Vakantie van 17 juli t/m 8 augustus 2002.

 

Woensdag 17 juli 2002.

Vertrokken om tien minuten voor tien, nadat we eerst de banden van de caravan op de goede spanning hebben gebracht bij garage de Haan. Het is heerlijk weer met  ± 20°.  We gaan richting Oostende, dus de auto weet bijna zelf de weg al. Om half één hebben we 50 km voor Oostende getankt en brood gegeten en om tien over één rijden we weer verder. Het weer is nog steeds erg aangenaam. Als het zo blijft mogen we niet klagen. We rijden een stukje langs de kust en stappen even uit om van het uitzicht te genieten.

Om drie uur passeren we Boulogne. Het wordt hier al heuvelachtig. Kwart voor zes rijden we door Rouen en we hebben nog steeds geen fileproblemen. Jorrit belde dat het in Nederland ook warm was. Hij ging nu naar Ingrid. Kwart over zes waren we op camping “Le Clos Normand”  in Bourg-Achard. Deze camping ligt net na Rouen, richting Caen langs de route N175. We hebben de caravan snel op zijn plaats staan en zijn toen het dorpje ingegaan om iets te eten. Het is wel wennen, dat de keukens van de restaurants in Frankrijk niet voor half acht open gaan. Nou, toen hebben we op een terrasje eerst maar een lekker kopje koffie genomen. Heerlijk gegeten in restaurant “Auberge de Abbaye”, net achter het gemeentehuis dat aan het pleintje licht.

Een salade van Fruits de Mer was heerlijk, met mosselen, grote garnalen, kleine garnalen en inktvis. Heerlijk, Daarna een gegrilde entrecote, maar die was vrij vet. Toen twee stukjes kaas op een bedje van sla en daarna een kwart ananas uitgehold, met stukjes ananas en sinaasappelschijfjes, kiwi en aardbeien. Wat een feest. Koffie toe.

Daarna naar de caravan, waar we heerlijk hebben zitten lezen. Eerst nog buiten, maar het werd al gauw te kil.

Donderdag 18 juli 2002.

Vandaag gaan we Rouen bekijken. We zijn er nu maar 28 km bij vandaan. Als we binnen komen rijden zien we een prachtige stad met veel vakwerkhuizen.

Het doet een beetje aan de Anton Pieck-stijl denken.

 

Lekker koffie gedronken naast de poort met het prachtige uurwerk de “Gros Horloge”.

 

 

 

 

 

Ook een prachtige kathedraal De Notre Dame. Daar hebben we onze ogen uitkeken. In december 1999 met de grote storm in Frankrijk is de toren nog door het dak naar binnen gevallen en er is weinig meer van te zien.

Even in het zonnetje gekeken waar we heen willen gaan. We hebben buiten op een terrasje gegeten. Steak met pepersaus. Heerlijk.  Een half flesje wijn erbij: wat hebben we het weer goed.

                                                Leuke door kijkjes in de stad.

 

Oók zijn we nog in een nieuwe Kerk geweest, die gewijd is aan Jeanne d ‘Arc. Er zijn gebrandschilderde ramen in verwerkt van de kerk van St. Vincent, die afgebroken is omdat hij in de oorlog kapot gebombardeerd is. Heel mooi gedaan. Daar vlakbij staat ook een gedenkteken voor Jeanne d’Arc op de plaats waar ze verbrand is. Al met al een prachtige stad om een dag in door te brengen. Om vijf uur waren we terug op de camping. Buiten een kopje thee gedronken en gelezen. Om zeven uur brood gegeten en tot kwart voor negen in het zonnetje gelezen. Daarna werd het fris en zijn we naar binnen gegaan. Frans computer bladen gelezen en ik gepuzzeld in de Margriet.

Vrijdag 19 juli 2002.

Om half elf vertrokken vanaf camping “Le Clos Normand” in Bourg-Achard.

Om half twee waren we op camping “Les Hautes Coutures” in de omgeving van Caen. We moesten wel even zoeken. Dit is een camping in Bénouville,  ± 7 km. van Caen en ook zoiets van de kust af. Een leuke camping met zwembadje en mooie geasfalteerde paden. Iedere plaats is afgescheiden door een heg. Waterkraan voor de deur. Slagboom met pincode. Inschrijving ging razend snel, het ziet er zeer verzorgd uit. Vanmiddag eerst naar le Intermarché geweest om vlees voor de barbecue te kopen. Daarna heerlijk voor de caravan zitten niksen.

Zaterdag 20 juli 2002.

