Tunesië van 9 t/m 16 februari 2002.

Zaterdag 9 Februari.

Om kwart over twee ging de wekker. Frans is opgestaan en op weg gegaan naar Ingrid en Edwin. Daar zou hij om drie uur zijn.

Om vijf voor half vier kwamen ze bij ons binnen en Swen en Monique kwamen gelijk mee naar binnen. Al gauw vertrokken naar Schiphol. Daar waren we om tien over vier. Naar Lang Parkeren gereden en daar de koffers uitgeladen bij het busstation. De auto’s geparkeerd van Swen en Frans en in de bus gestapt. Om half vijf waren we in de vertrekhal. Dat ging gladjes. Ingecheckt en op de koffie af. Frans had nog een grote klap te verwerken. Zijn zakmes werd ingenomen. Hij was vergeten om het in de koffer te stoppen en toen moest hij het afgeven, óf op laten sturen naar huis, óf een kluisje huren. Nou, dat kost net zoveel als een nieuw zakmes, maar toch……

Na de koffie nog wat rondgesnuffeld bij de Parfumeriehoek en daarna naar het vliegtuig. We hadden goede plaatsen, zelfs drie bij het raam.

 

Wat hadden we een prachtig uitzicht op de sneeuwbergen van de Franse Alpen.

Een voorspoedige reis gehad, zelfs Ingrid was redelijk ontspannen.

Het was nog fris op het vliegveld van Monastir.

Bij het in ontvangst nemen van de koffers bleek de koffer van Ingrid spoorloos. Wèl bleef er een andere koffer staan die er op leek. De hostess keek op het label van de overgebleven koffer en las de naam. Toen ging ze snel naar de bussen die nog moesten vertrekken en riep daar de naam om die op de koffer stond vermeld.

Al snel meldde zich iemand en die moest zijn koffer pakken. Dat bleek dus de koffer van Ingrid te zijn. Nou, die hadden we dus snel terug.

Al met al zat iedereen al in de bus toen wij aankwamen met de hostess van Holland International. Zij vertelde ons in de bus dat morgenochtend om negen uur informatie wordt gegeven in het hotel.

Het was niet ver rijden naar hotel Saadia. We kregen een glaasje vruchtensap aangeboden na het inschrijven en daarna hebben we onze kamers opgezocht.

Toen met z’n allen weer naar beneden en naar buiten waar we aan de rand van het zwembad koffie hebben gedronken. We kwamen er al vrij snel achter dat de koffie niet te drinken was. In het water wordt chloor toegevoegd en die smaak overheerst in de koffie en thee.

Om half een het restaurant ingelopen en daar konden we gebruik maken van een heerlijk lunchbuffet. Er was voor ieder wel wat van zijn gading.

Daarna terug naar onze kamers. Het kluisje dat we gehuurd hebben eerst gevuld met de paspoorten en geld en Frans en Ingrid gaan slapen, Monique gaat lezen, Edwin, Swen en Jorrit gaan zwemmen in het binnenbad en ik werk mijn verslag bij.

Daarna heerlijk gegeten. Weer een uitgebreid koud en warm buffet. Na het eten met z’n allen nog in de lounge gezeten en Swen werd nog gevraagd of hij mee wilde doen aan een spelletje. Dat was net aan de goede besteed (hij houdt namelijk helemaal niet van spelletjes). Het was toch leuk en staat op de video. Om half elf naar bed en heerlijk geslapen.

Zondag 10 februari 2002.

Vandaag kwam de hostess van Arke langs om te vertellen wat we kunnen verwachten. Ze vertelde van alles over het openbaar vervoer en over de safari. Wij vertelden dat we een afspraak gemaakt hadden voor deze morgen om met de bus van het hotel naar Sousse te gaan en vroegen haar wat de bedoeling was. Zij vertelde dat we natuurlijk naar een tapijtweverij gebracht zouden worden en het de bedoeling was dat we wat zouden kopen. Ze waarschuwde ons ook dat het dikwijls voorkwam dat, als je wat na wilde laten sturen, het niet eens aankwam. Nou, daar hadden we geen zin in. Dus wij doorgegeven dat we geen gebruik wensten te maken van de bus en gingen op eigen gelegenheid naar Sousse. Voor het hotel stonden taxi’s en eerst moest het 12 dinar per taxi kosten, maar even later stonden we voor 10 dinar per 2 taxi’s in Sousse.

Daar zijn we eerst over de markt gelopen. Je vindt er alles wat in Nederland afgedankt wordt.

