Op het gebouw van de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam hangen spandoeken met anti-Israëlische teksten als ’Free Palestine’ en ’From the river to the sea.’ De rivier waarnaar verwezen wordt, is de Jordaan. De zee is de Middellandse Zee. Daartussen liggen Palestijnse gebieden, en ook Israël. De slogans roepen dus op Israël te elimineren. 

Palestina was het westelijke deel van wat ooit het Britse mandaatgebied was. Dat werd in november 1947 door een resolutie van de Verenigde Naties gesplitst tussen Joden en Arabieren. De Arabische staten weigerden de deling en vielen op 15 mei 1948 het prille staatje aan. Het gevolg: 700.000 Arabieren vluchtten uit de Joodse gebieden en 850.000 Joden uit Arabische landen. De Joden werden veelal Israëliërs, de Arabieren kregen een erfbaar vluchtelingschap met een VN-hulporganisatie, de UNRWA, uniek in de wereld.

Elk jaar gedenken de Palestijnen de zogenaamde ’Nakba’, de ’ramp’ van de oprichting van de staat Israël op 14 mei 1948. Daarmee beoordelen ze Israël als een permanente aberratie die moet worden weggenomen. De terroristen van Hamas en Iran spreken over een kankergezwel. Mijns inziens is de echte Nakba de weigering Israël te aanvaarden – alle ellende valt daarop terug te voeren.

Oorsprong

De kunststudenten van de Rijksakademie beseffen niet – uit gebrek aan kennis of verblind door haat – dat Israël het resultaat is van de terugkeer van oude inheemse stammen naar hun oorspronkelijke thuisland in het Midden-Oosten. Vanaf het midden van de negentiende eeuw begonnen Joden in het Ottomaanse rijk grond en landerijen op te kopen (land werd niet gestolen maar verworven), als antwoord op de Jodenhaat in Europa, die gelijke tred hield met de emancipatie van de Joden na de Napoleontische tijd. In Europa werden Joden zichtbaar in kunsten en wetenschappen. Daarmee groeide de al eeuwenlang bestaande afkeer van Joden. Joden migreerden vanuit Europa naar andere delen van de wereld en ook naar de armoedige Ottomaanse bestuursregio’s die op kaarten Palestina werden genoemd.

De heilige boeken van de Joden behandelen de intense liefde van de Hebreeuwse stammen voor de streken die Judea en Samaria heten; die boeken zijn in essentie verhalen over het legitimeren van hun federatieve bestaan in dit deel van de wereld, het zijn oorsprongsmythes. 

Was het hoogste heiligdom van de Joden aanvankelijk de tabernakel die door nomaden kon worden gedragen, daarna bouwde dit kleine volk op hun ’beloofde’ grond twee keer in Jeruzalem een reusachtige tempel die gold als een van de bouwkundige wonderen van de oudheid, waarvoor zelfs de Romeinen bewondering hadden. Uit wraak voor een felle Joodse opstand doodden de Romeinen honderdduizenden Joden en verwoestten ze de Tweede tempel in het jaar 70. Ze noemden het gebied spottend Palestina, naar een verdwenen volk. De Joden werden verspreid, maar hebben in de 2000 jaar die daarop volgden altijd in Palestina geleefd. In hun verbeelding schitterde Jeruzalem als de verbinding tussen het aardse leven en de moraal en ethiek die het menselijke bestaan heiligen. In Genesis staat: ’God zei: „Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt”.’ De gedachte dat in elk mens een goddelijke vlam brandt, en dat we zorg moeten dragen voor al het leven op aarde, is een van de ontroerende ’uitvindingen’ van Hebreeuwse culturen. 

’Free Palestine’ – dat is gedeeltelijk al een feit in Gaza. De bevolking van Gaza heeft Hamas uitverkoren als haar vertegenwoordiger. Hamas, een groepering die niet alleen Gaza maar ook Israël en de hele wijde wereld wil transformeren in een islamistische heilstaat, maakte van Gaza een frontstaatje gericht op strijd en oorlog. De Joden vormen een obstakel dat moet worden vermorzeld.

Vrijheid

De Amsterdamse kunststudenten kunnen, als zij Gaza zouden bezoeken, nu al een voorproefje krijgen van de Palestijnse heilstaat. Wat daar ontbreekt – omdat dat geweerd wordt uit een islamistische staat – is vrijheid. Dat komt niet door de Israëlische boycot van materialen die voor raketten kunnen worden gebruikt, maar door de corrupte en religieuze tirannie van Hamas. 

Tijdens het Israëlische verweer tegen duizenden raketten kwamen volgens de volstrekt oncontroleerbare cijfers van het ministerie van Gezondheid van Hamas meer dan 200 Gazanen om het leven (terwijl honderden defecte Hamas-raketten op de eigen Gazaanse bevolking regenden; waar zijn die slachtoffers?). In dezelfde periode veroorzaakten Afghaanse moslimterroristen meer dan 200 doden, onder wie 85 moslimkinderen van een meisjesschool. Die stierven door drie explosies: de eerste was een autobom, en toen de meisjes in paniek de school ontvluchtten, ontploften er nog twee. „De eerste explosie was krachtig en gebeurde zo dicht bij de kinderen dat sommigen niet konden worden teruggevonden”, aldus een Afghaanse functionaris.

Geen woord van de kunststudenten of hun docenten hierover. De spandoeken op de Rijksakademie schreeuwen in feite twee woorden: antisemitische hypocrisie.

Leon de Winter De Telegraaf 02-06-21