Vandaag naar Caen gegaan. Het weer is goed en we denken dat het op zaterdag gezelliger is dan op zondag, omdat dan de winkels open zijn. We zijn begonnen bij de parkeergarage bij het stadhuis. Dat is bij de Herenabdij. Prachtig grote gebouwen.

Daarna naar de hoofdstraat gelopen. Het is erg rustig voor een zaterdag in juli. We lopen de straat in naar de Eglise de St. Pierre. Daar zijn we in geweest. Een mooie grote kerk, maar niet zo groot en hoog als in Rouen.

Daartegenover ligt het kasteel van Willem de Veroveraar. Daar kun je over de kasteelmuren lopen en ook op het binnenterrein. Er zijn twee musea gevestigd. Het museum van Normandië en het museum van de kunst. We vonden het te mooi weer om naar binnen te gaan en hebben in de tuin wat rondgelopen. Daar ligt het monument van de onbekende soldaat. Langzamerhand weer terug geslenterd naar de auto. In een strak gemetseld pand tegenover de kerk ligt het VVV. Daar binnen is een binnenhof met vensters, een oud patriciër huis.

In de winkelstraat staat een oud vakwerkhuis, waarin het Postmuseum gevestigd is. Zelfs in het hout van het vakwerk zijn beelden gebeeldhouwd. Prachtig. Als we bij de parkeerplaats komen zien we bij het stadhuis de bruidsparen elkaar voor de voeten lopen. Er was een paartje in de tuin waarvan foto’s gemaakt werden. Een paartje voor de ingang en een paartje dat naar buiten kwam. Ik denk dat het hier net als in Engeland is: op zaterdag trouwen. Nog even bij de Intermarché langs voor een paar boodschappen voor het weekend en dan naar de camping. Rijst met Uncle Ben’s gegeten en genoten van een heerlijke rustige avond.

Zondag 21 juli 2002.

Vandaag rijden we een route, aangegeven in een boekje, waar je veel kunt vinden van de slag om Normandië. We beginnen in Ouistreham. Daar gaan we een bunker in en kunnen zien hoe de Duitsers deze ingericht hadden. Het is een huis op zich, met een wapenwerkplaats, ziekenboeg enz. Toen we binnen waren belde Gert uit Zuid-Frankrijk, maar de ontvangst was heel slecht, zodat we later teruggebeld hebben. Ze hebben het ook erg goed met z’n vieren. De kinderen worden ook groter en komen ’s avonds later bij de caravan, vertelt Gert. Ze hebben ook mooi weer, net als wij.

Toen richting Douvres, waar we tussen Douwes en Courseulles het Musée du Radar bezocht hebben. Het is een aardig stuk het binnenland in, maar wel leuk om te zien wat de geschiedenis van de radar is.

 

 

 

 

Na het radarmuseum naar Sain Aubin. Daar eten we een galette, dat is een hartige pannenkoek, deze keer kozen we ham er in. We kijken uit over zee en zitten daar heerlijk.

Na Saint Aubin doorgereden naar Arromanches, waar we een ronde film gezien hebben over de eerste dagen van D-Day. Prachtig. Het deed ons denken aan het Verkehrshaus in Luzern. Daar had je ook een ronde film en je waande je tussen het geheel.

Na de film konden we in een treintje stappen en werden we naar het dorp gebracht, waar een boekenbeurs over de tweede wereldoorlog in een tent naast het Debarquement museum aan de gang was. Daar gesproken met een paar schrijvers die hun boeken zaten te signeren. We werden aangespoord boeken te kopen, maar deze waren helaas allemaal in het Frans. Er was iemand die voor ons het gesprek vertaalde toen we met een schrijver aan de praat waren. Wel leuk daar. Toen de hoofdstraat nog even ingelopen, maar dat waren alleen maar eettentjes en souvenirwinkeltjes. Weer terug naar het punt waar we op de trein konden stappen en die bracht ons al gauw terug naar de parkeerplaats. In de auto gestapt en richting camping gereden, maar onderweg bij Saint Aubin kwamen we nog langs een rommelmarkt. Tóch even langs gelopen.

Onderweg kwamen we leuke haventjes tegen.

 

                       Andere viskraampjes dan in                            Nederland.

Daarna zagen we dat er net na Saint Aubin een vliegshow bezig was. We reden er langs en er stonden heel veel auto’s geparkeerd, dus we konden zo maar niet stoppen. Even buiten het dorp was een parkeerplaats in een weiland en daar hebben we de auto geparkeerd.