Na de markt de stad ingelopen en onderweg bij een benzinestation een flesje cola gedronken. Toen de oude stad in, waar we leuke dingetjes zagen, maar eigenlijk geen zin hadden om aangesproken te worden. Ze zijn hier vreselijk opdringerig. Toen we uit het gekrioel waren hebben we een terrasje gezocht om wat te eten. We zaten heerlijk in het zonnetje en hebben patat met kip en hamburger gegeten. Een heerlijk glas vers geperst sinasappelsap erbij en we konden er weer tegen.

Toen we op het terras zaten zagen we al een grote toren en daar wilden we wel eens gaan kijken. Dat was de Ribat (vesting) van Sousse.

We zijn de toren ingeklommen en daar hadden we een prachtig uitzicht over de stad en de haven. Daarna voor Edwin nog een spuit gekocht bij een drogisterij, want z’n oor zat dicht.

Toen de taxi’s weer genomen en naar Sahline gereden. De hostess vertelde ons dat we daar iets van het echte Tunesië zouden zien. Nou, we liepen door de hoofdstraat en daar hingen de koeienkoppen en de schapen buiten te besterven.

De koeienkoppen hadden zelfs een hap gras in de bek. Net echt, alleen geen lichaam er aan. Daarvandaan teruggewandeld naar het hotel. Sahline ligt tegenover het hotel, alleen ligt er een zoutpan tussen.

In het hotel eerst wat gedronken en toen nog gezwommen in heerlijk warm water. Alleen Ingrid ging een tukje doen, maar zij had daarvoor al ge-poolbiljart met Jorrit.

Om zeven uur gaan eten en daarna kaarten geschreven die we in Sousse gekocht hadden. In de lounge het verslag bijgewerkt. Ondertussen werden er weer spelletjes gedaan. Swen had geen zin meer en verborg zich samen met Edwin onder de lampekap. Het was een danswedstrijd met gezellige muziek. Op tijd naar bed, want morgen willen we naar Tunis.

Maandag 11 februari.

De één zegt dat we met de louage moeten gaan en de ander met de trein. Als we met de trein gaan moeten we al om 8.23 uur in Sousse bij het treinstation zijn. Dat is vroeg en Ingrid had gisteren hoofdpijn, dus we doen rustig aan en zijn om tien uur pas in Sousse. Daar nemen we bij het louagestation de louage. Dat is een busje, daarin kunnen acht personen vervoerd worden. Als er mensen komen die (in dit geval) naar Tunis willen dan wordt er geroepen dat mensen mee kunnen naar Tunis. Als er dan genoeg mensen zijn om het busje vol te krijgen dan wordt er naar Tunis gereden. Het rijdt best en we zijn om kwart voor twaalf in Tunis bij het louagestation. Maar dan moeten we nog naar de Medina van Tunis. We hebben maar weer een taxi genomen. Omdat we twee taxi’s nodig hebben, waarvan één een vier persoons, wordt het wat moeilijk om in de stad bij elkaar te blijven. We raken elkaar dus kwijt. Maar Swen zit in de andere auto en heeft zijn telefoon bij zich. Even is er contact en dan niet meer. Ingrid, Frans en ik hebben een poos (half uur) staan wachten en toen kwamen ze bij de andere kant van de stad vandaan. Zij hadden al een gedeelte van de Souk (markt) gezien.

 

Gelukkig konden we toen weer met z’n allen verder. Eerst maar eens wat gedronken op het pleintje bij de poort naar de oude stad. We bestelden maar weer vers vruchtensap en dat was heerlijk, maar we betaalden wel teveel. Het was er leuker dan in Sousse. Je werd niet zo erg lastig gevallen. Je had er straatjes met juweliers, straatjes met kleermakers, straatjes met hoedenmakers, kledenverkopers e.d. Heel apart. Nog langs de grote moskee gelopen en op het plein gelopen bij het grote stadhuis. Lekker geslenterd door de stad. Vanaf het plein heb je mooi uitzicht over de hele stad. Toen we in de tunnel net voor het treinstation liepen, waren daar ook weer verkopers, maar dat was waarschijnlijk illegaal. Toen we daar liepen werd in één keer alle handel opgepakt en renden ze weg. Om vier uur waren we op het treinstation en om half vijf vertrokken we met een 1e klas trein naar Sousse. Dat was echt super.

