden gerookte makreel en dat was heerlijk. Lekker buiten gezeten op een knus terrasje. De kinderen aten buiten het terras fish and chips. Daarna zijn we naar Corfe Castle gereden en in het dorp hebben we een ijsje gegeten. Het kostte £.3,- om het kasteel te bezoeken en dat hebben we maar niet gedaan, want we hadden er al een paar gezien.
Op de terugweg boodschappen bij Tesco gedaan, de supermarkt, want we gaan barbecueën. Frank en Pauline, de ouders van Martin komen ook. Om zeven uur zouden we beginnen, maar dat liep uit, omdat Frank en Pauline er nog niet waren. Frank kwam om tien over half acht en vertelde dat Pauline migraine had en op bed lag en dat hij al gegeten had. Hij bleef een uurtje en ging toen weer. Het was prachtig weer om te barbecueën. Er wordt rijst en pasta bij geserveerd.
Martin bakt alles tegelijk en ieder krijgt zoveel mogelijk op zijn bord. Toch weer anders dan wij doen, maar zo leer je weer eens wat.
Toen we klaar waren zijn de drie mannen met de vaat naar voren gegaan en hebben de drie dames de rest van de rommel opgeruimd. De mannen kwamen zingend terug, dus het was wel bevallen. Daarna bij Joanne en Martin in de voortent koffie gedronken (en nog wat). Gezellig, maar ik ben op tijd naar bed gegaan. Frans en Martin hebben later buiten nog aan de “stammtisch” nog een poos zitten kletsen. Dat is een tafel met zittingen eraan van hout, die overal op de camping staan. Als ze vrij zijn, kun je ze meenemen naar je plek. Erg makkelijk, vooral nu met barbecueën en daarna als “stammtisch”.
Dinsdag 6 augustus 1996.
Opgestaan met regenachtig weer. Vandaag gaat Jorrit met de familie Fawcett op pad. Frank en Pauline kwamen vanmorgen koffie drinken en nodigden ons allemaal uit om vanavond te komen eten.
Hans en Frieda en Frans en ik gaan vandaag gescheiden op pad. Hans en Frieda willen een route rijden door de New Forest en wij willen graag naar Salisbury. De stad waarvan wij de boeken “Old Sarum” geheten hebben gelezen. Eerst zijn we naar Old Sarum gereden en hebben daar de ruïnes van de oude stad bekeken.
Old Sarum.
Daarna naar het centrum gereden en de auto geparkeerd op het terrein rond de kerk. Eerst wat gegeten in The Close, tegenover de hoofdingang. Daarna op ons gemak de kerk bezichtigd. We hadden vragen over de toren, n.l. hoe die gestut was.
De toren is hoger gebouwd dan oorspronkelijk gepland was en die druk moest opgevangen worden. In een Hollandse folder werd geschreven dat als we vragen hadden we deze aan de gidsen en de kapelaans mochten stellen. Dus wij de eerste de beste kapelaan aangeklampt. De kapelaan wees ons de verstevigingen die bijna niet te zien waren. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wij zeiden dus uit Holland.
Toen we vertelden dat we de boeken Old Sarum gelezen hadden begreep hij dat we geïnteresseerd waren en vertelde ons nog meer dingen over de kerk. Hij was verbaasd dat de boeken in het Hollands vertaald waren. Later nog thee en koffie gedronken naast de kerk en kaarten gekocht in de shop. Ook nog even de stad in geweest om bonbons te kopen voor Pauline vanavond. Het is vandaag fris en winderig met tussendoor een paar buien. Niet zo gezellig, maar we hebben er weinig last van gehad. Toen we thuis kwamen even gedoucht en om zeven uur kwamen Frank en Martin ons ophalen om naar Wareham te gaan. Daar stonden Frank en Pauline op de camping, want ze wonen ook in Sheffield. Nou, Pauline (en Joanne) hadden er veel werk van gemaakt kippenpoten uit de oven, varkensvlees, saucijzenbroodjes, knoflookbrood, rijst, pasta’s, aardappelsalade enz. Toen we het op hadden kwam er nog een tafel vol gebak en ijs met room toe. Wat een heerlijk maal. We werden echt verwend. Om twaalf uur naar huis gegaan, na uitgezwaaid te zijn door Frank en Pauline. Frans, Martin, Hans en Frieda nog lang buiten gezeten aan de houten “stammtisch”.
Woensdag 7 augustus 1996.
Vandaag zijn Hans en Frieda apart gegaan en wij zijn met Joanne en Martin en de kinderen naar Studland gegaan.
Even rondgereden en daarna gaan kijken in Poole, waarvoor we eerst moesten overvaren met een veerboot. Jorrit in de Woolworth zijn zakgeld opgemaakt. Daarna langs de kade gewandeld. Een rustige dag. Thuis pannenkoeken gegeten. Daarna de was gedaan. Het was prachtig weer vandaag. Later bij Martin en Joanne de avond doorgebracht in de voortent.
Donderdag 8 augustus 1996.