We zaten bijna eerste rang in het gras op een rand van de rotsen aan zee. Net iets  buiten het dorp, maar we konden het goed zien. Even gefilmd en gefotografeerd, maar het was al acht uur geweest en we moesten nog eten. We zouden bij de caravan eten, maar we besloten dat morgen maar te doen en nu in Ouistreham maar een restaurantje te pakken. Dat was “La Broche d’Argent”. Als voorgerecht namen we Fruits de mer. Dat was de vorige keer ook goed, maar dat bleken nu hoofdzakelijk slakken te  zijn, grote en kleine. We hebben het echt geprobeerd, maar het smaakte ons niet bijzonder. Jammer. Verder was het eten heerlijk. Bij de caravan nog een lrish Coffee genomen en daarna voldaan naar bed.

Maandag 22 juli 2002.

Vandaag besloten we maar eens een rustige dag te houden. Het weer is prachtig. Lekker in het zonnetje koffie gedronken en daarna een klein wasje gedaan. Vanmiddag eerst een paar boodschappen gedaan in de Intermarché.

Daarna naar het Pegasus-museum, net om de hoek, geweest. Dat gaat over de eerste dagen van de Slag om Normandië.

Er moesten twee bruggen veilig gesteld worden over de Orne bij Bénouville om de aanvoer van  goederen tijdens de bevrijding door te laten gaan. Deze brug werd in de nacht van 5 op 6 juni 1944 om 18 minuten over 12 veroverd.

 

Het huis (café) bij de brug staat bekend als het eerste bevrijde  huis. We hebben een mooie rondleiding gekregen van een engels sprekende gids.

 

 

 

 

 

 

 

Daarna (om zes uur) naar de camping gegaan en eten gekookt. Nog buiten gezeten tot kwart over negen. Lekker op tijd naar bed.

Dinsdag 23 juli 2002.

Vandaag is het 31 jaar geleden dat we getrouwd zijn. Oma van Vrouweff was de eerste die belde, daarna Linda en die wenste ons van iedereen op kantoor een prettige dag. Er waren ook problemen met de computer, zodat er veel heen en weer werd gebeld. Maar het is opgelost. De salarissen zouden anders niet uitbetaald zijn. Nu wordt het geregeld. We gaan vandaag naar Bayeux. Daar parkeren we vlakbij de kerk (Notre Dame) en lopen naar La Tapisserie de la Reine Mathilde. Eerst pakken we een kopje koffie voor we naar binnen gaan.

Er is een doek van 70 m. lang en 50 cm. breed, dat in ovale vorm is neergehangen en waar je langs kunt lopen met een koptelefoon, waardoor het verhaal van de slag bij Hastings in Engeland tot leven komt aan de hand van een borduurwerk.

Prachtig om te zien.

   

Dit is dus het eerste stripverhaal.

We zijn lang binnen en hebben echt uitgebreid de kans om alles te zien. Toen we naar buiten kwamen stond er een lange rij te wachten om naar binnen te gaan, dus we zijn lekker op tijd geweest.

Inmiddels was het kwart voor drie en sms-te Jorrit ons om ons te feliciteren. Vanmorgen vroeg hadden we ook al een sms-je binnen van Ingrid. Erg leuk hoor. We hebben een sandwich tonijn genomen en kregen ieder de helft van een stokbrood. Lekker.

 

Daarna naar de kathedraal om daar even rond te kijken en de verschillende bouwstijlen te bewonderen.

Lekker op een terrasje nog een kopje koffie gedronken en rondgekeken in de hoofdstraat. Er waren ook verschillende oude vakwerkhuizen te zien. Om vijf uur terug naar de camping, ongeveer 30 km. Daar in het zonnetje een heerlijk glaasje wijn gedronken. De morgen begon met dikke bewolking, maar in de loop van de dag zagen we af en toe de zon en nu om half zeven schijnt hij weer uitbundig. Om half acht gewassen en gestreken in de auto gestapt en naar de boot aan de overkant van het water gereden. Daar hebben we ter ere van onze huwelijksdag heerlijk gegeten. Voorafje van toast en zalm met dille, daarna gestoomde kabeljauw gerold in zalm met rijst en een kerriesausje. Daarna kaassoorten met sla. Toen geklopt eiwit met vanillepudding en Frans had vanillepudding met gebrande suiker bovenop, koffie toe. Heerlijk met het zicht op het water en de Pegasusbrug. Even langs het water gewandeld en daarna op de camping nog even gelezen en op tijd naar bed.

Woensdag 24 juli 2002.