We zaten in Pullmanstoelen en onderweg kregen we een verfrissingdoekje aangeboden en later nog een gratis flesje fris of koffie. Er werd onderweg niet één keer gestopt en toch was het 140 km. Om kwart over zes waren we in Sousse. Weer een taxi naar het hotel en daar waren we om tien over half zeven. Hele leuke dag gehad.

Na het eten de avond in de lounge doorgebracht. Eerst een rondje bingo gespeeld en daarna werden er spelletjes en dansjes gedaan door z.g. travestieten. Als je op vakantie bent doe je pas goed gek.

We zijn maar op tijd naar bed gegaan.

Dinsdag 12 februari.

Uitgeslapen tot kwart voor negen. Om kwart over negen allemaal weer aan tafel.

Na het ontbijt met de bus naar Monastir. Even moeten wachten, maar nu hebben we de taxi, de louage, de trein en de bus gehad.

 In Monastir naar de Ribat (kloostervesting) gelopen. Prachtig gerestaureerd en ligt aan zee. Héél mooi. Daarna richting mausoleum van Habib Bourgiba gelopen en onderweg kwam Swen de kok van het hotel tegen (dacht hij). Die wilde ons wel rondleiden en bracht ons al gauw bij een tapijtweverij en knoperij. Ingrid waarschuwde al, dat we bedot werden, maar we wilden de gok wagen. We kregen er thee aangeboden en ik mocht nog een paar knopen in een tapijt leggen. Daarna kregen we alle tapijten te zien en ook hoe ze verpakt werden om naar Holland verstuurd te worden. Nou, wij hadden geen zin om wat te kopen, dus vertrokken we weer. Ook de z.g. kok wilde ons weer ergens anders naar toe brengen en wij vonden dat het genoeg was. Toen deed hij moeilijk en vroeg van ieder van ons 2 dinar. Dat zou ons dan ruim 11 euro kosten. Nou hij moest maar met minder genoegen nemen. Al mopperend verliet hij ons. Daarna wat gedronken op een terrasje en de souk in geweest. Daar waren ze ook weer erg opdringerig. Je kan wel veel afdingen. Edwin wilde een zonnebril en die moest 28 dinar kosten. Voor 10 dinar heeft hij hem kunnen kopen. We wilden nog naar het mausoleum, maar dat ging om drie uur pas open. Het is nu half twee en we vinden het lekker om ook nog aan het zwembad in het zonnetje te liggen.

De jongelui gaan fitnessen en tennissen en wij lezen wat. Na het zonnen zijn we allemaal gaan tennissen. De baan gehuurd van half vier tot half zes. Monique heeft de spelregels uitgelegd. Competitie gedaan en zij heeft ook gewonnen.

Allemaal gedoucht en gaan eten. Op tijd naar bed, want morgen gaan we vroeg de woestijn in.

Woensdag 13 februari.

Om kwart over vijf gewekt en om zes uur aan tafel. Alle tassen bij ons en om half zeven zaten we klaar om te vertrekken voor de safari.

Ze kijken in Tunesië niet op een paar minuten en om vijf voor zeven werden we opgehaald in een landkruiser. Dat was erg krap voor zeven personen. Naar Sousse gereden. Daar zijn Frans, Jorrit en ik overgestapt in een andere auto, waarin al twee Belgische dames zaten. Dat zat comfortabeler. Toen terug via Monastir naar Sfax. Onderweg deed de auto erg vreemd. Hij trilde als er boven de 60 km gereden werd. Getelefoneer door de gids om reparatie in de eerstvolgende stop te laten verrichten. Net voor Sfax ligt El Djem. Daar staat een groot collosseum. Dat hebben we eerst bezichtigd. De gids vertelde eerst iets over dit gebouw en toen werden we een poosje vrij gelaten om op ons gemak alles te kunnen bekijken en foto’s te nemen en te filmen.

Daarna via Sfax naar Gabes, Vanaf Gabes, een stad aan de Middellandse Zee, naar Matmata. Daar vlakbij hebben we een grotwoning bezocht. Daar wonen nog ± 500 mensen in grottenwoningen. Niet voor te stellen. Daarna in Matmata heerlijk gegeten in een grottenhotel.

In dat grottenhotel zijn de opnamen gemaakt voor Startrack. Het stelt niet veel voor, maar het is leuk om te zien. Na Matmata een leuk plekje gevonden om foto’s te nemen van het maanlandschap wat het inmiddels was geworden onderweg.

