Vakantie Hawaii van 17 maart t/m 22 maart 2011.

Donderdag 17 maart.

Vandaag gaan we naar Hawaii, dit is een eilandengroep 3850 kilometer ten westen van San Francisco bijna tegen de evenaar, midden in de stille oceaan. Deze eilanden groep bestaat uit 137 eilanden waarvan de meeste vulcanisch zijn. Het is de vijftigste staat van de Verenigde Staten. Wij verblijven op het grootste eiland dat verassend “Hawaii” heet (je mag ook Hawaï of Hawai’i schrijven. Met zijn oppervlakte van 10.000 vierkante kilometer is dit eiland is een vierde deel van Nederland of de helft van Israël.

Vandaag om kwart over vijf opgestaan omdat we half zeven willen vertrekken. We moeten naar het vliegveld van San Francisco tijdens de spits. Gelukkig geen oponthoud met het verkeer, dus keurig op tijd op het vliegveld. Het vliegtuig vertrek om vijf voor negen, stipt op tijd. Het  is een Boeing 767-300 van United Airlines  die ons in vijf uur en een kwartier naar Hawaii brengt.

Door het tijdverschil (drie uur) landen we kwart over elf plaatselijke tijd op Kona. Op het vliegveld word ik door een leuke dame “met een vriendelijk “Aloha” ontvangen. Jammer is alleen dat ze geen leuk rokje draagt maar een politie uniform.

Op het vliegveld gaat het gezellig, zonder poespas. Miky had al een auto bestelt, een Chrysler-voyager, zo een waar alles maar dan ook alles opzit wat je maar kunt bedenken.

We gaan op weg naar Hilo dat aan de andere kant van het eiland ligt. Vanuit het vliegtuig hebben we het oostelijk deel van het eiland gezien en dit is helemaal zwart van de lava die daar aan de oppervlakte is gekomen en gestold is. We rijden langs de lava waar niets op groeit. Bij de eerste gelegenheid om te eten stoppen we om de inwendige mens wat te versterken.

Dan beginnen we aan een tocht van drie en een half uur naar Hilo, onderweg stoppen we bij mooie uitzichten. Langzaam zien we de omgeving veranderen, van zwarte lava naar tropische begroeing. Een schitterend eiland is het.

Als we bij ons huis aankomen staat de eigenaresse al op de uitkijk om ons te verwelkomen. We krijgen een uitgebreide rondleiding waarbij ze ontdekt dat ik geen amerikaan ben. Ze wil weten waar ik vandaan kom en of ik Duits spreek. Het blijkt dat ze dertien jaar in Zurich heeft gewerkt, en graag weer even duits spreekt. Na de rondleiding gaan Janny en Yonit wat inkopen doen zodat we vanavond en morgen ochtend wat kunnen eten.

Dan gauw in verband met het tijdsverschil ( nu met Nederland 11 uur ) naar bed.

Vrijdag 18 maart.

Zoals Lambiek al zei, ik schrijf dit gisteren omdat jullie dit morgen lezen door het tijdsverschil. Omdat Miky er nog niet is, hij komt vandaag pas, gaan we naar het lava tree park. Helaas dit is gesloten dus gaan we naar het strand.

Dit is echt zoals je Hawaii voorstelt, heerlijk weer (27 gr.) , prachtige natuur en een schitterende zee.

We genieten aan het strand totdat Miky aankomt, dan gaan we naar huis om hem te verwelkomen. Aan het einde van de middag kijkt Janny haar mail na en gaat daarna pannekoeken bakken, dit was een heerlijke dag.

Zaterdag 19 maart.

Gisteravond, na de pannekoeken, kwam Miky met het idee om in het donker naar de gloeiende lava te gaan kijken. We zijn onmiddelijk vertrokken naar de kust om de lava te zien. Eerst met de auto en daarna een half uur lopen, in het donker kwamen we aan bij de plek waar je de gloeiende lava moet zien, helaas. Een bewaker daar vertelde ons dat uit de Kilauea vulkaan al ruim 27 jaar een constante stroon van lava komt. Per dag komt er gemiddeld vijfhonderd duizend ton lava uitstromen. Een paar keer een dag niet, maar verder altijd. Zo is het eiland in die jaren vijf vierkante kilometer groter geworden. Twee weken geleden is er een flinke uitbarsting geweest die in de hele wereld op het nieuws was, en hierbij is de druk verdwenen en stroomt er geen lava meer uit, pech hebben. Het was wel bijzonder om in het donker over twee maanden oude lava te lopen. Bij scheuren is het mogelijk om je hand  in de grond te steken en dan voelde je de hitte van de lava eronder. We ontdekten hier en daar een huis en de bewaker die er was hebben we gevraagd waarom mensen hier gaan wonen. Hij vertelde dat er 21 jaar geleden een dorp was en dat dit dorp door de lava was weggebrand. Nu zijn er mensen die hier grond (een lava vlakte) kopen omdat dit nu de goedkoopste grond op Hawaii is.