Vandaag onze laatste grote tocht in Normandië. Om kwart over tien vertrokken naar St. Marie Eglise, waar John Steele nog steeds aan de toren hangt met z’n parachute. Dat is echt een raar gezicht aan de toren.

 

 

 

 

 

Veel mensen (ook wij natuurlijk) moeten even een foto maken van deze parachutist. Daarna even het kerkje in. We besluiten om daarna een kopje koffie te nemen in de hoofdstraat. Dit is één van de weinige keren dat de koffie niet te pruimen is. Er is ook een parachutistenmuseum, in dit plaatsje, maar we hebben even geen zin. Ook is er hier het beginpunt van de Bevrijdingsweg die loopt tot aan Bastogne in België. Overal langs de weg zie je deze herdenkingspalen. Verder naar een herdenkingspunt van generaal Le Clerck. Even op het strand gekeken en verder naar, Utah-Beach. Daar gaan we wel “Le Musée du debarquement” in dat aan het strand van, Utah-Beach staat, nadat we eerst een broodje hebben gegeten en lekkere koffie gedronken hebben bij café-restaurant “Le Roosevelt” .

De muren zijn er beplakt met kranten uit de oorlog.  In het museum kun je een film bekijken over de landing. Een Franse gids probeert in het Engels uitleg te geven over de landing. Weinig van te verstaan. Het blijkt dat de Duitsers het achterland onder water hebben gezet. Dat is voor ons nieuw om te horen. Toen nog buiten rondgekeken, waar verschillende tanks stonden opgesteld. Inmiddels is het half vijf en kijken we bij Pointe Hoc nog even waar de rangers van het Amerikaanse leger tegen de rotsen omhoog moesten klimmen om daarna op Duitse weerstand te stuiten. Héél wonderlijk dat het allemaal nog gelukt is, maar ten kotste van hoeveel levens.

Toen doorgereden naar Omaha Beach, waar een herdenkingspunt is.

Even rondgekeken en een patatje met een hamburger genomen. Lekker buiten aan het strand opgegeten. Daarna weer in de auto gestapt en via de kustweg D 514 naar de camping gereden. Om half acht waren we terug. Koffie gezet en kaarten geschreven die ik gekocht had in St. Marie Eglise. Frans was ook gelukkig, want die had Harry Jagnarain vandaag aan de telefoon gehad en het juiste inbelnummer van Het Net doorgekregen, zodat hij alle E-mails kon ophalen. Op tijd naar bed.

Donderdag 25 juli 2002.

Laat opgestaan en we zijn van plan er een rustige dag van te maken.  Bewolkt weer. Kaarten op de post gedaan in Quisterham en op een klein marktje gekeken. Nog een nieuwe was box gekocht. Koffie gedronken op een terrasje in een winkelstraat. Toen begon het zachtjes te regenen. Boodschappen  gedaan bij de Intermarsché in Corneville. Naar de camping terug en lekker stokbrood met vis gegeten. Daarna buiten gezeten. Er was geen zon, maar het was niet koud. Later op de middag vielen er weer een paar spetters. Vanavond zijn we binnen gebleven, omdat er af en toe wat nattigheid viel. Op tijd naar bed, want morgen  willen we verder naar Bretagne. Elf uur lagen we erin  en om tien voor half twaalf ging de telefoon. Frans zei nog: nou dat is geen tijd om te bellen, ze bellen nog maar eens. Ik zei: het is zo’n rare tijd, misschien is er wat, neem maar even op. Toen was het Swen, die zei dat hij nog 80 foto’s had voor ons van de open dag. Hij had er namelijk al eentje doorgeseind via de computer en de mobiele telefoon, maar dat duurde erg lang. Frans zei dus: nou, doe dat maar niet want dat duurt veel te lang. Nou zei Swen: ze zijn al onderweg. Frans had de telefoon aan zijn oor en hoorde dus alleen de stem via de telefoon, maar ik hoorde ook buiten de stem van Swen dus….. ze stonden voor de deur. Dát was een verrassing. Ze waren om half vijf vanmiddag vertrokken en dus om tien voor half twaalf bij ons. Eerst natuurlijk wat drinken en toen de foto’s bekeken die hij op c.d. had meegebracht. Inmiddels was het één uur geworden en tijd om naar bed te gaan. Ze hadden slaapzakken en kussens bij zich, dus de tafel laten zakken en slapen. Héél leuk, zo’ n verassing.

Vrijdag 26 juli 2002.

