Een delegatie van 9 journalisten uit Arabische landen, waaronder vijf uit Marokko, en anderen uit Jemen, Libanon, Syrië en het Koerdische deel van Irak, bezochten Israël als gast van het ministerie van Buitenlandse Zaken. De groep werd ontvangen door Hassan Ka’abia, een woordvoerder van dit ministerie voor de Arabische media.Afbeelding: De Arabische journalisten in het ministerie van Buitenlandse Zaken (Foto: Israëlisch Ministerie van Buitenlandse Zaken)

Het doel van de uitnodiging was om de Arabische journalisten het land Israël van dichtbij te laten zien, evenals de co-existentie van Joden en Arabieren in het land. Er werden rondleidingen gegeven op verschillende plaatsen, waaronder steden met een gemengde bevolking en heilige plaatsen. Er waren ook ontmoetingen met Israëlische ambtenaren en burgers.

De Arabische delegatie bezocht ook het Holocaust herdenkings­museum Yad Vashem. Daar ontmoetten ze de voorzitter van de Arbeidspartij, Avi Gabai. In de Knesset ontmoetten ze later parlementsleden en minister Gila Gamliel van Sociale Gelijkheid.

De journalisten met de voorzitter van de Arbeidspartij Avi Gabai in Yad Vashem (foto: Israëlisch ministerie van Buitenlandse Zaken)

‘Het was voor ons een droom om naar Israël te komen,’ zei een journalist uit Marokko.
‘Ons doel is om Israël te zien zoals het werkelijk is. Het Israël, dat in de Arabische media wordt getoond, is heel anders dan wat we hier zien,’ zei de Koerdische journalist.

De Syrische journalist, die in 2011 uit Syrië naar Zweden was gevlucht, vertelde: ‘Dit is natuurlijk mijn eerste keer in Israël. Maar ik voel me niet vreemd, ik kom immers uit een buurland. Israël lijkt op Syrië wat het weer, het landschap en de mensen betreft. Het is hetzelfde voedsel, maar wat volkomen anders is, is natuurlijk de regering,’ voegt hij eraan toe.

De deelnemers, waarvan de meesten anoniem wilden blijven, gaven aan dat ze jarenlang contact onderhielden met het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken – natuurlijk informeel, want dit zou – net als het bekend worden van hun deelname aan de reis – velen van hen hun baan kunnen kosten.

De boosheid van de Palestijnen op de Amerikaanse president Donald Trump wordt steeds sterker sinds zijn verklaring over de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van de Staat Israël. Dinsdag werd een delegatie van het Amerikaanse consulaat door een boze menigte verdreven uit Bethlehem, waar een vergadering zou worden gehouden.De demonstranten kwamen de vergaderzaal binnen, waar een bijeenkomst van de Palestijnse Kamer van Koophandel samen met een delegatie van Amerikaanse diplomaten zou worden gehouden. Ze schreeuwden leuzen tegen Trump en droegen posters. De Amerikaanse diplomaten hadden geen andere keuze dan de zaal en de stad te verlaten. Tijdens de vlucht van de delegatie trapten de Palestijnen tegen de Amerikaanse auto’ s, braken zijspiegels af en gooiden tomaten.

Palestijnse woede tegen de Amerikanen.

Sinds de verklaring van de Amerikaanse president Trump mogen Amerikaanse diplomaten slechts in beperkte mate in de Palestijnse gebieden verblijven. Na het incident van gisteren zal hen dit waarschijnlijk volledig worden verboden.

Betalingen aan UNRWA helemaal stopzetten?
Ondertussen heeft Trump gedreigd verdere actie te ondernemen tegen de Palestijnen als zij blijven weigeren terug te keren naar de onderhandelingstafel. Ook wordt nagedacht over de mogelijkheid om alle betalingen aan UNRWA te staken. De Amerikanen overwegen ook of de Verenigde Staten moet uitspreken, dat zij de criteria van de Verenigde Naties voor Palestijnse vluchtelingen afwijzen. Daarmee wil men de druk op de Palestijnen verhogen.

Hulp vanuit Europa?
Op dit moment lijkt het er echter niet op dat de Palestijnen aan deze Amerikaanse druk zouden toegeven. In plaats daarvan klampt de Palestijnse leider Machmoud Abbas zich steeds meer vast aan de staten van de Europese Unie, in de hoop dat zij de ontbrekende betalingen zullen overnemen.

Slovenië lijkt de eerste Staat van de EU te zijn die zich publiekelijk inzet voor een Palestijnse Staat. Naar verwachting zal Slovenië vandaag zijn erkenning uitspreken voor de Palestijnse Staat. Andere landen, waaronder België, Luxemburg en Ierland, overwegen een soortgelijke stap.

Een van de redenen waarom de Arabische steun voor de Palestijnse zaak begint af te nemen, is het bizarre karakter van belangrijke standpunten van de Pales­tijnse Autoriteit. Ook de Westerse mogend­heden slikken niet langer beweringen, zoals dat de huidige Palestijnse Arabieren directe afstam­me­lingen zijn van de Kanaänieten, of dat de Joden geen geschiedenis in dit land hebben.De voormalige Amerikaanse president Bill Clinton bekritiseerde al in 2000 de overleden Palestijnse leider Yasser Arafat, omdat hij hem vertelde dat het Joodse volk geen banden zou hebben met de Tempelberg in Jeruzalem.

Toch blijft Arafat’s discipel, de huidige Palestijnse leider Machmoud Abbas, dergelijke beweringen verkondigen. Vorige week sprak Abbas bij een bijeenkomst van de Centrale Raad van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) in Ramallah, en noemde Israël een ‘koloniaal project dat niets te maken heeft met Joden’.

Maar terwijl het extremisme toeneemt, beginnen gematigder Arabische leiders een betere en gematigder toonte laten horen. En dat geldt ook voor zaken als de Joodse geschiedenis in Jeruzalem.

Terwijl hij de bezoekende Amerikaanse vicepresident Mike Pence berispte over de timing van president Donald Trump’s openlijke erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël, erkende de Jordaanse koning Abdullah II niettemin de belangrijke Joodse band met de stad. ‘Jeruzalem is [als] de sleutel voor moslims en christenen zoals het voor joden is,’ zei Abdullah, volgens berichten over de ontmoeting die deze week in Amman plaatsvond.

Twintig jaar geleden zou het veel moeilijker zijn geweest om een belangrijke Arabische leider te vinden die publiekelijk zou willen erkennen dat de Joden enige band met Jeruzalem hadden, laat staan een band die minstens zo belangrijk was als die met de moslims.

Abbas ontkent dit nog steeds. En dat gaat ten koste van alle Palestijnen. Omdat, nu de regio zich steeds meer verdeelt tussen de extremisten en degenen die hen bestrijden, het er steeds meer op lijkt dat de Palestijnse Autoriteit aan de kant van de extremisten staat, en landen zoals Jordanië, Egypte en Saoedi-Arabië willen zich daar niet mee verbinden.