Om half zes waren we in Douz, waar we nog net op tijd waren om een kamelentocht te maken bij ondergaande zon. Dit duurde anderhalf uur. Alle zeven op de dromedaris en dat was heel erg leuk. We zijn blij dat we dit gedaan hebben. De lichtval was zó mooi in de woestijn. De rode gloed van de ondergaande zon met de schaduwen op de zandheuvels. Prachtig.

Daarna naar ons hotel, dat een héél verschil was met ons hotel in Skanes, dat toch ook een drie sterrenhotel was. Dit was veel luxer en schoner. Heerlijk gedoucht en lekker gegeten aan tafel met de Belgische dames. Onze gids vertelde ons dat we morgen om acht uur weer vertrekken, dus….. op tijd naar bed.

 

Donderdag 14 februari.

Onze gids vertelde gisteren dat hij een verrassing voor ons in petto had. Om acht uur stapten we in de auto en om kwart over acht stonden we op de markt in Douz.

Daar mochten we rondlopen tot tien voor negen. Hij wees ons op de dierenmarkt. Dat moest iets bijzonders zijn. Nou, dat was het. Om een palmboom was een rondje met kratten gemaakt en daar liepen de kippen rond te stappen. Ze werden ter plekke op de weegschaal gelegd en zo de boodschappentas in gedaan. Er waren veel schapen en geiten, zelfs met lammeren.

Waarschijnlijk was het nu extra druk, omdat 22 februari het offerfeest in de Islam gevierd wordt.

Dat herinnert aan Abraham, die zijn zoon Izaak moest offeren en later in de plaats daarvan een schaap moest offeren, als schuldoffer.

Ook waren er kalkoenen, konijnen, duiven e.d. Swen, Monique en Jorrit zagen zelfs dat een kip ritueel geslacht werd.

Om tien voor negen vertrokken we naar de zandduinen. Onze chauffeur had zich in traditionele kleding gestoken en had een boernoes aan. Dat is een kleed over een wijde broek, Ook had hij een mooi geborduurd gilet over zijn overhemd aan. Heel mooi.

Lekker rond gecrost door het zand en Swen en Edwin genoten zichtbaar. Daarna in de auto en naar de zoutmeren. Dat was ook weer heel bijzonder. Halverwege de weg door het meer gestopt en in een tentje wat gedronken en naar de zoutbergen gekeken. De gids liet ons onderweg naar de oase van Tozeur zien wat een fata morgana was. Je zag aan de rechterkant van de oase van Tozeur twee lagen bomen aan de horizon. Toen we dichterbij waren bleek het maar één rij te zijn. Ook leek het of er water voor Tozeur lag, maar dichterbij was dat ook niet het geval. Héél apart.

Net voor Tozeur gestopt voor een ritje per koets. Die bracht ons naar de palmbomenplantage van Tozeur. Daar stond een man ons op te wachten voor een rondleiding. Hij begon in het Arabisch tegen ons te praten en we verstonden er geen woord van. Net toen we dachten: dat wordt niets, begon hij in bijna vlekkeloos Nederlands ons welkom te heten. Hij heeft ons heel veel kunnen vertellen over het verbouwen van diverse producten.

Het bos wordt verdeeld onder alle bewoners van Tozeur en die moeten allemaal hun eigen stuk bijhouden en de oogst eraf halen.

Er worden nu putten geslagen en de staat vergoedt 60% van de kosten. De productie bestaat uit drie etages. Groenten en kruiden op de bodem, dan lage bomen, zoals perzik, abrikoos en bananen. De bananenbomen stonden nu in bloei evenals de perzik en abrikoos. Ook hennastruiken en rozen waren aanwezig. En dan de hoge dadelpalmen.

Het duurt 25 jaar voordat een palmboom echt boom is. We mochten stekjes uit de grond trekken en hebben die meegenomen.

Daarna weer verder met de koets tot we weer bij de auto’s kwamen. Die brachten ons naar het hotel, waar we om kwart voor twee waren. Heerlijk gegeten en tot half vijf aan het zwembad gelegen.

Daarna weer in de auto en een rondleiding van de gids in het oude Tozeur gehad. Daar zijn de meeste huizen gebouwd met bakstenen, die ongelijk in patroon gemetseld zijn. Dat is om schaduw van eigen stenen op de muur te krijgen. Heel handig. We mochten ook een half uurtje zelf rondkijken en waren om tien voor zes weer bij de auto’s, die geparkeerd stonden bij hotel l’Oasis.