Jorrit gaat vandaag mee naar Studland-beach met Joanne en Martin en de kinderen. Het weer is niet zo prachtig als we verwachtten. Wij hebben uitgeslapen en rustig aan gedaan. Boodschappen voor de terugreis gehaald, tent afgebroken en de laatste worst van oma opgegeten. Heerlijk. ’s Middags nog even Blandford Forum in geweest.
Niet veel te beleven. We wilden in een restaurant thee en koffie drinken, maar daar werd ’s middags alleen maar bier geschonken. Dus terug naar de caravan. Hans en Frieda waren inmiddels ook terug en toen gezamenlijk thee gedronken. Toen Martin en Joanne terug kwamen bleek aan het strand de hele dag de zon te hebben geschenen, terwijl het op de camping niet echt op strandweer leek. Veel bewolking en koude wind.
Op de camping gegeten en Frank en Pauline kwamen ook koffie drinken en afscheid nemen. Gezellig bij Martin en Joanne de avond doorgebracht in de voortent. De mannen later nog aan de “stammtisch” buiten een laatste borrel gedronken.
Vrijdag 9 augustus 1996.
Vertrokken met bewolkt weer. Eerst nog om half tien koffie gedronken aan de “stammtisch”. Om tien voor half elf vertrokken en Martin zei: we gaan niet huilen, want over tien weken zien we elkaar weer.
Zo gebeurde het ook. Een gezellig afscheid. Nu kunnen ze nog even vakantie houden tot zondag, want Martin vooral is veel slaap tekort gekomen. Van Liam mochten ze gelijk wel naar huis gaan. Wij hadden een voorspoedige reis naar Canterbury en om half vier stonden we op het bijveld van de camping.
En wat gebeurde er, jawel, om vier uur kwamen Wim en Marijke ook de camping oprijden. Die kwamen uit Salisbury en hadden net achter ons gereden. Gezellig thee gedronken met z’n allen en daarna kwam de fish and chipsboer op de camping. Nou, de friet was moddervet, maar de vis was lekker. Doen we hier dus ook niet meer. Later begon het iedere keer zachtjes te regenen. Later in de caravan koffie gedronken en daarna nog even buiten gezeten. Op tijd naar bed gegaan.
Zaterdag 10 augustus 1996.
Opgestaan met winderig en miezerig weer. Heel ongezellig. Allemaal bij ons in de caravan koffie gedronken. Daarna zijn Wim en Marijke naar Canterbury gegaan om een wielklem te kopen en Hans en Frieda en wij zijn naar Sandwich gegaan, wat een leuk oud stadje was met Hollandse invloeden, vanwege wevers die in de 16e en 17e eeuw vanuit Vlaanderen en Holland daarheen gingen, omdat ze vanwege hun geloof moesten vluchten.
Rondgelopen en geluncht in een oud laag restaurantje. Daarna langs de stadsmuur gewandeld en naar bowlen gekeken, wat op jeu de boules lijkt. We kregen uitleg van een toeschouwer.
Daarna terug naar de camping en ons opgetut voor het etentje met z’n allen in the Kings Head; De eigenaresse herkende ons van 3 weken geleden en bediende ons met veel humor.
Heerlijk gegeten en daarna vroeg naar bed, want vannacht om twee uur moeten we er weer uit.
Zondag 11 augustus 1996.
De boot van half vijf moeten we hebben, dus om half drie gaan we van de camping. Allemaal klokslag half drie klaar en een colonne van drie caravans gaat de camping af. Na drie kwartier en 30 km verder zijn we bij de haven en het is niet druk.
Op de boot.
Om vijf voor half vijf varen we af. Ook op de boot is het niet zo druk als vorig jaar. De tocht gaat voorspoedig en om kwart over negen leggen we aan in Oostende. Om half tien rijden we.
Afscheid nemen bij Oostende.
Op de eerste parkeerplaats langs de snelweg nemen we afscheid van Wim en Marijke en de kinderen. Daarna nemen wij net voor de grens in België nog een kopje koffie met een gebakje en komen weer een beetje bij. Toen we om ± één uur bij Lexmond de snelweg wilden verlaten, richting Amsterdam, hing er op een viaduct een spandoek. Natuurlijk waren we nieuwsgierig en toen we dichterbij kwamen konden we lezen wat er op stond: Frans en Joke 25 jaar, welkom thuis de koffie staat klaar.
Frans en Joke 25 jaar, welkom thuis de koffie staat klaar.
We keken elkaar aan en begonnen te lachen. Je gelooft je ogen niet, maar dan dringt het tot je door dat de kinderen ons een poets gebakken hebben. Prachtig. Hans en Frieda hadden het ook gezien. Toen we thuis kwamen bleek dat er ook nog een boog was gemaakt buiten en dat de kamer versierd was met slingers. Ook de koffie (met gebak) was klaar. Dat was me het welkom wel, Magnifiek. Heerlijk om zo thuis te komen en zo verwend te worden door de kinderen. Het was een mooie vakantie met een denderend slot.
Hopelijk volgen er nog vele mooie vakanties in de toekomst.