Vandaag met Swen en Monique naar Caen gegaan. Het was bewolkt maar droog. Swen was  er voor Dirk-Jan al eens geweest, dus hij moest eerst even langs de markt buiten de stad op het industrieterrein. Daar kriskras doorheen gereden en aangewezen waar hij geweest was. We reden zo een terrein op, van een bedrijf en we reden er ook zo weer af.

Toen de stad in en begonnen met een kopje koffie op een terras. Daarna een poosje rondgewandeld. Het weer werd steeds beter. Frans maakte Swen nieuwsgierig naar de kunst van het bouwen van de kerk, gewijd aan St. Pierre, dus zijn we de kerk even ingelopen. Frans en ik waren daar al geweest. Later bij een kraampje een half stokbrood met tonijn genomen en daarna op een terrasje nog een kop koffie. Toen terug naar de camping, waar we lekker in het zonnetje hebben gezeten nadat we eerst boodschappen hebben gedaan in de supermarché in Corneville. Tegen half acht ons omgekleed en wandelend naar het restaurant “La Péniche” (de Ark) op het water vlakbij de Pegasusbrug in Ranville. Heerlijk gegeten en het weer was ook lekker toen we terug liepen naar de camping. Nog even buiten gezeten, maar het koelde toch wel af. Om half twaalf naar bed.

Zaterdag 27 juli 2002.

Vandaag is het prachtig weer. Buiten ontbeten. Swen versierde zijn stokbrood met tomaat, ham, kaas en sla.

 

 

 

 

 

 

 

Toen in de auto gestapt en naar Mont Saint Michel gereden. Om half één waren we daar. Héél erg toeristisch, maar leuk om daar rond te kijken. Het is heel anders dan Mont St. Michel In Engeland. HIer is het een stadje op zich. Veel souvenir winkeltjes en eetgelegenheden. Erg gezellig. Ook het restaurant gezien waar mevrouw Mère Poulard  ± 125 jaar geleden haar omeletten maakte voor de pelgrims naar Mont St. Michele. De pelgrims kwamen vaak bij nacht en ontij aan, omdat het tij bepaalde wanneer ze over konden lopen naar het eiland. In het restaurant klopten ze het beslag in een bepaald ritme, elkaar afwisselend. Leuk om te zien en te horen.

Daarna terug naar de auto en vlakbij gegeten. De dames frankfurter worst met friet en de heren friet met mosselen. Heerlijk in het zonnetje gezeten met uitzicht op Mont St. Michel. Daarna binnendoor naar de camping. Onderweg Granville nog bezocht. Een leuk stadje hoog op de rotsen met een plezierhaven en een gewone haven beneden, die op dat moment droog lagen. Nou, we hebben Normandië wel doorkruist.

 

 

Heel mooie beelden.

 

 

 

Om half acht bij de camping, omgekleed en weer in de auto. Swen wilde in Caen gaan eten. Weer geparkeerd bij het kasteel van Willem de Veroveraar en gegeten op een terras vlakbij de haven. Het was heerlijk weer. Het was al half twaalf toen we naar de camping gingen en zijn gelijk het bed in gedoken. Monique en Sjors houden zich kranig.

 

 

 

Zondag 28 juli 2002.

 

Maandag 29 juli 2002.

Vandaag willen we verder trekken en Bretagne in gaan. Om half elf vertrokken met mooi weer. Om half twee wat gegeten bij Plestin in een klein cafeetje en langs de D266 omhoog naar Dinard, waar we de D 168 naar Ploubalay hebben genomen. Onderweg bij een Intermarché een lokale route kaart gekocht. Daarna zouden we een camping nemen die we onderweg zagen en naar onze zin was. Nadat we eerst een voetbalveld in een klein plaatsje gezien hadden, wat ons niets leek kwamen we in Ploubalay terecht. Een camping Municipal, maar leuke veldjes achter het voerbalveld. We zaten 1 km. bij zee vandaan. Het is een camping die plaatselijk in gebruik is als voetbalveld, bibliotheek, kleuterschool, kinderopvang en sporthal met tennisveld. De sporthal mochten wij ook gebruiken om te douchen en naar toilet te gaan. Niks mis mee. En zeker als je voor € 9,50 per nacht staat. Om vier uur zaten we aan de koffie. Vanavond buiten gezeten, wel met een dikke trui aan. We hoorden op de radio dat het 30° is in Nederland. Nou dat is het hier niet. Het werd bewolkt vandaag, maar het was wel korte broekenweer.

Dinsdag 30 juli 2002.

Vannacht heeft het even geonweerd in de verte en wat dikke druppels geregend, maar het was zo over. Vandaag is het bewolkt en af en toe een miezer regen. We besluiten om naar Dinan te gaan.