Die brachten ons naar het museum voor klederdracht in Tunesië bij besnijdenis en huwelijk. Het was een particulier museum, maar heel mooi. Onze gids legde in het museum de gebruiken uit en dat was heel interessant. Hij verklaarde ook dingen van de Islam. Heel veel van wat er z.g. religieus is, komt niet voor in de Koran. Tunesië is in verhouding een heel vrij land. Ze vieren ook op zondag hun feestdag, omdat de invloed van de Franse overheersing nog aanwezig is. Het museum is een prachtig gebouw met heel veel tegels en prachtige plafonds. Behalve de binnenplaats, daar kijk je zo tegen de sterren aan.

Om half acht in het hotel en weer heerlijk gegeten. Nog wat gedronken in de disco, maar vanwege de herrie waren we zo weg. Op tijd naar bed, want morgen moeten we om zes uur opstaan. Weer een lange dag reizen.

 

Vrijdag 15 februari.

Vanmorgen om half zeven ontbijt en om kwart over zeven vertrokken vanuit Tozeur uit hotel Ras el Aïn. Wel een leuk hotel. De jongens hebben gistermiddag nog gezwommen in het buitenbad. Het was wel koud, maar het lokte toch wel.

De eerste stop was vanmorgen net voorbij het kleine zoutmeer bij Chebika. Dat was een warme bron bij de oase van Chebika. Prachtig om te zien. We hadden een aparte gids. Sprak niet veel, maar leidde ons steeds weer naar andere stenenverkopers. Onderweg zagen we ook nog veel van de doorkijkjes vanuit de oase. Ook was er een oud dorpje dat in 1969 door hevige regenval verlaten was. Even verderop was een nieuw dorp gebouwd. Na het uitstapje wat gedronken in het cafeetje wat er natuurlijk bij was.

Daarna naar de watervallen van Tamerza. Daar wat geklommen en weer in de auto naar de mooie kloof vlakbij Metlaoui, waar de rivier de Seldja doorheen stroomt. Dat was prachtig om te zien. Het deed denken aan Ein Avdat in Israël.

Daarna dwars door de woestijn naar Gafsa. De chauffeurs wisten een kortere weg en gingen dus puur door het zand. Leuk om mee te maken, maar je moet de weg wel weten. In Gafsa hebben we geluncht.

Het was een compleet diner met een sinasappel toe. Toen verder naar Kairouan. Onderweg nog gestopt om wat te drinken (en een pannenkoek eten). Overal hebben ze hier vers geperst sinasappelsap. Heerlijk, het wordt geperst waar je bij staat.

Kairouan is de 4e heilige stad in de Islam. In deze stad staan meer dan 250 moskeeën. We hebben er een half uurtje rondgewandeld, maar de verkopers waren hier weer erg opdringerig. Er werd zelfs een dinar gevraagd als je een mooie gevel wilde fotograferen.

Om zes uur waren we terug bij het hotel en hebben we afscheid genomen van onze Belgische medereizigers. We hebben drie héél gezellige dagen gehad met de dames Benedicte en Ann.

Bij het hotel hebben we de gids en de chauffeurs bedankt voor deze mooie dagen. Gelijk onder de douche gesprongen om het Saharazand weg te spoelen en lekker gaan eten.Daarna nog wat gedronken, het hotel afgerekend en lekker onder de wol, want morgen weer om zes uur op.

Zaterdag 16 februari.

Om tien voor zes ging de wekker en om half zeven gingen we eten. Gelijk de koffers mee naar beneden genomen en om tien over zeven kwam de bus ons ophalen om naar het vliegveld te gaan.

Daar waren we snel door de pascontrole en was het wachten op het vliegtuig. Om negen uur landde het Transavia toestel uit Holland. We zouden om tien over half tien vertrekken en dat werd tien uur.

Om tien over half een landden we na een voorspoedige vlucht op Schiphol. De temperatuur was 11 º, maar het zonnetje scheen uitbundig.

Wat ziet alles er weer groen uit en we zien weer héél veel water overal.

Bij de Mc Donalds in IJsselstein nog even wat gegeten en om drie uur Ingrid en Edwin thuisgebracht. Daarna gelijk boodschappen gedaan bij de Plus en toen gauw naar huis, waar Swen en Monique nog even gezellig langs kwamen en Swen het niet kon laten om de foto’s in te lezen in de computer.

Tunesië is voor alle zeven een onvergetelijke vakantie geworden, waar we met z’n allen nog veel aan terug zullen denken.