Hierna zijn we naar huis gegaan en op tijd onder de wol.

Deze nacht heeft het flink geregend en als we opstaan breekt er een waterig zonnetje door. Na het ontbijt vertrekken we in de stromende regen. Wat ik niet wist is dat het weer Hawaii subtropisch is met iedere dag regen, soms vijf minuten soms de hele dag. Daardoor heeft het land ook wat regenwouden.

We proberen de regen te ontvluchten door via het zuiden naar het westen te gaan. Uiteindelijk wordt het droog en vinden we een klein strandje “Punalu beach” waar we uitstappen om even rond te kijken. Tot onze verassing zien we hier twee zeeschilpadden van ongeveer een meter op het strand. Op het eerste gezicht leken ze dood maar langzaam kwamen ze toch in beweging, heel bijzonder om te zien. We hebben hier wat gegeten en zijn weer terug gegaan.

Miky brengt ons bij het “Vukcano park” waar we in een grote vulkaan krater kunnen kijken. Omdat het regent kunnen we de kraterbodem heel wazig zien, wel kunnen we aan de rand van de krater op twee meter afstand de hete stoom uit de rotswand zien komen. De stoom komt hier onder hoge druk door de poreuze steen naar buiten.

Het volgende op het programma is een lava tunnel. Dit is een goot van een meter of vijf diep waardoor de lava heeft gestroomd. De lava is aan de oppervlakte afgekoeld maar hieronder bleef de lava stromen. Toen de lavastroom ophield bleef er een tunnel over waar we doorheen zijn gelopen.

Als we besluiten naar huis te gaan komen we langs de krater van de “Kilauea-ika”vulkaan. Beneden in de krater is de lava afgekoeld, alleen hier en daar komt uit scheuren in de lava hete stoom. Hier gaan we morgen wandelen.

Na zoveel gezien te hebben gaan we hierover napraten in een “steak house” restaurant. We eten hier heerlijk en gaan dan naar huis om de site bij te werken, en dan naar bed.

Zondag 20 maart.

Vandaag maak ik eerst wat foto’s van ons huis op hawaii. Het is een huis met een bouwstijl die veel voorkomt op Hawaii, drie slaapkamers, twee badkamers een living met open keuken. en omdat ze veel ruimte hebben een grote tuin waarin veel tropische planten groeien, zoals een bananenboom, een sinaasappelboom, enz.

Omdat het droog is besluiten we vandaag naar het Vulcano park gaan voor een “hike”. Na alles gepakt te hebben vertrekken we naar het visitors centrer waar we een inponerende film te zien krijgen over enorme lavastromen en spuitende lava kraters. Nu begrijpen we waarom dit de meest vukanische plaats op aarde is. Een Ranger vertelt ons dat op een bepaalde plek in het park soms nog wat gloed van de hete lava te zien is.

Na dit bezoek gaan de wandelschoenen aan en dalen we af in de “Kilauea-iki” krater. Deze krater heeft de vorm van een elips van 450 meter bij 1000 meter De lava waar we op lopen is op de bodem van de krater die 244 meter diep is. In deze krater is in 1959 een enorme uitbarsting geweest.

Nu is de lava aan de oppervlakte afgekoeld maar wat dieper is het nog gloeiend heet. De vele regen die hier valt, verdwijnt in de scheuren van de kraterbodem en komt dan bij de nog hete onderlaag en wordt dan als stoom naar boven geperst. Je ziet overal stoompluimen die vandaag, omdat het warm, is niet condenseren in de lucht. Dus niet te fotograveren, helaas.

Het is heel indrukwekkend om hier te lopen. We zien de oorspronkelijke krater met een doorsnee van dertig meter en zeker vijftig meter diep waaruit in 1959 een lava fontein van zeshonderd meter hoog spoot.