Dinan is een stad met een heel oud ommuurd centrum met daarin veel vakwerkhuizen. We slenteren door de stad en zien in deze oude vakwerkhuizen veel souvenirwinkeltjes en ateliers. Leuk om doorheen te lopen.

 

 

 

 

 

Om vier uur terug naar de camping, waar we lekker lui gedaan hebben. Het weer klaarde op. Het zonnetje kwam er door. Adrie sms-te dat het in het zuiden van Frankrijk vandaag ook regenachtig was, met 25°. Nou wij mochten blij zijn als het 20° was vandaag. Jorrit belde  vanmorgen nog dat hij nu bij oma aan het logeren was. Het was 33°in Nederland. Vanavond nog naar oma van Schajik gebeld en die vertelde dat het  nét  ging onweren. Op tijd naar bed.

Woensdag 31 juli 2002.

Alweer de laatste dag van juli. De tijd vliegt. Helaas regent het vandaag. We doen alles op ons gemak. Frans belt nog even naar kantoor. Het weer is dan ook iets aangenamer, maar nog wel tussen de 25 en 29°. Verder gaat het goed. Om half twaalf stappen we in de auto naar Cancale, wat een leuk havenplaatsje is. We hebben aan de haven koffie gedronken, in de hoop dat het daarna droog zou zijn. Maar helaas, het ging steeds harder regenen.

We zijn weer in de auto gestapt en via de kustweg naar St. Malo gereden. Wat is dat een mooie route.

Prachtig uitzicht over zee en leuke rotseilandjes. Als het mooi weer is komen we hier nog graag terug.

 

In St. Malo de auto net voor de oude stad geparkeerd. Door de poort in de stadsmuur naar binnen gelopen, waar het bol staat van de eettentjes en souvenirwinkeltjes.

Maar het regende nog wel pijpenstelen. Gauw een eettentje binnengelopen en een omelet gegeten. Anders dan thuis, maar wel  lekker.

Daarna buiten de stadsmuur, aan de haven geïnformeerd naar de boot voor Jersey. We hebben folders meegekregen en kunnen in de caravan bekijken hoe of wat we doen. Als het beter weer is willen we de oversteek wel maken. Onderweg naar de camping nog boodschappen gedaan bij de rotonde naar Dinard en Richardais bij de Intermarché. Om half zes waren we weer op de camping. Gisteren had ik twee schnitzels uit het diepvriesvak gehaald en die moesten nu op. Gebakken en op brood gegeten. Van de jus ei met ui en tomaat gemaakt. Weer heerlijk gegeten. Zowaar het zonnetje scheen nog even toen we thuis kwamen en we hebben nog even buiten gezeten. Na het eten was het te koud en om kwart over acht begon het weer te regenen. Frans heeft nog een paar spelletjes rummikub met me gespeeld, (cijferspelletjes vindt hij wel leuk). Nog een kruiswoordpuzzel gedaan en Frans een computerblad gelezen en op tijd naar bed.

Donderdag 1 augustus 2002.

Vandaag start de dag met droog weer. We besluiten om weer naar St. Malo te gaan.  Eerst naar het boekingsbureau gegaan om voor zaterdag naar Jersey  te boeken. We gaan met de auto, dus als het slecht weer is kunnen we toch met de auto rondrijden. Daarna het stadje St. Malo in.

Eerst rondgelopen op de muur. Dat leverde schitterende uitzichten op.

In zee liggen eilandjes waar forten op gebouwd zijn. Het is een bijna onneembare stad geweest in het verleden. Inmiddels begon het weer te regenen. We zijn een crêperie binnen gestapt en hebben een heerlijke omelet met ham en champignons gegeten, vergezeld van gebakken aardappelen en sla. Daarna nog even rondgelopen en om drie uur weer naar de camping, waar we de gegevens die we meekregen over Jersey hebben doorgelezen. Rijst met  Uncle Bens gegeten en een heerlijke leesavond gehad.

Vrijdag 2 augustus 2002.

Vandaag is het aardig weer. Het is tenminste droog als we opstaan. De temperatuur is om half tien 14°. We nemen ons gemak ervan en gaan eerst op de markt kijken in Ploubalay. Dat is vijf of zes kramen en één daarvan is met leren tassen in riemen. Daar vindt ik een tas voor mijn fototoestel. Degene die ik nu heb is veel te smal. Daarna boodschappen gedaan  in de Casino, net achter de kerk. Terug naar de camping om de boodschappen op te bergen en toen naar Dinard. Dat is ook een heel leuk badplaatsje, met een prachtig uitzicht over de baai van St. Malo. Daar een Croque monsieur (gebakken brood met kaas) gegeten op een terrasje en daarna nog lekker rondgeneusd. Om drie uur via een omweg langs de kust en langs de dam van Richardais, de Rance Tidal Power Station, weer terug naar de camping, waar we thee gedronken hebben en lekker “getutterd” hebben. Auto buiten de camping gezet. Op tijd gegeten en weer een heerlijke leesavond.

