Vorige week was de honderdste herdenking van de conferentie waar de ‘aardse geboorteakte’ van Israël werd ondertekend. Ook na deze herdenking is het van vitaal belang dat we ermee doorgaan totdat we zoveel mogelijk punten hebben gescoord op belangrijke doelgebieden – waaronder de overheid, scholen en universiteiten.

Zoals we in een reeks artikelen opnieuw hebben verklaard, heeft het recht van Israël op het land dat ze nu bezetten – met inbegrip van de betwiste gebieden – een internationale juridische status gekregen op 26 april 1920, in een prachtig Italiaans Riviera resort (nu bekend als Sanremo). Dit gebeurde na een weeklange vergadering van de overwinnaars van de Eerste Wereldoorlog, vertegenwoordigd door Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en Japan.

Het werd vervolgens door de eerste president van Israël (Chaim Weizmann) geprezen als ‘misschien wel de meest gedenkwaardige politieke gebeurtenis in de hele geschiedenis van onze [zionistische] beweging en in de hele geschiedenis van ons volk sinds de ballingschap.’ Voormalig Brits minister van Buitenlandse Zaken, Lord Curzon, noemde het de ‘Magna Charta’ van de Joodse Staat. De huidige Italiaanse premier Giuseppe Conte schreef vorige week: ‘Een van de zaden van de olijfboom die de moderne Staat Israël is gaan symboliseren, werd in Sanremo geplant.’