Na een tocht van drie uur stappen we in de auto en gaan de “crater chain” bekijken. Dit is een rit van drie kwartier waarbij we langs een tiental kraters rijden waaruit de afgelopen 30 jaar lava is gestroomd.

We zien dan lava bomen, hier stond oorspronkelijk een boom die bij een eruptie door lava werd bedekt. Het hout verkoolde in de lava en na het afkoelen blijft er dan een lava kolom met daarin gaten waar eerder hout zat.

Uiteindelijk kunnen we niet verder omdat de weg is afgesloten doordat er lava over de weg is gestroomd. Er ligt hier een koek van anderhalve meter lava over de weg en verderop is dit nog veel meer, dus inmiddels in de duisternis terug. Heel bijzonder is dat ik ouder ben dan de grond waar ik op loop.

Op de terugweg gaan we toch nog even op de plek kijken waar de Ranger over vertelde. En  ja we hebben geluk, we zien de gloeiende lava gloed. Dit is een gat in de grond met een diameter van ongever twintig meter, een soort put. Daar dieper is gloeiende lava waarvan de gloed naar boven uitstraald, fantastisch om te zien. Na heel veel foto’s gemaakt te hebben gaan we naar huis.

Onderweg hebben we nog een pizza opgehaald en uiteindelijk tegen tien uur sluiten we deze spectaculaire dag af met een pizza en een glas wijn.

Maandag 21 maart.

Na het ontbijt vertrekken we naar de kust, hier aangekomen vertelt Miky dat hier de schoonste lucht op aarde is. Helaas ik voel niets bijzonders, dus gaan we verder naar het strand.

We vinden een Pool die met een muur gescheiden is van zee en waarin warm vulkanisch water opborrelt. Soms slaan de golven over de muur en dit maakt dan de mix tussen zeewater en bronwater dat heerlijk aanvoelt.

Na heerlijk gezwommen te hebben gaan we naar Hilo om hier wat rond te kijken. Onderweg zien we een begraafplaats die aan de rand van een lavastroom ligt, en bij een paar grafzerken is de lava rond de zerk gestroomd zonder de zerk te beschadigen.

Als we in Hilo aankomen zien we hier een serie prachtige watervallen bij een schitterende natuur. Alles groeit en bloeit hier uitbundig, we krijgen echt een tropen gevoel.

Vlakbij de laatste waterval zien we een boom met luchtwortels. Er is ergens in het midden een stam, maar die is niet meer te zien omdat er van de takken allemaal wortels naar beneden zijn gegroeid. Deze wortels schieten zelf ook weer wortel en zo onstaat een ondoordringbaar geheel.

Janny en ik besluiten om ons verbijf hier af te sluiten door met zijn allen uit eten te gaan. Miky vindt en Japans restaurant waar we een heerlijk maal krijgen. Helaas wordt er geen alcohol geschonken, dus geen wijn en helaas ook geen dessert. Dus eten en wegwezen. Ze kunnen dit doen omdat het druk blijft en zo kunnen meer mensen eten.

Dan naar  huis om koffers te pakken zodat we morgenvroeg kunnen vertrekken naar San Francisco.

Dinsdag 22 maart.

Om zes uur staan we op en vertrekken kwart over zeven naar het vliegveld in Kona. We kiezen de “Saddle road” die dwars over het eiland gaat, we rijden zo tussen twee vulkanen door en komen dan aan het altijd zonnige oosten van Hawaii. Prachtige vergezichten en een geweldige bloemenpracht. Een rit van ruim drie uur, dus niet veel korter dan via de kust.

Als we op het vliegveld aankomen is het rustig,  het inchecken gaat vlotjes en voor we het weten gaan we het vliegtuig in. Weer een Boeing 767-300 die ons naar San Francisco moet brengen. Het is een erg ruwe vlucht met erg veel turbulentie, zodat zelfs de stewardessen af en toe moeite hebben om iedereen te verzorgen. Het valt op dat United Airlines geen jonge meiden als stewardess in diens hebben, maar vijftigers. En deze zijn geweldig.

Uiteindelijk komen we na ruim vijf uur vliegen om kwart over negen in San Francisco aan. De auto ophalen en dan gauw naar huis. Hier drinken we wat en gaan dan vermoeid van de lange reis naar bed.

Dit is dan het einde van onze vakantie op het mooie Hawaii. We gaan nu de draad weer oppikken bij “Vakantie Californië 2011 voorjaar”.