Zaterdag 3 augustus 2002.

Om tien voor zes opgestaan en om half zeven vertrokken naar St. Malo. Daar waren we om tien voor zeven. Om tien over half acht ingecheckt en om half negen vertrokken naar Jersey. Het was een rustige overtocht van een uur en tien minuten. Toen we daar in de St. Elisabeth-haven in St. Helier aankwamen was het pas tien voor half negen. (Engelse tijd) Het was niet zo’n grote boot, want we moesten de boot rondrijden en waren er snel af. We zijn begonnen met het eiland rond te rijden via de kust en met de klok mee. Overal prachtige baaien. In het begin hadden we nog wat drupjes regen, maar na 11.00 uur, toen we onderweg nog maar eens een tweede  ontbijtje (worstje, gebakken ei, spek en witte bonen met toast) namen werd het droog We zaten bovenop een klif met uitzicht over de baai bij Plémont. Prachtig. Ongeveer half drie onze tijd waren we rond, na veel prachtige uitzichten onderweg. Bij Mont Orgueil hebben we nog even over de pier gelopen en zijn we het dorpje in geweest. Daar ook een plaatje van Jersey gekocht voor op het kussen in de caravan. Prachtig plaatsje. Het leek wel wat op St. Ives in Engeland. We moesten ook weer links rijden door heel smalle weggetjes.

 

 

 

 

In Jersey mag je ook niet kamperen met een caravan omdat de wegen veel te smal zijn. Toen wilden we nog wat uit het heden en verleden van Jersey weten en zijn we naar een soort openlucht museum geweest, het Hamptonne Country Life museum, midden op het  eiland.

     

We troffen het. Er was net die dag de jaarlijkse Fair, een braderie met oude ambachten. We kregen nog een glaasje appelcider aangeboden. Héél gezellig, maar als de Fair er niet was, dan zou het een saai museum zijn geweest. Er was een mevrouw in de woonkamer/keuken, die vertelde over het leven in het verleden, maar op een manier die je de indruk gaf dat ze op dit moment in die tijd leefde. Ze deed zich voor als dienstmeisje van meneer Hamptonne, die daar vroeger leefde.

 

 

 

Hamptone fair.

Ze vertelde verhalen die (zo leek het) op dit moment waren gebeurd. Heel leuk. Om vier uur naar St. Helier gegaan, “de stad”, zoals de eiland bewoners het noemen. De rest van het eiland bestaat uit rustige dorpen en gehuchten, waar niet eens een pinautomaat is. Maar St. Helier is een bruisende stad, waar veel juwelierswinkels zijn, een groot wandelgebied en een overdekt winkelcentrum.

We konden ook een terrasje pakken, want het weer was inmiddels flink opgeknapt.

Daarna nog even rondgelopen en op een pleintje kwamen we de bekende  Jersey-koeien tegen, maar we hadden het eigenlijk wel gehad, na een zeer intensieve dag. Om half zes waren we bij de haven,  terwijl we er om kwart over zes pas hoefden te zijn, want om kwart over zeven ging de boot pas. Toen bleek dat we al met de boot van zes uur mee konden en dat hebben we gelijk maar gedaan. Deze boot was nog kleiner en ik moest eerst uit de auto voordat Frans naar binnen kon rijden.

Maar we konden heerlijk uit de wind en in de zon buiten van een kopje koffie genieten tijdens de overtocht.

Prachtig, wat een uitzicht naar Jersey toen we vertrokken en ook toen we St. Malo in het zonnetje zagen liggen toen we weer arriveerden op het vaste land. Manjefiek. In St. Malo was het zo druk dat we onze auto niet kwijt konden, dus zijn we naar Dinard gereden en hebben daar heerlijk gegeten in een Pizzeria. Toen naar de camping, daar waren we om half elf. Nog gauw een glaasje en toen waren we al gauw bewusteloos.

 

Zondag 4 augustus 2002.

Vandaag rustig op de camping gebleven. Heerlijk in het zonnetje gezeten en veel gelezen. Dat is ook vakantie.

Maandag 5 augustus 2002.

Vanmorgen was het bewolkt. Eerst boodschappen gedaan in Richardais en toen op de camping stokbrood met vis gegeten. Nog een laatste wasje gedaan en toen de auto in. We zijn naar Fort “La Latte” gereden. Daar was het (voor het eerst in deze vakantie) erg toeristisch. Maar het was ook een mooi punt met prachtig uitzicht over de kust.

 

Daarvandaan kon je ook Cap Fréhel zien liggen. Daar willen we hierna heen. Dat is ook een prachtige uitstekende punt in zee.

 

 

Toen we daar kwamen was het zó druk dat we maar doorgereden zijn. De kustweg naar beneden genomen, richting Fréhel. Prachtige baaien gezien onderweg. Terug naar de caravan en nog even rondgekeken in St. Jacut de la Mer, vlakbij Ploubalay. Daar zijn ook leuke strandjes. Inmiddels was het half zes en tijd om de barbecue aan te zetten. Heerlijk buiten gezeten tot kwart over negen. Daarna binnen nog wat gelezen.

Dinsdag 6 augustus 2002.

Vandaag is het prachtig weer, af en toe wat bewolking, maar lekker warm. Op tijd vertrokken richting Le Val-André. Die tip kregen we van Harry Jagnarain. Het zou een leuke badplaats zijn. Onderweg, in Pléneuf, waar markt was eerst koffie gedronken. Lekker in het zonnetje gezeten en later over de markt gewandeld. Gezellig druk.

Hier kwamen we ook een doedelzakspeler tegen. Daarna doorgereden naar Le Val-André, waar we eerst in een Crêperie een galette gegeten hebben. Dat was een pannenkoek, belegd als pizza. Erg lekker.

Toen naar het strand. Om half drie waren we daar en om vijf uur ging het erg waaien.

Het was inderdaad een heerlijk strand en we hebben genoten van de zon en de zee.

Eb en vloed.

 

 

Onderweg in St. Jacut sur Mer nog Frites et moulles (mosselen) gegeten.

 

 

 

 

 

 

 

Die waren om te smullen. Nog een lekkere crème brouille toe, dat is een vanille pudding met gekaramelliseerde suiker er over. Daarna bij de caravan nog lekker gelezen.

Woensdag 7 augustus 2002.

Vandaag wilden we weer naar het strand, maar het miezerde vanmorgen iets. Dikke lucht. Dat wordt niets. We besluiten om naar Rennes te gaan.

Rennes is een oude stad met ook behoorlijk veel vakwerkhuizen.

Dit is het stadhuis, één van de vele grote gebouwen.

 

 

 

 

Er zijn geen gezellige winkelstraatjes. Alles is te ruim opgezet. Wel op ons gemak rondgeslenterd. We zijn ook nog in de basiliek Salnt Saveur geweest. Daar staat in een kapel, rechts het beeld van Notre-Dame-des Miracles: Maria met haar kind op schoot, beiden aangekleed en gekroond. Een onverwachte poging van de Engelsen om in 1357 de stal binnen te dringen mislukte, want de mensen werden gewaarschuwd doordat het beeld een arm uitstak naar de bedreigde plaats, de kaarsen gingen branden en de klokken gingen luiden. Om kwart over vijf boodschappen gedaan bij Dinard voor de thuisreis. Gekookt en opgeruimd en op tijd naar bed.

Donderdag 8 augustus 2002.

We stonden om kwart voor tien bij de receptie om ons uit te laten schrijven, maar om kwart over tien waren we pas aan de beurt. Er stonden maar twee mensen voor ons om af te rekenen, maar iedere keer was er weer wat zoek. Al de paspoorten en campingcarnets zaten op een hoop in een grote koektrommel en moesten allemaal iedere keer helemaal doorgerooid worden om de juiste persoon het juiste papier terug te kunnen geven. Vast nog nooit gehoord van op alfabet zetten. Nou, daarna ging de reis voorspoedig. ’s Avonds om zeven uur waren we bij Seclin net voor Lille om wat te eten en toen besloten we maar om verder te gaan. We gokten dat we om ± 23.00 uur thuis zouden kunnen zijn. Nou, dat werd kwart voor elf. Na een fijne vakantie waren we weer blij dat we gezond en zonder ongelukken Jorrit weer konden begroeten. Die zat met Ben Rijneveld nog een film te bekijken en had er niet op gerekend dat we die dag nog thuis zouden komen. Als het aan ons ligt zijn we niet voor de laatste keer in deze streek geweest. We hebben een héél ander Frankrijk leren kennen hebben erg genoten.